ΙΨΔ ξανά.

Γεια σας. Πάσχω από 8 χρονών (είμαι 28) και ξεκίνησα να ψάχνομαι για το πρόβλημα στην ηλικία των 23. Δυστυχώς υποτροπίασα και έχω αρχίσει να ελέγχω 5000 φορές όσα γράφω. Στην προσπάθεια μου να κόψω αυτόν τον καταναγκασμό, υποφέρω από φοβερές αϋπνίες δυστυχώς... Ακόμα και αν δεν γράψω τίποτα, νιώθω πως πρέπει να γράψω κάτι (βγάζω χρήματα από αυτό), διότι αλλιώς είμαι άχρηστος, με αποτέλεσμα να υποχρεώνω τον εαυτό μου να εργάζεται ακόμα και 16-20 ώρες τη μέρα. Με την ψυχολόγο μου δεν δουλέψαμε αυτά τα πράγματα, εστιάσαμε κυρίως στην έκφραση μου, αφού ήμουν πολύ κλειστός χαρακτήρας. Ήθελα να σας ρωτήσω, αν γνωρίζετε κάτι για την Κλίμακα. Θα βρω βοήθεια εκεί; Θα ήταν καλό να επισκεφθώ ψυχολόγο ξανά, τη στιγμή που αν και σκέφτομαι πως απαιτείται, θεωρώ πως δεν θα μου προσφέρει τίποτα αλλά θα με βάλει σε ένα πρόγραμμα δίχως ουσία; Έχω σκεφτεί και τον ψυχίατρο για να είμαι ειλικρινής.

Κανείς; :( Ούτε στο προηγούμενο τόπικ μου είχε απαντήσει κάποιος και με στεναχωρεί αυτό πολύ.

Μη στεναχωριέσαι. Πρέπει να σε διαβάσει κάποιος με παρόμοια περίπτωση.

Σε ευχαριστώ πολύ Κασσάνδρα για την απάντηση. Νομίζω πως κάτι έχω κάνει και δεν μου απαντά κανείς. Το παθαίνω και στη ζωή μου αυτό, αισθάνομαι πως δεν δίνουν σημασία σε αυτά που λέω / αισθάνομαι.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Σε ευχαριστώ πολύ Κασσάνδρα για την απάντηση. Νομίζω πως κάτι έχω κάνει και δεν μου απαντά κανείς. Το παθαίνω και στη ζωή μου αυτό, αισθάνομαι πως δεν δίνουν σημασία σε αυτά που λέω / αισθάνομαι.

---

Σε καταλαβαίνω, το έχω πάθει κι εγώ. Και πώς συμβαίνουν βρε παιδί μου κάποια περιστατικα και νομίζεις οτι επιβεβαιώνεσαι!
Λες και το κάνει ο διάβολος!
Απλά, πολλοί νομίζω δεν γνωρίζουν το θέμα. Όμως έχει τύχει να διαβάσω εδώ και κάμποσες περιπτώσεις ΙΨΔ. Νομίζω οτι μπαίνοντας στις συζητήσεις σιγά-σιγά θα βρεις παρόμοιες περιπτώσεις
Και τώρα τί θυμήθηκα (από τον εαυτό μου): Πέρυσι το καλοκαίρι και ενώ βρισκόμουν στο απόγειο της κατάθλιψής μου, "κόλλησα" στην ιδέα οτι όταν βάφω τα νύχια μου δεν μπορώ να αναπνεύσω καλά. Κι αυτό γιατί "μου καρφώθηκε" οτι το σώμα μου αναπνέει και από τα νύχια και οταν τα βάφω κλείνω τους πόρους που περνάει το οξυγόνο.
Να σε ρωτήσω κάτι: παίρνεις φάρμακα; Για τις αυπνίες υπάρχουν και κάποια φυτικά ηρεμιστικά (Όπως η βαλεριάνα).
Αυτό πάντως που έχω καταλάβει εγώ γενικά από τον εαυτό μου είναι οτι βοηθάει να "προλαβαίνεις" τις σκέψεις σου. Δηλαδή να αναγνωρίζεις από την αρχή την "τοξική σκέψη" που σε οδηγεί στον ψυχικό βασανισμό και να αποπροσανατολίζεις το μυαλό σου κάπου αλλού. Σε οτιδήποτε αλλο. Και σιγά σιγά μαθαίνει το μυαλό να ξεκολλάει κάπως. Βέβαια, κάθε περίπτωση έίναι δοαφορετική.

