23 χρονών-> ...Η πηγή της κακης ψυχολογικής μου καταστάσης μήπως...??
Καλησπέρα σε όλους , εχω ξαναγράψει στο φορουμ αλλά πρώτη φορά σε αυτήν εδω την κατηγορία.
Αυτο που θα αναφέρω(δεν ξέρω αν είναι ακριβώς πρόβλημα..) πιστεύω οτι ανήκει εδώ καταρχήν και κατα δεύτερον ότι έχει παίξει ενα σημαντικό ρόλο στην όλη ψυχολογική μου κατάσταση αλλά και σε πολλά συμπτώματα αγχους/στρές/φοβίες που μου έχουν παρουσιαστεί επιβαρρύνοντας αν όχι δημιουργόντας πολλές απο τις καταστάσεις που έχω περάσει και με έχουν αγχώσει τα τελευταία χρόνια και τρέχω σε γιατρούς κλπ
Δεν θα επεκταθώ στα συμπτώματα (πολλά απο αυτά ψυχοσωματικά σίγουρα αλλα και λόγω κακής ποιότητας ζωής σε ένα βαθμό) που είχα ανα διαστήματα αλλα και τον τελευταίο χρόνο γιατι ανήκουν σε άλλη κατηγορία.
Πιστεύω καταρχην ώς ένα βαθμό αυτό που υποστήριζε ο Φρόυντ οτι η ψυχική μας υγεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό απο τη ποιότητα της σεξουαλικής μας ζωής και των σχέσεων μας με το άλλο φύλο. Δεν λέω οτι το αποδέχομαι αυτο βέβαια 100% αλλα οτι παίζει σίγουρα ένα σημαντικό ρολό ναι.
Συγνώμη για το μέγεθος της εισαγωγής αλλά αυτα που πρόκειται να πώ ειναι αρκετά προσωπικα και τα ξέρουν ελάχιστα άτομα στη ζωή μου εως κανείς..
Το ξέρω οτι εδώ δεν κάθομαι ξαπλωμένος σε καναπέ ενός ψυχολόγου που τα αναφέρω αυτά και δεν περιμένω τίποτα παραπάνω απο την γνώμη σας στο θέμα μου και κατανοώ πως είναι δύσκολο να μου απαντήσετε το οτιδήποτε αν δεν ξέρετε βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μου και τι έχω περάσει αλλά αυτο σίγουρα είναι αδύνατο να το αναλύσω και να φτάσω σε σημείο αυτοψυχολόγησης για παράδειγμα : για ποιό λόγο είμαι απαισιόδοξος και πεσιμιστής(πολλοί παράγοντες και εμπειρίες έχουν παίξει το ρόλο τους..)
Λοιπόν πάμε στη βάση του προβλήματος μου γιατί σίγουρα σας κούρασα με αυτό το κατεβατό ήδη.
Είμαι 23 χρονών και δέν εχω κάνει ακόμα έρωτα με κάποια κοπέλα sex όπως θέλετε πείτε το..
Δεν νομίζω να οφείλεται καταρχήν στην εξωτερική μου εμφάνιση αφού δεν πιστεύω οτι είμαι άσχημος αλλά σίγουρα ούτε και όμορφος. Βλέπω τον εαυτό μου και τον δέχομαι αλλα δεν είμαι αυτό που θα θελα να ειμαι... Ειμαι τελειομανης γενικά στη ζωή μου και όταν κάτι πηγαίνει στο μέτριο δεν νιώθω καλα με αυτό και τείνω στο αρνητικό , στην περίπτωση της εμφάνισης μου τείνω στο άσχημος , παρά στο θετικό σε σχέση με την αποψή μου για αυτό.
Μαρέσουν οι κοπέλες είμαι σίγουρος για αυτό.
