ζαλαδες-ατονια-κοπωση-κακοδιαθεσια

Γεια σε ολους!
Ολα αρχισαν τον ιουνιου οπου ενα πρωινο εκει που καθομουν μου ηρθε ταση λιποθυμιας αρχισα να φρικαρω οτι θα λιποθυμισω αλλα τελικα καταφερα και ηρεμησα και ολα επανηλθαν στα ¨φυσιολογικα¨. Μετα απο το συμβαν για πολυ καιρο με ειχε πιασει φογια οτι θα μπορει να λιποθυμισω ανα πασα στιγμη και γενικα το παραμικρο που αρχισα να νιωθω με επιανε φοβια και αρχιζα να μουδιαζω ολολκηρος και να νιωθω οτι θα λιποθυμισω. Ταυτοχρονα αρχισα να εχω και το εξης προβλημα, οταν κοιμομουν το μεσημερι ξυπναγα αποτομα μεχρι που τα πρωτα λεπτα δεν θυμομουν τι εκανα σε συνδιασμο με τρομερη ζαλαδα και μουδιασμα-αισθημα λιποθυμιας. Αυτα κρατησαν περιπου 2 μηνες μεχρι που εφυγα για διακοπες και τα πραγαμτα καπως ειχαν καλυτερεψει αλλα δεν ειχε περασει. Οταν γυρισα απο διακοπες αρχισε παλι αυτο το αισθημα ζαλαδας αλλα οχι μουδιασματοσ γιατι πλεον ειχα καταλαβει οτι αυτο ηταν φοβια και οσο το φοβομουν τοσο πιο πολυ ερχοταν. Περιμενα μηπως και περασουν οι ζαλαδες και η ατονια αλλα τιποτα, ετσι αποφασισα να παω σε εναν ομοιοπαθητικο μηπως και βρεθει κατι. ο γιατρος μου εδωσε καποια βοτανα κλπ για καποια ψιλοπροβληματια που ειχε βρει. Τα πραγματα στην αρχη δεν εφτιαχναν και ειχα αρχισει να ανησυχω μηπως εχω κανενα σοβαρο προβλημα υγειας. εκανα καποιες εξετασεις αιμτος και ολα ηταν μια χαρα. σιγα σιγα ολα αρχισαν να φτιαχνουν οι ζαλαδες και η ατονια περναγαν. Αφου ημουν οκ για περιπου ενα μηνα αρχισαν παλι τα ιδια συμπτωματα δλδ ζαλαδες(σαν ιλιγγος),ατονια, διαθεση για υπνο συνεχεια και γενικη κουραση, και γενικα ενιωθα οτι χανω το κεφαλι-μυαλο μου ορισμενες στιγμες. Αυτο το πραγμα κραταει για 1-2 βδομαδες(γενικα νιωθω αρκετα καλυτερα οταν ειμαι εξω με φιλους η κανω βολτες η οταν ειμαι σε ωραια τοπια) μου περναει και ειμαι καλα για 1 μηνα και μετα παλι με ξαναπιανει! Γενικα αυτο το θεμα με εχει κουρσει παααρα πολυ(γιατι μου χαλαει ολη την ορεξη και διαθεση) και δεν ξερω τι να κανω....μηπως πρεπει να παω σε κανενα ψυχολογο?
Σας ευχαριστω
(και συγγνωμη για το τεραστιο ποστ)

Γεια σου φίλε/η plat! Η κατάσταση που περιγράφεις είναι γνώριμη και είναι τα συμπτώματα αγχώδους διαταραχής. Κατ\' αρχάς μη φοβάσαι για οργανικά προβλήματα. Αντιθέτως, ψυχολογικά κάτι υποβόσκει. Νομίζω μια καλή ενδοσκόπηση θα σε βοηθούσε. Δες ποια είναι τα πράγματα που σε κάνουν να μην αισθάνεσαι όμορφα, σκέψου πως θα ήθελες να είναι η ζωή σου. Όταν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα έχεις βρει τη λύση στο πρόβλημα. Αν δεν αισθάνεσαι αρκετά δυνατός/η να το κάνεις μόνος σου, δοκίμασε να επισκεφτείς κάποιον \"ειδικό\". Προσοχή μόνο στην εξάρτηση από αυτό το άτομο. Σημασία έχει να βρεις τον τρόπο που θα απελευθερωθείς από τα δεσμά σου, όχι να αντικαταστήσεις τα δεσμά!

