Printable View
Έχω ανοίξει θέμα και στην ενότητα της διπολικής διαταραχής, πρόκειται για την κοπέλα μου, η απομάκρυνση από τον κόσμο, οι αυτοτραυματισμοί η απότομη εναλλαγή διάθεσης και η νευρική βουλιμία είναι συμπτώματα κατάθλιψης; Μπορώ να επεκταθώ αν χρειαστεί.
Καλησπέρα.
Μόλις διάβασα αυτό που έγραψες.Μιλάς για φάρμακα οπότε λογικά κάποιος γιατρός θα της τα έγραψε.Επίσης λες ότι τα σταμάτησε.Πως?Μόνη της?Εφόσον υπάρχει φαρμακευτική αγωγή δεν έγινε κάποια διάγνωση?
η συμπεριφορά της ήταν το πολικό αντίθετο από την προηγούμενη κατάσταση-γελούσε συνέχεια και λοιπά- και σιγά-σιγά τα έκοψε μόνη της ουσιαστικά.
Τα έκοψε μόνη της.Πως τα ξεκίνησε?Επίσης μόνη της?Quote:
Πήγε σ'ένα ψυχίατρο και είπε "αισθάνομαι αυτό κι αυτό θέλω κάποια φάρμακα" Έιχε ξαναπάρει στο λύκειο και δεν την έπιαναν μετά ένα διάστημα. Ο ιατρός της είχε πει ότι χρειαζόταν και ψυχοθεραπεία αλλά δεν είχε τα χρήματα να πάει.
Μάλιστα.Quote:
Είναι διατεθειμένη να πάει σε κάποιο ψυχολόγο?
θεωρεί ότι είναι μια χαρά τώρα επειδή λόγω επιλογών δεν πιέζεται ψυχολογικά από τους δικούς της... Γενικά είναι κυκλικό όλο αυτό που συμβαίνει... Με τα πάνω και τα κάτω... Είχα ρωτήσει σε ψυχολόγους αναφέροντας τα συμπτωματα ο ένας μου είπε διπολική διαταραχή ο άλλος μανιοκατάθλιψη. Με παραξενεύει που δεν βγάζει σε τρίτους τέτοια συμπεριφορά παρά μονάχα σε πολύ οικείους της σε 2-3 άτομα δηλαδή.
Το ίδιο είναι αυτό που σου είπαν οι ψυχολόγοι.Συνήθως αυτές τις συμπεριφορές τις ''βγάζουμε''΄σε ανθρώπους που έχουμε το θάρρος ή που αγαπάμε για διάφορους λόγους.Στην καλύτερη ξέρουμε ότι δε θα μας παρεξηγήσουν/θυμωσουν κλπ.Quote:
Το θέμα μας είναι ότι εσύ δεν μπορείς να βοηθήσεις μια τέτοια κατάσταση.Χρειάζεται βοήθεια από ειδικό.Αν θεωρεί (όπως οι περισσότεροι) ότι είναι καλά τότε είναι ακόμη πιο δύσκολο.
Σκεφθείτε ότι στο νέο περιβάλλον που έχει βρεί όλη τη θεωρούν φυσιολογικότατη,ωριμότατη και λοιπά και καθώς παραλλάσει την αλήθεια εγώ απέκτησα τη φήμη του ανισόρροπου... Ενώ στο σπίτι μου τσίριζε με την παραμικρή αφορμή και μία φορά μάλιστα κοπάνησε το κεφάλι της σε μία ντουλάπα. Αλλά ΠΑΝΤΑ εξαιτίας μου αντιδρά άσχημα.... Έτσι λέει σε όλους, ότι εγώ την φτάνω στα όρια.
Είναι μια πίεση που δεν μπορεί να διαχειριστεί.Ο θυμός αυτός δηλαδή προέρχεται από κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα.Σε τέτοιες περιπτώσεις νομίζουμε ότι οι άλλοι μας φταίνε,ότι δεν μας καταλαβαίνουν κ.τ.λ και φτάνουμε σε τέτοια σημεία που αναφέρεις.Quote:
Δεν κάνω διάγνωση γιατί μιλάμε για τρίτο πρόσωπο.Απλά προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις ότι κάποιες κινήσεις είναι συγκεκριμένες.Εγώ για παράδειγμα για να μην ξεσπάσω και κάνω ζημιά στον άλλο που είναι δίπλα μου,βαρουσα το κεφάλι μου στην πόρτα.Μια άλλη φορά είχα την κουτάλα της κουζίνας και την έσπασα πάνω στο κεφάλι μου.
