Δεν επιβιώνω πρέπει να ζω με την μαμά μου και τον μπαμπά μου για να ζήσω αλλιώς δεν επιβιώνω.
Printable View
Δεν επιβιώνω πρέπει να ζω με την μαμά μου και τον μπαμπά μου για να ζήσω αλλιώς δεν επιβιώνω.
μια απο τα ιδια!
Τωρα πια αν δεν γυρισεις πισω στο πατρικο είσαι ή ηλιθιος ή αυτοκτονικός.....
Γιατί ούτε εγώ επιβιωνω αν και δουλεύω αν κ για να πω αλήθεια έχω ένα τριαντα τα εκατό να είμαι καλά
Σε νιωθω!!!
Δυστηχως εδω στην Ελλαδα (ή Ελλαδισταν καλυτερα) καθε μερα παλευεις σκληρα, οχι για να ζησεις αλλα για να επιβιωσεις.....
Βρε η μιση Ελλαδα (μην πω και παραπανω) επιβιωνει χαριν των γονιων τους. Τι σκας!! Πες και ενα δοξα σοι ο Θεος που δεν ειμαστε σε κανενα παγκακι με τους πουσταραδες που μας κυβερνανε.
Mnimonio θα με παντρευτεις?
Κι εγω μια απο τα ιδια.. Δεν με καλουν ουτε σε συνεντευξη πια!
παθουσα κ γω...κ μενα που με καλουν θα ειναι μια στο τοσο κ αυτο καμμια απατεωνια κιολας για δουλειες πυραμιδες με ποσοστα
Μην απελπίζεσαι, όπως εσύ, έτσι κι εγώ, έτσι και μεγάλο ποσοστό των νέων της χώρας. Κάποιος γράφει πιο πάνω, δόξα τω Θεώ που δεν μένουμε σε κανένα παγκάκι. Επίσης, αυτοί οι δήθεν που μιλάνε για νέους οι οποίοι δεν ανοίγουν τα φτερά τους, να δηλώσουν επαγγελματική ιδιότητα, γιατί συνήθως ψάχνουν γκόμενους για να συντηρούνται ή στην καλύτερη περιμένουν κάθε μήνα το έμβασμα στην τράπεζα από γονείς για να επιβιώσουν και να λένε μετά "εγώ πώς μένω μόνος/η;"
Αυτή τη συζήτηση έκανα σήμερα με τη σύζυγο ενός φίλου μου, για το γεγονός ότι πολλές κοπέλες επιδιώκουν να βρουν σύντροφο και μελλοντικό σύζυγο κάποιον αποκαταστημένο επαγγελματικά, για να μην ζοριστούν. Στα 30 και αυτή μου είπε κάποτε δεν το αντιλαμβανόμουν, σήμερα όμως το έχω συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να μην αγαπούν κάποιον πραγματικά, αλλά να επιλέγουν να είναι μαζί του για να μην έχουν οικονομικά προβλήματα. Αρχίζει λοιπόν να γίνεται κοινή διαπίστωση.
Δυστυχώς υπάρχουμε κι εμείς οι "ψυχικά ανάπηροι...". Εγώ προσωπικά έχω κάνει πολλές προσπάθειες να ανεξαρτητοποιηθώ (και θα συνεχίσω να το κάνω), αλλά η μοίρα καμιά φορά σου παίζει άσχημα παιχνίδια. Οπότε μην κρίνεται εξ ιδίων τα αλλότρια. Έχουμε κι εμείς τα πτυχία μας, κάνουμε κι εμείς τις προσπάθειές μας, αλλά οι ψυχικές ασθένειες έχουν να κάνουν με χημική ανισορροπία του εγκεφάλου (και όχι μόνο) που σημαίνει πως ΑΝ είσαι τυχερός και επανέλθεις από τον "άλλον κόσμο" στην καλύτερη σου μένουν η δυσκολία συγκέντρωσης, οργάνωσης της σκέψης, να μην μπορείς να αποδίδεις υπό πίεση κλπ... Υπό αυτές τις συνθήκες είναι δύσκολο να εργαστείς και να αποδώσεις όπως πριν. Πραγματικά μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία να αγαπήσω και να αγαπηθώ από έναν άντρα που να με στηρίζει και οικονομικά. Θα προσπαθώ πάλι, όσο περνάει από το χέρι μου, να προσφέρω κι εγώ, αλλά ξέρω ότι κατά κάποιον τρόπο είμαι περιορισμένη ψυχικά και νοητικά. Έχω όμως κι εγώ δικαίωμα να δημιουργήσω μια οικογένεια και να εξασφαλίζω με τον άντρα μου τα προς το ζην για τα παιδιά μου.