Καλησπερα!Συγγνωμη αν τον τελευταιο καιρο κανω συνεχως θεματα,αλλα απο τοτε που πηγα λυκειο,εχω πιασει τον ευατο μου να σκεφτεται πολυ παραπανω απο οσο πρεπει και δεν ξερω αν πρεπει να με χαροποιει αυτο, ή να με κανει να στεναχωριεμαι..Οι σκεψεις μου κυριως ειναι για το μελλον..εννοω οτι νοιαζομαι τοσο πολυ για το τι θα γινει στο μελλον που μερικες φορες αφηνω το παρον πισω μου και αποπροσανατολιζομαι..Το θεμα ειναι οτι αυτες οι σκεψεις νοιωθω οτι με εγκλωβιζουν,με κανουν να κλεινομαι πιο πολυ στον ευατο μου..Σκεφτομαι τοσα πολλα..Σκεφτομαι για το αν ποτε θα βρω καποιον ανθρωπο να με νοιαζεται πραγματικα(γιατι οι "φιλες" μου,απο προηγουμενα μου ποστ καταλαβατε τι ειναι),σκεφτομαι αν θα περασω εκει που θελω,και αν περασω εκει αν θα βρω καποιον φιλο ή φιλη(ειμαι πολυ κλειστη,δεν κανω ευκολα φιλους)..σκεφτομαι μηπως χασω ανθρωπους που αγαπω..και συνεχιζεται,συνεχιζεται,συ νεχιζεται...καθε μερα,απο την στιγμη που σηκωνομαι μεχρι και την ωρα που παω για υπνο,πρωτη και τελευταια σκεψη ειναι το μελλον μου..καθε φορα που το σκεφτομαι ομως,κατι μεσα μου νοιωθω να σπαει,κατι νοιωθω σαν ενοχληση..το τελευταιο τριμηνο κοιμαμαι πολυ(10-12 ωρες) για να μην νοιωθω ολα αυτα..!ειναι τοσο ασχημο..ζω και νοιωθω ασχημα..!μοναδικη μου παρηγορια ο υπνος..λενε οτι η σωματικη υγεια οτι ειναι πιο σημαντικη απο την ψυχικη,ηρθε η ωρα να καταλαβουν οτι κανουν λαθος!το να εισαι ψυχικη χαλια ειναι πολυ χειροτερο απο το να εισαι αρρωστος..καλη σας μερακαι συγγνωμη ξανα για την πληθωρα των θεματων,ολα μου φταινει τελευταια
