Προσέγγιση μέσω social media
Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά!
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα θέμα που με απασχολεί τελευταία. Καθώς δεν έχω αρκετά ενδιαφέροντα, δεν έχω την ευκαιρία να γνωρίζω κόσμο. Έτσι μάλλον εξηγείται το γεγονός ότι επισκεπτόμενη ένα κατάστημα με εξυπηρέτησε ένας υπάλληλος που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Δεν ξέρω αν ήταν η ιδέα μου ή αν ήταν κοινωνικός στα πλαίσια της δουλειάς του, όμως νομίζω πως υπήρχε ενδιαφέρον και από την άλλη πλευρά. Βέβαια το μυαλό μου παίζει περίεργα παιχνίδια, οπότε δεν αποκλείω να ήταν και της φαντασίας μου. Βρήκα ευκαιρίες να πάω μια-δύο φορές ακόμη, με την ελπίδα να με εξυπηρετήσει εκείνος, όπως και έγινε. Με εξυπηρέτησε με ιδιαίτερο ζήλο και μου έκανε προσωπικές ερωτήσεις. Και πάλι όμως δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να το έκανε, γιατί "έτσι πρέπει", γιατί έτσι τους έχουν πει να κάνουν.
Πέρασε αρκετός καιρός που προβληματιζόμουν. "Να ξαναπάω; Με ποια αφορμή; Και αν πάω ξανά πού θα βγάλει;", σκεφτόμουν. Εν τέλει, βρήκα μια αφορμή και ξαναπήγα. Δυστυχώς όμως δεν ήταν εκεί πια... Πήγα και την επόμενη εβδομάδα, όμως και πάλι δεν ήταν εκεί. Δεν μπορώ να τον βρω πουθενά πια. Και φτάνουμε στο σήμερα. Η μόνη λύση είναι να τον προσθέσω στο facebook. Τον πρόσθεσα και ακύρωσε το αίτημα. Μάλιστα το χαρακτήρισε και ως σπαμ. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως επειδή το προφιλ μου είναι εντελώς απρόσωπο; Δεν έχω φωτογραφίες, ούτε επώνυμο. Ίσως επειδή δεν είναι διαθέσιμος για τέτοιου είδους γνωριμίες; Αφού είδα ότι το ακύρωσε, του έστειλα μήνυμα εξηγώντας του ότι έχω πάει από εκεί κτλ. όμως δεν γνωρίζω αν το διάβασε και ακόμη και να το διάβασε, δεν πιστεύω πως θα κατάλαβε ποια είμαι, τόσος κόσμος περνάει καθημερινά. Αυτό που βλέπω είναι ένας τοίχος. Μια ζωή με κυνηγάει η ατυχία... Υπάρχει διέξοδος κατά την γνώμη σας; Τι άλλο μπορώ να κάνω;
Δεν ήθελα να χάσω αυτήν την ευκαιρία. Η καρδιά μου είχε κοιμηθεί και ξύπνησε μετά από καιρό... Την περασμένη άνοιξη, αυτή του '15.
Ελπίζω να έχετε την καλή διάθεση να μου απαντήσετε. Σας ευχαριστώ!