Έχω ανεβάσει άλλα δύο προηγούμενα ποστ όπου αναφέρω ένα σοβαρό πρόβλημα που με κρατάει πίσω..όμως σήμερα για μενα είναι ξεχωριστή μέρα και θα την περάσω με το χειρότερο τρόπο..δεν έχω που αλλού να μιλήσω, εχω ανάγκη να ακούσω ξένες γνώμες..
Πριν ακριβώς ένα χρόνο την ίδια ημέρα καθόμουν σπίτι και διάβαζα το βιβλίο μου δίπλα στο τζάκι. Το κρύο έξω ήταν πολύ τσουχτερό όμως αποφάσισα να κατέβω στο κέντρο γιατί το είχε ανάγκη η φίλη μου. Θυμάμαι καθαρά εκείνη την νύχτα, θυμάμαι την αίσθηση που με τριγύριζε πως κάτι καινούριο θα με βρει. Περάσαμε μπροστά από ένα μαγαζί με πολύ δυνατή μουσική και σκέφτηκα πόσο θα ήθελα να κάτσουμε εκεί όμως δεν είχαμε λεφτά. Ένιωθα πολύ ένταση στο στήθος μου και ζήτησα από την φίλη μου να κάτσουμε λίγο κοντά στο λευκό πύργο. Σήμερα είναι 2:40, σαν σε 5 ώρες συνάντησα κάποιον που ξεχώρισα με την πρώτη ματιά, 3 ναύτες μας πλησίασαν όμως εγώ είδα μόνο έναν. Θυμάμαι το πρώτο που είδα ήταν τα μάτια του, τόσο βαθύ μπλε, όταν τα κοίταζα εκείνος χαμήλωνε το βλέμμα του σαν να φοβόταν. Ήθελα να μπλέξω, το ήθελα τόσο πολύ! Μέσα σε πολύ μικρό διάστημα ήρθαμε τόσο κοντά, δεν με ένοιαζαν πολλά, δεν ήθελα να ξέρω καν ποιος είναι! Μου έφτανε να το ζήσω, είχα ανάγκη από λίγο συναίσθημα. Την επόμενη μέρα ήρθε σπίτι μου, δεν φοβήθηκα να τον φέρω ως εκεί. Θυμάμαι το καπέλο και την στολή του, θυμάμαι πως ξάπλωσε δίπλα μου, θυμάμαι πως με το σώμα του σκέπαζε το δικό μου και δεν υπήρχε πια το κρύο. Θυμάμαι πως φώτιζα το πρόσωπό του με το κινητό μου όταν το ρεύμα είχε καεί, απλά και μόνο για να τον κοιτάζω. Και θυμάμαι όταν έφυγε και ήξερα μέσα μου ότι τέλειωσε. Θυμάμαι την στιγμή που έκλεισαν οι πόρτες στο λεωφορείο και μας χώρισαν, ήταν η τελευταία εικόνα που κράτησα όταν έφυγε. Κρατήσαμε επαφή ως την στιγμή που γύρισε η πρώην κοπέλα του. Αυτός και εγώ γυρίσαμε σελίδες στη ζωή μας. Στο σύνολο μια μέρα κράτησε όμως άξιζε όλη τη ζωή μου να την περιμένω για αυτό, έλεγα στον εαυτό μου καθώς με φιλούσε πως είχα ξεχάσει την ομορφιά του έρωτα. Δεν μπορώ να πω πως ήταν κάτι μεγάλο όμως σίγουρα ήταν κάτι προτόγνωρο για μένα, και ανα διαστήματα αναπολούσα εκείνες τις στιγμές. Ότι ακολούθησε μετά από αυτόν ήταν στείρο από αισθήματα. Και φτάνουμε στο σήμερα. ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! ΕΔΩ! 30 ΛΕΠΤΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ! Αμα δεν σήμαινε τίποτε για μένα εκείνος τότε γιατί σήμερα η μέρα μου ξυπνάει τόσα αισθήματα. Και θα αναρωτιέστε τι με κρατάει πίσω, γιατί δεν τα αφήνω όλα και να τρέξω να τον ψαξω! Γιατί καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο μπορεί να φαίνονται. Κάπου ενδιάμεσα είχα και εγώ τα στραβοπατήματά μου. Γνώρισα κάποιον που για μένα δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα ξέσπασμα, πήγα μαζί του για την ηδονή και στη συνέχεια δεν τον είδα ποτέ ξανά. ΛΆΘΟΣ. Παρέληψα τις προφυλαξεις και από εκεί ξεκίνησε ο γολγοθάς μου. Προφανώς κάτι κολησα που επί 4 μήνες μου προκαλούσε συχνοουρία. Δεν μπορούσα να βγαίνω έξω από το σπίτι, πήρα 8 κιλά, το σώμα μου χάλασε και μέχρι σήμερα όλα αυτα με διαλύουν. Γυμναζόμουν πολύ σκληρά και τώρα η συχνοουρια με εμποδίζει να προπονούμαι, αυτό με τσάκισε με έριξε στο πάτωμα και με έλιωσε και τώρα τα βρήκα δυστυχώς με το φαγητό. Σαν να διαπέρασε όλη τη ζωή μου ένας σεισμός που με γκρέμισε, και νιώθω μισή, κατεστραμένη. Σήμερα πάλι τα ίδια συνέβησαν, είπα στον εαυτό που πως μια τέτοια μέρα δεν θα φάω, έκανα προαιτημασίες ίσως αδυνατήσω (χοντρή δεν είμαι αλλά το σλωμα μου δεν ειναι πια το ίδιο). Όμως έπεσα με τα μούτρα στο φαγητό χωρίς να πεινάω! Είναι θλιβερό. Πως θα βγω έτσι έξω; Δεν θέλω αν τον συναντήσω να με δει έτσι, δεν είμαι σίγουρη αν ο ίδιος κουβαλάει τις ίδιες αναμνήσεις με μένα η αν απλώς του λεέιπει η κοπέλα του και δυστυχώς δεν θα το μάθω. Δεν θα βγω έξω να τον ψάξω επειδή η κοιλιά μου έχει πριστεί και το σώμα μου δεν είναι το σώμα που γνώρισε σε μένα. Θα τον χάσω ξανά, άδικα μάταια. Πόσο εύχομαι, παρακαλώ, προσεύχομαι να μην είχα παραλήψει τότε τις προφυλάξεις ώστε να ήμουν αυτή που είχε γνωρίσει, αλλά και αυτή που ΕΓΩ θέλω να βλέπω όταν κοιταζω τον καθρεφτη. 4 μηνες ήταν αρκετή για την ολική καταστροφή μου. Πριν 4 μήνες ήμουν το είδος των κοριτσιών-κατακτητών ήμουν ποθητή και κυρίως για το σώμα μου. Δεν ελέγχω πια εγώ τον εαυτό μου. Είμαι απογοητευμένη. Αφήνω με τα δικά σας σχόλια να με κατευθύνεται γιατί εγώ έχω χάσει τα βήματα μου. ΒΟΗΘΕΙΑ
Ελπίζω τουλάχιστον όσοι διαβάζεται το μνμ μου αυτή τν στιγμή να έχετε μια πανέμορφη μέρα. Ο ήλιος σήμερα βγήκε για σας, εκμεταλευτείτε τον.
