Φοβια Δεσμευσης..συμβουλη?

Εχω παρατηρησει οτι γυρω στον 1-1μιση μηνα μεσα στη σχεση, μιλαμε για διαφορετικες σχεσεις κιολας αλλα γινεται καθε φορα, εχω μια ταση φυγης. Θελω καθε φορα να χωρισω και βρισκω δικαιολογιες για αυτο...παντα κατι μου λειπει, παντα κατι μου το χαλαει...ενω στην πραγματικοτητα ειμαι πολυ ρομαντικη και θελω εναν ανθρωπο, θελω να κανω μια μακροχρονια σχεση, θελω να ερωτευτω κ εγω επιτελους, αλλα δεν μπορω! Ειλικρινα ειμαι μ ενα παιδι τωρα, πολυ καλο παιδι γλυκουλης με προσεχει, μου αρεσει, αλλα κατι κατι με σταματαει και με μπλοκαρει...ειναι τρομερο το ποσο καμια φορα δεν μπορω να το ελεγξω και βρισκω και αιτιες γελοιες για να χωρισω...θεωρω οτι εχω θεμα ενταξει το καταλαβαινω, οι γονεις μου ειναι χωρισμενοι και μεγαλωσα με τη μητερα μου, με τον πατερα μου δεν ειχα επαφες..ειναι μερος κ αυτο του προβληματος που αντιμετωπιζω τωρα με τις σχεσεις μου, το καταλαβαινω...αλλα πως το διορθωνω? τι πρεπει να κανω?
Εσεις αντιμετωπισατε ποτε τετοια θεματα? και πως τα ξεπερασατε? Πως ξεπερνας το φοβο της δεσμευσης?

Μια σχεση δεν ειναι δεσμευση . Οτι ωρα θελεις φευγεις . Πιστευω οτι αν εξηγησεις στον νεαρο το προβλημα σου , θα αισθανεσαι πιο ανετα , αλλα δεν θα αισθανεται αυτος !

σημασία έχει πιστεύω αρχικά, πόσες σχέσεις έχεις κάνει στη ζώη σου, γιατί αν δεν είναι πολλές , μπορεί απλά να μην σε ενέπνεαν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που γνώρισες και ασυναίσθητα να σου δημιουργούσαν αυτή την πίεση.
Αν είναι ένα γεγονός που σε ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής σου, ενώ έχεις κάνει αρκετές σχέσεις , τότε ναι, θα πρέπει ΄να το ξεπεράσεις με κάποιον τρόπο , ή τουλάχιστον να το προσπερνάς όταν σου συμβαίνει. Μπορείς να κάνεις μια συζήτηση με το αγόρι σου για να μπορέσεις να χαλαρώσεις λίγο. Αν και θα έλεγα να μην φρικάρεις τόσο, ούτως ή άλλως ο 1-1μισης μήνας δεν είναι μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν έχει προλάβει να επέλθει στη σχέση σας η έννοια της δέσμευσης. Για να είμαι ειλικρινής για μένα δεν θεωρείται καν σχέση , το να είσαι με έναν άνθρωπο 1-1μιση μήνα.. Υπάρχει απλά η ταμπέλα της σχέσης με την έννοια ότι θέλετε να έρχεστε πιο κοντά όσο περνάει ο καιρός και να δημιουργήσετε κάτι σταθερό. Είστε ακόμη στη φάση που γνωρίζεται ο ένας τον άλλο. Ίσως αν δεν έχεις κάνει σχέσεις που να έχουν κρατήσει παραπάνω , να είναιι αυτός ο λόγος που σε αγχώνει τόσο. Ίσως να αρχίζεις να γνωρίζεις αυτόν τον άνθρωπο καλύτερα και να έρχεστε πιο κοντά και αυτό να σε φοβίζει.
Δεν το θεωρώ κάτι αφύσικο αυτό που παθαίνεις πάντως. Γιατί είναι η αρχή μόνο της σχέσης και είναι λογικό να υπάρξουν και τέτοιες σκέψεις αν έχεις ειδικά συνηθίσει να είσαι μόνη ή οι σχέσεις σου να μην έχουν ιδιαίτερη χρονική διάρκει, αλλα όπως κια να χει, φυσιολογική αντίδραση μου φαίνεται. Θα σου πρότεινα να μην δώσεις μεγάλη βάση και διάσταση σε αυτές σου τις σκέψεις και να προσπαθήσεις να απολαύσεις τη σχέση σου για όσο κρατήσει.
Επιπλέον για μένα η λέξη δέσμευση είναι λανθασμένη.. μια χαρά ελέυθερος μπορεί να είσαι και σε μια σχέση, αν περνάς καλά και σε γεμίσει σε πολλά σημεία,αρκέι να βάλεις τα όρια σου από την αρχή σε ότι εσύ νομίζεις ότι θα μπορούσε να σε πιέσει.

