Δεξιότητες για ανεξάρτητη ζωή

Θα ήθελα να κάνουμε κουβέντα για τις δεξιότητες που απαιτούνται για να είναι κάποιος ανεξάρτητος με το πρόβλημα της ψύχωσης ή και οποιασδήποτε ασθένειας που σου κλέβει κάτι από αυτές.

Γνωρίζετε ποιες δεξιότητες χρειάζονται;;Θα ήταν καλό να κάνουμε μια λίστα με αυτές.
Δεν το έχω ψάξει πολύ το θέμα αλλά με απασχολεί γιατί είναι ο μεγάλος μου στόχος να μπορώ να ζήσω ανεξάρτητα αν και στις μέρες μας είναι πάρα πολύ δύσκολο.

Γνωρίζω πως μια κύρια δεξιότητα στο κομμάτι των ψυχώσεων είναι οι κοινωνικές δεξιότητες.Αυτό περιλαμβάνει την βλεμματική επαφή που επηρεάζεται στην ψύχωση ( δεν κοιτάμε στα μάτια),η αναγνώριση της γλώσσας του σώματος και των εκφράσεων,πως να παρουσιάσεις τον εαυτό σου κ.α

Προτείνω να παραθέσουμε μια λίστα δεξιοτήτων και τους τρόπους που υπάρχουν για να τις μάθουμε.Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλά προγράμματα για να γίνει κάτι τέτοιο οπότε νομίζω είναι στο χέρι μας να εκτεθούμε μάλλον κ να τις εξασκήσουμε.
Πείτε ότι γνωρίζετε από την εμπειρία σας για δεξιότητες στον τομέα της εργασίας,του σπιτιού,της κοινωνίας κ.α

Στην ψύχωση ένας βασικός παράγοντας για να αναπτύξεις δεξιότητες είναι η αντιμετώπιση των αρνητικών συμπτωμάτων πέρα από τα θετικά.Τα αρνητικά είναι πολύ πιο δύσκολα στην αντιμετώπιση τους.
Ευτυχώς τα ξεπερνάω σε ικανοποιητικό βαθμό.

Για μένα ως παρατηρητρια, το νουμερο 1 προσον ειναι το να εχει μια δομη η ζωη σου, ενα προγραμμα, μια ρουτινα!
να ξερεις καθε μερα οτι σηκωνεσαι στις 8 πχ, παίρνεις το πρωινο σου, πας μια βολτα, δουλευεις, πας σινεμά, να διαβασεις ενα βιβλιο, να προσευχηθείς/διαλογιστείς, να κάνεις αθλητισμο κλπ. Ολες οι δραστηριοτητες σε κουτακια, με τη σειρά, χωρις πιεση ομως, δεν λεω καταναγκαστικά.

Το νουμερο 2 ειναι η σταθερότητα. Μια σταθερη δουλεια με σταθερο εισοδημα. Ενα σπιτικο με σταθερες συνθηκες συναισθηματικά, οχι τσακωμοι, οχι γκρινιες, οχι μιζεριες. Ηρεμία, γαλήνη, ζεν φάση! Σταθερες ωρες φαγητου, υπνου, βολτας.

Το νουμερο 3 ειναι να κανεις κάτι καθε μερα που σου δίνει χαρα! μουσικη? βόλτα? ταινία? σινεμά? θαλασσα? βιβλίο? κλπ.

το νουμερο 4 θα ελεγα ειναι οχι πολλα-πολλα με ατομα που δεν ειναι ψυχωσικά καθότι η ψυχωση σε κανει υπερευαισθητο, αρα πληγωνεσαι πανευκολα, άρα δεν εχεις αμυνες. Ναι να εισαι κοινωνικος αλλα χαλαρά και με αποστάσεις ασφαλειας για τον ψυχισμο σου.

Φυσικά να παίρνεις τα φαρμακα σου υπό την καθοδηγηση ενος εμπειρου ψυχιατρου.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Γνωρίζω πως μια κύρια δεξιότητα στο κομμάτι των ψυχώσεων είναι οι κοινωνικές δεξιότητες.Αυτό περιλαμβάνει την βλεμματική επαφή που επηρεάζεται στην ψύχωση ( δεν κοιτάμε στα μάτια),η αναγνώριση της γλώσσας του σώματος και των εκφράσεων,πως να παρουσιάσεις τον εαυτό σου κ.α

---

Αυτα δεν συμβαινουν ομως οταν εισαι υπό την επηρεια του ψυχωσικου επεισοδιου? πανω στην κριση δηλαδη?
Οταν αυτο περάσει, μετά δεν επανέρχονται αυτά?

