Ποιό το νόημα του φόρουμ "ψυχολογιας"??

Σίγουρα ο καθε άνθρωπος θέλει κάπου, εστω και σε ενα ιστοχωρο αγνωστων, να παει να πει τα ενδόψυχα του, το τι προβληματα εχει, τι σκεψεις τον βασανιζουν κλπ...Και πολλοί απο αυτους(αναμεσα τους και εμεις)καταληγουμε σε φορουμ που αυτοπροβαλονται με φρασεις οπως <<ψυχολογικη υποστηριξη>>>, <<φορουμ ψυχολογιας>> κλπ κλπ....Και περναμε κατευθείαν στα μεγάλα προβλήματα ενώ τα πλεονεκτήματα είναι ελάχιστα ως και μηδαμινά....

Πρώτα μεγάλο προβλημα, όλοι είναι άγνωστοι μέσα σε αγνώστους! Απο την μια αυτό είναι αρκετά θετικό γιατί σου επιτρέπει να εκφράζεσαι όπως εσύ θέλεις, χωρίς να φοβάσαι μηπως στιγματιστεις κλπ, απο την άλλην ας μην γελιομαστε....Είναι δυνατόν ενας εντελως αγνωστος σου τυπος μεσω του ιντερνετ να δειξει πραγματικη λυπη και ενδιαφερον για τα οσα προβληματα εχεις και που μανιωδως προσπαθεις σε καποιον να τα εμπιστευτεις?? Γιατί για να καθεσαι να ποσταρεις σε φορουμ ψυχολογιας παει να πει οτι δεν βρισκεις διπλα σου καποιο σοβαρο άτομο που να μπορεις να εμπιστευτεις τις σκεψεις και τα προβληματα(πραγμα σεβαστο), οποτε καταληγεις στην εσχατη λυση....Είναι δυνατόν ομως ενας εντελως σου αγνωστος ανθρωπος που κατα πασα πιθανοτητα δεν θα συναντησεις ποτε στην ζωη σου να σου δωσει πραγματικη παρηγορια?? Να σε κανει να νιωσεις καλυτερα?? Να σε κανει ξεχαστεις απο τα προβληματα σου?? Έχετε νιωσει ποτε σας οτι πραγματικα "ξεσπασατε" επειδη ποσταρατε σε καποιο νημα?? Βελτιωθηκατε σε κατι ολολ αυτον τον καιρο που αναλυατε τις σκεψεις σας σε αγνωστους?? Δεν ξερω, εσας ρωταω, θελω να μαθω αν τελικα βοηθηκε καποιος πραγματικα......

Δεύτερο μεγαλο προβλημα, μια μεγαλη μεριδα χρηστων εχουν ορεξη για καζουρα ή για να αμπελοφιλοσοφουνε....Ονοματ α δεν χρειαζετε να λεμε και να χαλιομαστε! Ποσες και ποσες φορες δεν εφαγα ειρωνικα σχολια, κατηγοριες οτι λεω συνεχεια ψευτικα στοιχεια στα οσα σας γραφω, περιφρονηση και "κοκκινες καρτες" επειδη ηθελα απλα να πω οσα με προβληματιζουν και με κανουν να νιωθω απαισια....Καζουρα σε ατομο που μιλαει για αυτοκτονιες, για μιζεριες, για μια ασχημη ζωη κλπ κλπ και κατα τα αλλα υπαρχει απλετο ενδιαφερον για τα προβληματα και τις ιδιαιτεροτητες του αλλου....

Αυτα τα ερωτηματα μου δημιουργηθηκαν στην συντομη παρανομη στο φορουμ κρινοντας απο την δραστηριοτητα συγκεκριμενων μελων και απο τον τροπο που αντιμετωπιζουν ορισμενα θεματα....Τελικα αξιζει πραγματικα να μιλαμε για τα βασανα μας σε ενα φορουμ αγνωστων?? Αξιζει να μιλαμε σε καποιον/α που πρακτικα μιλωντας αδυνατει να ερθει στην θεση μας, να μας αγγιξει, να σταθει διπλα μας, να κλαψουμε μαζι του κλπ και απλα καθομασταν και πληκτρολογουμε και πληκτρολογουμε και νομιζουμε οτι κατι κανουμε??? Δεν ξερω πραγματικα τι να πω.....