Quote:

---

Originally Posted by troxia

σημασία έχει πιστεύω αρχικά, πόσες σχέσεις έχεις κάνει στη ζώη σου, γιατί αν δεν είναι πολλές , μπορεί απλά να μην σε ενέπνεαν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που γνώρισες και ασυναίσθητα να σου δημιουργούσαν αυτή την πίεση.
Αν είναι ένα γεγονός που σε ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής σου, ενώ έχεις κάνει αρκετές σχέσεις , τότε ναι, θα πρέπει ΄να το ξεπεράσεις με κάποιον τρόπο , ή τουλάχιστον να το προσπερνάς όταν σου συμβαίνει. Μπορείς να κάνεις μια συζήτηση με το αγόρι σου για να μπορέσεις να χαλαρώσεις λίγο. Αν και θα έλεγα να μην φρικάρεις τόσο, ούτως ή άλλως ο 1-1μισης μήνας δεν είναι μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν έχει προλάβει να επέλθει στη σχέση σας η έννοια της δέσμευσης. Για να είμαι ειλικρινής για μένα δεν θεωρείται καν σχέση , το να είσαι με έναν άνθρωπο 1-1μιση μήνα.. Υπάρχει απλά η ταμπέλα της σχέσης με την έννοια ότι θέλετε να έρχεστε πιο κοντά όσο περνάει ο καιρός και να δημιουργήσετε κάτι σταθερό. Είστε ακόμη στη φάση που γνωρίζεται ο ένας τον άλλο. Ίσως αν δεν έχεις κάνει σχέσεις που να έχουν κρατήσει παραπάνω , να είναιι αυτός ο λόγος που σε αγχώνει τόσο. Ίσως να αρχίζεις να γνωρίζεις αυτόν τον άνθρωπο καλύτερα και να έρχεστε πιο κοντά και αυτό να σε φοβίζει.
Δεν το θεωρώ κάτι αφύσικο αυτό που παθαίνεις πάντως. Γιατί είναι η αρχή μόνο της σχέσης και είναι λογικό να υπάρξουν και τέτοιες σκέψεις αν έχεις ειδικά συνηθίσει να είσαι μόνη ή οι σχέσεις σου να μην έχουν ιδιαίτερη χρονική διάρκει, αλλα όπως κια να χει, φυσιολογική αντίδραση μου φαίνεται. Θα σου πρότεινα να μην δώσεις μεγάλη βάση και διάσταση σε αυτές σου τις σκέψεις και να προσπαθήσεις να απολαύσεις τη σχέση σου για όσο κρατήσει.
Επιπλέον για μένα η λέξη δέσμευση είναι λανθασμένη.. μια χαρά ελέυθερος μπορεί να είσαι και σε μια σχέση, αν περνάς καλά και σε γεμίσει σε πολλά σημεία,αρκέι να βάλεις τα όρια σου από την αρχή σε ότι εσύ νομίζεις ότι θα μπορούσε να σε πιέσει.

