Είμαι γαϊδούρα ή καταθλιπτική άραγε...
"Σήκω απ'το κρεβάτι ...Λεχώνα είσαι??? Σάμπως έχεις μούρλια μου φαίνεται!! Όλη μέρα με δαύτο! Γαϊδούρα!" Αλλιώς ήθελα να ξεκινήσω το θέμα μου αλλά αυτά ακούω αυτή τη στιγμή από τη μητέρα μου.. και πραγματικά δε θέλω να σηκωθώ από δω ,δε θέλω να δω άνθρωπο,μακάρι να μη χρειαζόταν να μιλήσω σε κανένα, να μην απαντήσω σε κανένα τηλεφώνημα...Αυτο που θα θελα ειναι να παρω τη ζωή μου απο την αρχη, και αν οχι απο την αρχη ..απο την εφηβεία έστω..να κανω τα πραγματα αλλιώς, άλλες επιλογές, τωρα ειμαι εγκλωβισμενη στις επιλογές αυτες..Λάθος σπουδές, ίσως λάθος επιλογη συζύγου και κυρίως γιατι αυτη η επιλογή με οδηγησε σε ενα ορεινό χωριό , άνεργη. μόνη , μακρυα απο φίλους και οικογενεια (τωρα ειμαστε στο τόπο μας λόγω άδειας του συζυγου και μενουμε στους γονεις μου). Πολλές φορές σκέφτομαι πως θα ηταν η ζωη μου αν ειχα κανει τα πραγματα αλλίως..Βρεθήκαμε με το σόι εχτές και σκεφτόμουν ποσο σκατα τα εχω κανει και νοιωθθω δυστυχισμενη ενω οι ξαδερφες μου ειναι πιο μορφωμενες, πιο πλουσιες , πιο ομορφες και εγω εκει αναμεσα στα βουνα χωρις νε εχω εκλπληρωσει κανενα απο τα ονειρα μου..Τα πραγματα χειροτερεψαν οταν διαγνωστηκαμε υπογονιμοι..ΜΑ και ΧΩΡΙΣ παιδι? Που λεφτα για εξωσωματικές .Νευρα ,κλάμα, μοναξιά..Φλέρταρα εντονα με τον αλκοολισμο πίνοντας οχι μονο με παρεα αλλά και μονη προσθετοντας λιγη βοτκα ας πουμε στη πορτοκαλαδα μου ..Ευτυχως το τελευταιο καιρο το ελέγχω αυτο..Τις τελευταιες δυο μερες κλαιω με λιγμους τις νυχτες και ο αντρας μου φωναζει γιατι δεν τον αφηνω να κοιμηθει.. μολις αποειδει με περνει μια αγκαλια μπας και σταματησω και μετα συνεχιζω βουβα να μην ενοχλω..Γενικά απο τοτε που παντρευτηκα εχει χαθει ο εαυτος μου και το χαμογελο που παντα τον χαρακτηριζε...
