Printable View
Σήμερα συνέβη το εξής. Περπατούσα στον δρόμο και είδα ένα πρόσωπο που γνωρίζω λίγο, αλλά ντράπηκα να μιλήσω. Εκείνος μόλις με είδε, με χαιρέτησε και ήταν πάρα πάρα πολύ ευγενικός απέναντι μου. Όσο κι αν σας φανεί παράξενο, χαμογέλασα μηχανικά, σχεδόν ψεύτικα, αλλά δάκρυσαν τα μάτια μου από ντροπή και αμηχανία και δεν ήξερα τι να πω από τον φόβο που αισθανόμουν. Από τότε σκέφτομαι, μήπως φάνηκα αγενής ή ψεύτικος και στεναχώρησα έναν τόσο ευγενικό άνθρωπο. :( Σας τυχαίνει εσάς αυτό;
έχει κολλήσει η σκέψη μου πως φέρθηκα αγενέστατα βασικά. :(
Όχι μωρε δεν νομίζω......και πιο πολυ δεν νομιζω διοτι λογικα δεν σε εχει δει ποτε μη ντροπαλο αρα θα ξερει το στυλ σου....απλα πρέπει να αποδεχτεί το γεγονος ότι είσαι ντροπαλος και σιγά σιγά θα δεις ότι θα αρχίσεις να το ξεπερνάς......μην αγχώνεσαι.....
Σε ευχαριστω marouliw. Έχω πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση δυστυχώς. Καλό θα ήταν να το διορθώσω αυτό με κάποιον τρόπο.
Ναι μωρε γατε έτσι μπράβο σκέψου μόνο ότι δεν είναι καθόλου βοηθητικό να ζεις με τόση ανασφάλεια γτ δεν κερδίζεις κατι απο αυτήν.....μην δινεις σημασία σε ενοχές δεν βοηθούν πουθενά μόνο κακό κάνουν.....τολμησε και γ@@τα ολα μην σε νοιάζει τπτ.....εδώ άλλοι κλέβουν καιδεν αισθάνονται τπτ και εμείς θα νοιώθουμε τύψεις συνέχεια μήπως το ενα και μήπως το άλλο??? Άντε πια βαρέθηκα και σε όποιον αρέσουμε!!!!
Καλησπέρα,
Αντίστοιχα συμβάντα βίωνα κι εγώ παλιότερα (κι ακόμα αλλά σε μικρότερο βαθμό). Χαιρετούσα κάποιον από μακριά και σκεφτόμουν "κατάλαβε ότι τον χαιρέτησα ή νομίζει ότι του έκανα καμιά χειρονομία", Στην πολυκοσμία των ΜΜΜ απέφευγα να έχω σωματική επαφή με τον κόσμο μήπως πιστέψουν ότι τους κλέβω ή τους παρενοχλώ, στο δρόμο συναντούσα άτομα με τα οποία μιλούσα και στη συνέχεια καθόμουν και ανέλυα τον διάλογο και αναρωτιόμουν μήπως είπα κάτι που δεν έπρεπε και μήπως προσέβαλα κ.α.
Προσπάθησε όσο μπορείς να τα αποβάλλεις ως σκέψεις από το μυαλό σου και να μην δίνεις σημασία σε πράγματα που σε χαλάνε. Εμείς σκάμε μήπως πληγώσαμε κάποιον και αυτός ο κάποιος έχει ξεχάσει το πρόσωπο μας μέσα σε 3 λεπτά από τη στιγμή που μας είδε. :)
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις.
Astrolavos. Αυτό με το κλέψιμο το έχω κι εγώ. :( Αλλάζω πεζοδρόμιο βασικά, επειδή νομίζω, πως θα νομίσουν, πως πλησιάζω για να κλέψω. Θα ήθελα να το αποβάλλω αλλά δεν ξέρω τον τρόπο. Έχω κάνει διάφορες ασκήσεις, αλλά φαίνεται πως δεν λειτουργούν πάντοτε τόσο καλά.