---

με ηρεμησες λιγο οτι ειναι φυσικο και δεν ειμαι μονο εγω η περιεργη χαχαχα...
το σκεφτομουν κ εγω οτι απλα δεν ηταν οι καταλληλοι πχ και δεν προχωρουσε το πραγμα.
Απο την αλλη ομως αισθανομαι αγχος και φοβο και μονο στην ιδεα να ανοιχτω σε καποιον, να δεσμευτω να τον βαλω στη ζωη μου, γιατι αυτο εννοω δεσμευση... δεσμευεσαι δηλαδη να επιτρεψεις στον αλλον να μπει στη ζωη σου, στην καθημερινοτητα σου, να του αφιερωνεις χρονο ενεργεια, να δινεσαι σε καποιον, να αρχιζει η ζωη σου να εξαρταται σε μεγαλο βαθμο απο αυτον...ετσι το βλεπω...ξαφνικα αυτος ο καποιος γινεται τοσο μεγαλο μερος της ζωης σου μεχρι που ελεγχει και τη συναισθηματικη σου κατασταση...μαλλον απλα φοβαμαι τον χωρισμο μετα γιατι πιστευω οτι καθε σχεση εχει ημερομηνια ληξης οπως και να το κανεις...μαλλον γ αυτο δεν θελω να δεσμευτω..ποναει ο χωρισμος παρα πολυ..δυστυχως

δεν είναι τόσο τραγικά όλα όσο νομίζεις.. ναι η σχέση θέλει κάποιες θυσίες και υποχωρήσεις, ναι κάποιες φορές θα χρειαστεί να βάλεις την σχέση σου πάνω από τον εαυτό σου και να ανοιχτείς, αλλα αν σε εμπνεει ο ανθρωπος που έχεις δίπλα σου όλα γίνονται πολύ πιο εύκολα και δε θα είναι σα να κάνεις αγγαρεία ούτε θα φοβάσαι. Εντάξει όταν είμαστε ερωτευμένοι φοβάμστε πιο εύκολα, αλλα να βάζεις και την λογική σου σε κάθε σου σκέψη.
όλες οι σχέσεις έχουν το ρίσκο τους, κανεις δεν ξέρει τι κατάληξη μπορεί να έχουν , αλλα σε μεγάλο βαθμό είναι και στο χέρι μας η κατάληξη να είναι ανώδυνη.. στην τελική μπορεί απλά εσύ να τν βαρεθείς ή να συμφωνήσετε ότι η σχέση αυτή δεν σας εξελλίσει άλλο και να χωρίσετε όμορφα και ωραία.. οπότε μην φοβάσαι να κάνεις λάθος ή να ανοιχτείς , απλά μην τα δίνεις όλα από την αρχή . Άσε τον χρόνο να σου δείξει κατά πόσο θα μπορούσες να ανοιχτείς και να εμπιστευθείς αυτόν τον άνθρωπο. Πάνω από όλα όμως να είσαι ο εαυτός σου, ώστε στο τέλος να πεις ότι έκανες ότι μπορούσες, αρα δεν φταίς εσύ για την όποια άσχημη κατάληξη της σχέσης σου.
Και αμα την πάτησες στο παρελθόν, να ξέρεις ότι δεν είναι όλες οι σχέσεις ίδιες !
Ελπίζω να πάνε όλα καλά !!

Quote:

---

Originally Posted by cherry08

Εχω παρατηρησει οτι γυρω στον 1-1μιση μηνα μεσα στη σχεση, μιλαμε για διαφορετικες σχεσεις κιολας αλλα γινεται καθε φορα, εχω μια ταση φυγης. Θελω καθε φορα να χωρισω και βρισκω δικαιολογιες για αυτο...παντα κατι μου λειπει, παντα κατι μου το χαλαει...ενω στην πραγματικοτητα ειμαι πολυ ρομαντικη και θελω εναν ανθρωπο, θελω να κανω μια μακροχρονια σχεση, θελω να ερωτευτω κ εγω επιτελους, αλλα δεν μπορω! Ειλικρινα ειμαι μ ενα παιδι τωρα, πολυ καλο παιδι γλυκουλης με προσεχει, μου αρεσει, αλλα κατι κατι με σταματαει και με μπλοκαρει...ειναι τρομερο το ποσο καμια φορα δεν μπορω να το ελεγξω και βρισκω και αιτιες γελοιες για να χωρισω...θεωρω οτι εχω θεμα ενταξει το καταλαβαινω, οι γονεις μου ειναι χωρισμενοι και μεγαλωσα με τη μητερα μου, με τον πατερα μου δεν ειχα επαφες..ειναι μερος κ αυτο του προβληματος που αντιμετωπιζω τωρα με τις σχεσεις μου, το καταλαβαινω...αλλα πως το διορθωνω? τι πρεπει να κανω?
Εσεις αντιμετωπισατε ποτε τετοια θεματα? και πως τα ξεπερασατε? Πως ξεπερνας το φοβο της δεσμευσης?

