Είμαι υπερβολικά αναστατωμένος και θέλω να το βγάλω απο μέσα μου, παιδιά...
Γειά σας..., ένας κανένας χρήστης. Ή αλλιώς Κέλας. Ναι, έχω αναστατωθεί. Goooooooooooooooooooooood. Το νοιώθεται; Είναι ΑΛΗΘΙΝΟ. Είναι αληθινή κατάσταση αναστάτωσης και για λογική αιτία. Ας αφήσουμε το εκλεπτισμένο χιούμορ για τώρα και ας πάμε ευθεία στο point. Ναι, αυτό το rant θα έχει πολλές αγγλικές λέξεις γιατί σε κάποιες δεν υπάρχει ελληνική ισοδύναμή ή απλά επειδή νοιώθω σαν να την πληκτρολογώ και ταιριάζει καλύτερα με την ροή.
Λοιπόν,... ας αρχίσουμε απο το γεγονός πως έχω ένα είδος αδίψαστου "μίσους" (Για την ακρίβεια, είναι περιφρόνυση, αλλά εντάξει το καταλάβαινετε νομίζω.) για απο-Έλληνες-προκληνόμενα-αναρτήμα/προτάσεις/φράσεις/ηλιθιότητα (φταίει το YouTube) συνοδευόμενο με ισχυρή μισοφωνία σε ορισμένα ΠΛΑΙΣΙΑ ήχου (Που την ανύψωσε ή συνέβαλε στην βάση της γέννησης της.). Για παράδειγμα.., βρίσκω τον ήχο του ηλεκτρικό τρυπανιού κάπως ειρηνικό μα όπως κλάνει (Τελευταία στιγμή τις περισσότερες φορές ή απλά ακουλουθεί αυτό το pattern (ξέρετε για ποιό μιλάω) ) υποτιθέμενα "επίτηδες" καυσαέριο οι περισσότεροι π*******, μην πω, είναι άξιοι λεκτικής κακοποίησης ή ψυχικού mindfuck και γροθοκόπησης μέχρι παράλησης (αυτό ΚΑΠΩΣ νοίωθω να κάνω αυτή τη στιγμή). Αυτό το pattern/πλαίσιο ήχου αυτοκινήτου έχω την εντύπωση πως έχει "ξεθαφτεί". Ακούγεται παράλογο και ηλίθιο, αλλά το περιβάλλον μου δεν λέει ψέματα.
Ας αρχίσουμε με την ιστορία... είμαι φοιτητής. Οκ, αυτη θα είναι ολίγον τσαπατσούλικη παράγραφος. Το 2014-2015 ήμουν φοιτητής σε μια πόλη και μετακινήθηκα σε μια άλλη πρόσφατα, λόγω του γεγονός πως κάποιοι απύθμενα καθυστερημένοι απο τον επάνω όροφο ΞΕΛΑΡΥΓΓΙΑΖΟΝΤΑΝ (συγνώμη αν το έγραψα λάθος γιατί οι πηγές δεν είναι καλές) και ΟΥΡΛΙΑΖΑΝ κάπου στις 5 ώρες την γ***** μέρα και άλλοι χρησιμοποιούσαν τον ανελκυστήρα στις 3 μ.μ. . Λογικό, ο καθένας άνθρωπος να ΜΗΝ μπορούσε να μείνει εκεί με τους απεριόριστα παράλογους "μη-πω" τύπους. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό... Δεν μπορούσα να απολαύσω την σχολή. Την άπειρη καραγκιόζικη ηλιθιότητα που έχει ο κολλοσιαία παν-καθυστερημένος (όχι λέξη, αλλά δεν τεκμεριωμένα περιγράφεται αλλιώς...) Νεοέλληνας να κάνει αξιοπεριφρόνητα φαντασιόπληκτα υπερ-συνθετικά αλαμπουρνέζικα που δεν είναι ΚΑΝ λέξεις που συνήθως άκουγα όταν έκαναν συζήτηση γύρω μου όπως την "λέξη": "παλιοκαθυστερημενος hurdd durr" και να τις καταχρήζεται κιόλας σε στυλ "Είπε ο γάϊδαρος τον πετυνό "κεφάλα".". Αυτή είναι ΟΞΥΜΩΡΗ απο μόνης της η κίνηση. Δηλαδή, Wow, really? Τώρα αυτό είναι λέξη; Αυτό είναι ΑΝΕΚΔΟΤΟ, όχι λέξη, χωρίς λογική αμφιβολία. Έχω πιο γελοία