Πριν 1,5 χρόνο περίπου δεν ένιωθα καλά ψυχολογικά, ένιωθα ένα κενό να αρχίζει να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο και έτσι στράφηκα σε ψυχίατρο θεωρόντας πως είχα χτυπηθεί από κατάθλιψη. Ο γιατρός έπειτα από μια εκτενή συζήτηση, προέβη στη διάγνωση ότι είμαι διπολικός, μια λέξη που δεν την είχα ακούσει ποτέ ξανά στη ζωή μου και μου συνέστησε φαρμακευτική αγωγή.
Μου προκάλεσε απορία η διπολικότητα και ότι έπασχα από αυτήν και πήγα και σε άλλον και σε άλλον για να ακούσω ξανά την ίδια ετυμηγορία. Έτσι ένιωθα, σαν κατηγορούμενος, ο οποίος περιμένει να ακούσει την απόφαση που επάρθη από τον δικαστή του. Τρεις ψυχίατροι ίδια ετυμηγορία. Την αποδέχθηκα αλλά τα φάρμακα που μου πρότειναν λίγο πολύ και οι τρεις τα ίδια zyprexa των 20mg και Depakine 1000mg εκτός του ενός που πρότεινε και Τavor των 2,5mg τρεις φορές την ημέρα. Μετά τον πρώτο μήνα δεν είδα καμία διαφορά πέρα του ότι κοιμόμουν πολύ από εκεί που δεν κοιμόμουν καθόλου και ότι δυσκολευόμουν να ξυπνήσω την ώρα που έπρεπε νιώθοντας ότι έπρεπε να κοιμηθώ και άλλο.
Ύστερα από τον πρώτο μήνα λοιπόν πήγα ξανά σε έναν από τους τρεις ψυχίατρους που είχα επισκεφθεί για να του πω ότι η κατάθλιψη υπάρχει, κοιμάμαι αλλά δεν νιώθω καλά, ξυπνάω σαν ζόμπι νιώθοντας ότι ζυγίζω 500 κιλά. Και έτσι μου έγραψε το cipralex των 20mg. Το cipralex είναι το μοναδικό φάρμακο που παίρνω κάθε πρωί τα άλλα δεν τα παίρνω ποτέ ενώ έχω κάνει μια τεράστια συλλογή από αυτά. Τώρα ύστερα από τόσο καιρό περιμένω εδώ και μήνες, χρόνο και βάλε να μου έλθει η μανία από το cipralex δηλαδή αυτό που φοβόταν ο ψυχίατρος αλλά αυτή δεν έρχεται με φοβάται. Εν ολίγης κατά την άποψη μου νομίζω πως οι ψυχίατροι έπεσαν έξω στη περίπτωση μου, πράγμα που δεν με πολυαπασχολεί, αφού το φάρμακο που με κάνει να έχω ξεπεράσει το σκόπελο που έζησα μου το γράφει και είμαι έτοιμος πλέον να το κόψω και αυτό και να κλείσω το κύκλο μου με την ψυχιατρική.
Αυτή είναι η ιστορία μου και νιώθω τέλεια κάθε ημέρα όλη την ημέρα :)