Να πώ επίσης οτι είχα πάρα πολλές ευκαιρίες αλλά πάντα κάτι τύχαινε ή εγώ δεν είχα την ανάλογη συμπεριφορά σε μιά κατάσταση είτε γιατι επειδή είμαι υπερβολικά ρομαντικός δεν έκανα κάτι γιατι δεν είχα αναπτύξει επαφη/γνωριμία είτε γιατι μου φαινόταν οτι δεν μου άρεσε αρκετά η κοπέλα ή οτι έπρεπε να γίνει μέσω μιας σχέσης. Γενικά πάντως αντιδρούσα με το πλέον αντεδηγμένο τρόπο σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Η σχέση μου με το άλλο φύλο ξεκινάει πολύ καλα σε μικρή ηλικία σε σημείο που τώρα όταν αναπολώ τις στιγμές τότε να αναρωτιέμαι αν όντως ημουν εγώ ή πως το έκανα αυτό τόσο άνετα(τοτε τα έβλεπα όλα σαν παιχνίδι..)..
Μετά όμως κάπου σταματάνε τα πάντα απότομα και όσο περνάει ο καιρός τόσο δεν μπορώ να λειτουργήσω και να είμαι ο εαυτός μου σε σημείο να μήν μπορώ στο λύκειο να μιλήσω καλά καλά σε κοπέλα. Ερχονται κάποιες στιγμές/σχέσεις χωρίς να τις επιδιώξω στις οποίες πάλι <<αφησα ευκαιρίες να πετάξουν μεσα απτα χέρια μου>> κατα την άποψη φίλων μου που ξέρουν πολλές απο αύτες ή έχουν μάθει απο εμένα.
Στη συνέχεια Πληγώνομαι πολύ απο μια κοπέλα που κάναμε πολύ παρέα, πριν φύγω για σπουδές , και προτιμά ένα φίλο μου αντι για μένα (εγω βέβαια δεν της έδωσα να καταλαβει ακριβώς οτι την ήθελα πιο πολύ απο οτιδήποτε στον κόσμο γιατί ήμουν σίγουρος οτι δεν θα είχα ανταπόκριση). Αυτό το συμβάν το μεγαλοποιώ απίστευτα στο μυαλό μου και το παίρνω μαζί μου στην περιοχή που έρχομαι να σπουδάσω και είμαι ακόμα μέχρι και σήμερα. Σκέφτομαι συνέχεια αυτην την κοπέλα (και ρίχνω ουσιαστικά σε αυτην το φταίξιμο που δέν κινήτε τίποτα στην σεξουαλική μου ζωη αλλα και γενικότερα στις σχέσεις μου ενώ ξέρω οτι δεν είναι έτσι..) που δεν είχαμε κάνει τίποτα μαζι εκτός απτο δικό της <<παιχνίδι>> το οποίο περιείχε και κοροιδία μέσα σε όλα με ψεύτικες αγκαλιές και πολύ απλές πράξεις που εμένα έχουν χαραχτεί στο μυάλο μου ανεξίτιλα και την κατηγοριοποιώ σαν την μοναδική στη ζωή μου (και όλες τις συγκρίνω μαζί της..). Στο μέρος που έρχομαι τελικα να σπουδάσω δεν υπάρχουν πολλες κοπέλες και η όλη κατάσταση μου δημιουργεί απίστευτη απαισιοδοξία.Πηγαίνοντας στον τόπο καταγωγής μου βλέπω ανα διαστήματα αυτην την κοπέλα που υπάρχει μόνο στο μυαλό μου πλέον αφου αυτή δεν ξέρει έαν υπάρχω για κάνα δυο χρόνια και όποτε την συναντώ κάνω απίστευτες γελειότητες και μου κόβονται τα πόδια στην κυριολεξία..
