Printable View
Είστε και εσείς αναβλητικοί; Σκέφτηκα να το γράψω εδώ,γιατί συνδέεται με το άγχος.Αλλά αναβλητικότητα για όλα πια; Εσείς πώς το αντιμετωπίζετε/χειρίζεστε; Εγώ αναβάλλω συνεχώς μέχρι που έρχομαι προ τετελεσμένου ....δεν το λες και αντιμετώπιση ακριβώς χα χα
Αναβλητικος ημουν οσο η κτθλψη με πλακωνε , συμπτωμα κτθλψης ειναι . Τωρα που συνερχομαι , μισω την αναβλητικοτητα , μου δημιουργει εκνευρισμο/αγχος .
Ναι, κι εγώ το έχω δυστυχώς! Και τελικά είναι μια παγίδα γιατί αυτό που έχω να κάνω δεν το αποφεύγω αλλά επιπλέον το σκέφτομαι συνέχεια όλες τις ημέρες τις οποίες το αναβάλλω. Και αντί π.χ.να με απασχολεί μία μέρα με απασχολεί δέκα. Μεγάλη βλακεία!
εγω ειμαι ετσι...Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
ανασφάλεια ειναι αυτο
δεν ξερω πως θ το αποβαλλω αληθεια
Μακ, μπορείς να πεις αν σου είναι εύκολο πώς συνήλθες; Με αντικαταθλιπτικά/φάρμακα/ψυχοθεραπεία ή τα κατάφερες με άλλους τρόπους; Με ποιούς; Πόσο καιρό σου πήρε για να νιώθεις τώρα έστω πως αρχίζεις να το ξεπερνάς; (Συγγνώμη για τις πολλές ερωτήσεις, αν δεν θες να απαντήσεις θα το καταλαβαίνω).Quote:
Originally Posted by Macgyver
Συμφωνώ με όλα τα μέλη που απάντησαν. Έχεις σκεφτεί τους λόγους που αναβάλλεις πράγματα; Για μένα π.χ ειδικά αυτή την περίοδο (και όσες περιόδους ήμουν έτσι) έφταιγε η κατάθλιψη (βέβαια κακώς κάνω διάγνωση στον εαυτό μου γιατί δεν έχω πάει ποτέ ούτε σε ψυχολόγο αλλά το υποψιάζομαι), η ανασφάλεια και ο φόβος της αποτυχίας - άρα και επιβεβαίωσης ότι δεν αξίζω/είμαι άχρηστη. Δηλαδή μετά θες να πεις πως πέφτεις με τα μούτρα για να τελειώσεις ό,τι ανέβαλλες; Γιατί εγώ πολλές φορές δεν μπορώ καν να κάνω ούτε αυτό!!!
Και... ναι όπως κατάλαβες, δεν μπορώ καν να το αντιμετωπίσω! Το πρόγραμμα/να οργανώνεις τον χρόνο σου και όσα πρέπει να κάνεις λένε πως βοηθάει αλλά σε μένα δεν πιάνει αυτό... Τις στιγμές που σκέφτεσαι αυτά που πρέπει να κάνεις και βασανίζεσαι, ΔΟΚΙΜΑΖΕ για αρχή να τα ανοίξεις και να ξεκινήσεις... Ούτε κι' αυτό είμαι σίγουρη αν θα πιάσει, αλλά αξίζει να το προσπαθήσεις.
