μπλοκαρα....

Πηγα σε εναν ιδιωτικο γιατρο μου διαγνωσε μειζων καταθλιψη με -καταθλιπτικο επεισοδιο- και μου εγραψε wellbutrin 150gr 1 την ημερα (και βλεπουμε) για να ανεβασουμε μονο ντοπαμινη.
Μπηκα στα επειγοντα κρατικου ψυχιατρικου νοσοκομειου (σε αυτο που ειχα διαγνωστει με χρονια καταθλιψη παλιοτερα) και διαγνωστηκε διπολικη.μου εγραψαν cybalta 60 gr (αφου ειχα δει βελτιωση στην παλιοτερη αγωγη μου) με neurontin 300 gr απο 1 την ημερα.
Η ψυχολογος (του ιδιου κρατικου νοσοκομειου) που παρακολουθουμαι 4-5 μηνες μου λεει δεν εχεις καταθλιψη αλλα μονιμες κρισεις ενοχης!!! Δεν μου προτεινε καν να πηγαινα ολο αυτο τον καιρο σε ψυχιατρο,η οτι χρειαζομαι φαρμακα παρ οτι της ελεγα οτι δεν λειτουργω σε τπτ αλλο εκτος της δουλειας μου με το ζορι.ουτε τωρα τελευταια που μου ειπε οτι με βλεπει χαλια.
Η ιδιωτικη ψυχολογος (που πηγα μια φορα),μου ειπε επειγοντως φαρμακα.
Με εχει πιασει η αρνηση...(με πιανει παντα σε καθε προβλημα υγειας μου).
Νομιζω οτι ολοι κανουν λαθος!!! το ιδιο πιστευα (μεχρι και την στιγμη που εμπαινα χειρουργειο) οταν μου ελεγαν εχεις καρκινο.
Φοβαμαι να παρω τα φαρμακα.Φοβαμαι οτι αν παρω λαθος φαρμακα (σε λαθος διαγνωση) θα γινω χειροτερα!!!
Νιωθω οτι δεν ειμαι καλα (οπως και τοτε και χειροτερα) γιατι ξερω καλα τον εαυτο μου.
Ομως φοβαμαι να ξεκινησω τα φαρμακα και δεν τα παιρνω...γιατι με μπερδεψανε...(η γιατι με επιασε παλι η αρνηση μου)
Η μεγαλη μου κορη,ο πρωην αντρας και η φιλη μου,λενε να μην τα ξεκινησω και να παω σε εναν γνωστο καλο ψυχιατρο που ειναι στην γερμανια.Να κανω εκει ο,τι χρειαστει...
Εβγαλα εισητηριο για 16 του μηνος και το σαββατο σταματαω απο την δουλεια μου.
Εγω νιωθω χαλια....νιωθω οτι χρειαζομαι ενα φαρμακο να με βοηθησει (ηδη εχω κανει απιστευτη υπομονη) κι επειδη ξερω οτι αυτα τα φαρμακα θελουν και τον χρονο τους,τρομαζω στην σκεψη της επιπλεον καθυστερησης...
Εχω εξαντληθει...λεω να τα παρω εστω μεχρι να παω εκει...και μετα παλι σταματαω γιατι δεν ξερω ποιον να πιστεψω....
γιατι δεν ξερω αν μου κανει καλο αυτο η κακο...
ημαρτον...πως μπλοκαρα ετσι...

πειτε μου μια γνωμη σας παρακαλω...εσεις τι θα κανατε???

Καλημερα Κατερινα, εφοσον εχεις ιστορικο, εχεις παρει γνωματευσεις γνωμες, εχεις δει τον οργανισμο σου με καποιες ουσιες πως αντιδρα ( θετικά ή αρνητικα ) ισως εισαι η μονη καταλληλη να αποφασισεις τι θα κανεις εως τις 16 του μηνα.