---

"καλουλης, γλυκουλης, με προσεχει, μου αρεσει... "
με τα ιδια λογια θα μπορουσες να μιλας και για το σκυλακι σου....

μια και μοναδικη ερωτηση εχω για να ξεμπερδευτεις.
ΕΙΣΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ, ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ?
τα καλουλινια και τα γλυκουλινια ειναι για τα σκυλακια, τα παιχνιδακια και τα γατακια.
αν δεν υπαρχει ποθος και παθος, προκοπη δεν γινεται...

για μενα δεν υπαρχει κανενας φοβος δεσμευσης, ουτε σε γυναικες, ουτε σε ανδρες.
υπαρχουν μονο ανθρωποι που δεν θελησαμε αρκετα...
για ψαξου περισσοτερο.
μηπως δεν εχεις φοβο δεσμευσης, αλλα φοβο μοναξιας και ανασφαλεια και δεν τολμας να μεινεις μονη μεχρι να βρεις καποιον που να θελεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ κι ετσι κανεις χλιαρες σχεσεις με ανδρες που δεν ποθεις?

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

"καλουλης, γλυκουλης, με προσεχει, μου αρεσει... "
με τα ιδια λογια θα μπορουσες να μιλας και για το σκυλακι σου....

μια και μοναδικη ερωτηση εχω για να ξεμπερδευτεις.
ΕΙΣΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ, ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ?
τα καλουλινια και τα γλυκουλινια ειναι για τα σκυλακια, τα παιχνιδακια και τα γατακια.
αν δεν υπαρχει ποθος και παθος, προκοπη δεν γινεται...

για μενα δεν υπαρχει κανενας φοβος δεσμευσης, ουτε σε γυναικες, ουτε σε ανδρες.
υπαρχουν μονο ανθρωποι που δεν θελησαμε αρκετα...
για ψαξου περισσοτερο.
μηπως δεν εχεις φοβο δεσμευσης, αλλα φοβο μοναξιας και ανασφαλεια και δεν τολμας να μεινεις μονη μεχρι να βρεις καποιον που να θελεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ κι ετσι κανεις χλιαρες σχεσεις με ανδρες που δεν ποθεις?

---

"για μενα δεν υπαρχει κανενας φοβος δεσμευσης, ουτε σε γυναικες, ουτε σε ανδρες.
υπαρχουν μονο ανθρωποι που δεν θελησαμε αρκετα..." μιλησες πολυ σωστα βασικα..μπορει να χεις κ δικιο ... ερωτευμενη δεν ημουν και δεν ειμαι για αυτο και χωριζω καπου εκει αλλα οι φιλες μου πχ μου λενε οτι ειναι νωρις στους 1-2 μηνες να καταλαβεις αν τον θελεις τον αλλον και οτι βιαζομαι να βγαλω συμπερασματα κ αλλα τετοια...μεχρι που η κολλητη μου μου λεει οτι εχω οντως προβλημα που κανενας δεν μ αρεσε ποτε τοσο πολυ και σε ολους κατι βρισκω που με χαλαει....και σχεσεις δεν εχω κανει πολλες μη φανταστεις ισα ισα αισθανομαι παντα καλυτερα μονη μου για αυτο και λεω μηπως εχω προβλημα χαχαχα
απο την αλλη παλι σκεφτομαι 22 χρονων ειμαι και ποτε δεν μου χει τυχει να ερωτευτω τρελα κλπ και σκεφτομαι οτι στην ηλικια μου θα πρεπε...ισως να σκεφτομαι πολυ βασικα :Ρ και δε θα πρεπε να ακουω τις φιλες μου?!