Δεν ξερω να σου απαντησω! αλλα η μανα μου ας πούμε ελεγε οτι θα ήθελε να μπορούσε να καταλαβαίνει πως τής μιλάει ο αλλος που εχει απεναντι της, αν την κοροιδευει ή το εννοεί. Και θεωρουσε οτι δεν το καταλαβαινει επειδη δεν ειχε μορφωθει. Οποτε μου ελεγε, διαβασε, να καταλαβαινεις πως σου μιλάνε.
Οταν ειχε ηρεμησει καμια 20ετια μετά τις μεγαλες κρισεις δεν ξερω να σου πω αν οντως καταλαβαινε ή υποκρινόταν οτι καταλαβαινει. Αλλά καποιος που δεν την ηξερε, δυσκολα θα καταλαβαινε οτι είναι ψυχωσικη. Επρεπε να βγει εκτος ελεγχου για να την καταλαβει, γιατί τοτε μονο αποκαλυπτοταν. Και πάλι τότε ή ιδιότροπη και ανάποδη την έλεγαν ή χαζή !

@Mara.Z νομίζω έδωσες μια πολύ καλή απάντηση στο κομμάτι της ανάρρωσης και στην ποιότητα ζωής μας.

Τι γίνεται όμως με τις δεξιότητες;;Φυσικά αν καταφέρεις και έχεις μια δομημένη καθημερινότητα με ασχολίες νομίζω εξυπακούεται ότι θα αναπτύξεις και δεξιότητες;;Είναι όμως έτσι;;

Δεξιότητες εννοώ να μπορείς να κρατήσεις ένα σπίτι μόνος,ότι περιλαμβάνει αυτό.Να μπορείς να κρατήσεις μια δουλειά.Να μπορείς να συνεργαστείς.Να διαχειρίζεσαι το άγχος σου.Να μπορείς να διαχειριστείς προβλήματα που παρουσιάζονται.Να είσαι ενεργός πολίτης.Να γνωρίζεις τον εαυτό σου.
Νομίζω είναι πράγματα που για κάποιον με ψύχωση ή μια αναπηρική ασθένεια δεν είναι δεδομένα.

Πάντως πολύ καλή απάντηση για την ανάρρωση και από ότι βλέπω αν κρίνω από τα πράγματα που είπες,τα οποία βρίσκω πολύ σωστά είμαι σε καλό δρόμο.Λίγο να φτιάξω την σχέση με τον εαυτό μου μένει.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Στην ψύχωση ένας βασικός παράγοντας για να αναπτύξεις δεξιότητες είναι η αντιμετώπιση των αρνητικών συμπτωμάτων πέρα από τα θετικά.Τα αρνητικά είναι πολύ πιο δύσκολα στην αντιμετώπιση τους.
Ευτυχώς τα ξεπερνάω σε ικανοποιητικό βαθμό.

