Αξίζει να παλέψω και άλλο?

Έκλεισα πλέον 25 χρόνια ζωής....
Απο τα εφηβικά μου χρόνια προσπαθούσα να αλλάξω τον εαυτό μου....παντα ήμουν, και είμαι δυστυχισμένος με τον εαυτό μου..

Πάλεψα,δε τα κατάφερα..

Αρχίζω πλέον να σκέφτομαι μηπως είναι καλύτερο να αποδεχτώ:

1) Ότι θα παραμείνω για πάντα ενας παχύσαρκος
2) Ότι θα παραμείνω για πάντα συνεσταλμένος, ντροπαλός,απομονωμένος, μόνος και χωρίς φίλους.
3) Ότι δε θα πετύχω ποτέ στα εργασιακά μου, θα είμαι πάντα μέτριος.
4) Ότι θα παραμείνω για πάντα παρθένος.
5) Ότι θα είμαι για πάντα άσχημος και μη ερωτεύσιμος.
6) Οτι θα ζήσω και το υπόλοιπο της ζωης μου γεμάτο ανεκπλήρωτους πόθους και όνειρα.

Το μόνο που μπορώ να έχω πλέον ειναι ελπιδες. Ελπίδα οτι η παχυσαρκία δε θα μου επιφέρει καποιο πρόβλημα υγιειας, ελπίδα πως οταν γεράσω θα με φροντίσει το κράτος καθώς θα ειμαι ολομόναχος, ελπίδα πως κάποια γυναίκα θα με λυπηθεί ή θα με ερωτευτεί κατά κάποιον σχιζοφρενή τρόπο και θα με παντρευτεί.

Αλλά νιώθω πλέον οτι έχω χάσει τη δύναμη να αλλάξω τον εαυτό μου..έχω αποτύχει ως άνδρας. Ίσως απλά πρέπει να το αποδεχτώ...

Αν με είχαν γεννήσει σκληροί και αυταρχικοί γονείς, με κανένα ιχνος ευαισθησίας ίσως να ημουν καλύτερα..
Θα με είχαν στρωσει απο τα 15 μου να δουλευω και δε θα κολοβάραγα τρώγοντας ανθυγιεινά φαγητα καθολη τη διάρκεια της εφηβείας μου....

Ζηλευω αυτούς που ειναι 21 χρονών και έχουν πετύχει τοσα στη ζωή τους και εγω που ειμαι 25 είμαι ενα μεγάλο 0

Προχθες είχαμε λευκή νύκτα και έκλεινα τα αυτιά μου για να μην ακουω τους ευτυχισμένους ανθρώπους στο δρόμο....

Η μητέρα μου μια ζωή μου έκανε ολα τα χατίρια, το μεγάλο λάθος της.... και έκανε πάρα πολλά λάθη.
Οταν τόσα χρόνια με έβλεπε να χοντραίνω και να απομονώνομαι και να κάνω μια αφύσικη ζωή δεν έκανε τίποτα..λίγες φωνές μόνο και μετά το ξεχνούσαμε..

Ο πατέρας μου πάντα μαλθακός ασχολούνταν περισσότερο με την επιχείρηση και τις οικονομικές δυσκολίες που έχει παρά με μένα..

Αντί να με πλακώσουν στο ξύλο και να με πετάξουν απο το σπίτι στα 18 μου (αν και έφυγα έτσι και αλλιώς για σπουδες) να με αναγκασουν να βρω καμια δουλειά κλπ....
Τώρα που τα βλέπω ξεκάθαρα τους απομυθοποίησα τους γονείς μου, δεν είναι τόσο σπουδαίοι όσο νόμιζα, απέτυχαν σε πολλά πράγματα..

Ένα είναι σίγουρο, αν ποτέ κάνω εγώ παιδί θα φροντίσω να μην καταντήσει σαν τον πατέρα του..

Εγω λεω Σελτζουκε οτι τα βλεπεις πολυ απαισιοδοξα , πολλα απο αυτα που σενοχλουν διορθωνονται , μην πω ολα , δεν υπαρχει λογος να γινεις μεγαλος και τρανος στα εργασιακα σου , οι γονεις ποτε δεν ειναι αυτοι που θελουμε , εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου , δεστα αλλιως .