Αγαπητε Περαστικε , ενδιαφερον το θεμα , και ευλογος ο προβληματισμος σου . Δεν περιμενω ουσιαστικη βοηθεια απο το φορουμ , για τους λογους που αναφερεις . Θα μου πεις γιατι ειμαι εδω . Εμαι γιατι , αν και πλεον αναρρωνω απο πολυχρονη καταθλιψη , δεν πολυβγαινω , εχω πολυ ελευθερο χρονο , ανοιγω θεματα περι ανεμων και υδατων , κουβεντουλα να γινεται .
Κι ομως , εχω ερθει μετα απο καιρο σε ουσιαστικη/αληθινη επικοινωνια με θηλυ μελος , μουκανε πολυ καλο , οσο κρατησε ( δεν μπαινω σε λεπτομερειες , για ευνοητους λογους ) , και ανταλλασω αποψεις με αρρεν μελος , γνωστη των φαρμακων ,( αν και νεωτατος , πολυ εξυπνος ομως ) εναλλακτικων και μη , ειμαι κι εγω γνωστης , και λεμε τις εμπειριες μας απο το ταδε σκευασμα η φαρμακο , του στυλ , τι λες γι αυτο το φαρμακο / σκευασμα , ποσα mg λες να παρω , ( εγω ρωταω πιο πολυ ) , πως να συνδυασω φαρμακα , σκευασματα , οποτε ο ρολος του γιατρου ειναι καθαρα επικουρικος , εχουμε και μια οικειοτητα / συμπαθεια / εκτιμηση , αρα βοηθιεμαι και τον βοηθω κι εγω . Αλλα ολα αυτα γινονται μονο με πμ , δημοσιως , δεν περιμενω βοηθεια .

ο σκοπος του φορουμ ειναι να υποστηριξουμε ο εναν τον αλλο κ οχι να παιξουμε λεκτικο μποξ πολες φορες το καναμε αλλα ηταν λαθος μας.. με λιγη καλη θεληση ολα γινονται...το να παιζουμε ασκοπα κρυφτο δεν ειχει νοημα δεν ειμαστε αντιπαλοι απλα προσπαθουμε καπου να τα πουμε κ να μηλισουμε...

Και εγω αυτο πιστευω ,δεν λυνεις ετσι απλα τα προβληματα σου γραφωντας σε ενα φορουμ, ισως λιγο να παρηγοριεσαι βλεπωντας να υπαρχουν κ αλλοι που σκεφτονται/νιωθουν σαν εσενα αλλα ως εκει...
Ωστοσο ανεπτυξα κ ενα σκεπτικο εδω περα κ αυτο οσον αφορα τις τυχον αψιμαχιες που συμβαινουν κατα καιρους
Στο μυαλο μου εχω λοιπον ως δεδομενο πως οσοι βρεθηκαν κ βρισκονται ακομα εδω ,τους συνδεει ενας κοινος παρανομαστης εχουν ολοι ευαισθητες/ανησυχες ψυχες ομως ο καθενας λογω της ιδιοσυγκρασιας του της ηλικιας του των βιωματων του εκδηλωνεται κ εκφραζεται διαφορετικα ,τουλαχιστον εγω προσωπικα κ σκεπτομενη ετσι δεν παρεξηγω κανεναν πλεον και καλο ειναι να αποφευγεται μια διενεξη να γινεται εν βρασμο ,δεν εχει κ νοημα κ δεν θα καταληξει κ πουθενα και να σεβομαστε την αποψη του καθενος,στη τελικη αυτο που ειπες περαστικε,αγνωστοι μεταξυ αγνωστων και κουβεντα να γινεται που λεει κ ο μακ

Quote:

---

Ποσες και ποσες φορες δεν εφαγα ειρωνικα σχολια, κατηγοριες οτι λεω συνεχεια ψευτικα στοιχεια στα οσα σας γραφω,

---

θα μπορουσε απλα το θεμα να ηταν καλυτερο αν εκφραζοσουν πιο κοσμια αλλα για τους περισσοτερους ισχυει αυτο..οχι μονο για σενα...λιγο πολυ ολοι το εχουν κανει...

