Νιώθω άσχημα γι αυτό αλλά δεν μετανιώνω..!
Χαιρετώ το φόρουμ, είμαι σε φάση διαβάσματος λόγω των επερχόμενων πανελληνίων του 2017 αν και είμαι 27(σας τα έχω ξανά πει αλλά κάνω εναν πρόλογο),το έναυσμα για να κάνω μια νέα αρχή ήταν ένα άσχημο προσωπικό γεγονός που με οδήγησε στην πόρτα του ψυχολόγου..έχει περάσει σχεδόν χρόνος από το περιστατικό εκείνο που μου έχει κάνει την ψυχολογική μου κατάσταση έθραυστη και γενικά έχω κλειστή στον εαυτό μου..Λοιπον ας πάμε στο σήμερα, στην κυριολεξία..
Τελείωσα το ιδιαίτερο και γιατί είχα μπαφιάσει μέσα στο σπίτι αποφάσισα να πάω για έναν καφέ, μόνη, γιατί κανείς από τους φίλους δεν ήταν διαθέσιμος δουλειές, οικογένειες κλπ.ετοιμάζομαι και βγαίνω στην αγορά για να πάω στα καφέ της πόλης μου καθώς μπαίνω στο μαγαζί βλέπω τον άνθρωπο που εξαιτίας του είμαι όπως είμαι είχα να τον δω έναν χρόνο ήταν μαζι με τον αδερφό του.. και τώρα το σκηνικό για γέλια και για κλάματα, όπως το πάρει κανείς.. δεν με είχαν πάρει γραμμή πάω προς τα εκεί βγάζω το πορτοφόλι μου και του ακουμπάω ένα χαρτονόμισμα στο τραπέζι και του λέω αυτά για τις υπηρεσίες σας τα ζιγκολό πρέπει να πληρόνονται και φεύγω κατευθειαν..δεν προλαβε να πει κατι αιφνιδιστηκε.. δεν με ένοιαξε ούτε ο κόσμος ούτε τίποτα έτρεμα από τα νεύρα μου εκείνη την στιγμή άλλωστε το είχα πει ότι όσος καιρός και να περνούσε αυτό θα το έκανα το είχα σκεφτεί εδώ και μηνες.. ναι ένιωσα άσχημα που φέρθηκα έτσι κάποιος μπορεί να με πει και κατίνα ή ηλιθια αλλά δεν μετανιώνω του άξιζε.. του έμεινε και ένα χαρτζιλίκι στην τελική :P ας το πάρω και λίγο στην πλάκα.. γιατί ακόμα τρέμω από τα νεύρα μου..
