σημερα κηδεψαμε τη μαμα του καλυτερου μου φιλου.τη βρηκαμε μαζι νεκρη στο σπιτι.δε μπορω να βγαλω απο το μυαλο μου τις εικονες και δε μπορω να κοιμηθω.ειμαι σκατα.αυτο που με τρομαζει ειναι οτι με παρακολουθει το πνευμα της.δε μπορω να μεινω καθολου μονη μου ουτε στιγμη.απο την αλλη νιωθω πως ολα ειναι δοκιμασιες για να παρακολουθουν πως αντιδραω στα διαφορα.απο σημερα ξαναηρθε και η γυναικεια φωνη εστω και για λιγο.οπως τωρα.αν και δεν εακουω ακομα σχεδον καθολου τι λεει ειναι σαν να ψιθυριζει αλλα λογικα θα την ακουω οταν θα θελει.ισως επειδη ειχε εξαφανιστει.φοβαμαι.