Ποιο ειναι το κυριο σου συμπτωμα ? Φοβοι, ανησυχιες, τρομος, απομονωση ? Ψυχοσωματικα ?
Στην ιδιωτικη ψυχολογο γιατι διεκοψες αν επιτρεπεται ?
Συνηθως οταν πασχει πονα η ψυχη η ασθενεια απλα αλλαζει μορφη και διαβαθμιση αλλά πες οτι ο γιατρος στην γερμανια σου δωσει μια εφαπαξ αγωγη, με μια επισκεψη θα τον λαβεις σοβαρα υπ οψιν ?

Αυτες ειναι οι δικες μου οι σκεψεις.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Καλημερα Κατερινα, εφοσον εχεις ιστορικο, εχεις παρει γνωματευσεις γνωμες, εχεις δει τον οργανισμο σου με καποιες ουσιες πως αντιδρα ( θετικά ή αρνητικα ) ισως εισαι η μονη καταλληλη να αποφασισεις τι θα κανεις εως τις 16 του μηνα.

Ποιο ειναι το κυριο σου συμπτωμα ? Φοβοι, ανησυχιες, τρομος, απομονωση ? Ψυχοσωματικα ?
Στην ιδιωτικη ψυχολογο γιατι διεκοψες αν επιτρεπεται ?
Συνηθως οταν πασχει πονα η ψυχη η ασθενεια απλα αλλαζει μορφη και διαβαθμιση αλλά πες οτι ο γιατρος στην γερμανια σου δωσει μια εφαπαξ αγωγη, με μια επισκεψη θα τον λαβεις σοβαρα υπ οψιν ?

Αυτες ειναι οι δικες μου οι σκεψεις.

---

καλημερα Cc
στην ιδιωτικη ψυχολογο πηγα εκτακτα γιατι εβλεπα οτι ενω δεν νιωθω καλα εδω και καιρο,η κρατικη δεν ενδιαφεροταν για τα συμπτωματα μου.επικεντρωνομασταν στα προβληματα,ενω της ελεγα οτι δεν λειτουργω καθολου παλι(στα καθημερινα τα απλα του σπιτιου ή και στην ψυχαγωγια μου),διαταραχες στον υπνο και στην ορεξη (περασματα ανρεξιας-βουλιμιας),διακοπη καθε κοινωνικοτητας κι επικοινωνιας,ταχυπαλμιες,ν ευρικοτητα,πανικος σε χαζες περιπτωσεις (πχ σ.μαρκετ να παραταω το καροτσι στο ταμειο μετα απο αγωνα 2 ωρων να παρω τα απαραιτητα μου),φοβιες,κοπωση για το τπτ,μπλοκαρισμα στις σκεψεις,μεγαλο προβλημα μνημης και συγκεντρωσης,ηρεμια με εκρηξεις θυμου,εντονη επιθυμια φυγης,διακοπης εργασιας (της μοναδικης δραστηριοτητας μου) φυσικα και ενοχες για ΟΛΑ οσα συμβαινουν... (κι αλλα συμπτωματα που συχνα ξεχνω εκεινη την ωρα)...
εχω και σκεψεις θανατου που δεν τις ειχα αναφερει γιατι φοβομουν μην με στειλει σουμπιτη μεσα!
ευτυχως ομως ειναι μονο σκεψεις...δεν σχεδιαζω κατι αλλα φοβαμαι μηπως σε μια αδυναμη,κακη μου στιγμη...δεν καταφερω να το ελενξω.(ειχα στο παλιο παρελθον μου αποπειρες αυτοκτονιας και αυτοκαταστροφικες ενεργειες)
μονο τωρα τελευταια στους 2 ψυχιατρους το παραδεχτηκα κι εδω...