Καλημέρα Κασσάνδρα! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Πραγματικά αυτό που είπες μου γίνεται, όταν είμαι σε μαύρα χάλια και έχω την πιο πολύ ανάγκη, συγκυριακά συμβαίνουν όλα όσα θα μου επιβεβαιώσουν αυτό που με χαλά.
Φαντάσου, αυτό με τα νύχια που ανέφερες, να είναι τρόπος ζωής στα πάντα, σε ό,τι κάνω και δεν κάνω...
Δεν παίρνω φάρμακα, έχω συνεργαστεί με 3 ψυχολόγους για 4 χρόνια, ώσπου διέκοψα πριν ένα χρόνο και κάτι λίγο. Είδα πολύ καλά αποτελέσματα, μολονότι δεν δουλέψαμε την ΙΨΔ, περισσότερο εστιάσαμε στη συμπεριφορά μου, στο να εκφράζομαι δηλαδή, όπου είχα πρόβλημα. Συνεχίζω και έχω, αλλά τουλάχιστον εκφράζομαι τώρα. χαχα :ρ
Έκανα το κόλπο που ανέφερες, όμως παρατήρησα πως ό,τι κάνω, μετατρέπεται σε ψυχαναγκασμό. Άρχισα γυμναστήριο για να ξεχαστω, μου αρέσει πάρα πολύ, τώρα αν δεν πάω έχω υπερένταση, άγχος, φόβο πως θα χαλάσει το πρόγραμμα μου. Οπότε, λειτουργεί υπό προϋποθέσεις, στο να εγκαταλείψω μια παλιά συνήθεια π.χ.. Στις ιδεοληψίες πάλι, δεν πιάνει. Για αυτό σκεφτόμουν να κάνω και πάλι το βήμα, μήπως αυτήν τη φορά να εστιάσω στην ΙΨΔ. Τα επικοινωνιακά ήταν καλά, η ΙΨΔ δεν μου επιτρέπει να διατηρήσω φιλίες όμως για παράδειγμα. Φοβάμαι πολύ αφενός και αφετέρου έχω μια ροπή σε άτομα που θα προσπαθήσουν να με χειριστούν.

Γατε καλησπερα , επεσες βλεπεις στην περιοδο που το φορουμ δεν εχει κινηση , για αυτο μαλλον δεν πηρες πολλες απαντησεις...:P
Για το θεμα του ψυχαναγκασμου που εχεις μονο μια λυση βλεπω , να αποδεχτεις οτι δεν εισαι τελειος και οτι επιτρεπεται να κανεις λαθη. Αν δεν το κατανοησεις αυτο παντα κατι θα σε τρωει.
Οσο αφορα το θεμα ψυχιατρος vs ψυχολογος , για την δικη σου περιπτωση θα ελεγα μαλλον ψυχολογος. Ο ψυχιατρος κανεις διαγνωσεις ,γραφει φαρμακα και αντιμετωπιζει τα ψυχιατρικα συμπτωματα.
Προσωπικα , ειμαι υπερ των φαρμακων μονο οταν το ατομο δεν μπορει πλεον να ανταποκριθει στις υποχρεωσεις του.
Για την Κλιμακα δεν γνωριζω κατι.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Πραγματικά αυτό που είπες μου γίνεται, όταν είμαι σε μαύρα χάλια και έχω την πιο πολύ ανάγκη, συγκυριακά συμβαίνουν όλα όσα θα μου επιβεβαιώσουν αυτό που με χαλά.

---

Ή μπορει να εστιαζεις μονο σε αυτα που επιβεβαιωνουν τις αρνητικες σκεψεις σου ή ακομα και να παρερμηνευεις καποια γεγονοτα ωστε να νιωσεις οτι ειχες δικιο....
Σκεψου το.