Το φορουμ δεν κανει θαυματα. Καταρχην μιλαμε για τη κοινοτητα φυσικα που εχει δημιουργηθει , οχι το τεχνολογικο εργαλειο .... την οποια αποτελουμε εμεις. Σε κοινοτητες που μπλεκονται πολλα ατομα ,που αλλα φευγουν , αλλοι ερχονται και ο καθενας εχει τα "δικα του" στο κεφαλι ειναι σχεδον αδυνατο να μην υπαρχουν αψιμαχιες. Αυτο συμβαινει και στην πραγματικη ζωη και στην διαδικτυακη ... σχεδον παντου , εκτος ελαχιστων περιπτωσεων που υπαρχουν μιλιουνια διαχειριστες και το αντικειμενο ενασχολησης ειναι πιο "strict" οπως πχ σε ενα τεχνολογικο φορουμ που απλως ανταλλασουν πληροφοριες περι τεχνολογιας. Εδω ομως ειναι κατι εντελως διαφορετικο απο ενα απλο τεχνολογικο φορουμ. Εμενα μου αρεσει η ιδεα υπαρξης του και προσωπικα εγω βρηκα αυτο που ηθελα την περιοδο που το χρειαζομουν. Τωρα δεν συμμετεχω πλεον τοσο πολυ, αλλα μου αρεσει ακομα να συμμετεχω και να γραφω που και που.

Κατι που θα ηθελα να αναφερω ειναι οτι πολλες φορες φταιμε εμεις οι ιδιοι αντιστοιχα με το ρητο "ο γιαλος ειναι στραβος ή εμεις στραβα αρμενιζουμε?". Τουλαχιστον ετσι εχω παρατηρησει σε εμενα , μιας και κατα περιοδους που δεν ειμαι καλα και τα βλεπω ολα αρνητικα, βλεπω και αυτο το μεσο πολλες φορες αρνητικα, καθως και οτιδηποτε με περιβαλλει , ενω οταν εχω ευχαριστη διαθεση ολα αλλαζουν προς το καλυτερο. Τι εγινε αλλαξε κατι στο συμπαν? Οχι, απλως αλλαξα εγω και η οπτικη γωνια των πραγματων. Το συμπαν παραμενει "σχεδον" αναλλοιωτο απο την μικρη δικη μου υποσταση. Το "σχεδον" το βαζω, γιατι εαν ειμαι για παραδειγμα στραβωμενος και αρχισω και γραφω μαλακιες ή συμπεριφερομαι εχθρικα , φυσικα το συμπαν θα αντιδρασει αντιστοιχα:)

Ναι, βοηθάει... στο εγγυώμαι ότι βοηθάει, έστω και στιγμιαία. Είναι αρκετός καιρός που γνωρίζω το forum, πάνω απο 2 χρόνια, δεν μπαίνω πολύ συχνά. Μπαίνω όμως σε στιγμές που βρίσκομαι οριακά. Έψαχνα πολύ καιρό κάτι τέτοιο μέσω διαδικτύου, μιας και τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να συμμετέχω σε ομάδες ψυχοθεραπείας, το έχω κάνει στο παρελθόν αλλά το κόστος ήταν ασύμφορο. Μέχρι να φτάσω ως εδώ βρήκα μερικά ακόμη «τύπου» που ήταν σχεδόν ανενεργά μιας και ποτέ δεν μπορούσες να βρείς ένα άτομο να σου γράψει. Με έχει «διασωσει» πολλές φορές. Εδω πάντα θα έχεις μια άμεση απάντηση. Αυτό το καθιστά ως έναν ζωντανό οργανισμό.

Όταν δεν ένιωθα καλά, έλεγα: «θα πάω να γράψω στο forum». Μια περίοδο ειδικά, όταν είχα κάνει ένα χειρουργείο, αφαίρεσης όγκου (καλοήθεια ευτυχώς) ήταν η πιο στρεσογόνος περίοδος αυτή, τα είδα όλα, μου βγήκαν όλα μπροστά γιατί έμεινα καιρό μέσα με τα ράμματα, έβλεπα εφιάλτες με την ώρα που με πήγαιναν στο χειρουργείο και την νάρκωση, δεν είχα ξανακάνει ποτέ, γενικώς ψυχολογικά ήμουν ένα ράκος, έμπαινα σχεδόν κάθε βράδυ -οι βραδινές ώρες πάντα μου ήταν οι πιο δύσκολες σε σχέση με τα ψυχολογικά-. Είναι αυτό το αίσθημα ότι δεν είσαι μόνος.