Και κάτι ακόμα. Πρέπει να σταματήσεις να αγχώνεσαι με το γεγονός ότι τα συμπτώματα δεν περνούν. Αλλιώς έχουμε φαύλη κατάσταση, καταλαβαίνεις ελπίζω! Προσπέρασέ τα. Και κάνε μια βόλτα στα διάφορα posts τριγύρω, θα δεις ότι δεν είσαι καθόλου μόνος σου σε αυτό!

Ένας ομοιοπαθής!

Μάλλον από το άχγος σου είναι αφού νοιώθεις καλύτερα όταν είσαι με κόσμο και περνάς καλά αλλά τι εξετάσεις αίματος έκανες? Εκανες για θυροειδή? Ο αιματοκρίτης σου και ο Σίδηρός του πως είναι? Μήπως έχεις κάποια έλλειψη βιταμινών? Η πίεσή σου πως είναι? Αν δεν τα έχεις ψάξει αυτά κοίτα τα για να είσαι σίγουρος. Δεν είναι σοβαρά προβλήματα μπορούν να σου προκαλέσουν τα συμπτώματα που λες. Κατά τα άλλα συμφωνώ με τον white_rabbit. Αν δεν έχεις λεφτά για κάποιον ειδικό πήγαινε στα εξωτερικά ιατρεία στο Αιγινήτειο. Εχουν εξαιρετικούς γιατρούς και πληρώνεις μόνο ένα μικρό εισιτήριο για να τους δεις.

plat,
ταλαιπωρείσαι από μια κατάσταση άγχους. Για να ακριβολογώ, ταλαιπωρείσαι από μια υπερδοσολογία άγχους (συγκριτικά με την απειλή) σε μια δεδομένη χρονική στιγμή.
Για να μπορέσεις να πας παρακάτω,
χρειάζεται να έρθεις σε βαθιά επαφή με τον εαυτό σου, είτε με τη βοήθεια ψυχολόγου, είτε όπως αλλιώς. Με άλλα λόγια, μιλώ για δουλειά όχι (μόνο) με το σύμπτωμα αλλά ολιστική.
Η ομοιοπαθητική θεραπεία καθώς και οι χημικές θεραπείες (φάρμακα) δεν έχουν τη δύναμη να επιδράσουν στο σύστημα σκέψης σου, στην προσωπικότητα σου. Βοηθούν τον οργανισμό, σου δίνουν μια καλή ώθηση, αλλά μέχρι ένα σημείο. Για το λόγο αυτό, βλέπεις τα συμπτώματα να διανύουν περιόδους έξαρσης και ύφεσης.

Καλή δύναμη.

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΧΑ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ ΠΟΣΤ ΓΙΑΤΙ ΕΛΕΙΠΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ , ΦΙΛΕ ΠΛΑΤ ΑΚΡΙΒΩς ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΠΤΩΜΑΤΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΩς ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ , ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΕΛΕΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΣΤΑ ΛΕΩ ΟΤΑΝ ΜΕ ΠΟΙΑΝΕΙ ΖΑΛΑΔΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ ΑΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΜΗΝΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΟΜΑΙ ΣΠΙΤΙ ΛΟΓΟ ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΑΣΕΙ ΚΑΤΙ .

ΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΤΣΙ ΙΔΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ plato
ΕΔΩ ΚΑΙ 1 ΜΗΝΑ ΑΝΟΙΞΑ ΜΑΓΑΖΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΡΕΩ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ
ΕΚΑΝΑ ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΙΜΑ ΚΑΡΔΙΑ ΚΤΛ ΟΛΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΟΤΑΝ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΣΩ
ΟΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑ .ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΟΙΤΑΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΛΟ ΕΞΩ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΧΝΙΕΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ ΦΟΒΑΣΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ.
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΛΟ ΕΞΩ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΡΕΑ .
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΩ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΝΩ ΕΙΜΟΥΝΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΕΧΩ ΧΑΜΕΝΑ.
ΤΙ ΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ

και γω φοβαμαι να καθομαι μονη θελω συνεχεια να μιλαω με καποιον και να με καθησυχαζει.αλλα δεν μπορω να πρηζω ολο το κοσμο με τους φοβους μου.το χειροτερο ειναι η κοπωση οτι θες να βγεις εξω και να κανεις πραγματα αλλα νιωθεις πτωμα.

Κι εγώ τα ίδια mpempa.Θέλω να με καθησυχάζουν όποτε δεν είμαι καλά,να μιλάω με κάποιον να ξεχνιέμαι.Εχω μεγάλη ανασφάλεια.Αλλά δυστυχώς δεν είναι εύκολο αυτό τις περισσότερες φορές.

γιατι δεν ειναι ευκολο?εγω μονο που σκεφτομαι οτι δεν εχω καποιον να με καθησυχασει με πιανει τρελο αγχος...το ξερω οτι δεν πρεπει να στηριζομαστε συνεχως στους αλλους αλλα καποιες φορες ειναι απαραιτητο.

Εννοώ δεν είναι εύκολο να έχεις συνέχεια κάποιον να σε καθησυχάζει.Και να υπάρχουν κάποιοι κουράζονται κάποια στιγμή.Και είναι λογικό βέβαια.Πόσο να αντέξουν κι αυτοί?

Γεια σας.Και εγώ τον ίδιο φόβο έχω με σας κορίτσια Δεν μπορώ να μένω μόνη μου φοβάμαι ότι θα πάθω κάτι κακό ή θα λιποθυμήσω ή ανακοπή ή εγκεφαλικό ή άλλες τέτοιες βλακείες.Προσπαθώ να είμαι με κάποιον μεχρι να έρθειό αντρας μου αλλά δεν βρίσκω πάντα κάποια φίλη ή την αδερφή μου.Έτσι μένω μόνη μου έχοντας συνεχώς ταχυκαρδία από τον φόβο μου και έχοντας πάντα ανοιχτή την πόρτα αν πάθω κάτι να με βρουν.Δραματική κατάσταση σας καταλαβαλ΄΄ινω απολύτως

Ωχ κατάλαβα..Πολύ δύσκολα..Εγώ δεν μένω μόνη με τίποτα.Δεν μπορώ να το αντέξω.

Πρέπει να προσπαθήσουμε να το ξεπεράσουμε,το οφείλουμε στον εαυτό μας Πολλές φορές νευριάζω με μένα και σκέφτομαι πόσο έχω αλλάξει.Μ άρεσε πολύ η μοναξιά την έβρισκα να ήμουν μόνη να έβλεπα τηλεόραση ξαπλωμένη και να έκανα ότι ήθελα.Τώρα μόνο με τη σκάψη αγχώνομαι...

παιδια εγω τι να πω που σπουδαζω σε αλλη πολη και αναγκαστηκα μενω μονη μου?να πρηξω τη φιλη να κοιμομαστε μαζι λες και ειμαι μωρο?η να φερνω συνεχως τους γονεις μου που τους εχω πρηξει με τους φοβους μου?δεν μπορ ουτε μισο λεπτο μονη.

Δεν γίνεται να πεις στη φίλη σου να συγκατοικίσετε?Είναι και η φίλη σου από άλλο μέρος ή είναι από την πόλη αυτή που σπουδάζετε?