H αναβλητικότητα μπορεί να υπάρξει για δυο κυρίως λόγους. Αναβλητικότητα σαν άμυνα και αναβλητικότητα απο καθαρό σταρχιδισμό. Το αντίθετο δηλαδή μιας ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς. Και οι δυο καταστάσεις μπορεί να ειναι προβληματικές αν και έχουν μεγάλες ποιοτικές διαφορές μεταξύ τους. Στην πρώτη περίπτωση, ο παθών καλό ειναι να ψαχτεί γιατι μάλλον έχει ζουμί το πράμα και ίσως ειναι σοβαρό. Σ αυτή την περίπτωση, επειδή το να αντιληφθούμε την αναβλητικότητα δεν ειναι και τόσο δύσκολο, μπορεί να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία για κάποιον να αρχίσει να εμβαθύνει στον εντοπισμό μιας αδυναμίας του. Με αυτό, εννοώ το να προσπαθήσει να εξετάσει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που σχετίζονται άμεσα και έμεσα με οτι αφορά την συγκεκριμένη αναβολή. Τοποθεσία, άνθρωποι, συμπεριφορές οτιδήποτε. Ας τα καταγράψει σε ενα χαρτί. Απο κει και πέρα, πρέπει να προσπαθήσει να κάνει τους συσχετισμούς μεταξύ τους. Κάτι απο όλα αυτά ή κάποια απο όλα αυτά, σίγουρα θα προκαλούν ένα αίσθημα δυσφορίας ή αρνητικές σκέψεις. Κάπως έτσι μπορεί να βρεί και την πηγή. Αυτή η περίπτωση βέβαια αφορά ναι μεν κάποια δυσκολία επαφής με τη φοβογόνο κατάσταση και θέλει κοίταγμα αν ειναι έντονο, αλλά ίσως να μην αφορά κατάθλιψη. Τώρα στην κατάθλιψη σιγά μη ξεκινήσεις απο την αναβλητικότητα. Πρέπει να το πάρει κανείς απο την αρχή. Δεδομενο οτι και η κατάθλιψη περιλαμβάνει τέτοιες συμπεριφορές.
Η δεύτερη περίπτωση αναβλητικότητας αφορά τον αντίποδα της ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς. Τους λεγόμενους ζαμανφουτίστες. Αυτους θα τους δείς ΠΑΝΤΑ να τρέχουν την τελευταία στιγμή. Θα τους δείς να πληρώνουν λογαριασμούς ΠΑΝΤΑ τη μέρα που λήγει η προθεσμία ενός φόρου (ΑΝ πληρώνουν). Φοράνε σανδάλια και πουκάμισο χοντρό κοκκινόμαυρο καρό (τραπεζομάντιλο φάση) σαν ξυλοκόποι στο Όρεγκον, έχουν σακίδιο στην πλάτη που περιλαμβάνει τάπερ με φαγητό και ενα αποσπώμενο χαρταετό με τα οποία θα κάνουν πικνικ στο λόφο του στρέφη, άλλωστε όλες οι μερες ίδιες ειναι γι αυτούς και η δε δευτέρα πάντα καθαρή και χωρίς υποχρεώσεις. Κάνενα ίχνος ειρωνείας απο πάρτη μου. Πραγματικά τους χαίρομαι. Οι πρώτες ρυτίδες στα 50. Αυτοί ανεβάζουν και το προσδόκιμο ζωής. Το χουν πιάσει το νόημα της μακροζωίας. Την ίδια στιγμή, οι περισότεροι απο τους άλλους, μπαινοβγαίνουν σε νοσοκομεία για τριπλό μπαι πας αφού τους χτύπησε η νεύρωση με έμφραγμα στα 50. Το κυριότερο πρόβλημα μ αυτούς ειναι ακριβώς αυτό. Η τελευταία στιγμή και η ψυχή στο στόμα. Θα προλάβω? Κορώνα γράμματα. Το άγχος τους διαρκεί όσο περιστρέφεται το νόμισμα. Ως εκεί. Τις περισότερες φορές βεβαια νόμισμα δε χρειάζεται καν, αφού ειναι απλά εκπρόθεσμοι και δώστου παλι απ την αρχή.
Τι μαλακίες κάθομαι και γράφω 4 τα ξημερώματα....
Ακου ξυλοκόποι στο ορεγκον...
Αντε γεια καμενε
Καλά τα λες. Ειδικά στην 2η παράγραφο... Δηλαδή λες πως η αναβλητικότητα είναι ψυχαναγκαστική συμπεριφορά; Πάντως και η αναβλητικότητα από μόνη της μπορεί να οδηγήσει κάποιον στην κατάθλιψη γιατί αν είσαι αναβλητικός από άμυνα, υπάρχουν βαθιές αιτίες από πίσω και όσο νιώθεις πως δεν έχεις την δύναμη να ανταπεξέλθεις, αυξάνονται οι δυσκολίες, κάνεις την ζωή σου πιο δύσκολη και καταντάει μετά ανυπόφορη γιατί δεν μπορείς να σηκώσεις το βάρος. Κατά τα άλλα σίγουρα ένα σύμπτωμα της κατάθλιψης είναι και η αναβλητικότητα κάθως δεν έχεις καν την διάθεση να κάνεις το οτιδήποτε, πόσο μάλλον να επικεντρωθείς σε υποχρεώσεις...Quote:
Originally Posted by 1984muzzy
Σόρρυ αν σπαμάρω το θέμα... Αλλά είναι ολόκληρη η ζωή μου!!!