στην ιδιωτικη σταματησα,γιατι επεσαν αυτα τα οποια εχουν ηδη κοστισει και με εβγαλαν αουτ οικονομικα.
εκει δεν πληρωνω τπτ κι αφου μενω χωρις δουλεια θα ειναι μεγαλη βοηθεια.
αν με επιβεβαιωσουν για το ειδος καταθλιψης μου (παλι θα εχω θεμα αρνησης ως προς την παθηση)αλλα ναι θα λαβω την αγωγη οπως εκανα και με τις χημειοθεραπειες ως το ΤΕΛΟΣ. (εστω με το να ζοριζω τον εαυτο μου)
και στην προηγουμενη καταθλιψη μου ειχα αρνηση παθησης,αλλα τα πηρα τα φαρμακα (ζοριζοντας παλι τον εαυτο μου) και βελτιωθηκα.τοτε ομως δεν ηταν ολα αυτα τα συμπτωματα και ουτε ηταν τοσο ισχυρα.

δεν ειναι ως τις 16 η καθυστερηση.
ψαχνω απο τωρα να κλειστει το ραντεβου εκει (οποτε βρεθει το συντομοτερο) και θα χρειαστει κι ο χρονος εξετασεων + δρασης φαρμακων

βουνο το βλεπω ολο αυτο μπροστα μου...

Στο τι σκεφτεστε, εγραψες για δουλεια, ουζακια, τυχον βολτουλα ή κανω λαθος ?

Νομιζω οτι ο καλυτερος συνδυασμος ειναι φαρμακευτικη αγωγη και ψυχοθεραπευτικη υποστηριξη. Ειχες ηδη βεβαρυμενο ψυχισμο - εζησες αυτο που εζησες με την υγεια σου - σιγουρα θελει το δικο του χρονο να εκτονωθει ως μνημη - πονος.

Ειμαι απειρη και ισως να τα λεω ολα λαθος.
Γνωριζω ομως οτι η αρνηση της πραγματικοτητας, προσθετει πονο.
Η χρηση ουσιων μουδιαζει και θολωνει αλλά μετα απο καποιες ωρες παλι εκει ειναι το θεμα μας να το κοιταζουμε.

Η κατερινα χρειαζεται βοηθεια γιατι ειναι ανθρωπος και δεν μπορει να ελεγξει το αγχος, την αρνηση, τον πονο. Σωστα ???
Οι κοντινοι σου ανθρωποι σε ζουν ναι, αλλά δεν εχουν κυαλια να βλεπουν το εσωτερο καημο και αγωνα.
Ο ειδικος αν ειναι Ανθρωπος με αξιες κοιτα να απαλυνει την φρικη του ασθενη.

Εγω με μειζον επεισοδιο ουτε νερο δεν μπορουσα να βαλω μονη. Εσυ ανεφερες περι διπολικης, δεν μπορεις να ρυθμισεις δλδ ποτε νιωθεις μηδεν και ποτε νιωθεις ετοιμη και ικανη για ολα ?

Δυστυχως ολα θελουν χρημα. Ναι. Ψυχιατρος / Ψυχοθεραπευτης ειναι μια καλη προταση. Αλλά πρεπει να πας στην Γερμανια να τον βρεις οπωσδηποτε ?

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Στο τι σκεφτεστε, εγραψες για δουλεια, ουζακια, τυχον βολτουλα ή κανω λαθος ?

Νομιζω οτι ο καλυτερος συνδυασμος ειναι φαρμακευτικη αγωγη και ψυχοθεραπευτικη υποστηριξη. Ειχες ηδη βεβαρυμενο ψυχισμο - εζησες αυτο που εζησες με την υγεια σου - σιγουρα θελει το δικο του χρονο να εκτονωθει ως μνημη - πονος.

Ειμαι απειρη και ισως να τα λεω ολα λαθος.
Γνωριζω ομως οτι η αρνηση της πραγματικοτητας, προσθετει πονο.
Η χρηση ουσιων μουδιαζει και θολωνει αλλά μετα απο καποιες ωρες παλι εκει ειναι το θεμα μας να το κοιταζουμε.

