Χωρισμοι και καταθλιψη

Καλησπέρα.

Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω, οπότε γράφτηκα εδώ, σκεπτόμενος πως θα βοηθηθώ.
Ειμαι 21, χώρισα πριν λίγες μέρες, και απο τότε δε βρίσκω κανένα νόημα για τη ζωή. Δεν ειναι ο χωρισμός μονο
ειναι πολλα μαζι, αλλα τωρα τελευταια η κατασταση δε παλευεται. Δε θα μιλησω για τον χωρισμο για ευνοητους
λογους, αλλα πιστευω πως αυτο που φταιει ειναι πως κατηγορω εμενα που χωρισα. Ειχα προβληματα οικογενιακα κυριως και αυτο εβγαινε στις σχεσεις που ειχα με τους γυρω μου. Βρισκομαι σε μια μονιμη κατασταση αδυναμιας χειρισμου του ιδιου μου του εαυτου. Εχω ξεσπασματα. Δηλαδη εκει που μπορει να ειμαι ηρεμος, καποιος θα μου κατι και θα με τσιτωσει. Αυτο γινεται επειδη πιστευω πως λαμβανω οτιδηποτε κακο μου λενε ως επιθεση προς το προσωπο μου. Η κοπελα που χωρισαμε δε μου μιλαει αν και ειπε πως καποια στιγμη θα
επικοινωνησει, ασχετα αν εγω δε το πιστευω, και η αυτοπεποιθηση μου καθως και η αυτοεκτιμηση μου εχουν πιασει πατο. Νιωθω πολυ μονος και ειναι στιγμες που δε τη παλευω. Γνωριζω καιρο πως εχω καταθλιψη αλλα πιστευα πως σιγα σιγα υποχωρουσε. Μαλλον εκανα λαθος. Χθες πηγα σε ψυχολογο και αυτο που συμπερανα ειναι πως λογω των συνθηκων που μεγαλωσα μου λειπει η ασφαλεια και αυτη τη βρισκω στις σχεσεις μου.
Περιμενω ακομα την κοπελα να επικοινωνησει εφοσον υποστηριζε πως με αγαπαει και θα το φτιαξουμε, αλλα απο την αλλη δε μ'αρεσει να παραθετω τις ελπιδες μιας καλυτερης ζωης σε εναν ανθρωπο. Στο τελος αντιλαμβανομαι οτι δε μπορω να στηριχθω στον ιδιο μου τον εαυτο. Χαλιεμαι καθε μερα. Η ψυχολογια μου αλλάζει μεσα σε δευτερολεπτα. Τη μια λεω "δε γαμιεται", την αλλη σκεφτομαι, "οχι εσυ φταις, πρεπει να το διορθωσεις", παρολο που εκεινη με εχει περιθωριοποιησει. Ειμαι σε αδιεξοδο. Δεν ηθελα να τη στεναχωρησω ουτε να την απομακρυνω αν και φαινεται πως μακροπροθεσμα αυτο εκανα χωρις να το καταλαβω. Εχω να νιωσω ευτυχισμενος (ουσιαστικα ευτυχισμενος), χρονια, αλλα οταν ημουν μαζι της ημουν γεματος. Ηθελα αυτο που ειχα και το εδειχνα. Δεν ειμαι τοσο κακος οσο ακουγομαι, αλλα μερικες φορες μαλλον δε παλευομαι. Δε περιμενω καποια απαντηση απλα ηθελα να μιλησω καπου, και εδω φαινεται πως λιγο πολυ ειμαστε ολοι προβληματικοι. Ευχαριστω

Πολύ λίγα κατάλαβα από το κείμενό σου..... Ποιοι είναι οι ευνόητοι λόγοι? Το ''δεν γαμιέται'' σε τι πάει? Είσαι σε αδιέξοδο σε σχέση με την κοπέλα ή γενικά? Δεν ακούγεσαι κακός, γιατί τέτοια σιγουριά ότι ακούγεσαι κακός?

Quote:

---

Originally Posted by Richard

Καλησπέρα.

Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω, οπότε γράφτηκα εδώ, σκεπτόμενος πως θα βοηθηθώ.
Ειμαι 21, χώρισα πριν λίγες μέρες, και απο τότε δε βρίσκω κανένα νόημα για τη ζωή. Δεν ειναι ο χωρισμός μονο
ειναι πολλα μαζι, αλλα τωρα τελευταια η κατασταση δε παλευεται. Δε θα μιλησω για τον χωρισμο για ευνοητους
λογους, αλλα πιστευω πως αυτο που φταιει ειναι πως κατηγορω εμενα που χωρισα. Ειχα προβληματα οικογενιακα κυριως και αυτο εβγαινε στις σχεσεις που ειχα με τους γυρω μου. Βρισκομαι σε μια μονιμη κατασταση αδυναμιας χειρισμου του ιδιου μου του εαυτου. Εχω ξεσπασματα. Δηλαδη εκει που μπορει να ειμαι ηρεμος, καποιος θα μου κατι και θα με τσιτωσει. Αυτο γινεται επειδη πιστευω πως λαμβανω οτιδηποτε κακο μου λενε ως επιθεση προς το προσωπο μου. Η κοπελα που χωρισαμε δε μου μιλαει αν και ειπε πως καποια στιγμη θα
επικοινωνησει, ασχετα αν εγω δε το πιστευω, και η αυτοπεποιθηση μου καθως και η αυτοεκτιμηση μου εχουν πιασει πατο. Νιωθω πολυ μονος και ειναι στιγμες που δε τη παλευω. Γνωριζω καιρο πως εχω καταθλιψη αλλα πιστευα πως σιγα σιγα υποχωρουσε. Μαλλον εκανα λαθος. Χθες πηγα σε ψυχολογο και αυτο που συμπερανα ειναι πως λογω των συνθηκων που μεγαλωσα μου λειπει η ασφαλεια και αυτη τη βρισκω στις σχεσεις μου.
Περιμενω ακομα την κοπελα να επικοινωνησει εφοσον υποστηριζε πως με αγαπαει και θα το φτιαξουμε, αλλα απο την αλλη δε μ'αρεσει να παραθετω τις ελπιδες μιας καλυτερης ζωης σε εναν ανθρωπο. Στο τελος αντιλαμβανομαι οτι δε μπορω να στηριχθω στον ιδιο μου τον εαυτο. Χαλιεμαι καθε μερα. Η ψυχολογια μου αλλάζει μεσα σε δευτερολεπτα. Τη μια λεω "δε γαμιεται", την αλλη σκεφτομαι, "οχι εσυ φταις, πρεπει να το διορθωσεις", παρολο που εκεινη με εχει περιθωριοποιησει. Ειμαι σε αδιεξοδο. Δεν ηθελα να τη στεναχωρησω ουτε να την απομακρυνω αν και φαινεται πως μακροπροθεσμα αυτο εκανα χωρις να το καταλαβω. Εχω να νιωσω ευτυχισμενος (ουσιαστικα ευτυχισμενος), χρονια, αλλα οταν ημουν μαζι της ημουν γεματος. Ηθελα αυτο που ειχα και το εδειχνα. Δεν ειμαι τοσο κακος οσο ακουγομαι, αλλα μερικες φορες μαλλον δε παλευομαι. Δε περιμενω καποια απαντηση απλα ηθελα να μιλησω καπου, και εδω φαινεται πως λιγο πολυ ειμαστε ολοι προβληματικοι. Ευχαριστω

---

Διάβασα με πολύ προσοχή όσα έγραψες, το πως αισθάνεσαι κυρίως και το πως αντιδράς και πραγματικά δε βρίσκω τίποτα κακό στη συμπεριφορά σου όπως λεει και η cube. Αντιθέτως βλέπω έναν άνθρωπο με απόλυτα λογική αντίδραση σε έναν αποχωρισμό που οκ ίσως να έχει κάνει κάποια λάθη ίσως όμως και όχι (και ποιος δεν κάνει??) και έναν άνθρωπο που προσπαθεί να συνέλθει από αυτό (πήγες σε ψυχολόγο, πολύ πολύ σημαντικό). Στην αλλαγή συναισθημάτων θα σου κάνω παρέα. Ναι τη μία θα λέμε δε γ...αι την άλλη θα πονάμε, θα μελαγχωλούμε,θα στεναχωριόμαστε.. δε ξέρω αλλά δε το βρίσκω παράλογο ή προβληματικό, κάποιοι άνθρωποι είναι έτσι, έτσι αντιδρούν σε κάτι που τους στεναχωρεί, όταν χάνουν κυρίως κάποιον που αγαπάνε, κάποιοι καταφέρνουν να πουν οριστικό άντε γεια με τη μία άλλοι δε μπορούν καν να μη το σκέφτονται ε εμείς είμαστε κάπου στη μέση ίσως. Αδιέξοδος και βάλτωμα.. όντως.. παλούκι δε λέω αλλά φυσιολογικό βρε συ..προβληματικό ναι από την άποψη ότι μας ταλαιπωρεί,προβληματική-δύσκολη συμπεριφορά αλλά όχι ότι όλος μας ο εαυτός είναι προβληματικός επειδή αντιδρά έτσι. Νομίζω θα στο λέει και ο ψυχολόγος σου, έτσι δεν είναι? και απολύτως λογικό επακόλουθο αν δε μπορούμε να βρούμε πως ακριβώς αισθανόμαστε αυτές τις στιγμές να μη μπορούμε να στηριχθούμε στον εαυτό μας, κράτα το αυτό και μην στεναχωριέσαι και άλλο για το πως αισθάνεσαι,είναι ήδη βαρύ και δύσκολο το γιατί αισθάνεσαι έτσι.