ΤΟ μόνο που έχω να σου πω γι αυτό,είναι ότι εκείνη την ώρα δεν μπορείς να κάνεις κουβέντα με ένα τέτοιο άτομο.Πρέπει να φύγεις και να του δώσεις λίγο χρόνο να ηρεμήσει.Ναι υπάρχει περίπτωση το χτύπημα στο κεφάλι να είναι αποτέλεσμα της πίεσης που μας ασκεί το άτομο δίπλα μας αλλά μη στεναχωριέσαι δεν είναι η αιτία.Οπότε μη νιώθεις υπεύθυνος.Κατάλαβες τι θέλω να πω ή μήπως σε μπέρδεψα?
Καταλαβαίνω αλλά οι συναισθηματικές και συμπεριφορικές παλινωδίες; Η έλλειψη ορίων; Αν μπορείτε να μου γράψετε διεξοδικά...
Quote:
Αυτή τη στιγμή νιώθεις,εσύ προσωπικά,ότι έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο που έχει 2 πρόσωπα.Το ένα που δείχνει στους έξω και το δεύτερο που έχει για 3-4 άτομα(συνήθως τα πιο κοντινά).Ας πούμε ότι το πρώτο είναι το φυσιολογικό και το δεύτερο το μη φυσιολογικό (για σένα,για να καταλαβαίνεις).Αυτό κάνει εσένα να δείχνεις μη φυσιολογικός στους έξω γιατί στην ουσία βλέπουν μια άλλη κατάσταση από αυτή που βιώνεις εσύ.Κατά κάποιο τρόπο το αποτέλεσμα σε σένα είναι να σε πνίγει το δίκιο.Όχι γιατί ψάχνουμε το δίκιο και το άδικο ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ δεν μπορείς να καταλάβεις αυτή τη συμπεριφορά κι έχεις την απλή απορία.''Γιατί στους έξω έτσι και σε εμένα αλλιώς?Τι λάθος κάνω?Μήπως πραγματικά φταίω?''
Σε αυτό θα σου απαντήσω ότι ένα τέτοιο άτομο,δεν θα δείξει όπου να 'ναι την πραγματική του εικόνα.Αυτό για πολλούς λόγους.Δεν θέλει να εκτεθεί,δεν θέλει να μαθευτεί,δεν θέλει να χαλάσει την εικόνα του,δεν θέλει να δώσει δικαίωμα και διάφορα άλλα.
Σε αυτές τις καταστάσεις υπάρχει μια πίεση για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό το άτομο πιέζεται/αναγκάζεται να δείξει κάτι άλλο από αυτο που είναι/νιώθει ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.Άρα έχουμε μια συσσωρευμένη πίεση που με την πρώτη ευκαιρία θα βγει προς τα έξω.
πώς μπορεί να εξηγηθεί η έλλειψη ορίων; ή η έλλειψη μιας σταθεράς στη ζωή;
ήθελα να αναφέρω και κάποιο άλλο παράδειγμα, ανέβηκα στην Θεσσαλονίκη τον Φεβρουάριο να την δω επειδή ήταν χάλια τις πρώτες τρεις ημέρες που με είχε ανάγκη ήταν μόνο μαζί μου, τις υπόλοιπες πέντε έβγαινε με τους γνωστούς της-δεν έχει ουσιαστικούς φίλους,- και με αγνοούσε και όταν γύρισα Αθήνα νευρίασε μόνη της γιατί θεωρούσε ότι έπρεπε να μείνω και άλλο διάστημα μαζί της και ότι την παράτησα μόνη της ενώ ήταν χάλια...
Θα ήθελα αναφέρω και άλλα περιστατικά για να σας δημιουργηθεί πληρέστερη εικόνα.
Όπως?Δώσε μας ένα παράδειγμα.Είναι πολύ υποκειμενικό το όριο που έχει ο καθένας.Quote:
Αν θέλει να κάνει ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ οτιδήποτε όμως θα το κάνει για να προκαλέσει τους άλλους χωρίς να νοιααστεί για τις συνέπειες.. Ακόμα και ναρκωτικά αν της καρφωθεί να δοκιμάσει θα το κάνει...
