Βοήθεια, είμαι μια ξένη...

Γειά σας. Εϊμαι μια μελλοντική μαμά 24 χρόνων,περιμένω το παιδάκι μου σε 2 μήνες το πολύ. Όμως τους 3 τελευταιους μήνες δεν τους απολαμβάνω καθόλου. Αρχές Γενάρη, βιωσα ένα επεισόδιο αποπροσωποποίησης και απο τότε φοβήθηκα ότι τρελλαίνομαι(είμαι λιγάκι υποχόνδρια!!).Από τότε δεν μπορούσα να πιστέψω τι μου συνέβαινε τώρα που περιμένω και το πρώτο μου παιδάκι ΄και έιμαι και νιόπαντρη. Άρχισα να λέω στον εαυτό μου ότι κάτι έχω ,το πίστεψα, άρχισα να εξετάζω τον εαυτό μου στα πάντα (λόγια,συναισθήματα κτλ) και να πετύχω να έιμαι το ίδιο ευτυχισμένο άτομο που ήμουνπριν μου συμβούν όλα αυτά. Έφτασα τώρα να μην απόδέχομαι καθόλου τον εαυτό μου, νιώθω πολλές φορές πως δεν είμαι εγώ αυτή που βιώνει, σα να έχω χάσει τον εαυτό μου, ψάχνω κάθε μερα να μάθω τι έχω και να το ξεπεράσω.Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου με τον εαυτό μου, με τρομάζει. Γενικά η κατάσταση με έχει κουράσει πάρα πολύ. Έχω πάει σε ψυχολόγο και μιλάω και με την ξαδέλφη μου επίσης ψυχολόγο στο τηλέφωνο (μένει σε άλλη πόλη) όμως δεν μπορώ να συνέλθω. Υπάρχει κάποιος που να έχει βιώσει κάτι ανάλογο ή να μπορεί να το εξηγ'ησει γιατί θέλω να απολάυσω τον ερχομό του μωρού μου,που τώρα μου μοιάζει εντελώς ξένο.Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Tyogaridaki,
καλώς ήρθες...

Προσωπικη εμπειρια δεν ειχα, ομως μπορεις να δεις posts εδω απο άτομα που ειχα παρομοια εμπειρια. Ο Toleas 27 εχει παραθέσει εδω πολυ αναλυτικα την εμπειρια του κ απο οσο μπορώ να γνωρίζω ειχε πολυ καλη εξελιξη...

Σου εύχομαι να βρεις την ηρεμια που ψάχνεις...

Που είναι το topic του γιατί δεν το βρίσκω σε παρακαλω. Πάντως θα ήθελα μια γνώμη από άτομα που θα μπορούσαν να μου προτείνουν κάτι.

http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=1283#pid15929

μην ανυσηχεις, η απροσωποποιηση οσο τρομακτικη μπορει να φαινεται αλλο τοσο ακινδυνη ειναι. Ειναι μια ντιδραση του οργανισμου σου στο αγχος. Προσπαθησε να μην αγχωνεσαι γιατι οσο αγχωνεσαι τοσο πιο εντονο θα ειναι. Αυτο καποια στιγμη θα φυγει δε θα εισαι ετσι για παντα.

Βασικά δεν είναι αποπροσωποποίηση,ενω ακούγεται ετσι. Νιώθω ότι οι σκέψεις μου είναι ξένες,δεν τις αποδέχομαι σαν δικε΄ς μου. Σαν να θέλω να μην είμαιαυτή που είμαι. Σα να έχω την εντύπωση ότι παλιά ήμουν αλλιώς, ενω ξέρω ότι ΄΄ημουν ίδια.

ολα θα πανε καλα καλη μου..εισαι σε πολυ μεταβατικο σταδιο τησ ζωησ σου και το αγχοσ και η ανησυχεια..ειναι λογικο να υπαρχουν εντονα...προσπαθησε απλα να χαλαρωνεισ καθε μερα...να εισαι ηρεμη..ζητα απο τον αντρα σου να σου λεει πωσ ολα θα πανε καλα και πωσ θα ειναι εκει για οτι χρειαστει και πωσ δεν χρειαζεται να ανησηχεισ τοσο..

σε φιλω¨΄:)):):):):)

ολα θα γινουν οπωσ πρεπει και στην ωρα τουσ θα δεισ..

