Δεν αντέχω άλλο!!!!

Ναι, πλέον ούτε να οδηγήσω μπορώ! Έχω κάνει στο μυαλό μου τις τέλειες, οικείες μου διαδρομές, και κάθε τι έξω από αυτές με κάνει να τα χάνω, να παθαίνω κρίσεις πανικού, να ιδρώνω, να μην λειτουργώ σωστά! Δεν μπορώ να πάω μια βόλτα σαν άνθρωπος γιατί έρχονται σκέψεις και μου κολλάνε, σκέψεις με ατυχήματα, με εμένα και τους συνεπιβάτες μου να χάνουμε την ζωή μας, και μένουν εκεί, βάζω ραδιόφωνο, τίποτα, πάω να κάνω μια φυσιολογική συζήτηση, τίποτα! Μένουν εκεί και με τυραννάνε και δεν ξέρω πως να τις κάνω να φύγουν!Είναι Γολγοθάς όλο αυτό! Άλλο ένα βράδυ και δεν μπορώ να κοιμηθώ αφού σκέψεις με κατακλύζουν, πονάει όλο μου το σώμα από έναν πόνο ψυχικό, κλαίω χωρίς να το καταλαβαίνω, νιώθω μια τρύπα στο στομάχι και το κεφάλι μου πηγαίνει να σπάσει! Βαρέθηκα να κάνω τελετουργίες μέσα στην μέρα και αν δεν τις κάνω, νιώθω πως τρελαίνομαι! Πρέπει να κάνω μπάνιο με έναν συγκεκριμένο τρόπο, πρέπει να φάω συγκεκριμένη ώρα, πρέπει να βάλω τα βιβλία μου με συγκεκριμένο τρόπο, πρέπει να διαβάσω στο συγκεκριμένο μέρος, πρέπει, πρέπει, πρέπει...! Αν δεν τα κάνω όλα όπως πρέπει να τα κάνω, τα πόδια μου μουδιάζουν, έρχεται αργά ένα κύμα πανικού από κάτω προς τα πάνω και νιώθω κάτι σαν να παραλύουν τα χέρια μου και το μυαλό μου να τρέχει χιλιόμετρα μακριά! Και όχι, δεν φτάνει που έχω καταναγκασμούς σε ότι αφορά εμένα, πρέπει να έχω και στους άλλους! Πρέπει να φερθώ με συγκεκριμένο τρόπο όταν πάω να μιλήσω, να πω τις σωστές λέξεις που θεωρώ εγώ σωστές, πρέπει να κάνω κινήσεις που έχω διαβάσει σε βιβλία ότι έτσι πρέπει να γίνουν, πρέπει, πρέπει.....αρκεί να γίνω αποδεκτή...έλα όμως που δεν γίνεται γιατί οι σκέψεις δεν με αφήνουν με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σκεφτώ καθαρά και να μιλήσω σαν φυσιολογικός άνθρωπος...και νευριάζω που δεν καταφέρνω να συζητήσω και μιλάω έντονα και δεν ξέρω τι λέω και γίνομαι ρεζίλι, αφού, επαναλαμβάνω την ίδια πρόταση 2-3 φορές χωρίς καν να το καταλάβω...και έχω και την κατάθλιψη να με ταλαιπωρεί από τα γεννοφάσκια μου...δεν με θυμάμαι ποτέ χαρούμενη, ποτέ ευτυχισμένη...ακόμα και τις λίγες φορές που πήγαινα να νιώσω κάπως καλά, να αφεθώ, τσουπ, σκέψεις καταστροφής....σε γιατρό δεν έχω πάει, μόνη μου ότι έχω διαβάσει και ψάξει...ξέρω πλέον πως είμαι καταδικασμένη να ζω έτσι....δυστυχισμένη, χωρίς ποτέ να κάνω αυτό που θέλω, ανίκανη να είμαι σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου...πονάει όλο αυτό...και το διαχειρίζομαι χρόνια αλλά όχι πάντα καλά....από εκρήξεις θυμού και βίας άλλο πράγμα στο σπίτι μου...κανείς ποτέ δεν με υποστήριξε...κανείς δεν με κατάλαβε...και οι μνήμες από κάθε τσακωμό μας μαχαίρι στην καρδιά, οι Ερινύες κάθε βράδυ με συντροφεύουν μέχρι το πρωί που με παίρνει ο ύπνος...δεν θα γλυτώσω ποτέ από όλο αυτό..ο ίδιος μου ο εαυτός με εκδικείται..πρέπει να πάρω απόφαση πως θα μείνω μια ζωή μόνη μου, εγώ και οι σκέψεις μου...συγνώμη για το ξέσπασμα, ήθελα κάπου να τα πω γιατί μέσα μου με σκοτώνουν λίγο λίγο..ή και πολύ πολύ...ποιος ξέρει...ο χρόνος θα δείξει...