Τελικά πέρισι γνωρίζω μια κοπέλα που μου φαίνεται απίστευτο που είναι μαζί μου μετα απο πολύ καιρό κάνω σχέση ίσως η πρώτη μου σοβαρή .Αυτη καταλαβαίνει οτι δεν έχω κάνει πολλές σχεσεις και απο αυτα που τις λέω αλλά και απο την συμπεριφορά μου και πάμε πολύ σιγά σε οτιδήποτε ( εγώ καταλαβαίνω οτι αυτό το επιδιώκει αυτή..) και μετά απο ένα μήνα περίεργης κατάστασης βρισκόμαστε γυμνοί σε ένα κρεβάτι και με σταματάει στο να προχωρήσω να κάνω οτιδήποτε <<γιατι κόλαγε όπως μου είπε..>> , εγώ της λέω οτι << αν δεν θέλουμε και οι δύο δεν υπάρχει λόγος να γίνει οτιδήποτε >> και τελειώνει εκεί το θέμα.
Νιώθω πολύ άσχημα και μετα τελειώνει αυτη η σχέση με πολύ άσχημο τρόπο για μένα αφού με προσβάλει συνεχώς σε συζητησεις και κάποια στιγμή ξεσπάω απότομα και της λεώ να τελειώσουμε.. το μετανοιώνω κλασικά αμέσως αφου ξέρω οτι θα γυρίσω στην κατάσταση που ήμουν και δεν ξέρω για πόσο καιρό και επίσης οτι στο τέλος αυτης της σχέσης δεν έκανα τελικά ούτε έρωτα μαζί της... Δεν μου μένει τίποτα δηλαδη παρα μόνο άσχημες τελικά αναμνήσεις απο αυτήν.Επειδή ήταν και πολύ ομορφη πιστεύω για μενα αρχιζω και να σκέφτομαι οτι δεν προκειται να ξαναβρώ τίποτα πια και απελπίζομαι/:(
Σήμερα μετά απο ένα χρόνο περίπου απο αυτή μου τη σχέση 23 χρονών και με κάποιες ευκαιρίες πάλι στις γιορτές να κάνω sex που τις σχεδόν τις απορρίπτω απτο άγχος μου και το πως θα κάνω τι , και τι περιμένουν απο μένα και πώς θα πώ οτι είμαι παρθένος και σύνεχεια σκέψεις οτι θα κάνω λάθη και πως αν δεν κάνω σχέση να με καταλαβει σαν άνρωπο και σαν ψυχοσωματικη οντότητα και δεν αγαπήσω δεν προκειται αλλιώς να γίνει ή θα το μετανοιώσω φτάνουμε στο τώρα που γράφω αυτο το Κατεβατο έχοντας ξεγύγει εντελώς θελοντας και να τα βγάλω απο μέσα μου όλα αυτα απλώς...
Δεν δοκίμασα ποτέ να πάω σε όικο ανοχής και ούτε πρόκειται γιατι δέν θέλω απλά να ανταλάξω με χρήματα κάτι τέτοιο σε ότι κατάσταση και να είμαι.Μου φαίνεται λαθος τελείως και ας είναι το αρχαιότερο επάγγελμα όπως λέγεται και δεν μπορω να φανταστώ πως υποβαθμίζεται τόσο ο άθρωπος και φτάνει να πουλάει το κορμί του και να καταπίνει τα συναισθήματα του και πλέον να του γίνεται συνήθεια λες και είναι ένα κομμάτι κρέας..
Δεν μπορώ να το κάνω και δεν ξέρω τι να κάνω πλέον..
Θα πάω 30 χρονών μέχρι να κάνω sex και μέχρι τότε δεν θα έχω βρεί το σημαντικότερο λόγω του ότι δεν θα μπορώ να αντιδράσω σε σεξουαλικές καταστάσεις , δεν θα μπορώ να βρώ εναν ανθρωπο να λέω τα προβληματα μου και να με αγκαλιάζει απλώς με κατανόηση όσο και αν φαίνεται αυτό γελείο σε μερικους..
και σίγουρα θα έχω και ακόμα περισσότερα προβλήματα ψυχολογικά /ψυχοσωματικά και χίλια δυο άλλα και δεν ξέρω πώς να ξεπεράσω αυτο το σημείο που βρίσκομαι
ευχαριστώ που με ακούσατε σε αυτήν την κατάθεση ψυχής.