Εμένα, να σου πω την αλήθεια μου αρέσει κι η ανωνυμία, ακόμη κι αν μου την πουν, αν και δεν μου έχει τύχει μέχρι στιγμής, θα ξέρω ότι δεν είναι κάτι προσωπικό γιατί ο άλλος δεν με γνωρίζει, δεν γνωρίζει σε ποιόν απευθύνεται, συνεπώς αυτό με βοηθάει να καταλαβαίνω και περισσότερο τον εαυτό μου. Η ανωνυμία σε βοηθάει να μην το παίρνεις προσωπικά. Ο άλλος δεν κρίνει εσένα προσωπικά αλλά κάτι που έγραψες, μια σκέψη που έκανες ή έναν τρόπο που είδες ή διαχειρίστηκες τα πράγματα... θα μου πεις τώρα «οι σκέψεις μας και όσα γράφουμε δεν μας καθορίζουν ως προσωπικότητες; άρα εμμέσως δεν λογοκρινόμαστε;;» εν μέρει ναι, σε καθορίζουν σε μια πολύ συγκεκριμένη περίοδο της ζωής σου όμως αλλά οι σκέψεις αλλάζουν κι εσύ ο ίδιος αλλάζεις, όλοι μας αλλάζουμε, αυτό που δεν αλλάζει εύκολα είναι η ταμπέλα που μπορεί να σου κολλήσει ο καθένας, η «ρετσινιά» που λέμε, όταν γράφεις επωνύμως. Στον έξω κόσμο, όλοι προσποιούνται, φοράνε μάσκες και παίζουν ρόλους, αν η αδυναμία σου, η ψυχολογική ή η συναισθηματική σε υποχρεώσει να πετάξεις την μάσκα για να ζητήσεις βοήθεια, ειδικά αν δεν υπάρχει η στήριξη απο την οικογένεια... την έβαψες.

Απ' την άλλη, το 'χω πληρώσει στην προσωπική μου ζωή το ότι εμπιστεύτηκα σε «φίλους» και συγγενείς προβλήματα μου γιατί στο μέλλον τα βρήκα όλα μπροστά μου, όταν κάποιος ήθελε να με χτυπήσει, απο κακία, απο ζήλια, απο δικά του απωθημένα, προβλήματα κτλ κτλ με χτυπούσε εκεί, ήξεραν δηλαδή που πονάω γιατί «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» κι άντε μετά να αποδείξεις εσύ ότι δεν είσαι ελέφαντας. Ο κόσμος είναι κακός και η κοινωνία είναι μικρή, μπορούν να σου κάνουν μεγάλη ζημία, σε σχέσεις, σε εργασία κτλ κτλ στιγματίζοντας σε σε άσχημο βαθμό για ασήμαντα πράγματα. Δυστυχώς στην Ελλάδα όλα αυτά αποτελούν ταμπού ακόμη. Εδώ νιώθω ασφαλής. Οπότε... χίλιες φορές εδώ. Μακάρι να υπήρχε μια 20ετία πίσω, θα είχα γλυτώσει απο πολλά, κυρίως απο άσκοπη έκθεση που δεν μου έκανε καλό και μου κατέστρεψε όλες μου τις κοινωνικές σχέσεις. Γιατί ο κόσμος δυστυχώς συνηθίζει να μιλάει πίσω απο την πλάτη σου, δημιουργώντας εντυπώσεις. Μεγάλο μειον στην ήδη επιβαρυμένη σου ψυχολογία.

Όλα αυτά που λές ισχύουν λοιπόν, ανάμεσα σε κάποιους που θα σου μιλήσουν σοβαρά υπάρχουν κι εκείνοι που κάνουν καζούρα, το ίδιο δεν συμβαίνει και στη ζωη; ένας μικρόκοσμος είναι κι εδώ, γιατί να διαφέρει περισσότερο... Παρόλα αυτά η έκθεση είναι πολύ μικρότερη. Αν μπορούσα να βρώ μια λέξη για να χαρακτηρίσω τον τρόπο που εμένα με έχει βοηθήσει το forum θα τον έλεγα «απόσπαση προσοχής». Διαβάζοντας πολλές φορές εδώ αλλά και γράφωντας άλλες τόσες έχω ξεφύγει απο τις δικές μου αρνητικές σκέψεις, έχω νιώσει χρήσιμη σε άλλους, πολλές φορές έχω αποφύγει ακόμη και κρίσεις πανικού.