Quote:

---

Originally Posted by Ο Σελτζούκος

Έκλεισα πλέον 25 χρόνια ζωής....
Απο τα εφηβικά μου χρόνια προσπαθούσα να αλλάξω τον εαυτό μου....παντα ήμουν, και είμαι δυστυχισμένος με τον εαυτό μου..

Πάλεψα,δε τα κατάφερα..

Αρχίζω πλέον να σκέφτομαι μηπως είναι καλύτερο να αποδεχτώ:

1) Ότι θα παραμείνω για πάντα ενας παχύσαρκος
2) Ότι θα παραμείνω για πάντα συνεσταλμένος, ντροπαλός,απομονωμένος, μόνος και χωρίς φίλους.
3) Ότι δε θα πετύχω ποτέ στα εργασιακά μου, θα είμαι πάντα μέτριος.
4) Ότι θα παραμείνω για πάντα παρθένος.
5) Ότι θα είμαι για πάντα άσχημος και μη ερωτεύσιμος.
6) Οτι θα ζήσω και το υπόλοιπο της ζωης μου γεμάτο ανεκπλήρωτους πόθους και όνειρα.

Το μόνο που μπορώ να έχω πλέον ειναι ελπιδες. Ελπίδα οτι η παχυσαρκία δε θα μου επιφέρει καποιο πρόβλημα υγιειας, ελπίδα πως οταν γεράσω θα με φροντίσει το κράτος καθώς θα ειμαι ολομόναχος, ελπίδα πως κάποια γυναίκα θα με λυπηθεί ή θα με ερωτευτεί κατά κάποιον σχιζοφρενή τρόπο και θα με παντρευτεί.

Αλλά νιώθω πλέον οτι έχω χάσει τη δύναμη να αλλάξω τον εαυτό μου..έχω αποτύχει ως άνδρας. Ίσως απλά πρέπει να το αποδεχτώ...

---

Καλησπέρα Σελτζούκε. Μην τα βλέπεις απαισιόδοξα τα πράγματα. Όπως λέει και ο Macgyver, διορθώνονται αυτά. Είσαι νέος ακόμα. Δε σε πήρανε τα χρόνια. Είχα κι εγώ μερικά απ'αυτά που αναφέρεις παραπάνω πριν πολλά χρόνια. Ειδικά για τα εργασιακά, εκεί και αν δεν πρέπει να σε παίρνει απο κάτω γιατι έτσι οπως τά'κανε το κ***κρατός μας, σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι υποφέρουν, ειδικά αυτοί του ιδιωτικού τομέα. 30+ % είναι η πραγματική ανεργία, 60+ % στους νέους, 30 % περίπου είναι αυτοί που δουλεύουν για το βασικό. Εδω υπάρχουν πολλαπλοί κάτοχοι Master πτυχίων και παραπάνω και μπαινοβγαίνουν στον ΟΑΕΔ. Τι να λέμε τώρα. Δε φταις καθόλου εσύ για τα επαγγελματικά σου και όποιος σε κατηγόρησε γι'αυτό ξέρει να χορεύει πάρα πολύ καλά έξω απ'το χορό ή σε κρίνει εσένα και όλους βάσει των δεδομένων του.

Quote:

---

Originally Posted by Ο Σελτζούκος

Αν με είχαν γεννήσει σκληροί και αυταρχικοί γονείς, με κανένα ιχνος ευαισθησίας ίσως να ημουν καλύτερα..
Θα με είχαν στρωσει απο τα 15 μου να δουλευω και δε θα κολοβάραγα τρώγοντας ανθυγιεινά φαγητα καθολη τη διάρκεια της εφηβείας μου....

---

Quote:

---

Originally Posted by Ο Σελτζούκος

Αντί να με πλακώσουν στο ξύλο και να με πετάξουν απο το σπίτι στα 18 μου, να με αναγκασουν να βρω καμια δουλειά κλπ....