Η κατερινα χρειαζεται βοηθεια γιατι ειναι ανθρωπος και δεν μπορει να ελεγξει το αγχος, την αρνηση, τον πονο. Σωστα ???
Οι κοντινοι σου ανθρωποι σε ζουν ναι, αλλά δεν εχουν κυαλια να βλεπουν το εσωτερο καημο και αγωνα.
Ο ειδικος αν ειναι Ανθρωπος με αξιες κοιτα να απαλυνει την φρικη του ασθενη.

Εγω με μειζον επεισοδιο ουτε νερο δεν μπορουσα να βαλω μονη. Εσυ ανεφερες περι διπολικης, δεν μπορεις να ρυθμισεις δλδ ποτε νιωθεις μηδεν και ποτε νιωθεις ετοιμη και ικανη για ολα ?

Δυστυχως ολα θελουν χρημα. Ναι. Ψυχιατρος / Ψυχοθεραπευτης ειναι μια καλη προταση. Αλλά πρεπει να πας στην Γερμανια να τον βρεις οπωσδηποτε ?

---

φυσικα εχει κι εδω αλλα σταματαω το σαββατο απο την δουλεια και δεν υπαρχουν χρηματα.αν συνεχισω να δινω σε ιδιωτικα δε θα εχω να πληρωνω τα εξοδα του σπιτιου.
ο ιδιωτικος που διαγνωσε μειζων με επεισοδιο ειναι ψυχιατρος/ψυχοθεραπευτης και μου εγραψε αντικαταθλιπτικο που δεν ανεβαζει κι αλλο την σεροτονινη.
ο δημοσιος που διαγνωσε διπολικη εγραψε αυτα που επαιρνα γιατι ειχαν αποτελεσμα (αλλα ανεβαζουν σεροτονινη) + σταθεροποιητη

εγω καποια λιγοστα τα καταφερνω (ακομα)....ειναι μερες που δεν μπορω ουτε φαγητο να μαγειρεψω (βοηθαει η μεγαλη η το ντελιβερι),δεν μπορω να παω δουλεια (παιρνω αναρρωτικες) αλλα μετα ξανακανω προσπαθειες με το ζορι.
ναι νιωθω ικανη για ολα....αλλα δυστυχως δεν κραταει αυτο πολλες μερες...και φτου κι απο την αρχη 1,5 χρονο τωρα...

Μακαρι να ειχα πιο εξειδικευμενες γνωσεις να σου εδινα μια πιο σαφη κατευθυνση αλλά πραγματι ειναι καπως μπερδεμενο το θεμα. Ευχομαι τουλαχιστον η επισκεψη σου στον γιατρο στο εξωτερικο να δωσει λυση σε ολο αυτο μπερδεμα.
Υπομονη και ευχομαι το συντομοτερο δυνατον μια λυση !!!

Quote:

---

Originally Posted by katerina-e-x

φυσικα εχει κι εδω αλλα σταματαω το σαββατο απο την δουλεια και δεν υπαρχουν χρηματα.αν συνεχισω να δινω σε ιδιωτικα δε θα εχω να πληρωνω τα εξοδα του σπιτιου.
ο ιδιωτικος που διαγνωσε μειζων με επεισοδιο ειναι ψυχιατρος/ψυχοθεραπευτης και μου εγραψε αντικαταθλιπτικο που δεν ανεβαζει κι αλλο την σεροτονινη.
ο δημοσιος που διαγνωσε διπολικη εγραψε αυτα που επαιρνα γιατι ειχαν αποτελεσμα (αλλα ανεβαζουν σεροτονινη) + σταθεροποιητη

εγω καποια λιγοστα τα καταφερνω (ακομα)....ειναι μερες που δεν μπορω ουτε φαγητο να μαγειρεψω (βοηθαει η μεγαλη η το ντελιβερι),δεν μπορω να παω δουλεια (παιρνω αναρρωτικες) αλλα μετα ξανακανω προσπαθειες με το ζορι.
ναι νιωθω ικανη για ολα....αλλα δυστυχως δεν κραταει αυτο πολλες μερες...και φτου κι απο την αρχη 1,5 χρονο τωρα...