---

ουφ... τα αρνητικα ειναι οι ιδέες, σαν παραληρηματα έτσι?
να σου πω, η μανα μου χωρις να εχει επισκεφτεί ψυχιατρο ποτε, γιατί κανείς δεν μπηκε στον κοπο να νοιαστει και να ενδιαφερθει γιατί το μυαλο αυτης της γυναικας λασκαρε ετσι..., πως είχε αντιμετωπισει τις ιδέες που ειχε, τους φοβους ελεγε. Με το διαλογο με τον εαυτο της, δεν ξερω πως σου φαίνεται, αλλά επιανε τοπο.
Δηλαδή, να σου πω παραδειγμα...
ο γειτονας με τον οποίο είχε τσακωθει είχε ανοιχτο το παραθυρο μια μερα ενω τις αλλες μερες ηταν κλειστο. Την έπιανε πανικος, γιατί σημερα το παραθυρο ειναι ανοιχτο? κατι παρακολουθει, κατι θελει να δει, πωπω θα μας κανει κακό, και κανει παρεα με τον ταδε που ειναι ενας αλητης, κι αν τον βαλει να κανει καμια απατεωνια? είναι σπειρα αυτοί, πως θα τα βγαλουμε περα εμεις? φτωχοι ανθρωποι ειμαστε, τη δουλεια μας κοιταμε, κι αν παραφυλανε για να μας κλεψουν? κι αν μας σκοτώσουν? να τωρα βγηκε στο μπαλκονι, γιατί βγηκε στο μπαλκονι? τι θέλει να δει?πωπω τι κακό παθαμε (= και ολα αυτα απο ενα ανοιχτο παραθυρο).
Οποτε με τα χρονια πως το αντιμετωπιζε?
πχ εβλεπε το ανοιχτο παραθυρο πχ, και ελεγε, ναι παρακολουθουν αλλα τί να κάνουν? δεν μπορουν να κανουν τιποτα! και σκανε απο το κακό τους! δεν μπορουν να μας πλησιασουν, δεν τολμανε απο την κοινωνία, φοβουνται.
και σκεψου, ειχαμε μονιμως κλεισμενο το παραθυρο προς την κατευθυνση των γειτονων αυτών, και δεν ειχαμε βγει ποτε σε αυτο το μπαλκονι επειδη ελεγε οτι αν βγουμε θα τους δωσουμε σημα οτι κατι θελουμε...Μια φορά ειχε τυχει να αναψω το φως τυχαια και το ειχε κανει θεμα οτι τους κανω νοηματα με το φως, με κλεισμενο το παραθυρο...
Σκέψου, δεν με εμπιστευοταν! μου εβγαλε το λαδι να κερδισω την εμπιστοσυνη της...

Οποτε για σενα που παίρνεις τα φαρμακα σου, και πηγαινεις σε γιατρο, ειναι πιο ευκολο να αναπτυξεις αυτο το διαλογο με τις ιδεες σου!!

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

ουφ... τα αρνητικα ειναι οι ιδέες, σαν παραληρηματα έτσι?

---

Τα αρνητικά είναι στοιχεία που ένας πάσχον χάνει σε σύγκριση με έναν φυσιολογικό.Έτσι δεν έχει κίνητρο να κάνει πράγματα και χάνει τα ενδιαφέροντα του,μπορεί να είναι σιωπηλός(αλογία),να είναι απαθής , να έχει έλλειψη συναισθημάτων,να έχει ανηδονία δηλαδή έλλειψη ευχαρίστησης
Τα θετικά είναι κομμάτια της πάθησης που ένας πάσχον κερδίζει και τον χαρακτηρίζουν τρελό όπως το παραλήρημα,οι ψευδαισθήσεις.

Quote:

---

Originally Posted by serios

@Mara.Z νομίζω έδωσες μια πολύ καλή απάντηση στο κομμάτι της ανάρρωσης και στην ποιότητα ζωής μας.

Τι γίνεται όμως με τις δεξιότητες;;Φυσικά αν καταφέρεις και έχεις μια δομημένη καθημερινότητα με ασχολίες νομίζω εξυπακούεται ότι θα αναπτύξεις και δεξιότητες;;Είναι όμως έτσι;;

Δεξιότητες εννοώ να μπορείς να κρατήσεις ένα σπίτι μόνος,ότι περιλαμβάνει αυτό.Να μπορείς να κρατήσεις μια δουλειά.Να μπορείς να συνεργαστείς.Να διαχειρίζεσαι το άγχος σου.Να μπορείς να διαχειριστείς προβλήματα που παρουσιάζονται.Να είσαι ενεργός πολίτης.Να γνωρίζεις τον εαυτό σου.
Νομίζω είναι πράγματα που για κάποιον με ψύχωση ή μια αναπηρική ασθένεια δεν είναι δεδομένα.

---

Ειδες τι κάνει το να εχεις ψυχωσικο γονιο? το λεω πολλες φορές, ότι θα έπρεπε να ασχοληθώ περισσοτερο με τους ψυχωσικους, στην Αμερικη υπαρχουν ομαδες οπου μπορείς εθελοντικα να πας να βοηθήσεις.
Ισως επειδή νιώθω ενοχές που η μανα μου δεν επισκεφθηκε ποτε ψυχιατρο και δεν πηρε ποτέ αγωγη. Μονο στο τελος της, το τελευταιο διμηνο πριν φυγει απο τη ζωή έπαιρνε seroquel αλλα ηταν τεζα στο κρεβατι, οποτε δεν βοηθουσε και πολύ...
Την έζησα απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, ξερω τις διακυμανσεις της σκεψης και τα παιχνιδια του μυαλου, εχω ξοδεψει απιστευτη φαια ουσια να βρω τροπους να την ηρεμησω, και ενεργεια! και το ξαναλεω, μου εβγαλε το λαδι να κερδισω την εμπιστοσυνη της.