Quote:

---

Originally Posted by troxia

δεν είναι τόσο τραγικά όλα όσο νομίζεις.. ναι η σχέση θέλει κάποιες θυσίες και υποχωρήσεις, ναι κάποιες φορές θα χρειαστεί να βάλεις την σχέση σου πάνω από τον εαυτό σου και να ανοιχτείς, αλλα αν σε εμπνεει ο ανθρωπος που έχεις δίπλα σου όλα γίνονται πολύ πιο εύκολα και δε θα είναι σα να κάνεις αγγαρεία ούτε θα φοβάσαι. Εντάξει όταν είμαστε ερωτευμένοι φοβάμστε πιο εύκολα, αλλα να βάζεις και την λογική σου σε κάθε σου σκέψη.
όλες οι σχέσεις έχουν το ρίσκο τους, κανεις δεν ξέρει τι κατάληξη μπορεί να έχουν , αλλα σε μεγάλο βαθμό είναι και στο χέρι μας η κατάληξη να είναι ανώδυνη.. στην τελική μπορεί απλά εσύ να τν βαρεθείς ή να συμφωνήσετε ότι η σχέση αυτή δεν σας εξελλίσει άλλο και να χωρίσετε όμορφα και ωραία.. οπότε μην φοβάσαι να κάνεις λάθος ή να ανοιχτείς , απλά μην τα δίνεις όλα από την αρχή . Άσε τον χρόνο να σου δείξει κατά πόσο θα μπορούσες να ανοιχτείς και να εμπιστευθείς αυτόν τον άνθρωπο. Πάνω από όλα όμως να είσαι ο εαυτός σου, ώστε στο τέλος να πεις ότι έκανες ότι μπορούσες, αρα δεν φταίς εσύ για την όποια άσχημη κατάληξη της σχέσης σου.
Και αμα την πάτησες στο παρελθόν, να ξέρεις ότι δεν είναι όλες οι σχέσεις ίδιες !
Ελπίζω να πάνε όλα καλά !!

---

σ ευχαριστω πολυ που με παρηγορεις χαχαχα και εχεις δικιο σε ο,τι ειπες βασικα...ισως πρεπει ν αφησω οντως χρονο και να μη τα βλεπω τοσο τραγικα..δεν ξερω

Quote:

---

Originally Posted by cherry08

"για μενα δεν υπαρχει κανενας φοβος δεσμευσης, ουτε σε γυναικες, ουτε σε ανδρες.
υπαρχουν μονο ανθρωποι που δεν θελησαμε αρκετα..." μιλησες πολυ σωστα βασικα..μπορει να χεις κ δικιο ... ερωτευμενη δεν ημουν και δεν ειμαι για αυτο και χωριζω καπου εκει αλλα οι φιλες μου πχ μου λενε οτι ειναι νωρις στους 1-2 μηνες να καταλαβεις αν τον θελεις τον αλλον και οτι βιαζομαι να βγαλω συμπερασματα κ αλλα τετοια...μεχρι που η κολλητη μου μου λεει οτι εχω οντως προβλημα που κανενας δεν μ αρεσε ποτε τοσο πολυ και σε ολους κατι βρισκω που με χαλαει....και σχεσεις δεν εχω κανει πολλες μη φανταστεις ισα ισα αισθανομαι παντα καλυτερα μονη μου για αυτο και λεω μηπως εχω προβλημα χαχαχα
απο την αλλη παλι σκεφτομαι 22 χρονων ειμαι και ποτε δεν μου χει τυχει να ερωτευτω τρελα κλπ και σκεφτομαι οτι στην ηλικια μου θα πρεπε...ισως να σκεφτομαι πολυ βασικα :Ρ και δε θα πρεπε να ακουω τις φιλες μου?!

---

πρωτα τον εαυτο σου πρεπει ν ακους. μετα, τις φιλες σου.
εμ αν δεν εισαι ερωτευμενη, πως να μην χωρισεις? για ποιον λογο εχει σχεση μια κοπελα στα 22 αν δεν ειναι ερωτευμενη βρε τσερι? πες μου να μαθω κι εγω.

δεν ξερω τι λενε οι φιλες σου. προσωπικα ηξερα παντα απο την πρωτη βδομαδα οτι θελω πολυ τον εκαστοτε συντροφο μου. ποτε δεν χρειαστηκαν 1-2 μηνες σχεσης, για να ερωτευτω .
και δεν θα εκανα σχεση χωρις ερωτα, ουτε στην δικη μου ηλικια, ποσω μαλλον στην δικια σου.