Όχι σε καμια περίπτωση δε λέω κάτι τέτοιο.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Αν ψυχαναγκαστική συμπεριφορά σημαίνει "πρέπει" και δεν "πρέπει", δηλαδή συμπεριφορά που έχει τις ρίζες της σε υποχρέωση, τότε σε καμία περίπτωση δεν σχετίζεται με την αναβλητικότητα. Ίσως το ακριβως αντίθετο μιας τέτοιας συμπεριφοράς, να ήταν.
Απλώς στην 1η περίπτωση (1η παράγραφο), λειτουργεί ως άμυνα και αυτό μπορεί να ειναι κακό νεο. Η ίδια επι της ουσίας ειναι μια άμυνα.
Στη 2η περίπτωση και 2η παράγραφο, ακόμη πιο μακριά απο ψυχ/κη. συμπεριφορά αφού μιλάμε για pure αδιαφορία. Δε με απασχολεί. Και οτι ειναι να γίνει ας γίνει. Ισως κακώς αναφέρω τη λέξη ψυχαναγκασμός καθώς δεν έχει καμια σχέση με το θέμα αυτό.
Για το αν η αναβλητικότητα απο μόνη της μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη δεν θα συμφωνήσω. Νομιζω οτι απλά πάντα θα παραμένει ενα χαρακτηριστικό. Ενα στοιχείο μιας γενικότερης κατάστασης.
Το "η αναβλητικότητα απο μόνη της μπορεί" και το "υπάρχουν βαθίες αιτίες απο πίσω της" δεν γίνεται να συνυπάρχουν ως αίτιο πρόκλησης. Ή το ένα μπορεί να ειναι ή το άλλο. Και απο τη στιγμή που έχει βαθίες αιτίες απο πίσω και συμφωνούμε, δεν μπορεί απο μόνη της να προκαλέσει κάτι. Ίσως απλά να παίζουμε με τις λέξεις. Αν τώρα οι αιτίες της αναβλητικότητας αφορούν πράγματα που ΔΕΝ θέλουμε να κάνουμε αλλά εμείς κάνουμε, ή πρόσωπα που Θέλουμε να δούμε αλλά δεν το κάνουμε και το αναβάλλουμε διαρκώς, ΝΑΙ ειναι πολύ πιθανό να προκαλέσουν κατάθλιψη. Τα θέλω και τα δε θέλω ειναι στις περισότερες των περιπτώσεων απο πίσω.
Κοιτα, ούτε pure αδιαφορία υπάρχει επι της ουσίας. Όλα αιτίες έχουνε. αλλά μην επεκταθούμε καλυτερα σ αυτό. ειναι κάψιμο
Καλά ντάξει, κι' εγώ έχω καεί γιατί με είχες μπερδέψει :ρ Στην πρώτη παράγραφο με κάλυψες. Στην 2η τώρα, όντως παίζουμε με τις λέξεις γιατί εγώ εννοούσα πως αν κάποιος είναι αναβλητικός, συνήθως είναι από άμυνα/ανασφάλεια/φόβο κλπ, οπότε από πίσω της κρύβονται βαθιές αιτίες. Δεν γίνεται να είσαι αναβλητικός χωρίς να υπάρχει κάτι από πίσω, ΑΡΑ γι' αυτό είπα πως μπορεί ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ να προκαλέσει κατάθλιψη, με δεδομένες τις βαθιές αιτίες της... Το ίδιο λέμε βασικά, απλά με άλλα λόγια... Ελπίζω να κατάλαβες πως το εννοώ γιατί τα λέω κάπως.. Για τα τελευταία που λες με τα ΘΕΛΩ, θα διαφωνήσω... Μπορεί να θες κάτι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, αλλά να το ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟΣΟ και να φτάνεις στο σημείο να το αναβάλλεις και στο τέλος να μην το κάνεις και ποτέ γιατί φοβάσαι μην αποτύχεις σε κάτι που ΘΕΣ πραγματικά, άρα θα θεωρηθείς ανάξιος πρώτα από τον ίδιο σου τον εαυτό... Ναι εκεί άνετα μπορεί να βυθιστείς στον βούρκο της κατάθλιψης, ακόμη κι' αν θες κάτι πολύ και το αναβάλλεις... Γενικά υπάρχουν πολλά πράγματα που παίζουν ρόλο και για τον καθένα είναι ξεχωριστά..Quote:
Originally Posted by 1984muzzy
Το ίδιο πράγμα δε λέμε?