---

Quote:

---

Originally Posted by katerina-e-x

καλημερα Cc
στην ιδιωτικη ψυχολογο πηγα εκτακτα γιατι εβλεπα οτι ενω δεν νιωθω καλα εδω και καιρο,η κρατικη δεν ενδιαφεροταν για τα συμπτωματα μου.επικεντρωνομασταν στα προβληματα,ενω της ελεγα οτι δεν λειτουργω καθολου παλι(στα καθημερινα τα απλα του σπιτιου ή και στην ψυχαγωγια μου),διαταραχες στον υπνο και στην ορεξη (περασματα ανρεξιας-βουλιμιας),διακοπη καθε κοινωνικοτητας κι επικοινωνιας,ταχυπαλμιες,ν ευρικοτητα,πανικος σε χαζες περιπτωσεις (πχ σ.μαρκετ να παραταω το καροτσι στο ταμειο μετα απο αγωνα 2 ωρων να παρω τα απαραιτητα μου),φοβιες,κοπωση για το τπτ,μπλοκαρισμα στις σκεψεις,μεγαλο προβλημα μνημης και συγκεντρωσης,ηρεμια με εκρηξεις θυμου,εντονη επιθυμια φυγης,διακοπης εργασιας (της μοναδικης δραστηριοτητας μου) φυσικα και ενοχες για ΟΛΑ οσα συμβαινουν... (κι αλλα συμπτωματα που συχνα ξεχνω εκεινη την ωρα)...
εχω και σκεψεις θανατου που δεν τις ειχα αναφερει γιατι φοβομουν μην με στειλει σουμπιτη μεσα!
ευτυχως ομως ειναι μονο σκεψεις...δεν σχεδιαζω κατι αλλα φοβαμαι μηπως σε μια αδυναμη,κακη μου στιγμη...δεν καταφερω να το ελενξω.(ειχα στο παλιο παρελθον μου αποπειρες αυτοκτονιας και αυτοκαταστροφικες ενεργειες)
μονο τωρα τελευταια στους 2 ψυχιατρους το παραδεχτηκα κι εδω...

στην ιδιωτικη σταματησα,γιατι επεσαν αυτα τα οποια εχουν ηδη κοστισει και με εβγαλαν αουτ οικονομικα.
εκει δεν πληρωνω τπτ κι αφου μενω χωρις δουλεια θα ειναι μεγαλη βοηθεια.
αν με επιβεβαιωσουν για το ειδος καταθλιψης μου (παλι θα εχω θεμα αρνησης ως προς την παθηση)αλλα ναι θα λαβω την αγωγη οπως εκανα και με τις χημειοθεραπειες ως το ΤΕΛΟΣ. (εστω με το να ζοριζω τον εαυτο μου)
και στην προηγουμενη καταθλιψη μου ειχα αρνηση παθησης,αλλα τα πηρα τα φαρμακα (ζοριζοντας παλι τον εαυτο μου) και βελτιωθηκα.τοτε ομως δεν ηταν ολα αυτα τα συμπτωματα και ουτε ηταν τοσο ισχυρα.

---

νομιζω οτι αυτο που χρειαζεσαι επειγοντως ειναι ενας ειδικος που να εμπιστευεσαι αφενος για τις γνωσεις του και τις ικανοτητες του, αφετερου να σου δημιουργει κλιμα ανεσης και εμπιστοσυνης ωστε να μπορεις να μιλησεις για ολα , ειλικρινα και χωρις φοβο.
για αρχη, βγαλε εξω ολες τις διαγνωσεις που εκαναν ειδικοι που δεν τους ειπες ολη την αληθεια...