Στις δεξιοτητες που λες, το σπιτι το κρατας ανετα. Με δομή και προγραμμα, ανετότατα. Και αν χρειαστεις βοηθεια, υπαρχουν καθαριστριες, μια φορά στο τοσο, οσο λιγα χρηματα και να εχεις, μπορείς μια φορά στο διμηνο πχ να παρεις μια για τις χοντρες δουλειές.
Μηπως δεν καταλαβα καλά και εννοείς οικογένεια?

Για τη δουλεια, εξαρταται απο τη φυση της δουλειας πιστευω. Αν θελει σκεψη και πρωτοβουλιες και αναληψη ευθυνων, κατηγορηματικά οχι! Αν ειναι μηχανικη, μια χαρά ανετα! Να συνεργαστεις πιστευω ναι, αλλα πρεπει να δουλεψεις τις αποστασεις που καλο ειναι να κρατας και να παιζεις το ρολο σου καλά.
Στη διαχειριση του αγχους και των προβληματων, εκει θα σου προτεινα ψυχοθεραπεια! και σχετικη εκπαιδευση! Μονος του ο ψυχωσικος ΔΕΝ Μπορει, χωρις φαρμακα, τα κανει μανταρα με εναν απιστευτα μαγικο τρόπο. Και βασανιζει και τους αλλους που ειναι διπλα του.

Το να γνωρισουμε τον εαυτο μας, όλοι, ειναι ταξιδι ζωής...

Serios δεν έχω κάτι ουσιαστικό να προσθέσω αλλά θέλω να σου πω ότι από τα ποστ σου στο φόρουμ σε θαυμαζω πολυ. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις το οποιο θέμα σου, ή επίγνωση που έχεις, ή αυτογνωσία και ο ελεγχος που προσπαθεις να εξασκεις, ή επιθυμία σου να βελτιώνεσαι αλλά και να ενημερώνεις/να μοιράζεσαι τις σκέψεις και τα βιώματα σου είναι ιδανικά. Όχι μόνο για κάποιον με ψύχωση αλλά και για καποιον χωρίς. Και γενικά. Είσαι παραδειγμα προς μίμηση για κάθε οικογένεια με κάποιον με ψυχωση. Εύχομαι να ήταν και ο αδερφός μου έτσι...
Δυστυχώς εκείνος αντιμετωπίζει μόνο τα θετικά του συμπτώματα με έναν βαρύ συνδιασμό φαρμάκων, στα αρνητικά συμπτώματα είναι μεν οκ αλλά δεν τον χαρακτηρίζει ουτε τον ίδιο ούτε την οικογένεια μου η δική σου έλλειψη ταμπου σχετικά με αυτά και έχει μείνει λίγο πισω από αυτή την άποψη...στα κομμάτια ακριβως που λες: της κοινωνικοποίησης, της δουλειάς , της διαχείρισης στρες κλπ...αν σκεφτώ κάτι πρακτικό επί του θέματος της αντιμετώπισης αρνητικών συμπτωμάτων και ανάπτυξης δεξιοτητων θα επανελθω να το γραψω. Και θα παρακολουθώ το θέμα με μεγάλο ενδιαφέρον...

Nα σαι καλά @Natalia
Περιμένω να σου έρθει έμπνευση χεχε :)

Quote:

---

Originally Posted by serios

Τα αρνητικά είναι στοιχεία που ένας πάσχον χάνει σε σύγκριση με έναν φυσιολογικό.Έτσι δεν έχει κίνητρο να κάνει πράγματα και χάνει τα ενδιαφέροντα του,μπορεί να είναι σιωπηλός(αλογία),να είναι απαθής , να έχει έλλειψη συναισθημάτων,να έχει ανηδονία δηλαδή έλλειψη ευχαρίστησης
Τα θετικά είναι κομμάτια της πάθησης που ένας πάσχον κερδίζει και τον χαρακτηρίζουν τρελό όπως το παραλήρημα,οι ψευδαισθήσεις.