Σε ευχαριστώ θερμά για την απάντηση. Αναφορικά με τα λάθη ισχύει πως δεν ανέχομαι και γνωρίζω πως είναι κακό αυτό. Έχω εφαρμόσει μια άσκηση, να κάνω λάθη στα γραπτά μου ή μικρολάθη προς τους άλλους. Δεν με ζόρισε αυτή, παρατήρησα πως συνέχιζα να κάνω ελέγχους, για τα όσα δεν είχα κάνει λάθος. :( Δηλαδή, στο ελεγχόμενο λάθος δεν στεναχωριόμουν. Μου είναι πολύ δύσκολο να κάνω λάθη, φοβάμαι πως θα με απορρίψουν (;) και δεν έχω βρει τον τρόπο για να το κάνω αυτό που λες... Αν είχες κάποια ιδέα θα με βοηθούσες. Τώρα που παλεύω με τους ψυχαναγκασμούς, απλά είπα αν έχω κάνει λάθος, το έκανα, αλλά δεν ξέρω αν θα λειτουργήσει και σε άλλους τομείς της ζωής μου.
Για τον ψυχολόγο/ψυχίατρο, σκεφτόμουν μήπως με βοηθούσε (έστω και φαρμακευτικά), διότι κάθε τρεις και λίγο είμαι στα πατώματα και νιώθω τρομερές ενοχές που ταλαιπωρώ τους δικούς μου. Ξέρω πως κακώς δεν με βάζω προτεραιότητα, αλλά έτσι αισθάνομαι δυστυχώς.
Η οπτική σου για το ζήτημα είναι πολύ καλή και δεν την έχω επεξεργαστεί ως τώρα. Κάνω πολύ αρνητικές σκέψεις συνέχεια, ίσως και λόγω των εμπειριών μου. Έχω μια ροπή στους χειριστικούς ανθρώπους, ίσως γιατί με εκείνους χτίζω εύκολα επιφανειακές σχέσεις, με αποτέλεσμα να διαλύονται και να μου έχει μείνει μια αρνητική εικόνα για όλα.

ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΖΩΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ
ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΤΟ ΕΝΤΟΠΙΖΩ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΚΑΙ ΓΩ ΗΜΟΥΝ ΚΑΠΟΤΕ ΕΤΣΙ
ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΕΧΩ ΕΛΕΓΧΟ ΣΕ ΟΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΩ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΕ ΟΛΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ
ΔΕΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΤΕΣΠΑ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΛΛΑΞΑ ΘΕΣ ΓΤ ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
ΘΕΣ ΓΤ ΔΕ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ΠΗΡΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΑΠΟΔΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΛΕΩ ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΝΤΕΛΩΣ
ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΝΤΥΘΩ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΤΡΥΠΕΣ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΘΑ ΦΑΩ ΑΡΚΕΙ ΚΑΠΩΣ ΝΑ ΧΩΝΕΥΕΤΑΙ
ΟΧΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΕΥΣΗ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΩ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΘΑ ΠΙΩ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ
ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΑΜΑ ΜΕ ΔΕΙΣ ΦΙΟΥ ΓΚΑΟΥ ΟΠΩΣ ΛΑΧΕΙ ΚΙ ΟΤΙ ΛΑΧΕΙ ΚΙ ΟΠΩΣ ΕΡΘΕΙ ΟΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ
ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΑΟΠΤΕΛΕΣΜΑ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΗ Η ΛΙΓΗ ΝΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΩ ΠΛΕΟΝ
ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ ΚΟΒΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΛΕΟΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΠΟΛΥ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΛΕΦΤΑ
ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΦΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΩ ΕΝΑ ΡΗΜΑΔΟΚΑΦΕ
ΔΕ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΜΑΞΙ ΠΗΡΑ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΚΑΙ ΞΕΣΚΑΩ ΚΑΙ ΑΜΑ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΟ ΤΕΛΙΚΙΑΖΩ
ΚΙ ΟΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑΝΙΑΡΩ ΚΟΙΝΩΣ ΑΜΑ ΜΕ ΔΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΜΕ ΑΝΤΕΞΕΙΣ ΕΣΥ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ
ΚΑΤΙ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΙ ΟΣΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΙ ΟΣΑ ΠΑΝΕ ΚΙ ΑΜΑ ΕΡΘΟΥΝ
ΚΙ ΑΜΑ ΔΕΝ ΕΡΘΟΥΝ ΗΡΕΜΗΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΦΙΛΙΚΑ ΣΤΟ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Δεν ξερω αν μπορω να σε βοηθησω γιατι εχω και εγω παρομοια προβληματα που δεν εχω καταφερω ακομα να λυσω. Δυστυχως δεν υπαρχει μαγικος διακοπτης , να πατας ενα κουμπακι και να αλλαζουν ολα σε ενα λεπτο ( ή εστω σε ενα χρονο ).......
Εκανα ψυχοθεραπεια ( ΓΣΘ) , και η ψυχολογος μου μου εβαζε παροιμοιες ασκησεις με αυτη που περιγραφεις. Κατα την εκτελεση ασκησεων εκανα το ιδιο λαθος με εσενα. Ουσιαστικα εκτελουσα ασκησεις για να με ελεγξω και οταν εκανα καποιο λαθος απλα σταματουσα και αρχιζα απο την αρχη , ενω το νοημα της ειναι απλα να την εκτελεσω χωρις δευτερες και τριτες σκεψεις. Μετετρεπα δηλαδη την ασκηση σε ψυχαναγκασμο. Κατι τετοιο κανεις και εσυ , λες αφου εδωσα ενα γραπτο με δυο λαθη δεν πειραζει αν ελεγξω αλλες 30 φορες το κειμενο , ενω κανονικα επρεπε να ελεγξεις μια φορα και να το παραδωσεις.Δηλαδη διατηρεις τον ψυχαναγκασμο ακεραιο και δινεις στον εαυτο σου την ψευδαισθηση οτι τον νικησες.
Γενικα , εχω παρατηρησει σε εμενα και σε αλλα ατομα με ιψδ , οτι εχουμε μια ταση να δινουμε φθηνες δικαιολογιες για να διατηρησουμε ψυχαναγκασμους μας ενω κατα τα αλλα δεν μας συγχωρουμε ουτε το παραμικρο δειγμα αδυναμιας.

Το θεμα των διαπροσωπικων σου σχεσεων , πιστευω πως πρεπει να το συζητησεις με καποιον ειδικο γιατι μονο ετσι θα μπορεσεις να βρεις απαντηση στο γιατι επιλεγεις τους λαθος ανθρωπους.
Ψυχιατρο αν θελεις μπορεις να επισκεφτεις , αλλα ψαξε καλυτερα για ψυχιατρο που ειναι ταυτοχρονα και ψυχοθεραπευτης γιατι τα φαρμακα απο μονα τους δεν κανουν πολλα. Σε εμενα μειωσαν αρκετα τους ψυχαναγκασμους , αλλα στις ιδεοληψιες δεν ειχαν καμμια απολυτως επιδραση ουτε διορθωσαν την συμπεριφορα μου.
Η ψυχοθεραπεια με βοηθησε να αλλαξω την οπτικη γωνια σε διαφορα θεματα και εφερε κατα καποιο τροπο το προβλημα στην σωστη του διασταση , αν και ακομα δεν νιωθω οτι το εχω διαχειριστει οπως επρεπε.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Κανείς; :( Ούτε στο προηγούμενο τόπικ μου είχε απαντήσει κάποιος και με στεναχωρεί αυτό πολύ.