---

Όχι απαραίτητα. Άνθρωποι που μεγάλωσαν με τέτοιους γονείς που περιγράφεις έχουν πολλά ψυχολογικά προβλήματα και βάρη. Πίστεψέ με. Βγάζουν τα απωθημένα τους που δεν έζησαν μικροί και είναι τα πράγματα πολύ χειρότερα.

Φίλε Σελτζούκε είμαι μεγαλύτερος σου και στα περισσότερα από όσα γράφεις ταυτίζομαι..Το πιο εύκολο αν το πάρεις απόφαση είναι να χάσεις τα κιλά σου και το να μην είσαι παρθένος.Εγώ θα είμαι μια ζωή παρθένος γιατί είμαι γεννημένος μεταξύ 23 Αυγούστου και 22 Σεπτεμβρίου.Τα υπόλοιπα θες αρκετό κόπο για να τα φτιάξεις αλλά πολύ λίγη προσπάθεια για να τα παρατήσεις.Το πιο εύκολο είναι τα παρατήσεις.Δεν είναι όμως αυτό που θα σου λύσει το πρόβλημα.

Ως άνθρωπος που έχει καταφέρει το 1 και το 4 από τα όσα αναφέρεις, θέλω να σου πω με πολύ αγάπη, πως είσαι πολύ μικρός. Το 4 το δούλεψα στα 24 μου και το 1 στα 27 μου!! Θα σε προτρέψω να κάνεις διατροφή και όχι δίαιτα, να τρως υγιεινά, ας τρως και πολύ και 2-3 φορές τη βδομάδα να περπατάς. Στα εργασιακά, όλοι αποτυχημένοι είμαστε επίσης. Οι μονοι επιτυχημενοι είναι ο λάτσης και ο βαρδινογιάννης... Κι εμένα με στεναχωρεί ΠΑΡΑ πολύ, απλά προσπαθώ να χωνέψω πως έχουμε πιάσει πάτο ως κοινωνία σε αυτό το θέμα στην Ελλάδα.

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Εγω λεω Σελτζουκε οτι τα βλεπεις πολυ απαισιοδοξα , πολλα απο αυτα που σενοχλουν διορθωνονται , μην πω ολα , δεν υπαρχει λογος να γινεις μεγαλος και τρανος στα εργασιακα σου , οι γονεις ποτε δεν ειναι αυτοι που θελουμε , εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου , δεστα αλλιως .

---

Aσε ρε Μαcgyver, αυτα μας τα'παν και αλλοι, και πανω απο ολα εγω στον εαυτο μου.

"να μη τα βλεπω απαισιοδοξα, ολα διορθώνονται," κλπ κλπ ενα ματσο ΜΠΟΥΡΔΕΣ ελεγα στον εαυτό μου και τιποτα αλλο, στα λογια και στην ουτοπία δεν καταφερε κανεις τιποτα, εκτος και αν ειναι φιλοσοφος.

Μπούχτισα απο λογια και όνειρα και αποτυχημενες προσπαθειες τοσα χρονια που πήγαν χαμένα γαμω το αδειο μου κεφάλι γαμω..

Quote:

---

Originally Posted by wjsrp

Καλησπέρα Σελτζούκε. Μην τα βλέπεις απαισιόδοξα τα πράγματα. Όπως λέει και ο Macgyver, διορθώνονται αυτά. Είσαι νέος ακόμα. Δε σε πήρανε τα χρόνια. Είχα κι εγώ μερικά απ'αυτά που αναφέρεις παραπάνω πριν πολλά χρόνια. Ειδικά για τα εργασιακά, εκεί και αν δεν πρέπει να σε παίρνει απο κάτω γιατι έτσι οπως τά'κανε το κ***κρατός μας, σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι υποφέρουν, ειδικά αυτοί του ιδιωτικού τομέα. 30+ % είναι η πραγματική ανεργία, 60+ % στους νέους, 30 % περίπου είναι αυτοί που δουλεύουν για το βασικό. Εδω υπάρχουν πολλαπλοί κάτοχοι Master πτυχίων και παραπάνω και μπαινοβγαίνουν στον ΟΑΕΔ. Τι να λέμε τώρα. Δε φταις καθόλου εσύ για τα επαγγελματικά σου και όποιος σε κατηγόρησε γι'αυτό ξέρει να χορεύει πάρα πολύ καλά έξω απ'το χορό ή σε κρίνει εσένα και όλους βάσει των δεδομένων του.