ποτε να ερωτευτεις τρελα? ποια ωρα? αφου εισαι μονιμα μπλεγμενη σε μια σχεση που δεν γουσταρεις αλλα συνεχιζεις.
για να βρεις αυτον που θα θελεις πραγματικα, πρεπει να εισαι ελευθερη καλη μου.
κανεις αξιολογος ανδρας δεν ασχολειται με δεσμευμενες (ουτε γυναικα).εκτος αν μιλαμε για ξεπετες. εσυ θελεις σχεση.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

πρωτα τον εαυτο σου πρεπει ν ακους. μετα, τις φιλες σου.
εμ αν δεν εισαι ερωτευμενη, πως να μην χωρισεις? για ποιον λογο εχει σχεση μια κοπελα στα 22 αν δεν ειναι ερωτευμενη βρε τσερι? πες μου να μαθω κι εγω.

δεν ξερω τι λενε οι φιλες σου. προσωπικα ηξερα παντα απο την πρωτη βδομαδα οτι θελω πολυ τον εκαστοτε συντροφο μου. ποτε δεν χρειαστηκαν 1-2 μηνες σχεσης, για να ερωτευτω .
και δεν θα εκανα σχεση χωρις ερωτα, ουτε στην δικη μου ηλικια, ποσω μαλλον στην δικια σου.

ποτε να ερωτευτεις τρελα? ποια ωρα? αφου εισαι μονιμα μπλεγμενη σε μια σχεση που δεν γουσταρεις αλλα συνεχιζεις.
για να βρεις αυτον που θα θελεις πραγματικα, πρεπει να εισαι ελευθερη καλη μου.
κανεις αξιολογος ανδρας δεν ασχολειται με δεσμευμενες (ουτε γυναικα).εκτος αν μιλαμε για ξεπετες. εσυ θελεις σχεση.

---

ενταξει φανταζομαι κ εγω οτι θελει χρονο να ερωτευτεις, να γνωρισεις τον αλλον κλπ για αυτο και περιμενω και νιωθω και ασχημα οταν πρεπει να χωρισω με καποιον και σκεφτομαι νταξει μπορει να περασει λιγος καιρος και να τον γνωρισω καλυτερα και να τον θελω περισσοτερο...οχι εε? και που το ειπα μου φανηκε χαζο, εχεις δικιο....
απο την αλλη για το δευτερο δεν ειμαι μονιμως σε σχεση, ουτε καν, και με αυτον τωρα ειμαστε μαζι επειδη οντως μ αρεσε πολυ στην αρχη και οταν ειμαστε μαζι μ αρεσει και περναω πολυ ομορφα αληθεια...απλα οταν δεν ειμαστε μαζι δεν μου λειπει και δεν καιγομαι τρελα να βρεθουμε.....αλλα μετα λεω ειναι αρχη ακομα και να μην βιαζομαι να κρινω...
δεν ξερω :p

Μου χει συμβεί και εμένα στο παρελθόν. Χώριζα και μετά ένιωθα ότι μου έφευγε ένα βάρος και δεν το μετάνιωνα καθόλου. Γιατί νιώθεις άγχος ότι κάτι σου συμβαίνει? Ο άλλος και θεός να είναι, καταπληκτικό παιδί που αρέσει σε όλες κτλ αν εσένα δεν σου κάνει κλικ, απλά δεν σου κάνει. Άλλωστε, είσαι πολύ μικρή. Γιατί να είσαι με κάποιον αν δεν σε γεμίζει και δεν απολαμβάνεις την κάθε στιγμή? Γιατί αν έχεις τάσεις φυγής σημαίνει ότι δεν τρελλαίνεσαι κιόλας. Σε γενικές γραμμές, συμφωνώ με τη Remedy.

Είναι ωραίο να είσαι single ειδικά όταν είσαι νέος!