Τι μπαχαλο ειναι αυτο? Ενας ανθρωπος 300 διαγνωσεις ελεος πια . Κατερινακι μου ειναι Λογικό Να Μπλοκάρεις Έχουν μείνει 10 μέρες περίπου Μέχρι να φύγεις . Τα χάπια έτσι και αλλιώς Σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα Δεν θα προλάβουν να κάνουν δουλειά Αν όμως αισθάνεσαι Ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος Πάρτε και άστα να υπάρχουν στο συρτάρι σου Ακόμα και αν πάρεις Κάποιο χάπι θα είναι εύκολο να το σταματήσεις Ακριβώς γιατί είναι λίγες ημέρες Που το ξεκίνησες . Μην χάνεις το κουράγιο σου Θα βρεθεί λύση π

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

νομιζω οτι αυτο που χρειαζεσαι επειγοντως ειναι ενας ειδικος που να εμπιστευεσαι αφενος για τις γνωσεις του και τις ικανοτητες του, αφετερου να σου δημιουργει κλιμα ανεσης και εμπιστοσυνης ωστε να μπορεις να μιλησεις για ολα , ειλικρινα και χωρις φοβο.
για αρχη, βγαλε εξω ολες τις διαγνωσεις που εκαναν ειδικοι που δεν τους ειπες ολη την αληθεια...

---

εχεις δικιο...
ο πρωτος ηταν, πριν 2-3 χρονια που διαγνωσε χρονια καταθλιψη αλλα ηξερε τα μισα...
οχι σκοπιμα!μαλλον γιατι πολλα απο τα παλιοτερα τα ειχα θαμενα.....
αστα να πανε...
τεσπα...σε αυτους τους 2 τωρα ειπα ολη την αληθεια αν και πηρα διαφορετικες γνωμες...

δεν ξερω γιατι δεν ασχοληθηκε η κρατικη ψυχολογος τοσο καιρο με ολα τα υπολοιπα τα συμπτωματα μου...
ξερω οτι η ιδιωτικη,με την μια φορα, με ξεκλειδωσε,εδωσε σημασια στα συμπτωματα ,μου εξηγησε για τις παλιοτερες καταθλιψεις μου κι οτι αν δεν θεραπευτουν επανερχονται,και μου προτεινε να παω σε ειδικους για φαρμακευτικη βοηθεια.
οταν πηγα να της πω για τα προβληματα μου...με σταματησε και μου ειπε να φροντισω τον εαυτο μου

Quote:

---

Originally Posted by rea

Τι μπαχαλο ειναι αυτο? Ενας ανθρωπος 300 διαγνωσεις ελεος πια . Κατερινακι μου ειναι Λογικό Να Μπλοκάρεις Έχουν μείνει 10 μέρες περίπου Μέχρι να φύγεις . Τα χάπια έτσι και αλλιώς Σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα Δεν θα προλάβουν να κάνουν δουλειά Αν όμως αισθάνεσαι Ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος Πάρτε και άστα να υπάρχουν στο συρτάρι σου Ακόμα και αν πάρεις Κάποιο χάπι θα είναι εύκολο να το σταματήσεις Ακριβώς γιατί είναι λίγες ημέρες Που το ξεκίνησες . Μην χάνεις το κουράγιο σου Θα βρεθεί λύση π

---

τι να πω ρεακι μου ...η μια γνωμη αναιρει την αλλη κι εγω δεν ξερω τι εχω τελικα και ποια αγωγη ειναι η σωστη...
σοβαρο κινδυνο δεν διατρεχω.μου ειναι ΠΟΛΥ δυσκολο ομως να νιωσω ηρεμη και να κανω κι αλλο υπομονη...κι αλλο υπομονη...και για ολα...υπομονη...
πιεζομαι πολυ να πηγαινω στη δουλεια...σημερα οδηγουσα και νομιζα τα αμαξια θα πεσουν πανω μου η οτι δεν ειδα σωστα καποιο φαναρι και οτι ΙΣΩΣ το περναω με κοκκινο...το κοιταζω 10 φορες για να σιγουρευτω οτι τελικα ειναι πρασινο κι οτι οκ δεν κανω λαθος!!!
τι να πω....την προηγουμενη φορα δεν ειχα αυτο το χαλι...