---

Κ γω τα ιδια και χειροτερα ειμαι .ηρεμησε.και γω εχω απο αυτη την ηλικεια και εγω ψαχνομαι μολις τωρα ειμαι 23.και ειμαι χαλια αρκετα ...μπορω να πω παλια το αντιμετωπιζα πλςον δεν γινεται!!και να θελω οποτε επισκεπτομαι ψυχιατρο!επδ σπουδασα ιατρικη δυο χρονια τωρα αλλαξα ξερω οτι ειναι θεμα εγκεφαλου .!οσο και αν αρνειται καποιος χωρις ειδικες γνωσεις να το καταλαβει!επρεπε να χες παει απο την αρχη! Σε ψυχιατρο δεν ειναι ταμπου στις μερες μας!ειναι πως στους διαβητικους λειπει η ινσουλινη ;ετσι και σε εμας με ιψδ λειπει η σερετονινη και πρεπει να παιρνουμε φαρμακα !αλλα αυτος ειναι εγκεφαλος και επηρεαζει τον τροπο που σκεφτομαστε .νομιζουμε σκεφτομαστε σωστα!ενω ειναι λαθος ολα!νομιζουμς οτι αυτα που σκεφτομαστε αυτα ειμαστε και λογικο ομως υπαρχει θεμα...ψυχιατρο επειγοντως !αν θες το καλο σου!αλλιως ζησε με τα ταμπου και μια ζωη που δεν θα ναι ποτε οπως των φυσιολογικωνανθρωπων..:)φιλ ικα περναμε τα ιδια

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Ειλικρινά. Μακάρι elis να γινόταν και σε εμένα αυτό που λες. Να γινόταν φυσικά δηλαδή. Είναι αισιόδοξο που το προσπέρασες όμως και μου δίνει κουράγιο. Betel, πολλές φορές εύχομαι να υπήρχε ένα μαγικό κουμπί και να αλλάξουν όλα. Σημαίνει πως δεν αποδέχομαι αυτό που έχω... Θα πρέπει να το ομολογήσω. Παθαίνω ακριβώς αυτό που περιέγραψες. Και δημιουργώ χαζές δικαιολογίες για να συνεχίσω να κάνω ό,τι κάνω. Η οικογένεια μου, μου λέει να κάνω μόνο υπομονή και πως θα το αντιμετωπίσω μόνος, είτε διότι είχαν και εκείνοι κάτι αντίστοιχο και το προσπέρασαν, είτε γιατί είμαι έξυπνος όπως λένε. Νιώθω πως αυτό δεν με βοηθά. Πολλές φορές νιώθω αβοήθητος... Ενώ οι δικοί μου είναι παρεμβατικοί στα ΠΑΝΤΑ, σε αυτό μου λένε να εφαρμόζω τους ψυχαναγκασμούς εφόσον μου αρέσει. Αργότερα ρίχνουν τις ευθύνες πάνω μου, άμεσα ή έμμεσα, πως αν θέλουν να κάνουν κάτι πρέπει να συμμετέχω ή να πάρω ο ίδιος την απόφαση, διότι δεν περνάνε καλά χωρίς εμένα ή διότι είμαι υπεύθυνος για εκείνους. Ο πατέρας μου είναι αλκοολικός, οπότε και που έμαθα με τη γνωσιακή να εκφράζομαι, δεν καταλαβαίνει κάτι. Joanna θέλω και το σκέπτομαι, φοβάμαι όμως. Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς, πως θα υποχρεωθώ να κάνω κάτι και μετά θα βαριέμαι να το κάνω; Πως θα εθιστώ; Πως θα με τρελάνουν τα χάπια; Οι δικοί μου μου με συμβουλεύουν να μην πάω, διότι θα έκανε κακό στην εικόνα μου. Ξέρω πως είναι χαζό, δεν το πιστεύω, υποσυνείδητα όμως το πιστεύω. Εδώ θα ήθελα να πω πως έχω εκ γενετής μια αναπηρία κι ενώ εγώ την κοινοποιώ χωρίς πρόβλημα, εκείνοι την κρύβουν διότι λένε πως θα στιγματιστώ κοινωνικά, πως οι συγγενείς δεν θα με πιστεύουν αλλά θα με κατηγορούν και πως γενικώς, θα μου κάνει πολύ κακό.

Βασικά, αυτό που ήθελα να εκφράσω είναι πως νιώθω, χωρίς να θέλω να κάνω αυτο-διάγνωση, πως πάσχω από ΙΨΔ και κοινωνική φοβία. Το νιώθω, διότι και εδώ που σας γράφω ντρέπομαι να εκφραστώ και έχω τάσεις να απαγορεύσω στον εαυτό μου να εκτίθεται.