Για μένα, σου λέω την προσωπική μου εμπειρία, είναι πολύ σπουδαίο που υπάρχει κάτι τέτοιο, το οποίο είναι και ενεργό γιατί έχει προσέλευση και συμμετοχή.

Να συμπληρωσω οτι κατ εμε , το φορουμ βοηθαει ωρισμενους τυπους ανθρωπων . Προσωπικα , ουδεποτε εχω ζητησει την βοηθεια κανενος μελους , δεν πιστευω οτι καποιος που δεν με γνωριζει , ειναι εις θεση να με βοηθησει . Ουτε μου αρεσει η ανωνυμια , δεν με αντιπροσωπευει ιδιοσυγκρασιακα . Εχω ερθει σε τηλεφωνικη επαφη με μελη , αυτο με βοηθησε να βγω απο την απομονωση της κτθλψης , δεν το βλεπω σαν ενα ' μερος ' να ξεσπασω , να βγαλω τα εσωψυχα μου , το θεωρω ανωφελο . Πιστευω οτι ο καθεις ειναι ο καλυτερος γιατρος του εαυτου του . Βεβαια εχω καποια ηλικια , εχω περασει κι αλλες μπορες στην ζωη μου , και εχω μαθει να βασιζομαι στον εαυτο μου .
Το να αισθανεσαι οτι βοηθας αλλους ανθρωπους , που δεν εχουν την πνευματικη διαυγεια την δικη σου , ειναι ενα ομορφο συναισθημα , και λυτρωτικο . Βοηθω οταν κρινω οτι το εκαστοτε μελος , ειναι εις θεση να δεχτει βοηθεια , ειναι σημαντικο για μενα , και δεν συμμετεχω ιδαιτερως σε ' ελαφρα ' θεματακια , που πιστευω οτι ο -η παθων , ειναι σε θεση να τα λυσει μονος του , η σε θεματα που ο-η παθων , ξερει τι πρεπει να κανει , αλλα δεν το κανει , γιατι δεν εχει το κουραγιο να το κανει , η να παραδεχτει το σφαλμα του , και επισης δεν συμμετεχω σε θεματα που αφορουν ασθενειες τις οποιες δεν γνωριζω . Παρηγοριες δεν δινω ποτε , και ειμαι της αποψης ' αν δεν εχεις να πεις κατι καλο , καλυτερα μην πεις τιποτα ' .

εμένα με βοηθάει να ξέρω πρώτον ότι υπάρχουν "ομοιοπαθεις" επισης να δω πως έχει βοηθηθει ο καθενας γιατι μπορει να ειναι κατι που δεν εχω σκεφτεί. λειτουργε καθησυχαστικα σε μενα παντως να ξερετε και φανταζομαι σε πολλους. οχι δεν εχω γνωρισει απο κοντα κανενα σας αλλα με καποιους νιωθω οτι επειδη νιωθουμε τα ιδια ειμαστε κοντα. και φυσικα οταν νιωθω καλυτερα μακαρι να μπορω να βοηθησω καποιον.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

ο σκοπος του φορουμ ειναι να υποστηριξουμε ο εναν τον αλλο κ οχι να παιξουμε λεκτικο μποξ πολες φορες το καναμε αλλα ηταν λαθος μας.. με...

---

Αλεξ , το να υποστηριξουμε ο ενας τον αλλον , παει στο ' κρατα με να σε κρατω , να βρεθουμε στον γκρεμο ' .

εγω παντως μεσω του φορουμ βρηκα την ******, με την οποια μιλαμε καθημερινα, δινουμε συμπαρασταση η μια στην αλλη και ανταλλασουμε γενικως αποψεις πανω στο κοινο θεμα που μας ταλανιζει..
αν δεν ηταν το προβλημα της αποστασης θα ειχαμε ηδη συναντηθει απο κοντα και πιστευω πως θα ηταν πολυ βοηθητικο και για τις δυο μας.!!

Ωστοσο ειναι αυτα πραγματα που φαινονται στην πορεια:)
ας πουμε στην αρχη μιλησαμε τυχαια στο σκαιπ και οταν ειδαμε πως ταιριαζει ο τροπος σκεψης μας ανταλλαξαμε φμπ, κινητα...