εχω απορια....σε σενα με την πρωτη και με 1 γιατρο εγινε η διαγνωση σου?
σε αλλους πως παει ξερεις;

κατερινα
δεν σου γράφω γιατί μιλάς για φαρμακευτικές αγωγές πράγμα που είμαι ανίδεος και δεν θέλω να εμπλακώ σε πράγματα που δεν γνωρίζω
πιστεύω πως η απόφαση που θα πάρεις θα είναι η καλύτερη δυνατή για εσένα

Quote:

---

Originally Posted by giang

κατερινα
δεν σου γράφω γιατί μιλάς για φαρμακευτικές αγωγές πράγμα που είμαι ανίδεος και δεν θέλω να εμπλακώ σε πράγματα που δεν γνωρίζω
πιστεύω πως η απόφαση που θα πάρεις θα είναι η καλύτερη δυνατή για εσένα

---

giang σ ευχαριστω για τα ενθαρυντικα σου λογια.
ξεκινησα την αγωγη με τα σιμπαλτα + σταθεροποιητη για 2 λογους.γιατι τα εχω ξαναπαρει και ειδα βελτιωση και γιατι οπως ειπε η ρεα,αν χρειαστει να μου τα αλλαξουν δε θα ειναι τοσο μεγαλο το προβλημα,αφου δε θα τα εχω παρει πολυ καιρο.
δεν πιστευω κανεναν προς το παρον κι ελπιζω η διαγνωση του επομενου γιατρου να μην ειναι παλι κατι αλλο!!!
(η αν ειναι,ας ειναι κατι πιο λαιτ)

η ασχημη εξελιξη μου ολον αυτον τον καιρο,η αναμονη,η αγωνια με εχουν εξαντλησει...
η αισθηση οτι κανω κατι γι αυτο... και η ελπιδα οτι θα με βοηθησουν,εστω λιγο,μεχρι να βρω ακρη εκει,με κανει να νιωθω καλυτερα.
φοβιες κι ανασφαλειες οτι δεν κανω το σωστο πολλες...το σωστο μαλλον ηταν να περιμενω λιγο ακομα...
δεν ξερω...ο θεος βοηθος!

καλη σου μερα!

Quote:

---

Originally Posted by katerina-e-x

τι να πω ρεακι μου ...η μια γνωμη αναιρει την αλλη κι εγω δεν ξερω τι εχω τελικα και ποια αγωγη ειναι η σωστη...
σοβαρο κινδυνο δεν διατρεχω.μου ειναι ΠΟΛΥ δυσκολο ομως να νιωσω ηρεμη και να κανω κι αλλο υπομονη...κι αλλο υπομονη...και για ολα...υπομονη...
πιεζομαι πολυ να πηγαινω στη δουλεια...σημερα οδηγουσα και νομιζα τα αμαξια θα πεσουν πανω μου η οτι δεν ειδα σωστα καποιο φαναρι και οτι ΙΣΩΣ το περναω με κοκκινο...το κοιταζω 10 φορες για να σιγουρευτω οτι τελικα ειναι πρασινο κι οτι οκ δεν κανω λαθος!!!
τι να πω....την προηγουμενη φορα δεν ειχα αυτο το χαλι...

εχω απορια....σε σενα με την πρωτη και με 1 γιατρο εγινε η διαγνωση σου?
σε αλλους πως παει ξερεις;

---

καλημερα κατερινακι, ελπιζω σημερα να εισαι καλυτερα.