Καλημέρα Γάτε, και εγώ το έχω αυτό το διπλό σετάκι Ιδψ και κοινωνικής φοβίας και σε καταλαβαίνω. Δούλεψε το όσο μπορείς ψυχοθεραπευτικά με ψυχολόγο, ΓΣΘ και μόνος σου. Τα φάρμακα μόνο αν νιώσεις ότι θες οπωσδήποτε να ηρεμήσεις πολύ, ότι βρίσκεσαι σε μια κατάσταση που δεν γίνεται αλλιώς. Απ' όσα περιγράφεις νομίζω ότι ίσως μπορείς να τα καταφέρεις και χωρίς αυτά, αλλά εντάξει πάρε και γνώμη ψυχιάτρου. Για τις αυπνίες, δες τι μπορείς να κάνεις και με φυσικές μεθόδους. Ροφήματα που χαλαρώνουν, απογευματινή άσκηση, περπάτημα κλπ για αποφόρτιση του στρες και ό,τι άλλο κρίνεις εσύ κατάλληλο.

Συμφωνώ με την betelgeuse. Χρειάζεται να μάθουμε να αφήνουμε στους εαυτούς μας να κάνουν λάθη, να έχουν αδυναμίες, στην πάθησή μας υπάρχει και αυτή η τάση για τελειομανία. Όπως και ο έλεγχος κλπ. Αυτό το λέω αναφορικά και με αυτό που γράφει ο elis, έλεγχος ζωής... ο έλεγχος στην ιδψ δεν είναι θέμα χαρακτήρα, στοιχείο χαρακτήρα δηλαδή, αλλά στοιχείο της πάθησης. Έτσι, να τα ξεχωρίζουμε τα πράγματα. Γι' αυτό και οι άλλοι που δεν γνωρίζουν την ιδψ δεν μπορούν να το καταλάβουν. Σου λέει έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Αλλά όχι δεν είναι έτσι. Είναι σύμπτωμα, έτσι βγαίνει το άγχος... και θέλει λίγο δουλειά απλά. Έχω δουλέψει κάτι θέματα ελέγχου, τσεκαρίσματος κλπ οπότε γι' αυτό στο λέω. Δεν μου έχουν εξαλειφθεί όλα τελείως, αλλά μπορώ να τα κοντρολάρω και να μη μου δημιουργούν τόσο άγχος. Γενικά άμα μειωθεί το άγχος και ο φαύλος κύκλος που προκαλεί δεν θα είναι τόσο έντονο το πρόβλημα.

Σωστό αυτό που λέει η joanna ότι μπορεί να είναι, σύμφωνα άλλωστε και με αρκετές μελέτες, θέμα σεροτονίνης, εγκεφάλου, αλλά εγώ είμαι πεπεισμένη ότι και έτσι να είναι ως ένα βαθμό μπορούν τα μοντέλα που έχουν υιοθετηθεί, προσαρμοστεί από τον εγκέφαλο και οι εσωτερικοί μηχανισμοί να αλλάξουν όταν δουλέψεις το πρόβλημα με κάποιες ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, στον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων, ζωής, συμπεριφοράς κλπ.
Αλλά δεν είμαι ειδικός, ό,τι αισθάνομαι λέω και στον κάθε άνθρωπο λειτουργούν και διαφορετικά τα πράγματα και έχει να κάνει πολύ και με τις συνθήκες ζωής του κλπ. Πάντως μην απογοητεύεσαι, νομίζω θα καταφέρεις, όπως και στο παρελθόν, που το δούλεψες να τα πας καλύτερα.
Για την Κλίμακα που ρώτησες νομίζω είναι περισσότερο για όσους έχουν αυτοκτονικές τάσεις? ή κάποια άλλη οργάνωση που δεν γνωρίζω?
Α και όπως είδες φτιάχνεις τα σενάρια που δεν ισχύουν στην πραγματικότητα (οι άνθρωποι δεν απαντούν, κάτι έκανα και δεν απαντούν κλπ), όπως συνηθίζουμε να κάνουμε όσοι έχουμε αυτά τα ψυχολογικά θέματα. Δε σε κρίνω, τα λέω να τα διαβάζω και εγώ που έχω υπάρξει φοβερή "σεναριογράφος" στο παρελθόν. Οι άλλοι είναι απλά άνθρωποι, όπως εγώ, εσύ, δεν είναι ούτε τέλειοι και τα κάνουν όλα τέλεια, έχουν και αυτοί τα δικά τους θέματα, ούτε ιεροεξεταστές είναι, ούτε ζυγίζουν την κάθε μας λέξη και φράση, ούτε δίνουν τόση σημασία σε ότι κάνουμε, ούτε τίποτα από όλα αυτά και επίσης ούτε χρειάζεται να λογοδοτούμε σε αυτούς λες και είναι θεοί. Αυτά γιατί ξέρω τι θα πει αυτό που είπες για τους χειριστικούς ανθρώπους, σε καταλαβαίνω.
Χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε, να μιλάμε, να επικοινωνούμε χωρίς άγχος για όλους και για όλα.
Αυτά, και καλή δύναμη Γάτε!