Τι να πω ρε παιδιά ,κι εγώ έτσι ελπίζω αλλά δεν βλέπω αποτέλεσμα.ΔΕν μπορώ να καταλάβω γιατί θεωρώ τον εαυτόμου ξένο, ενω ξέρω ότι δεν είναι. Είμαι σιγουρη ότι αυτό δεν πρέπει να τοέχει νιώσει ποτέ κανένας!!Δεν έχει καμιά σχέση με την αποπροσωποποίηση.Απλώς θεωρώ τον εαυτό μου ξένο. Την προσωπικότητά μου δηλαδή. Νόμιζα ότι τρελλαίνομαι όμως η ψυχολόγος μου το απέκλεισε για 100η φορά. Πρέπει να είναι μια ιδέα που μου κόλλησε και την πίστεψα σε μεγάλο βαθμό και άντε να την βγάλεις!

Γιατί επιμένεις τόσο ότι δεν έχει σχέση με την αποπροσωποποίηση; Και γιατί πιστεύεις ότι δεν το έχει νιώσει ποτέ κανένας;

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΤΥΡΟΓΑΡΙΔΑΚΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΧΩ ΞΑΝΑΜΙΛΙΣΕΙ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ Κ ΕΓΩ ΕΧΩ Κ ΕΙΧΑ ΤΡΟΜΕΡΑ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΙΔΕΕΣ,ΟΠΩΣ ΤΡΕΛΛΑ Κ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ.ΝΟΜΙΖΑ ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΤΗ ΔΩΣΕΙ Κ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΙΝΑΙ,ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΠΙΔΑ Κ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΕΣΤΩ Κ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΑΥΡΙΛΑ. ¨)

Ξέρεις σκεφτόμουνα όπως διάβασα το text σου πως μιά φορά πρίν καιρό ήτανε να μοιραστώ το σπίτι μου με μιά κοπέλα και μόνο στην σκέψη αρχισά να νίωθω άβολα.Αλλά ήτανε μια υποχρέωση που έπρεπε να κάνω.Τόσο ασήμαντο πράγμα άλλαξε την διάθεση μου και είχα νευρα.Στην ζωή σου έρχεται κάτι που το νίωθεις μέσω του σωματός σου και πολύ συντομα θα το βιώνεις.Αυτή η αλλαγή προκυται να αλλάξει όλη σου την ζωή και αν δεν σε αποσχολεί και δεν σε προβληματίζει στον τρόπο σκέψης σου αυτο δεν σημαίνει πως το υποσυνείδητο σου δεν το καλιεργει μέσα σου και προσπαθεί να το εκδηλώσει με κάποιον τρόπο.Όπως φοβίες και αναστάτωση στον τρόπο σκέψης σου.Πιστεύω πως δεν είναι κακό να μιλήσεις για κάθε σκέψη που σε προβληματίζει αυτή την τόσο συμαντική στιγμή της ζωής σου,σε κάποιον ειδικό η σε κάποιον που σε κάνει να νίωθεις όμορφα.Έαν εξωτερικεύεσεις τον προβλημα σου θα νίωσεις μεγαλύτερη ανακούφιση και εσύ.Έπίσης δεν ξέρω κατα πόσο σε βοηθήσει εαν δείς το πρόβλημα σου σαν τρίτη,δηλαδή εαν η αδερφή σου πχ,σου λεγε πως αντιμετωπίζει αυτο τι θα εκανες να την βοηθούσες?Γιατι είμαι σίγουρη θα έκανες τα πάντα.Προσπάθησε να δεις τον εαυτό σου σαν κάποιον που αγαπάς τόσο πολυ και χρειάζεται την βοήθεια σου.Όλοι μας χρειαζόμαστε ένα είδος βοήθειας και εγώ γιαυτό ειμαι εδώ και εσύ και όλοι μας.
Μέσα στην μέρα σου είναι κάποιες στιγμές που ειναι απολαυστικές γιατι δεν τις εμπλουτίζεις?Ισως βοηθήσει.
Εχεις σκεφτεί τι όνομα θα δώσεις στο μωράκι σου?Είναι μεγάλη ευλογία πιστέυω να περιμένεις ένα μωρό.
Good Karma και συγνώμη για τα ελληνικά μου.