έκφραση... "παλιομου**αρχιανεγκεφαλοκα θυστεροπαγωτζή του κ**** της δεκάρας του κερατά και του αναμμένου κεριού". Νικήσα; Βλέπεται το point που αποδεικνύω; Οπότε αποφάσισα σταδιακά να δραπετεύσω απο την Ελλάδα με το να πάω εξωτερικό (Απόρρητο για "που") οπότε ετοίμαζα να ξε-νοικιάσω (αν και δεν είναι λέξη γιατί ακούγεται καθυστερημένη) και να προετοιμάζω να φύγω. Πράγμα που απότυχε παταγωδώς για λόγους που δεν μπορώ να πω. Οπότε δεν με άφησε η μάνα μου να γυρίσω πίσω και δεν γινότανε για κάποιους λόγους. Σημείωνω πως ΔΕΝ είχα πρόβλημα με ήχους μοτοσυκλέτων ή ήχους αυτοκινήτων εκεί. Στις μοτοσυκλέτες με εξωργίζει η ένταση περισσότερο παρά το "πλαίσιο" και στα αυτοκίνητα το "πλαίσιο" που όπως είπα μου ανακαλεί κάτι απο το βαθύ σκοτάδι των σκέψεων και για αυτό θέλω να δραπετεύσω ώστε τα εγκεφαλικά κύτταρα να πεθάνουν του παρελθόντος (Επιστήμη και γεγονότα, ftw.) και να ξεχαστούν οι αναμνήσεις (Αλλά όχι η εμπειρία και τι έμαθα να κάνω απο αυτές.). Τέλος πάντων, είμουν ένας απο αυτούς που έκαναν μετεγγραφή.
Τώρα κάνω μια ανάτρεξη στο παρόν. Αυτή την εβδομάδα είχα πονοκέφαλο που διήρκησε για 4 περίπου μέρες οπότε δεν μπορούσα να παρέλθω στα μη-εγγεγραμένα-σε-ομάδα μαθήματα μου που επικύρωσα να δώσω στην εξεταστική. Για την ακρίβεια, σε μερικά ακόμα δεν γράφηκα γιατί πριν ένα μήνα ήμουν απασχολημένος με τα μαθήματα του τεχνικά είναι του εξαμήνου μου παρόλο που δεν είχα "περάσει" τα υπόλοιπα απο τα προηγούμενα εξάμηνα, άμα ξέρεις τι εννοώ, αναγνώστη. Οπότε πήγα χθές να εγγραφώ σε μια ομάδα. Πήγα για καθαρή business και ο τύπος, WOW, μου ασυστολα κλαψούρισε ένα γελοίο και παράλογο παραλήρημα και το έκανε ούλτρα προσωπικό, λες και ήμουν στο Λύκειο ( Δυστηχώς, σας συμπληρώνω και σας κάνω να ξέρετε πως οι καθηγητές στο προηγούμενο πανεπηστήμιο ήταν έξυπνοι και σοβαροί καθαρής business καθηγητές και ΟΧΙ ανεγκέφαλοι όπως οι τωρινοί. ). Για παράδειγμα μου μούγριζε "Κα(λ)ι αφτοι ηναι κωρωϊδα δειλαδι;" και κτλ. παιδαριώδης ηλιθιότητα. Εκνευρίστικα και είπα "eff off". Εννοώ... οκ, άμα δεν γίνεται να εγγραφώ στην ομάδα τότε δεν χρειάζεται να κάνεις ένα γελοίο και επειδειξιομανικό σόου τσίρκου σχετικά με αυτό. Είναι πέρα απο αξιολύπητο και πληγώνεις τον άλλο που τον εκθέτεις και τον κάνεις στόχο με την απύθμενη βλακεία σου σε τόσο κόσμο. Το γέλιο... σκοτώνει. Είναι το πιο μοχθηρό και πιο αντιπαθητικό αξιόγροθο πράγμα και συνάμα... μεχ... τουλάχιστον κάτι καλό.
Έκανα την ηλιθιότατη κίνηση της ζωής μου και το μετανιώνω... Έφυγα απο την αγαπημένη πόλη μου που ένοιωθα πραγματικά σαν ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ γιατί αντεμετώπισα ορισμένες λύτες-able δυσκολίες. Κρίμα...