εμενα η πρωτη γιατρος ήταν ψυχολόγος... πριν πάνω απο 10 χρονια..δεν διεγνωσε καταθλιψη ..δεν διεγνωσε τιποτα. ημουν απλα κακοποιημενη
ο 2ος ηταν ψυχιατρος του εοπυ, την διαγνωση μου την ειχα κανει μονη πριν απο αυτον ..πήγα του ειπα τι εχω μου εγραψε κατι βομβες
οπου ο 3ος ψυχιατρος επεισης του εοπυ μου είπε οτι πρεπει να κοψω γιατι υπάρχει κινδυνος μανιας και μου εγραψε αλλα ψυχοφαρμακα τα οποιοα το ενα ηταν για σχιζοφρενεια, επεισης χωρις ποτε να μ εχει κανει διαγνωση... λιγο δυσκολο να ανοιχτεις σε εναν ανθρωπο που κοιταει μονιμως τον υπολογιστη του.

και ετσι τα εκοψα ολα. γιατρους και φαρμακα

ειναι μεγαλο ζητημα η θεραπεια, μεγαλο προβλημα γενικα.καποιοι τυχεροι επεσαν σε καλους γιατρους αλλα πολλοι ατυχοι σε κομπογιαννητες. ακομα και αυτοι ομως με τον τροπο τους με βοηθησαν.. θελω να πω...το μυστικο τελικα νομιζω οτι ειναι να ΘΕΛΕΙΣ πραγματικα να βοηθηθεις, να μπεις στην διαδικασια να παλέψεις ..να ψαχνεις να βρεις τροπους..απο εκει και πέρα ακομα και λάθος να ειναι ο τροπος εισαι στην σωστη κατευθυνση, θα δοκιμασεις και αλλον τροπο και αλλον ... αλλοι το πάνε απο λαμια και αλλοι το πάνε ευθεια ...τ θεμα ειναι να φτασεις καπου!

το ξερω οτι τωρα εισαι πολυ φοβισμενη για το ποιον δρομο θα πρεπει να ακολουθησεις, χωρις να το ξερεις ομως εισαι ηδη σε εναν δρομο, το ψαχνεις...δεν σε αφηνεις στη μοιρα σου, στο ελεος της αρρωστειας σου. στην αρχη ολα θα σου φαινοντε λιγο χαος ..αλλα αν επιμεινεις σιγα σιγα θα βρεις τον δρομο σου. δοκιμασε τα ολα...τι εχεις να χασεις?

προσεχε στην οδηγηση ... εκει εχω ενα κολπο για να ξεπερασω την καθε ανασφαλεια μου... μουσικη στο ΤΕΡΜΑ!!... ειμαι το καραγιωζακι που χορευει με το τιμονι και οι γυρω με κοιτουν με απορια...και με λιγη ζηλια ;)

αυριο σταματαω την δουλεια....και την αλλη εβδομαδα φευγω....
νιωθω σαν να σπανε οι αλυσιδες που με πνιγουνε...
εχω ενημερωσει τον πρωην αντρα και τα παιδια μου,οτι δεν παω εκει με σκοπο να μεινω μονιμα,ωστε να μην
τους αναστατωσω αν δεν τα καταφερω....
η μικρη σταματησε τις επιθεσεις,τα ξεσπασματα (ισως γιατι βλεπει οτι ειμαι χαλια,ισως γιατι κι εκεινη κουραστηκε...ισως ο,τι αλλο)
νομιζω οτι αν με επαιρνε μια ζεστη αγκαλια,αν εβλεπα ενα χαμογελο της,αν μου ελεγε μανουλα μου καταλαβαινω ποσο σε πικρανα...θα μου περναγαν ΟΛΑ! οχι οτι θεωρω πως φταιει εκεινη για το χαλι μου,αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα ηταν το φαρμακο μου για να παλεψω την δυσκολη κατασταση μου!
η μεγαλη με βοηθαει,με στηριζει πολυ...ειναι η παρηγορια μου...

τεσπα....μονολογω....
τα λεω να τα βγαλω απο μεσα μου....με βαραινουν...