καλησπερα.
βλεποντας οτι καποια παιδια εχουν εμπειρια ή και γνωση γι αυτα τα θεματα,θα ηθελα μια γνωμη,μια βοηθεια.
λοιπον εχουμε και...κλαιμε!
Μετα απο ενα πολυ σοβαρο χειρουργειο που εκανα,επαιρνα για τους αφορητους πονους μου τα χιλια μυρια παυσιπονα ενδοφλεβιως και μη.
ενα σταδιο πριν να αρχιζουν να σκιζουν τα διπλωματα τους οι γιατροι μου,που δεν εβρισκαν εξηγηση στο γιατι δεν μειωνοντουσαν οι πονοι,περασαμε στην κωδεινη,πεθιδινη η οποια με κραταγε μονο 1-2 ωρες σε ηρεμια.(το επισης ανεξηγητο) μεχρι να επιτραπει η επομενη δοση...απλα υπεφερα μετρωντας ωρες και λεπτα...
Τελικα καταληξαμε στην κυρια μορφινη (μια οαση επιτελους μεσα στο μαρτυριο μου) και ζησαν αυτοι καλα...κι εγω καλυτερα!
Οταν ηρθε ο καιρος να βγω απο το νοσοκομειο κι αφου μπηκα-βγηκα αλλες 5-6 φορες με αφορητους πονους,πυρετους κλπ κλπ το παλευα σταδιακα με παυσιπονα πιο λαιτ για 2-3 μηνες ακομα.
ακολουθουν χημειοθεραπειες πακετο με την κυρια καταθλιψαρα και τα συναφη της (cybalta 2X 60 ημερησιως για 7-8 μηνες)
τελος του 1915 τα σταματαω μονη μου (ξερω κακως) και σε λιγους μηνες επανερχεται η κυρια καταθλιψαρα....ως και τωρα.
Σας τα εγραψα ολα αυτα για να ρωτησω: (αν γνωριζετε ή εχετε ακουστα)
ειναι δυνατον μετα απο τοσο καιρο φαρμακευτικης αποχης....να εχω συνδρομο σεροτονινης???
εχετε ξανακουσει να εχει καποιος πολυ αυξημενο επιπεδο σεροτονινης,ενω εχει καταθλιψη???
εχω ραντεβου με ψυχιατρο την δευτερα να μου τα πει πιο αναλυτικα,αλλα ως τοτε θα λιωσω απο την αγωνια μου αν δεν μαθω εστω και κατι...
χιλια συγνωμη αν σας κουρασαν τα πολλα μου λογια....