Όχι απαραίτητα. Άνθρωποι που μεγάλωσαν με τέτοιους γονείς που περιγράφεις έχουν πολλά ψυχολογικά προβλήματα και βάρη. Πίστεψέ με. Βγάζουν τα απωθημένα τους που δεν έζησαν μικροί και είναι τα πράγματα πολύ χειρότερα.

---

Μα πως να μη τα βλεπω απαισιοδοξα τα πραγματα οταν εχω φτασει 25 ΧΡΟΝΩΝ ΜΑΝΤΡΑΧΑΛΟΣ και δεν έχω κανει τιποτα απο αυτα που εχει κανει, οχι ενας αλλος 25χρονος, αλλά ενας 18χρονος??

Πως δε με πήρανε τα χρόνια οταν σε 5 χρονακια φτάνω 30? Και ποσες γυναικες θα προλάβω υποτίθεται να γνωρισω μεχρι να φτάσω την ηλικια γαμου, ετσι οπως το παω?? 1, 1 ή καμία?
Ασε μας τώρα....

Όσον αφορά τα στατιστικά πάνω στην εργασία, και να μπορουσα να δουλέψω δεν θα το έκανα επειδή βαριέμαι να παω να δουλέψω. Εχω αποχαυνωθεί σε ένα σπιτι και δε κάνω τιποτα, κατι σαν βιολογικά νεκρος, ενα ζόμπι που λέμε γαμωτι...



Ούτε εγω έζησα τη ζωη μου μικρος και τώρα βγαζω απωθημένα..

Quote:

---

Originally Posted by kozchr

Φίλε Σελτζούκε είμαι μεγαλύτερος σου και στα περισσότερα από όσα γράφεις ταυτίζομαι..Το πιο εύκολο αν το πάρεις απόφαση είναι να χάσεις τα κιλά σου και το να μην είσαι παρθένος.Εγώ θα είμαι μια ζωή παρθένος γιατί είμαι γεννημένος μεταξύ 23 Αυγούστου και 22 Σεπτεμβρίου.Τα υπόλοιπα θες αρκετό κόπο για να τα φτιάξεις αλλά πολύ λίγη προσπάθεια για να τα παρατήσεις.Το πιο εύκολο είναι τα παρατήσεις.Δεν είναι όμως αυτό που θα σου λύσει το πρόβλημα.

---

Και εγώ θα ειμαι για παντα παρθενος στο ζώδιο. Το θέμα ειναι να μείνουμε μόνο στο ζώδιο και πουθενά αλλού.

Το πιο εύκολο ειναι πλέον να παραδωθώ και απλά να ελπιζω οτι δε θα πάθω κανα ψυχολογικο τραλαλα όταν μεγαλώσω....μου είναι ολο και δυσκολότερο πλεον να αδυνατίσω.
Διότι δε βλέπω αποτελέσματα σύντομα και αυτό μου κόβει και τη ψυχική δυναμη, συν το ότι συγκρίνω συνεχως τη ζωή μου με άλλους που έχουν καταφέρει να κάνουν πράγματα και αυτό με σκοτώνει.. έχω λυγίσει εντελώς ψυχολογικά δεν έχω τη δύναμη ουτε έξω απο το σπιτι να βγω..

Έχω ξεκινησει προσπαθειες να βελτιωσω ολους τους τομεις του εαυτου μου και έχω αποτύχει 50000000000000 φορές απο τη 1 γυμνασίου.. έχουν υπάρξει στη ζωη μου 3-4 φορές που κατάφερα και αδυνάτισα και μετα παλι τα πήρα ε αι στο δι*ολο πια μπορεί και να μην το'χω....