παντως αν δεν ηταν το φορουμ εγω δεν θα μπορουσα να μιλαω με την ******** που τωρα αυτη την στιγμη ανταλλασουμε μηνυματα στο βιμπερ :)

ειναι πολυ βοηθητικο να βρεις καποιον με ομοιο προβλημα με σενα.. εκτος αυτους ωστοσο πρεπει να ταιριαζεται και σαν προσωπικοτητες. γιατι μονο η κοινη "καταρα" δεν βοηθαει.. και για να καταλαβεις πως οντως ταιριαζεις με καποιον θελει χρονο...

κατα τ' αλλα στα απλα σχολια του φορουμ,προσωπικα δεν πηρα καποια βοηθεια, αλλα μια υποστηριξη. κι αυτο ομως ειναι εξισου βοηθητικο.!

Κι εμένα το φόρουμ με έχει βοηθήσει πολυ. Τα θετικά που μπορώ να βρω σ' αυτό είναι σαφώς πολύ περισσότερα από τα αρνητικά που κι αυτα υπάρχουν... Το που θα εστιάσει όμως ο καθένας πιστέυω πως είναι επιλογή του...
Με έχει βοηθήσει να ξεφορτώσω αρνητικό συναίσθημα πρώτον και δεύτερον με έχει βοηθήσει και να σκεφτώ και κάτι παραπάνω ή κάτι διαφορετικό από αυτό που σκεφτόμουν αρχικά... αυτό ή επειδή κάθομαι και γράφω κατεβατα και ξεδιπλώνω την σκέψη μου ή επειδή κάποιο μέλος μου είπε κάτι που με βοηθήσε... Επίσης έχω δεχθεί και πιο έμπρακτη βοήθεια από κάποια μέλη την οποία όμως δνε ήμουν σε θέση να δεχτώ...αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν την εκτίμησα...
Επίσης μέσα από αυτό το φόρουμ και με το ενδιαφέρον έστω το απρόσωπο που δέχτηκα πίστεψα ξανά πως εκεί έξω υπάρχουν καλοί άνθρωποι που αξίζουν κι αφού είναι μερικοί εδώ σίγουρα θα υπάαρχουν κι άλλοι... Το ότι δεν έχω καθόλου παρέες έξω βεβαια συντελει στο ότι βλέπω έτσι τα πράγματα

Το φορουμ αυτο, ειναι κυτταρο ζωντανο... εφοσον δεν δινονται απαντησεις αυτοματοποιημενες απο ενα ηλεκτρονικο επεξεργαστη αλλα αντιθετως απο ψυχικους μηχανισμους που προυποθετουν αγωνα.
Αν δεις ποσα θεματα εχουν γραφτει και ποσοι μη εγγεγραμενοι μπαινουν ισως να γινει το zoom out και να κατανοησεις οτι αξιζει το κοπο να υφισταται.
Για καποιους ανθρωπους ειναι μικρος λυχνος στο απολυτο σκοταδι.
Αν καποιοι για καποιους λογους το χειριζονται κακοδιαθετα ειναι αλλο θεμα.

Ειναι σαν να λες, γιατι υπαρχει Δημοσια παιδεια αφου μασημενη τροφη μαθαινουμε?
Γιατι υπαρχει Δημοσια υγεια αφου γινονται τεραστια λαθη?
Γιατι υπαρχει εκκλησια αφου εχουν γινει πολεμοι στο ονομα της θρησκειας ή καποιοι εκπροσωποι της εχουν προβει σε τραγικες πραξεις ?

Ισως γιατι το νομισμα εχει δυο οψεις...και μπορεις να παρεις θεση.
Οποιος θελει μενει,οποιος θελει δε ξανα μπαινει ή ζητα διαγραφη.

Μεγαλο μειον της σελιδας ειναι οτι πολλα θεματα αφορουν γκομενικα,του στυλ ''Με χωρισε ο/η ταδε τι να κανω'',που δεν εχουν θεση σε φορουμ ψυχολογιας.
Για διαφορους λογους το 99% των δημοσιευσεων μου ανηκουν σε τετοια θεματα,αλλα αυτο δεν αλλαζει την ουσια.

σε αυτό συμφωνώ, αλλα καμμια φορά ξέρεις είναι η αφορμή να βγουν σε καποιους ψυχολογικα και οχι η πραγματικη αιτια. αν παθαιναμε κρισεις πανικους και φοβιες οποτε μας χωριζαν εγω θα ημουν τωρα σε νοσηλεία :)