Καλημέρα. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τη βοήθεια σου. Το εκτιμω πολύ.
Όπως έγραψα νωρίτερα, έχω κάνει 3 χρόνια και κάτι, γνωσιακή-συμπεριφορική. Ίσως για αυτό εκπέμπω μια ηρεμία. Στην πραγματικότητα είμαι σε μαύρα χάλια... Προσπαθώ να βρω λύσεις άμεσα, άθελα μου, δεν μπορώ να το εξηγήσω και εγκλωβιζομαι σε διαφορες ουτοπικές προσδοκίες, στον φαύλο κύκλο που ανέφερες. Στην κλίμακα σκόπευα να απευθυνθώ διότι δεν έχω χρήματα για ψυχολόγο δυστυχώς. Παλιά πήγαινα στη σχολή και δουλέψαμε αρκετά την έκφραση μου, όπου έχω βελτιωθεί πολύ. Εκφράζομαι ανοιχτά... Δεν κατάφερα ποτέ να κάνω φίλους όμως, ίσα ίσα, η έκφραση, τους διώχνει μια ώρα νωρίτερα. Εγώ απέκτησα περισσότερες προσδοκίες παράλληλα, οπότε τώρα, δεν ξέρω. Η ΙΨΔ από την άλλη εντάθηκε. Διότι για να ξεπεράσω τα άγχη μου, άρχισα να ασχολούμαι με δραστηριότητες και αυτές τις δραστηριότητες τις έκανα ψυχαναγκασμούς.
Έχω αποξενωθεί από τους πάντες πλέον. Νευριάζω εύκολα και αποτραβιέμαι. Σήμερα με κάλεσαν κάπου και επειδή με πίεσαν οι δικοί μου να πάω, λέγοντας πως αν δεν πάω δεν θα πάνε εκείνοι (δεν το αντέχω αυτό), με έπιασε πανικός και το στομάχι μου. Εγώ από την άλλη δεν ήθελα να πάω διότι έχω βαρεθεί να συναντιέμαι με τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Αισθάνομαι πως κάνουμε διαγωνισμό εξυπνάδας και επιτευγμάτων, ποιος έκανε τα περισσότερα πράγματα στη ζωή του, ποιος είναι πιο επιτυχημένος, ποιος έχει τον μεγαλύτερο κύκλο, πως τη μια μιλάνε καλά και την άλλη είναι απρόσιτοι, πως εξαφανίζονται με τους μήνες... Κι αναρωτιέμαι μήπως ο συνδυασμός του κοψίματος του συνεχούς τσεκαρίσματος και η "υποχρέωση" έκθεσης σε συνδυασμό με την "απειλή" των δικών μου και τα συναισθήματα μου για τους άλλους, είτε βασίζονται σε αληθινά στοιχεία είτε σε μη αληθινά, με έχουν φέρει σε αυτά τα χάλια. Άλλωστε, πλέον έχω φτάσει στο σημείο να αποφεύγω υποψήφιες φιλίες, υπό το φόβο αποτυχίας συνεννόησης.
Ήθελα να ρωτήσω, αν μπορώ να απευθυνθώ κάπου που να είναι δωρεάν και να με δεχτούν. Αν γνώριζες κάτι, θα με βοηθούσε πολύ.