Originally Posted by
giannis_90
Καλησπέρα,
Με λένε Γιάννη και είμαι 26 ετών.
Χωρίς να θέλω να περιγράψω την ιστορία της ζωής μου σε ένα post (ίσως χρειαστεί κάποια στιγμή , αν ρωτηθεί ή δεν μπορείτε να βγάλετε κάποιο συμπέρασμα) θα μπω κατευθείαν στο θέμα.
Το κύριο πρόβλημα είναι ότι αφού έκλεισα πρόσφατα τα 26 μου , νιώθω τελείως άσχημα με τον εαυτό μου , επειδή δεν έχω ακόμα εκπληρώσει στοιχειώδη πράγματα στην ζωή μου: Ένα από αυτά είναι το γεγονός ότι είμαι ακόμα παρθένος , μιας και δεν έχω ακόμα κάνει ούτε σεξουαλική δραστηριότητα , ούτε είχα ποτέ μου κοπέλα.
Από παρέες, έχω μόνο 1 κολλητό και άλλους 2 απλούς φίλους , δεν είμαι μέλος δηλαδή μιας μεγάλης παρέας. Παρόλο που ο κολλητός μου χαρακτηρίζεται ως το "αρκουδάκι που ελκύει τις κοπέλες, δηλαδή όχι απαραίτητα γυμνασμένος , απλά τέρμα γοητευτικός" να το πω έτσι (ναι , η αλήθεια είναι ότι τον κυνηγάνε αρκετές, επειδή τον βλέπω συνέχεια να τσατάρει στο fb, είχε και 2 χρόνια σχέση με κάποια φοιτήτρια πριν χωρίσει) , δεν συμβαίνει το ίδιο με μένα και για να πω την αμαρτία μου , τον ζηλεύω γι'αυτό.
Αλλά στο θέμα μου τώρα , δεν θα αναλύσω τα του κολλητού μου , απλά έκανα μια απλή αναφορά. Εγώ απλά , λόγω εσωστρέφειας που με διακατέχει από τα 5 μου (μου άρεσε τότε να βλέπω κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση , να παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια και γενικά ό,τι άλλο εντός σπιτιού) δεν ήμουν ποτέ άνετος με τον έξω κόσμο. Ακόμα και σήμερα βρίσκω τον εαυτό μου να περνά ατελείωτες ώρες είτε μπροστά στον υπολογιστή παίζοντας online παιχνίδια , είτε στο κινητό μου να κοιτάω sites με κοινωνικά θέματα και αστεία (όχι fb , έχω fb αλλά δεν το χρησιμοποιώ σχεδόν ποτέ)
Έχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω ότι το να διαβάσω για τα 7 δύσκολα μαθήματα που χρωστάω για το πτυχίο (δεν θα πω σχολή , μην με καταλάβει κάποιος ποιος είμαι) είναι πολύ πιο εύκολο από το να βρω κοπέλα και να ζω μαζί της. Αφού να φανταστείτε , δεν ξέρω καν πως να ξεκινήσω τέτοιο "κυνήγι" , επειδή θεωρώ ότι είναι αδύνατον για τους παρακάτω λόγους:
1) Αν πάω σε clubaki ή baraki , οι κοπέλες εκεί δεν είναι ΠΟΤΕ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ , πάντα με γυναικοπαρεά ή με τα αγόρια τους (στην σπάνια περίπτωση που θα είναι μόνες τους , υποθέτω ότι ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗΣ που είναι μόνη και ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να της μιλήσω).
2) Αν πάω σε απλή καφετέρια, το ίδιο με πάνω και σαφώς και πιο δύσκολο επειδή είναι με τις παρέες τους και δεν μπορώ έτσι απλά να χωθώ σε ξένη παρέα.
3) Στη σχολή ή σε κάποια βιβλιοθήκη ή αναγνωστήριο , είναι απασχολημένες με το μάθημα που παρακολουθούν/διαβάζουν , οπότε και πάλι , τις ενοχλώ όταν πάω να τις μιλήσω
4) Στη στάση του λεωφορείου ή γενικά όταν ταξιδεύω, ακόμα και φυσιολογική κουβέντα να ανοίξουμε , δεν θα χει νόημα επειδή μετά το ταξίδι , θα την χάσω.
....υπάρχουν σαφώς και άλλες περιπτώσεις που δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα.
Tι λέτε να κάνω;
Σαφώς και δεν είναι λύση να πάω σε οίκο ανοχής, οποιαδήποτε εμπειρία εκεί την θεωρώ ισάξια με τον αυνανισμό , εγώ απλά θέλω και το αίσθημα , δηλαδή να αγαπήσω και να αγαπηθώ αν με καταλάβετε.
Δεν μπορώ να κοιμηθώ τα τελευταία βράδια λόγω αυτών των σκέψεων και θα ήθελα να αποφύγω περιττά έξοδα σε ψυχολόγο , λόγω κακής οικονομικής κατάστασης.
Παρακαλώ , αν θέλετε παραπάνω πληροφορίες σχετικά με ιστορικό και παιδική μου ηλικία , μπορώ να σας τις πω σε άλλο post, για να μην επιβαρύνω αυτό.