Καλημέρα παιδια. Ευχαριστώπολύ για τις συμβουλες σας. Όσον αφορά για την αποπροσωποποίηση πιστεύω ότι δεν είναικάτι τέτοιο γιατί αυτό που νιώθω είναι ότι αυτό που αντιλαμβάνομαι σαν tirogaridaki το νιώθω ξένο, δηλ τις σκέψεις μου που κάνουμε όταν είμαστε μόνοι μας.
Βέβαια έχω κάνει βελτίωση στη ζωή μου ααυτές τις μέρες, πολύ μεγαλύτερη από πριν, όμως η μοναξια, η σκέψη του μωρού και το σπίτι που ζω ξαναφέρνουν αυτήν την αίσθηση στο μυαλό μου. Μπορεί να έχετε δίκιο ως προς το ότι μπορεί να φταίει και ο ερχομός του μωρού, δεν ξέρω. Στις αρχές της εγκυμοσύνης όταν έμενα μόνη, απολάμβανα την σκέψη του μωρού, τισ κινήσεις του, το χάιδευα και του μιλούσα. Τώρα τίποτα από αυτά.Τώρα με αυτά τα ψυχολογικά που περνάω νιώθω ότι θα το αμελήσω τελειώς και ότι δεν θα του δώσω την αγάπη που θέλω.ΝΙώθιω ότι είμαι μια άλλη.Πόυ πήγε το παλιό tirogaridaki??Ποια είμαι;;
Δεν θα νιώσω απολυτα ευτυχισμένη στη γέννα ίπως ένιωθα όταν παντρευόμουν..δεν είναι κρίμα;Να μην είμαι καλά στη γέννηση του παιδιού μου;;

Κοιτάζω παλιές φωτογραφίες και αναρωτιέμαι \"αυτό το χαρούμενο κορίτσι είμαι εγώ;\" Πόσο ωραία ένιωθα τότε με τον εαυτό μου, που να φανταζόμουν τι με περίμενε 1 μήνα μετά.Τώρα δεν είμαι η ίδια (έτσι νομίζω), δεν απολαμβάνω τη ζωή μου όπως τότε.Βέβαια τώρ α που γράφω νιώθω ότι είμαι το ίδο άτομο απλώς όταν αντιλαμβανομαι τη ζωή μου νιώθω ξένη.Δεν με ξέρω.

Μα η αποπροσωποποίηση τουλάχιστον με τα λίγα πράγματα που διάβασα εγώ αυτό αναφέρεται ότι παθαίνει κάποιος, είναι ένα από τα συμπτώματα να νιώθει ξένος προς τον εαυτό του. Υπάρχουν και άλλα συμπτώματα αλλά όπως και σε όλες τις ασθένειες δε σημαίνει ότι όλοι τις παθαίνουμε μία προς μία.

Φαντάζομαι γνωρίζεις το ποσοστό των γυναικών που παθαίνουν επιλόχεια κατάθλιψη. Οι μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας δεν είναι πάντα εύκολο να τις διαχειριστούμε. Ειδικά στη φάση της εγκυμοσύνης το σώμα μας αλλάζει τόσο πολύ που φαντάζει ξένο προς τα μάτια μας. Το ίδιο παθαίνουν άνθρωποι που παχαίνουν απότομα και συνεχίζουν στο μυαλό τους να βλέπουν τον εαυτό τους αδύνατο.

Βλέπω ότι ανησυχείς πάρα πολύ για το πως θα δεχτείς το μωρό. Να μην ανησυχείς τόσο πολύ, αυτά τα πρέπει που βάζεις στο μυαλό σου σε πιέζουν υπερβολικά. Θυμάμαι την κολλητή μου στη διάρκεια της εγκυμοσύνης της να ανησυχεί για το ότι δεν ένιωθε αυτή τη χαρά που έβλεπε να έχουν οι άλλες εγκυμονούσες. Αυτή το είχε πάρει πολύ χαλαρά, τελευταία στιγμή έκανε τις ετοιμασίες. Φοβόταν λοιπόν ότι δε θα είναι καλή μητέρα, ότι δε θα αγαπάει το παιδί της όπως πρέπει. Και τώρα μετά από δύο χρόνια (δε τη βλέπω συχνά γιατί μένει σε μια επαρχιακή απομακρυσμένη πόλη) δηλώνει πόσο αλλάζει τη ζωή σου ένα παιδί, πόσο ευτυχία νιώθει και μόνο ότι είναι κοντά του, ότι η αγάπη που νιώθει για αυτό δε συγκρίνεται με καμία άλλη αγάπη που έχει νιώσει.

Η ψυχολόγος μου είπε ότι δε πρόκειται για αποπροσωποποίηση.Βασικά είναι ο τρόπος που βλέπω τον εαυτό μου όταν μενω μόνη με τον εαυτό μου, μου φαίνεται δηλαδή ξένη και διαφορετική η εσωτερική μου σκέψη. Γιαυτό πιστευώ ότι δεν το έχει νιώσει ποτέ κανένας.
Η ψυχολόγος μου είπε ότι είναι κρίση ταυτότας. Δεν εχω ξανακουσει κάτι τέτοιο βέβαια στους όρους της ψυχολογίας.
Είναι πολύ άσχημη αίσθηση πάντως, να σου φαίνεται ΄ξένη η προσωπικότητά σου.