Εμένα όταν κάποιος γνωστός με συναντήσει στο δρόμο,θα πω ένα γεια,αν ρωτήσει πως είσαι,απαντώ μια χαρά,εσύ; με ένα ψεύτικο χαμόγελο,προφανώς θα κάνει και αυτός το ίδιο και άντε γεια...γιατί πολύ απλά ξέρω ότι ο γνωστός αυτό θέλει να ακούσει.Πως είσαι; Μια χαρά... Η απάντηση που περιμένουν οι περισσότεροι να ακούσουν όταν σε ρωτάνε και καλά για να φανεί ότι ενδιαφέρονται.Τους δίνεις και εσύ λοιπόν αυτό που περιμένουν και η ζωή συνεχίζεται.Αυτός που πραγματικά ενδιαφέρεται για σένα,δε θα ρωτήσει.Θα "διαβάσει" πίσω απο τα προσχήματα και θα το καταλάβεις όταν συμβαίνει.
...που ειναι ενα ραφι με barilla όταν το χρειαζεσαι :p!... ο κοσμος εχει τοσα προβλήματα γατε μου, τι πιο πιθανο είναι να σε χαιρετησε και να σε ξεχασε μετα... με την παλια μου ψυχοκουκου το συζητουσαμε αυτο το θεμα της απλης κοινωνικης επαφης...αυτες οι στιγμες παρειχαν θησαυρούς απο πληροφορίες για μενα... μην ξεχασεις να το συζητησεις και εσυ με τον γιατρο σου .. θα εκπλαγεις πραγματικα!;)
Και σήμερα μου συνέβη το αντίστοιχο ρέα μου. :( Συνάντησα κάποιον γνωστό και βιαζόμουν, μου πρότεινε κάτι, είπα όχι και πως θα βρεθούμε εντός των ημερών και τσουπ, αισθάνθηκα αμέσως ενοχές, πως έχω κάνει κάτι κακό και είμαι αγενής! Τόσο πλέον έχει πέσει η αυτοεκτίμηση μου στα τάρταρα; Άσε που αισθάνομαι πως ζητώ συνέχεια επιβεβαίωση τελευταία και νιώθω πολύ ψεύτικος.
οι ανθρωποι που εχουν αγενεια δεν αναρωτιουνται αν γινονται αγενεις .. ολοι μερικες φορες νιωθουμε ψευτικοι και ζηταμε επιβεβαιωση ειναι το σημειο που η ανασφάλεια μας ελέγχει το μυαλό και η πραγματικότητα μας αλλοιώνεται.. εισαι σε πολυ καλο σημειο συνεχισε το σκαψιμο σε βαθος και συναντησε τις αληθειες σου
Δεν ξέρω γιατί με τόσο σκάψιμο, αισθάνομαι πως έχω πιάσει πάτο πλέον. Φοβάμαι μήπως δεν με βοηθά.
οκ ακομα και ετσι να ειναι...τι πιστευεις οτι μπορεις να κανεις για να βοηθηθεις...εχεις καποια αλλη λυση ?...ολ υπάρχουν, μπορει να χρειαζεσαι να ξεκουραστεις απο την προσπάθεια ή να επιμένεις σε αυτην ... κανε όπως νιωθεις ...μονο μην χανεις τον στοχο σου... και ο στοχος ειναι ενας ..ο δικος σου ποιος ειναι?Quote:
Originally Posted by Γάτος
Δεν έχω στόχο. Αυτό με στεναχωρεί. Παλιά είχα κάποιους. Να τελειώσω τη σχολή ας πούμε. Να χάσω τα κιλά που είχα. Τώρα έχω να πάω στην ψυχολόγο ως στόχο και με αγχώνει αν θα κοιμηθώ το βράδυ. Και θα σου φανεί χαζό, όμως ακόμα και τώρα, πήγα να σου γράψω πως είχα ΜΙΚΡΟΥΣ στόχους. Δηλαδή θεωρώ τίποτα τα κιλά, τη σχολή κ.ο.κ.. Επίσης δεν έχω μάθει να ξεκουράζομαι. Έχω μάθει μόνο να κάνω πράγματα και μου φαίνεται παράξενο να πω πως παύω να ασχολούμαι. Δεν πίστευα ποτέ πως θα ξαναφτάσω σε αυτό το σημείο, που για εμένα είναι το 0. Θα ήθελα να είναι αλλιώς τα πράγματα τώρα και φοβούμαι πως τα έχω κάνει όλα λάθος. Απλά ήθελα να με βοηθήσει και λίγο η τύχη αλλά είμαι κακότυχος στις διαπροσωπικές σχέσεις.
και τωρα εχεις:)... γτ πας σε ψυχολογο?