Quote:

---

ήθελα κάπου να τα πω γιατί μέσα μου με σκοτώνουν λίγο λίγο..

---

aπο οτι φαινεται οταν κατι ισχυει πολοι θα βρεθουν να το υποστηριξουν.

δεν εχεις σκεφτει ποτε να επισκεφτεις καποιον ειδικο?
αυτες οι σκεψεις που σε βασανιζουν και σου ριχνουν την διαθεση μπορουν να αλλαξουν δραματικα με την βοηθεια ενος ειδικου...

αν αλλαξει ο τροπος σκεψης και αντιληψης, θα αλλαξει η συμπεριφορα σου και συναμα η διαθεση.
δεν υποστηριζω πως ειναι μια ευκολη διαδικασια ή πως ο ειδικος ειναι πανακεια, ωστοσ σιγουρα μπορεις να δεις βελτιωση!

το να προσπαθεις να διαχειριστεις μονη σου δυσκολες και μακροχρονιες καταστασεις ειναι σιγουρα εξαντλητικο..

εγω θα εβρισκα μια απλουστατη λυση με το ταπεινο μυαλουδακι μου :-) να οδηγουσε καπιος αλλους αφου δε σ αρεσει η οδηγιση δε μπορω να καταλαβω γιατι επιμενεις ο κοσμος γεματος ειναι με λεοφορεια τρενα αεροπλανα κ βαπορια καπιοι επειδη αφαιρουντα ευκολα ζοριζονται να οδηγισουν ετσι κ αλλιως εφοσον ενα πραγμα δε σε ευχαριστει για πιο λογο να το κανεις. ολοι το παλευουν το παλευουν το παλευουν να κανουν να ρανουν να δειξουν κλπκλπκλπ κ πιος αραγε σκεφτηκε απλα να παει με τα νερα του εαυτου του. τωρα αν θες να με ακουσεις η οχι να σου πω καθολου δε με απασχολει.

isabella3001 πήγαινε σε εναν ψυχιατρο γνωσιακής-συμπεριφορικής μεθόδου να κάνεις ψυχοθεραπεία.

Ενδύκνειται για την ΙΔΨ και έχει μεγάλα ποσοστά επιτυχίας. Θα τα πας μια χαρά. Θα σε ανακουφίσει και θα δείς τα συναισθήματα σου να αλλάζουν προς το καλύτερο.

Ειναι κρίμα να ταλαιπωριέσαι, δε νομίζεις?

απευθύνσου σε ψυχολόγο, το προβλημά σου λύνεται με ψυχολόγο ειδικά με κάποιον που κάνει γνωσιακή συμπεριφορική ψυχοθεραπεία.

Quote:

---

Originally Posted by isabella3001

Ναι, πλέον ούτε να οδηγήσω μπορώ! Έχω κάνει στο μυαλό μου τις τέλειες, οικείες μου διαδρομές, και κάθε τι έξω από αυτές με κάνει να τα χάνω, να παθαίνω κρίσεις πανικού, να ιδρώνω, να μην λειτουργώ σωστά! Δεν μπορώ να πάω μια βόλτα σαν άνθρωπος γιατί έρχονται σκέψεις και μου κολλάνε, σκέψεις με ατυχήματα, με εμένα και τους συνεπιβάτες μου να χάνουμε την ζωή μας, και μένουν εκεί, βάζω ραδιόφωνο, τίποτα, πάω να κάνω μια φυσιολογική συζήτηση, τίποτα! Μένουν εκεί και με τυραννάνε και δεν ξέρω πως να τις κάνω να φύγουν!Είναι Γολγοθάς όλο αυτό! Άλλο ένα βράδυ και δεν μπορώ να κοιμηθώ αφού σκέψεις με κατακλύζουν, πονάει όλο μου το σώμα από έναν πόνο ψυχικό, κλαίω χωρίς να το καταλαβαίνω, νιώθω μια τρύπα στο στομάχι και το κεφάλι μου πηγαίνει να σπάσει! Βαρέθηκα να κάνω τελετουργίες μέσα στην μέρα και αν δεν τις κάνω, νιώθω πως τρελαίνομαι! Πρέπει να κάνω μπάνιο με έναν συγκεκριμένο τρόπο, πρέπει να φάω συγκεκριμένη ώρα, πρέπει να βάλω τα βιβλία μου με συγκεκριμένο τρόπο, πρέπει να διαβάσω στο συγκεκριμένο μέρος, πρέπει, πρέπει, πρέπει...! Αν δεν τα κάνω όλα όπως πρέπει να τα κάνω, τα πόδια μου μουδιάζουν, έρχεται αργά ένα κύμα πανικού από κάτω προς τα πάνω και νιώθω κάτι σαν να παραλύουν τα χέρια μου και το μυαλό μου να τρέχει χιλιόμετρα μακριά! Και όχι, δεν φτάνει που έχω καταναγκασμούς σε ότι αφορά εμένα, πρέπει να έχω και στους άλλους! Πρέπει να φερθώ με συγκεκριμένο τρόπο όταν πάω να μιλήσω, να πω τις σωστές λέξεις που θεωρώ εγώ σωστές, πρέπει να κάνω κινήσεις που έχω διαβάσει σε βιβλία ότι έτσι πρέπει να γίνουν, πρέπει, πρέπει.....αρκεί να γίνω αποδεκτή...έλα όμως που δεν γίνεται γιατί οι σκέψεις δεν με αφήνουν με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σκεφτώ καθαρά και να μιλήσω σαν φυσιολογικός άνθρωπος...και νευριάζω που δεν καταφέρνω να συζητήσω και μιλάω έντονα και δεν ξέρω τι λέω και γίνομαι ρεζίλι, αφού, επαναλαμβάνω την ίδια πρόταση 2-3 φορές χωρίς καν να το καταλάβω...και έχω και την κατάθλιψη να με ταλαιπωρεί από τα γεννοφάσκια μου...δεν με θυμάμαι ποτέ χαρούμενη, ποτέ ευτυχισμένη...ακόμα και τις λίγες φορές που πήγαινα να νιώσω κάπως καλά, να αφεθώ, τσουπ, σκέψεις καταστροφής....σε γιατρό δεν έχω πάει, μόνη μου ότι έχω διαβάσει και ψάξει...ξέρω πλέον πως είμαι καταδικασμένη να ζω έτσι....δυστυχισμένη, χωρίς ποτέ να κάνω αυτό που θέλω, ανίκανη να είμαι σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου...πονάει όλο αυτό...και το διαχειρίζομαι χρόνια αλλά όχι πάντα καλά....από εκρήξεις θυμού και βίας άλλο πράγμα στο σπίτι μου...κανείς ποτέ δεν με υποστήριξε...κανείς δεν με κατάλαβε...και οι μνήμες από κάθε τσακωμό μας μαχαίρι στην καρδιά, οι Ερινύες κάθε βράδυ με συντροφεύουν μέχρι το πρωί που με παίρνει ο ύπνος...δεν θα γλυτώσω ποτέ από όλο αυτό..ο ίδιος μου ο εαυτός με εκδικείται..πρέπει να πάρω απόφαση πως θα μείνω μια ζωή μόνη μου, εγώ και οι σκέψεις μου...συγνώμη για το ξέσπασμα, ήθελα κάπου να τα πω γιατί μέσα μου με σκοτώνουν λίγο λίγο..ή και πολύ πολύ...ποιος ξέρει...ο χρόνος θα δείξει...

---

Κοπελα μου ποσο σε καταλαβαινω..και γω το ιδιο αισθανομαι πρεπει να φερομαι με ενα συγκεκριμμενο τροπο κ οταν δεν το κανω νευριαζω επισης αλλα θελω πια αλλα λεω εξαιτιας μια ς ιδεοληψιας και συνεχεια !!!μα συνεχεια απο μικρηρο εχω φαντασου 8 χρονων λειτουργω με ιδεοληψιες και ψυχαναγκασμους στα παντα!!!!!!γτ αν δεν το κανω φοβαμαι θα μου ρθουν ασχημες σκεψεις και το προλαβαινω ετσι..:(πως θα σωθουμε;;;θα μεινουμε για πανταμονοι..αυτο λεω και γω:'(:'(βλεπω γυρω μου τις φιλες μ να προχωρανενα εχουν αγορι και εμενα μεαποφευγουν επδ θελω οπως ταθελω εγω και αν δεν ειναι τελειο σε καποιον ηοπως τον θελω εγω του το αντανακλω μαλλον κ δεν με θελει...δεν μπορω πια να προσποιηθω να τα χχω παιξει!!!δεν κανω πια τιποτα απο τις σκεψεις με ιδεοληψιεςς..και νιωθω οτι πια δεν εξρω που παω ποια ειμαι......ειναι τοσο οδυνηρο!!!αρχισε λαντοζ θα σε βοηθησει 1την ημερα και γω τοσο παιρνω τα ssri ειναι καλα....αλλα και παλι εγω δεν σωνομαι θελω ψυχοθεραπεια:'(οπως κ εσυ αλλα ειναι ακριβοι οι γιατροι γαμωτο!!τι θα απογινωδεν ξερω σκεφτομαι να αρχιζω να βγαζωμονημ λεφταναταξοδευω εκει ρε γαμωτο στους ψυχιατρους!!....