Οταν θέλουμε κάτι και δεν το κάνουμε, δηλαδή δεν εξυπηρετούμε το 'θέλω' μας (για οποιοδήποτε λόγο), ή αντίστοιχα κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε, σε κακό μονοπάτι οδηγούμαστε. Και μια άλλη λεπτομέρεια. Ο 'οποισδήποτε' λόγος που γράφω παραπάνω, τελικά θα παίξει καθοριστικό ρόλο. Το αν αναβάλλεις πχ να δεις κάποιον επειδή ο καιρός ειναι σκατά και δε μπορείς να τον συναντήσεις εύκολα δεν ειναι το ίδιο πχ με το να το αναβάλλεις να τον δείς επειδή φοβάσαι την ανθρώπινη επαφή. Στη δεύτερη τον έχεις ενοχοποιήσει τον εαυτό ήδη ενώ στην πρώτη ξέρεις οτι ειναι απλά timing. Ή εισαι γκρινιάρης και τα βάζεις με το πολύπαθο Μέρφυ.. :)
Σε έπιασα! Ναι το ίδιο λέμε τελικά, με συγχωρείς, απλά είχα δει το "ΔΕΝ θέλουμε" και νόμιζα πως αναφερόσουν μόνο σ' αυτή την περίπτωση.
Σκέφτηκα να γράψω εδώ και να μην ανοίξω νεό θέμα. Το τερμάτισα.... Δε σηκωνόμουν από το κρεβάτι ή κοιμόμουν μέχρι αργά ,ώστε να μη σκέφτομαι. Και τελικά και όλη την ώρα το επεξεργάζομαι το θέμα που αναβάλλω και στο τέλος πρέπει να το κάνω. Δεν έκανα ΄τιποτα άλλο επειδή δήθεν θα ασχολούμουν με αυτό, ενώ προλάβαινα κάλλιστα.και όταν λέω ασχολούμουν εννοώ μόνο νοητικά,όχι ότι θα το έκανα χα χα (μη γίνει παρεξήγηση). καμία πρακτική συμβουλή;
Φιλε εγω δν ειχα κανενα θεμα ... Στη ζωη μου μεχρι πριν 3 μηνες .. Κοιμαμαι μεχρι τις 3 τ μεσημερι γ ν μην ξυπνησω .. Ολη μερα δν μπορω ν συγκεντρωθω στο ν κανω κατι ουτε στα απλα ... Νιωθω αδυναμος συνεχεια ...και το πιο ενοχλητικο ολη μερα εχω υγρα ματια .. Δν σκευτομαι τπτ δν κανω τπτ και ειμαι μπασκετμπολιστας ... Πρεπει ν επιστρεψω στην ενεργο δραση ...Quote:
Originally Posted by psy me
Μήπως θέλεις απλά ξεκούραση; (με κάθε επιφύλαξη,δεν έχω διαβάσει ποστ σου,οπότε δε ξέρω μήπως συνέβη κάτι), γιατί εγώ,αντίθετα, πάντα με θυμάμαι να έχω θέμα στη ζωή μου.και η συνεχόμενη προπόνηση,διατροφή κουράζει. Αν και δε μου φαίνεσαι για ερασιτέχνης,αυτά τα περί ξεκούρασης θα τε έχεις υπόψη σου.