Οι ευνόητοι λόγοι ειναι πως δε θελω να δωσω παραπανω πληροφοριες γιατι αν, λεμε αν, τυχει καποιος και μπει σε αυτο το φορουμ θα καταλαβει ποιος ειμαι και θελω να διατηρησω ανωνυμια. Το "δε γαμιεται", παει σε ολο αυτο που νιωθω για εκεινη. Ειμαι σε αδιεξοδο κυριως με τη κοπελα, αλλα αυτη τη στιγμη και στη ζωη μου. Επισης ειμαι ενοχικος. Κατηγορω εμενα για τα παντα. Απο την αρχη μεχρι το τελος. Δε ξερω αν ειμαι κακος, αλλα σιγουρα αυτο πιστευω πως ειμαι...
@treasure_octopus, φαινεται πως καταλαβαινεις. Εχω χασει ομως πολλους ανθρωπους τελευταια και τη συγκεκριμενη δε θελω. Την θελω και την αγαπαω. Μου λειπει, και η σκεψη πως θα με αφησει οριστικα με σκοτωνει.

εκανες πολυ καλα που αρχισες να πηγαινεις σε ψυχολογο..αν θες την γνωμη μου οσο υπάρχουν τοσα προβληματα μεσα μας ..ειναι δυσκολο να καταφερουμε να κανουμε μια υγιή σχεση. το μυαλο μας και η ανασφαλεια μας μας παιζουν ασχημα παιχνιδια και τα κανουμε μπαχαλο. εστιασε την προσοχη σου στην προσωπικη σου ισορροπια γιατι μονο ετσι θα καταφερεις να συνηπάρχεις με το ατομο που αγαπας χωρις να το πληγωνεις.

@rea, αυτο ακριβως! Οπως το ειπες. Τοση ανασφαλεια τοσα παιχνιδια και στο τελος καθοδος. Προσπαθω, αλλα σκεφτομαι οτι ειναι πολυ αργα.

γεια σου, ριτσαρντ
δεν ξερω τι θα κανει η πρωην κοπελα σου κι αν θα επικοινωνησει, αλλα η γνωμη μου ειναι οτι αν δεν επικοινωνησει θα βοηθηθεις κι εσυ.

μην γελιεσαι, δεν ειναι η φιλια της που θελεις.
αυτο που θελεις ειναι την σχεση σας πισω, κι αυτο δεν γινεται εφοσον δεν το θελει εκεινη.
το να ειναι στην ζωη σου, εκεινη σαν φιλη πλεον, κι εσυ παντα με την ελπιδα οτι θα τα ξαναφιαξετε καποτε, μονο πονο μονιμο θα σου προκαλει και θα σε τραβαει πισω, χωρις να σε αφηνει να προχωρησεις σε κατι αλλο στην ζωη σου.

κι εγω συμφωνω οτι η καλυτερη ιδεα που ειχες ηταν να πας σε εναν ψυχοθεραπευτη και να αρχισεις να τα επεξεργαζεσαι σιγα σιγα ολα αυτα.
ψυχραιμια και καλη δυναμη σου ευχομαι.

@remedy, Μα δεν ειπα οτι θελω τη φιλια της. Εκεινη θελω και το ξερει. Μου ειπε να περιμενω και αυτο κανω. Τιποτα αλλο. Δε θα μπορουσα αλλωστε να ειμαι φιλος μαζι της και πιστεψε με ουτε εκεινη.

Λες
''πιστευω πως αυτο που φταιει ειναι πως κατηγορω εμενα που χωρισα.''

Αυτό σημαίνει ότι το ''συναίσθημά'' ρίχνει ευθύνες στον εαυτό σου ενώ η λογική σου σου λέει ότι δεν γίνεται να φταις μόνο εσύ?

Quote:

---

Originally Posted by Richard

@remedy, Μα δεν ειπα οτι θελω τη φιλια της. Εκεινη θελω και το ξερει. Μου ειπε να περιμενω και αυτο κανω. Τιποτα αλλο. Δε θα μπορουσα αλλωστε να ειμαι φιλος μαζι της και πιστεψε με ουτε εκεινη.