Αν δεν εχεις παει σε γιατρο να σε τσεκαρει για αρχη και να σου δωσει την καταλληλη αγωγη λογικο ειναι οσο περναει ο καιρος να χειροτερευει η κατασταση σου. Κοιτα να πας γρηγορα σε καποιον ειδικο γιατι οσα λες ακουγονται πολυ σκληρα αλλα τουλαχιστον δεν εχεις χασει την ελπιδα σου απο την στιγμη που δεν εχεις κανει το κυριοτερο να πας σε καποιον να σε δει. Αυτα τα πραγματα δεν περνανε απο μονα τους και οσο και να θες γιατρος δεν γινεσαι κοπελια.

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

Κοπελα μου ποσο σε καταλαβαινω..και γω το ιδιο αισθανομαι πρεπει να φερομαι με ενα συγκεκριμμενο τροπο κ οταν δεν το κανω νευριαζω επισης αλλα θελω πια αλλα λεω εξαιτιας μια ς ιδεοληψιας και συνεχεια !!!μα συνεχεια απο μικρηρο εχω φαντασου 8 χρονων λειτουργω με ιδεοληψιες και ψυχαναγκασμους στα παντα!!!!!!γτ αν δεν το κανω φοβαμαι θα μου ρθουν ασχημες σκεψεις και το προλαβαινω ετσι..:(πως θα σωθουμε;;;θα μεινουμε για πανταμονοι..αυτο λεω και γω:'(:'(βλεπω γυρω μου τις φιλες μ να προχωρανενα εχουν αγορι και εμενα μεαποφευγουν επδ θελω οπως ταθελω εγω και αν δεν ειναι τελειο σε καποιον ηοπως τον θελω εγω του το αντανακλω μαλλον κ δεν με θελει...δεν μπορω πια να προσποιηθω να τα χχω παιξει!!!δεν κανω πια τιποτα απο τις σκεψεις με ιδεοληψιεςς..και νιωθω οτι πια δεν εξρω που παω ποια ειμαι......ειναι τοσο οδυνηρο!!!αρχισε λαντοζ θα σε βοηθησει 1την ημερα και γω τοσο παιρνω τα ssri ειναι καλα....αλλα και παλι εγω δεν σωνομαι θελω ψυχοθεραπεια:'(οπως κ εσυ αλλα ειναι ακριβοι οι γιατροι γαμωτο!!τι θα απογινωδεν ξερω σκεφτομαι να αρχιζω να βγαζωμονημ λεφταναταξοδευω εκει ρε γαμωτο στους ψυχιατρους!!....

---

Τζοανα απο οσο ξερω υπαρχουν τα Κεντρα Ψυχικης Υγειας που ειναι δωρεαν η παιρνουν πολυ λιγα χρηματα. Σε ενα τετοιο τουλαχιστον πηγαινε η μητερα ενος φιλου μου και μου ειπε οτι ειχε πολυ καλους γιατρους και ψυχολογους και ψυχιατρους και ηταν δωρεαν. Ψαξου λιγο γιατι αν ειναι ετσι θα εχεις πιο πολυ συνεπεια σε συνεδριες θα σε καταλαβαινουν καλυτερα οι γιατροι γιατι θα σε βλεπουν πιο συχνα και λογικα θα τα πας πολυ καλυτερα.

aa les pou einai auta???ta kentra..?uparxoun kai patra???basika fobamai kiolas mhpws....ειναι χαλια οι ψυχιατροι δεν τους εμπιστευομαι για φαρμακα.εδω οι εξωτερικο γιατροι απο εμπειρια μιας φιλης ο καθε ενας της ελεγε διαφορετικη διαγνωση και αλλα φαρμακα μεχρι που βρηκε τωρα εναν καθηγητη πανεπιστημιου!....γι αυτο για φαρμακα δεν εμπιστευομαι αλλα για ψυχοθεραπεια ναι!