βέβαια η μεγάλη καφρίλα είναι ότι προσφάτως έκανα κάτι ανάλογο. έβγαινα με έναν και αυτός ήταν τόσο καλός και ενθουσιασμένος αλλά εγω δεν την πάλευα καθόλου... δεν άντεχα να τον φιλάω. έκανα την πάπια κι εγώ, μήπως αλλάξει κάτι μου αλλά δεν... και ετσι στο άσχτο του στέλνω στο τσατ που μιλούσαμε και του λέω το κλασσικο δεν φταις εσύ αλλά δεν θέλω να ξαναβρεθούμε γιατί δεν είμαι σε φάση. Το καλό είναι ότι απάντησε πολύ άνετος. Καλά μεγάλη ανωριμότητα εκ μέρους μου, αλλά πραγματικά δεν ένιωθα καμία χημεία, καμία έλξη

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Μου χει συμβεί και εμένα στο παρελθόν. Χώριζα και μετά ένιωθα ότι μου έφευγε ένα βάρος και δεν το μετάνιωνα καθόλου. Γιατί νιώθεις άγχος ότι κάτι σου συμβαίνει? Ο άλλος και θεός να είναι, καταπληκτικό παιδί που αρέσει σε όλες κτλ αν εσένα δεν σου κάνει κλικ, απλά δεν σου κάνει. Άλλωστε, είσαι πολύ μικρή. Γιατί να είσαι με κάποιον αν δεν σε γεμίζει και δεν απολαμβάνεις την κάθε στιγμή? Γιατί αν έχεις τάσεις φυγής σημαίνει ότι δεν τρελλαίνεσαι κιόλας. Σε γενικές γραμμές, συμφωνώ με τη Remedy.

Είναι ωραίο να είσαι single ειδικά όταν είσαι νέος!

---

αυτο ακριβως..οτι μου φευγει ενα βαρος και δεν μετανιωνω ποτε...αλλα δεν ειναι οτι τωρα δεν περναμε καλα μαζι..ισα ισα καλα περναμε και γελαμε πολυ και με κανει να νιωθω καλα...απλα αυτο, οταν δεν βρισκομαστε δεν μου λειπει και δεν ειναι οτι τον σκεφτομαι κ ολη μερα, και βρισκομαστε ηδη 1μιση μηνα και....

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

βέβαια η μεγάλη καφρίλα είναι ότι προσφάτως έκανα κάτι ανάλογο. έβγαινα με έναν και αυτός ήταν τόσο καλός και ενθουσιασμένος αλλά εγω δεν την πάλευα καθόλου... δεν άντεχα να τον φιλάω. έκανα την πάπια κι εγώ, μήπως αλλάξει κάτι μου αλλά δεν... και ετσι στο άσχτο του στέλνω στο τσατ που μιλούσαμε και του λέω το κλασσικο δεν φταις εσύ αλλά δεν θέλω να ξαναβρεθούμε γιατί δεν είμαι σε φάση. Το καλό είναι ότι απάντησε πολύ άνετος. Καλά μεγάλη ανωριμότητα εκ μέρους μου, αλλά πραγματικά δεν ένιωθα καμία χημεία, καμία έλξη

---

χαχαχα ενταξει οχι και να μην αντεχεις να τον φιλας..βεβαια τουλαχιστον εισαι σιγουρη μετα οτι δε τραβαει με τιποτα και ξερεις οτι πηρες τη σωστη αποφαση..και ειναι καλο που κ αυτος το πηρε ψυχραιμα, οποτε no hard feelings και εισαι ηρεμη κ εσυ...αν παλι ο αλλος σε παιρνει καπακι τηλεφωνο και θελει να ρθει να μιλησετε και σου αποδεικνυει με καθε τροπο οτι κανεις λαθος που θελεις να χωρισετε κλπ κλπ ειναι δυσκολο :Ρ

Και τελικα ειχατε απολυτο δικιο ρεμεντυ και σονγκχουα...μαλλον απλα δεν ειναι ο καταλληλος για μενα και ο συγκεκριμενος. Αποφασισα τελικα να το τελειωσω..το θεμα ειναι οτι αυτος ακομα και τωρα που μιλαμε μου λεει ποσο πολυ με θελει και ποσο καλα ειμαστε μαζι και μαλιστα κανει σχεδια να περασουμε χριστουγεννα και γιορτες μαζι....πως του το λεω?? εχω σκαλωσει..ειναι τοσο καλο παιδι και δεν μπορω να του το πω, δεν ξερω πως...δεν μπορω γενικα να πληγωσω αλλο ανθρωπο, αληθεια στεναχωριεμαι παρα πολυ, ποσο μαλλον να γινω εγω η αιτια να στεναχωριεται καποιος και να πονεσει