---

οκ, αν ειναι γνωστο και στους δυο σας οτι θελεις επανενωση , κανει πολυ ασχημα να σε εχει στο περιμενε..
ειτε με την μια ειτε με την αλλη εκβαση, ας αποφασισει τι θελει να κανει , για να μπορεσεις να ηρεμησεις κι εσυ.

@cube Ναι. Ειμαι τοσο δεμενος μαζι της και την εχω θεοποιησει τοσο πολυ που πιστευω πως φταιω μονο εγω, μερικες φορες ομως ξυπναω και ξερω οτι δεν ειναι ετσι. Οταν ερχεται αυτο το συναισθημα ομως το χανω. Δε θυμαμαι τι ειχα σκεφτει πιο πριν. Χθες ας πουμε μου ηρθε να θυμωσω μαζι της επειδη με εχει γραψει. Ειχα θυμωσει επειδη εγιναν ολα αυτα και περναω απο μια πολυ επιπονη διαδικασια.

@remedy, Οταν αγαπας καποιον πραγματικα σφιγγεις δοντια και κανεις υπομονη. Δε θα μετανιωσω που περιμενω, σε καμια περιπτωση, απλα καποια στιγμη θελω να πω τελος εαν δεν εχει γινει κατι. Για να ξερω και γω πως να πορευτω. Να συνεχισω τη ζωη μου....

Quote:

---

Originally Posted by Richard

@cube Ναι. Ειμαι τοσο δεμενος μαζι της και την εχω θεοποιησει τοσο πολυ που πιστευω πως φταιω μονο εγω, μερικες φορες ομως ξυπναω και ξερω οτι δεν ειναι ετσι. Οταν ερχεται αυτο το συναισθημα ομως το χανω. Δε θυμαμαι τι ειχα σκεφτει πιο πριν. Χθες ας πουμε μου ηρθε να θυμωσω μαζι της επειδη με εχει γραψει. Ειχα θυμωσει επειδη εγιναν ολα αυτα και περναω απο μια πολυ επιπονη διαδικασια.

@remedy, Οταν αγαπας καποιον πραγματικα σφιγγεις δοντια και κανεις υπομονη. Δε θα μετανιωσω που περιμενω, σε καμια περιπτωση, απλα καποια στιγμη θελω να πω τελος εαν δεν εχει γινει κατι. Για να ξερω και γω πως να πορευτω. Να συνεχισω τη ζωη μου....

---

Ποσο καιρό σ έχει στο περίμενε αυτη η κοπέλα?
Απο ότι έχω καταλάβει μόνο αυτό σ καιει κυρίως?

@nick190813 ειναι κοντα 2 βδομαδες. Ε ναι αυτο ειναι, αλλα χαρη σ'αυτο συνειδητοποιησα και αλλα πραγματα για μενα.

Quote:

---

Originally Posted by Richard

@nick190813 ειναι κοντα 2 βδομαδες. Ε ναι αυτο ειναι, αλλα χαρη σ'αυτο συνειδητοποιησα και αλλα πραγματα για μενα.

---

εσύ έφταιγες π χωρίσατε η αυτη ξαφνικα σ είπε δεν μπορεί άλλο θελει διάλειμα κ.τ.λπ?
τι συνειδητοποιησες για σένα?

@nick190813, αργησε να ερθει και τσακωθηκαμε. Το θεμα ειναι οτι εγω περιμενα τη μερα αυτη κανα δυο βδομαδες, και λογω της ανυπομονυσιας μου, οταν αργησε της φωναξα. Ναι ειμαι μαλακας. Δε το κανα απο κακια ουτε να της την πω ηθελα. Μου ελειπε και δε μπορουσα να το διαχειριστω. Μετα υπηρχε ενας διαλογος οτι να ναι, και μου πε θα δει αν θα ερθει η οχι. Τελικα δεν ηρθε. Βρεθηκαμε αργοτερα μετα απο πολλες προσπαθειες που εκανα, τζιφος κι αυτο. Στο τελος καταληξαμε σε μια συνομιλια τυπου, δωσμου χρονο και θα το φτιαξουμε, αλλα μεχρι τοτε αποσταση.
Για μενα συνειδητοποιησα πως εχω ελλειψη αυτοδιαχειρησης ειτε θυμου ειτε γενικων συναισθηματων. Πολλα ψυχολογικα επισης, καταπιεσμενα συναισθηματα οπως θυμος που ειχα πιο παλια και αλλα πολλα. Ολα αυτα σε συνδιασμο με το περιμενε τις υπεραναλυσεις που συνηθιζω να κανω και τα λοιπα πανε να με τρελανουν.