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Ως άνθρωπος που έχει καταφέρει το 1 και το 4 από τα όσα αναφέρεις, θέλω να σου πω με πολύ αγάπη, πως είσαι πολύ μικρός. Το 4 το δούλεψα στα 24 μου και το 1 στα 27 μου!! Θα σε προτρέψω να κάνεις διατροφή και όχι δίαιτα, να τρως υγιεινά, ας τρως και πολύ και 2-3 φορές τη βδομάδα να περπατάς. Στα εργασιακά, όλοι αποτυχημένοι είμαστε επίσης. Οι μονοι επιτυχημενοι είναι ο λάτσης και ο βαρδινογιάννης... Κι εμένα με στεναχωρεί ΠΑΡΑ πολύ, απλά προσπαθώ να χωνέψω πως έχουμε πιάσει πάτο ως κοινωνία σε αυτό το θέμα στην Ελλάδα.

---

Συγχαρητήρια φίλε μου, εγώ μπορεί να μη τα πετύχω και ποτέ και καλά να πάθω και θα το αξίζω να μη τα πετύχω ποτέ καθως οπως στρώνει ο καθένας κοιμάται.

Αυτά με τη διατροφή μου τα εχουν 1000 διατροφολόγοι 150 φορές μετά απο λίγο το παρατάω.... επίσης πηγαίνω και πήγαινα και παλιότερα γυμναστήριο αλλά δεν όταν δε μπορώ να ελεγξω τη διατροφή δε μπορώ....

Δεν μπορείς να ελέγξεις το τι θα φας ή πόσο θα φας; Θα σου πω το εξής. Είχα ξεκινήσει γυμναστήριο 3-4 φορές και συνέχεια το σταματούσα. Παράλληλα όμως έτρωγα λίγες ποσότητες και υγιεινά και έπεσα 70 κιλά. Την 4η φορά που πήγα, ήμουν αδύνατος με κρεμασμένο δέρμα, και ΜΟΝΟ τότε είδα πως το γυμναστήριο λειτουργούσε, διότι ήταν ορατό στον καθρέπτη. Για εμένα, κάνε το βήμα ξανά και ξανά, μέχρι να καταφέρεις να σταθεροποιηθείς. Ναι απέτυχες τη 1, ναι απέτυχες τη 2η, ναι μπορεί να αποτύχεις ξανά και ξανά. Όλες αυτές οι αποτυχίες όμως, είναι οι ευκαιρίες σου για να οδηγηθείς σε κάτι επιτυχές. :)

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Δεν μπορείς να ελέγξεις το τι θα φας ή πόσο θα φας; Θα σου πω το εξής. Είχα ξεκινήσει γυμναστήριο 3-4 φορές και συνέχεια το σταματούσα. Παράλληλα όμως έτρωγα λίγες ποσότητες και υγιεινά και έπεσα 70 κιλά. Την 4η φορά που πήγα, ήμουν αδύνατος με κρεμασμένο δέρμα, και ΜΟΝΟ τότε είδα πως το γυμναστήριο λειτουργούσε, διότι ήταν ορατό στον καθρέπτη. Για εμένα, κάνε το βήμα ξανά και ξανά, μέχρι να καταφέρεις να σταθεροποιηθείς. Ναι απέτυχες τη 1, ναι απέτυχες τη 2η, ναι μπορεί να αποτύχεις ξανά και ξανά. Όλες αυτές οι αποτυχίες όμως, είναι οι ευκαιρίες σου για να οδηγηθείς σε κάτι επιτυχές. :)

---

Αυτο που ειπες πιάνει σε καποιον που απετυχε τη πρωτη και τη δευτερη φορά, αλλα μιλας σε καποιον που απέτυχε τη διακοστή πρώτη και διακοστή δεύτερη φορά.....Μιλάς σε εναν βετεράνο της υπερτατης αποτυχίας, ξεφτίλας και ταπείνωσης, τώρα όχι ψέμματα.

Πρέπει να έχεις τρελή εφυϊα και λόγο για να με πείσεις πλέον....

Εσύ πως αδυνάτισες? Και τι εκανες με το κρεμασμένο δέρμα?

Quote:

---

Originally Posted by Ο Σελτζούκος

Μα πως να μη τα βλεπω απαισιοδοξα τα πραγματα οταν εχω φτασει 25 ΧΡΟΝΩΝ ΜΑΝΤΡΑΧΑΛΟΣ και δεν έχω κανει τιποτα απο αυτα που εχει κανει, οχι ενας αλλος 25χρονος, αλλά ενας 18χρονος??