---

α οκ. Νομιζα οι ιδέες...
Στην απαθεια - ανηδονια - ελλειψη συναισθηματων τα φαρμακα δεν λειτουργουν?
Και παλι, γνωμη μου, δομη, ηρεμία και σταθερότητα σε πρωτο πλανο μαζι με φαρμακα. Γυμναστικη για εκτονωση, καλη διατροφη για ενεργεια!
Αλλα δεν μπορω να εκφερω αποψη αν διορθωνονται αυτα ή εστω στρωνουν...Αμα ελεγχεται το αγχος, κατασιγαζει, δεν ειναι καλυτερα? Με ψυχοθεραπεια και σχετικη ειδικη εκπαιδευση λογικα στρωνουν αυτα.
Προσπαθω να σκεφτω στη μανα μου ολα αυτα για να σου απαντησω...
Απαθεια ειχε, σιγουρα ναι, και ελλειψη συναισθηματων, σε σημειο να σου δινει την εντυπωση οτι ειναι σκληροκαρδη, ακαρδη.
Ανηδονια ναι λόγω βαριας καταθλιψης, λογικο δεν ειναι?

Κοιτα, ειναι και η κοινωνια μας σκοταδιστικη στο θεμα της ψυχωσης, και ρατσιστικη.
Παριστανουν τους πολιτισμενους και διαβασμενους αλλα αμα τους τυχει κατι τετοιο, οι περισσοτεροι δεν μπαινουν στον κοπο να κατανοησουν και να βοηθησουν ή έστω να κανουν στην ακρη, αλλα μπαίνουν στη μέση και κρίνουν-κατακρινουν-στιγματιζουν.
Ακομα και επαγγελματιες υγειας λενε ακριτα... α ειναι εγωιστης, σκληρο καρύδι, εγωκεντρικος κλπ.

@Μara ευχαριστώ...νομίζω οι απαντήσεις σου ήταν πολύ κατατοπιστικές και βοηθητικές.
Το άγχος μειώνεται με τα φάρμακα τις περισσότερες φορές απλά είμαστε ευαίσθητοι αρκετά σ'αυτό το θέμα.Έτσι μπορεί να αγχωνόμαστε πιο εύκολα ή να δείχνουμε οτι είμαστε σε σύγχηση εύκολα.Τουλάχιστον από ότι βλέπω σε μένα.

Τα αρνητικά γενικά θεωρούνται δύσκολα στην αντιμετώπιση αλλά προσωπικά τα πηγαίνω πολύ καλά.Δεν έχω παράπονο.Πιστεύω θα βελτιωθώ κ άλλο.

Κ πάλι ευχαριστώ!!!!

Υπερευαισθητοι ειστε! σαν μαγνητης τραβατε τα αρνητικά!
μια ιδεα ειναι να ψαξεις να βρεις τη ριζα της ευαισθησιας σου, τί ειναι αυτο που επιζητείς βαθια μεσα σου? και σου βγαινει αυτη η αδυναμια να προστατευσεις τον εαυτο σου?

Η μανα μου πχ είχε σαν θεό της το τι θα πει ο κοσμος! ζουσε για την καλη γνωμη των αλλων, εξαρτιοταν απο αυτο! και αυτη η εξαρτηση πιστευω ηταν που την εκανε τοσο υπερευαισθητη...

@Μara όλα αυτά που λες για την μητέρα σου δεν ήταν κομμάτι του χαρακτήρα της.Είναι μέρος της πάθησης.Εμένα το πρώτο μου θέμα στο φορουμ ήταν το ''Δεν νιώθω αγάπη''.Ήταν φρικτό συναίσθημα.Δεν μπορούσα να αγκαλιάσω και να εκφράσω τα συναισθήματα μου.

Τα αρνητικά τις περισσότερες φορές δεν τα πιάνουν τα φάρμακα.Είναι λιγότερο αποτελεσματικά.Δεν ξέρω ποιοι παράγοντες καθορίζουν το αν σε πιάσουν.Ίσως είναι κ θέμα τύχης.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Η μανα μου πχ είχε σαν θεό της το τι θα πει ο κοσμος! ζουσε για την καλη γνωμη των αλλων, εξαρτιοταν απο αυτο! και αυτη η εξαρτηση πιστευω ηταν που την εκανε τοσο υπερευαισθητη...

---

Κάπως έτσι μεγάλωσα και γω μ'αυτή την νοοτροπία και ίσως είναι ένα μέρος του προβλήματος :P . Αλλά νομίζω το κυριότερο είναι ότι δεν τα είχα ποτέ καλά με τον εαυτό μου.