Επιδαύρου 8 (πίσω από το Ξενοδοχείο «Δελφίνι»), Τερψιθέα, ΤΚ. 26442, Πάτρα.

Τηλέφωνα: 2610-452919 , 2610-439569
Fax: 2610-439569
E-mail: [email protected]

Ευχαριστω πολυυ!!:)ειναι καλο αυτο ξερεις;;εχει θελω να πω καποια εμπειρια καποιος γνωστος σου;;η μονο στην αθηνα;;

παιδια εγω εχω παθει το εξης......γελαω πολλες φορες με τον εαυτο μου.... : αρχικα οι ιδεοληψιες αφορουσαν ενα πραγμα.....μην ειμαι παιδοφιλη....και καθε φορα που εβλεπα παιδακια ελεγα παναγια μου....μετα μια μερα καθαριζα το σπιτι και ειχα πολλες δουλειες να τελειωσω και λεω λες να χασω την υπομονη μου? και με επιασε τρελο αγχος, σφοξιμο στο στηθος και ανυπομονησια.....μετα ηταν να μεινω μονη σε μια γκαρσονιερα και ειπα παλι στον εαυτο μου....λες να μην μαρεσει το σπιτι μου? παλι το ιδιο συναισθημα.....μετα λεω ' λες να τρελλαθω? παλι το ιδιο σκατοσυναισθημα.....και συνεχιζα να δω τι αλλο μπορουσα να σκεφτω οποτε εκανα και αλλες χιλιαδες σκεψεις οπως: ' μηπως δεν υπαρχει θεος?', μηπως με κρουβουν τα σπιτια? ( και ετσι ουτε στο ιδιο μου το σπιτι δεν μπορουσα να χαλαρωσω και σε αλλα σπιτια που πηγαινα παλι το ιδιο συναισθημα ), μετα ειχα να κοιμηθω πολλα βραδια και ειχα ευαισθησια στους ηχους και ειπα ' λες να μην μπορω να ακουω ηχους?' και τελος το χειροτερο απολα ' λες να μην μαρεσει να ζω και να με ενοχλουν τα παντα? ' ( εκει τα ειδα ολα μα ολα )..............απλα ειναι ΠΟΛΛΕΣ ΜΑΖΙ και καθημερινα κανω χιλιαδεςςςςς και εχω απελπιστει.....

Ηθελα να ρωτησω αυτα ειναι ιδεοληψιες? η κατι αλλο?

Επισης ολα ξεκινησαν απο στρες...αυτο το ξερω.....

Υπαρχει επισης περιπτωση να τρελλαθω απο το πολυ αγχος των ιδεοληψιων και να μην αντεχω τιποτα?

Κσι τελος σας εχει τυχει κατι τετοιο ( και σε περιεχομενο και σε ποσοτητα ) ή ειμαι η μονη ?????

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

Ευχαριστω πολυυ!!:)ειναι καλο αυτο ξερεις;;εχει θελω να πω καποια εμπειρια καποιος γνωστος σου;;η μονο στην αθηνα;;

---

Α απευθυνεσαι σε εμενα ειχε η μητερα ενος φιλου μου και οχι στην Αθηνα αλλα σε επαρχιακη πολλη της β.Ελλαδας. Ηταν πολυ καλοι οι γιατροι απο οσο μου ειπε και εντελως δωρεαν. Δεν χανεις τιποτα να επισκευθεις το ΚΨΥ Πατρων. Ευχομαι να νιωσεις καλυτερα. Μπορεις βεβαια να ψαξεις και για κανενα φορουμ να παρεις και γνωμες ατομων που εχουν ηδη παει αλλα καλυτερα να πας η ιδια απο εκει. Αν ειναι καλα οπως ηταν στην περιοχη μου θα γλυτωσεις πολλα χρηματα και θα εχεις καλη φροντιδα.

Σε ευχαριστω !!κοπελια και εσυ να κανεις το ιδιο!μπορεις να το αλλαξεις ειναι και απο ουσιες του εγκεφαλου ..κυριως σερετονινη που σε κανει να αισθανεσαι ετσι.