Πως δε με πήρανε τα χρόνια οταν σε 5 χρονακια φτάνω 30? Και ποσες γυναικες θα προλάβω υποτίθεται να γνωρισω μεχρι να φτάσω την ηλικια γαμου, ετσι οπως το παω?? 1, 1 ή καμία?
Ασε μας τώρα....

---

Τι να πω εγώ τότε που είμαι 30; Εγώ να δεις που αντιμετωπίζω δυσβάσταχτα προβλήματα στο γκομενικό τομέα. Ενώ είμαι νορμάλ εμφανησιακά, δε με κοιτάζει ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ γυναίκα στο δρόμο και όσες κοιτάξω ακόμα και με τα γυαλιά ηλίου μου (που έχουν κατάμαυρους φακούς παρακαλώ που δε φαίνονται τα μάτια μου) γυρνάνε το κεφάλι αλλού παρόλαυτά, και μερικές ακόμα αλλάζουν μέχρι και δρόμο ώστε να με αποφύγουν. Με αντιμετωπίζουν σαν λεπρό! Έχω φάει τρελό πακέτο και κοντεύω να τρελαθώ τελείως! Και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι έχω καρακομπλάρει με όλο αυτό και δεν πάω ποτέ να μιλήσω σε άγνωστη κοπέλα, είτε σε καφετέρια bar/club, παραλία, άλλες εκδηλώσεις, κλπ.. Βασικά, δεν το κάνει ο μέσος άντρας αυτό. Τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα. Η μέση ηλικία γάμου για τον άντρα τις σημερινές ημέρες πολλές φορές είναι τα mid-30. Σελτζούκο, εγώ να βοηθήσω ήθελα, και εσυ ξεσπάς πάνω μου;

Quote:

---

Originally Posted by Ο Σελτζούκος

Εσύ πως αδυνάτισες? Και τι εκανες με το κρεμασμένο δέρμα?

---

Εγώ που έχω αδυνατίσει πριν 10 χρόνια μπορώ να σου πως το έκανα με δίαιτα υγιεινή διατροφή (όχι χημική η εξαντλιτική δίαιτα) και καλό ύπνο (8ωρο) χωρίς γυμναστική και έχασα πάνω απο 25 κιλά σε 9 μήνες. Δέρμα δεν κρέμασα καθόλου.

Λυπάμαι. Ίσως είναι λάθος μου που στο παρουσιάζω έτσι, διότι ο καθένας έχει τις δικές του αντοχές. Θα σε προτρέψω απλά να συνεχίσεις διότι αξίζεις να σε αγαπάς.
Αδυνάτισα ως εξής. Ένα βράδυ από το πάχος δεν μπορούσα να αναπνεύσω, οπότε ειπα τέλος! Αρχίζω υγιεινή διατροφή. Άρχισα να τρώω υγιεινά και έκανα πολύ περπάτημα. Πήγαινα σε μέρη που μου άρεσαν με τα πόδια. Έτσι έχασα τα κιλά. Η αερόβια είναι για να χάνεις κιλά και η αναερόβια (βάρη) για να παίρνεις μύες. Οπότε, την προηγούμενη περίοδο έκανα βάρη και το δέρμα έχει φύγει από παντού. Έχει μείνει ένα τακ στην κοιλιά μόνο. Το θέμα είναι πως λόγω της ΙΨΔ το έκοψα αυτές τις μέρες, όμως λόγω της ΙΨΔ είχα και τόσο αυστηρή πειθαρχία ώστε να χάσω τα κιλά. Απλά, θα πρέπει να πειθαρχήσεις λοιπόν, κάτι που θα το καταφέρεις αν σε μελετάς στον καθρέπτη. Α!! Δεν ξέρω αν σου αρέσουν τα διαγράμματα. Εμένα με βοήθησε πολύ να βαζω τα κιλά στο excel και να βλέπω σε γράφημα την πτώση. :ρ Δοκίμασε και αυτό ή ό,τι θα μπορούσε να ταιριάξει με τον χαρακτήρα σου!