είμαι στην εφηβεία και όλα γύρω μου μοιάζουν ένα μαύρο βουνό..
δεν ξέρω όντως τι θέλω ή ξέρω και για αυτό το κρύβω.
πριν τρία χρόνια ερωτεύτηκα πρώτη φορά & ενθουσιάστηκα ταυτόχρονα υπερβολικά πολύ. Πλέον για αυτό το άτομο έρωτας δεν υπάρχει, ίσως να έχει μείνει λίγος ενθουσιασμός όμως και πιστεύω ότι κάπου σε όλο αυτό δημιουργήθηκε και αγάπη. Σε αυτά τα λίγα άτομα που το έχω πει γελάνε και λένε ότι η λέξη αγάπη είναι πολύ μεγάλη για αυτόν τον παιδικό έρωτα, αλλά εγώ έτσι νοιώθω. Τον νοιάζομαι, τον σκέφτομαι συχνά, θέλω να είναι καλά και ας ξέρω ότι ακόμα και τώρα θα το ευχαριστιόταν πάρα πολύ αν μπορούσε να με δει να λυγίζω μπροστά στα μάτια του. Αλλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του.. χαίρεται όταν πονάνε οι γύρω του... ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Με πλήγωσε πολύ και όχι μόνο μια φορά.. Θέλω να πιστεύω όμως ότι απλά υπάρχει στο μυαλό μου σαν απωθημένο..
Το δεύτερο αγόρι που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου ήταν και είναι ακόμα (ας μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου) ο τύπος μου.. δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω.. είναι ακριβώς ότι ζητάω.. έχει ακριβώς ότι θα ήθελα να είχε κάποιος... είναι ο ιδανικός.. το θέμα είναι ότι δεν έχουμε και πολλά πολλά.. τα τυπικά μόνο και αν.. γνωριζόμαστε καλά αλλά όχι όσο χρειάζεται.. όμως δεν μπορώ δεν έχω τη δύναμη να κάνω έστω μια μικρή προσπάθεια προκειμένου να τον γνωρίσω καλύτερα.. Όταν τον πρωτογνώρισα ο κύριος λόγος που δεν τον πλησίασα ήταν ο άσχημος χαρακτήρας του (το κλασσικό κολόπαιδο) όμως πλέον έχει αλλάξει (έτσι δείχνει τουλάχιστον) και έχει μεγαλώσει και πιστεύω ότι γενικά τώρα έχει αποκτήσει πλέον και κάποιους τρόπους, έστω σέβεται τους γύρω του (κάτι είναι και αυτό). Επίσης αυτός είναι τσιμπιμένος με μια κοπέλα στην ηλικία μου όμως δεν ξέρω τι ακριβώς παίζεται και ούτε το έχω ψάξει και πολύ.. απλά ξέρω ότι δεν τα πάνε πολύ καλά ειδικά τώρα τελευταία και ότι χωρίζουν και τσακώνονται συνέχεια. Γενικά μπορεί να είναι το αγόρι των ονείρων μου όμως είναι αρκετά αυτά που με κρατάνε μακρυά από τον πειρασμό αυτό..
Και ενώ επικρατεί ένα χάος στο κεφάλι μου χωρίς να ξέρω ακριβώς τι θέλω, τι στόχους έχω, τι θα κάνω και γενικά χωρίς να ξέρω που είμαι και που πάω πήγα και φόρτωσα μια σχέση στο κεφάλι μου..το κερασάκι στην ωραιότατη τούρτα που έχω φτιάξει με τα χεράκια μου. Δεν είναι πολύς καιρός (τρεις βδομάδες συγκεκριμένα) από όταν άνοιξα την πόρτα και καλωσόρισα ένα ακόμα βάρος στο κεφάλι.
Δεν ξέρω αν το έχω μετανοιώσει ακριβώς όμως ούτε σίγουρη είμαι. Χρειαζόμουν χρόνο να σκεφτώ όμως είχε περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία μου σχέση (του αέρα και με μηδαμινά συναισθήματα) και επειδή έβλεπα τους γύρω μου όλους ζευγαράκια νομίζω ότι η ανασφάλεια ήταν αυτή που με οδήγησε στο να κάνω κάτι. Στην αρχή (τν 1η βδομάδα) δεν με χαλούσε καθόλου.. ίσα ίσα με έφτιαχνε κιόλας, όμως πλέον μου φαίνεται σαν ρουτίνα λίγο.. όμως δεν έχω ξενερώσει όπως γινόταν τις άλλες φορές.. απλά δεν θέλω πολλά πολλά..βασικά ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΤΙ ΘΈΛΩ... είναι πολύ καλό παιδί, όμως όχι ότι ακριβώς ζητάω και κολλάω λίγο και στο γεγονός ότι όλα έγιναν πολύ γρήγορα... 2-3 βράδια μιλούσαμε fb και μετά από το πρώτο ραντεβού τσουπ, φιλάκι & και χωρίς καν πολλά πολλά γίναμε ο ένας ιδιοκτησία του αλλουνού .. βέβαια γνωριζόμασταν από παλιά και είχε γίνει και κάτι πιο παλιά όμως τον παράτησα γιατί ερωτεύτητα τον τύπο νο1 (πάνω).
Η λέξη σαλάτα νομίζω δεν μπορεί να περιγράψει το πώς είναι τα πράγματα μέσα στο κεφάλι μου αυτή τη στιγμή στο 100%
χρειάζομαι συμβουλές guys... (τα έχω γράψει κάπως μπερδεμένα όμως δεν έχω κουράγιο να τα διαβάσω από τη αρχή και να επεξεργαστώ το κείμενο..:/ )
