Στάση pause

Σας έχει συμβεί αυτό να σέρνεστε για το παραμικρό και να μην έχετε καν όρεξη και για για ευχάριστες δραστηριότητες; κάπως έτσι είμαι, έχω κουραστεί πάρα πολύ αυτή τη στιγμή, η ζωή μου έχει παγώσει και συνέχεια αναβάλλω και αναβάλλω ενώ έχω τόσες υποχρεώσεις , συνέχεια βρίσκω δικαιολογίες να τις αναβάλλω και για όλα φταιει η ριμάδα η κατάθλιψη αλλά πως να το εξηγήσεις στους άλλους, στην επαρχία πια είναι και θέμα ταμπού. Οι γονείς δεν καταλαβαίνουν να με βοηθήσουν,εσεις τι κάνετε; βάζετε μικρούς στόχους πχ και τις πραγματοποιειται; θέλω να πάω διημερο εκδρομη και φοβάμαι οτι δεν θα κοιμηθώ διολου την νύκτα και πως θα μαι ετοιμη το πρωι, εχω και αυπνία, θα θελα να κοιμηθω βαθιά για μέρες να μην πονάω άλλο ψυχικά. Επίσης φοβάμαι πια τα ταξίδια, την νυκτα κτλ.

Quote:

---

Originally Posted by take a break

Σας έχει συμβεί αυτό να σέρνεστε για το παραμικρό και να μην έχετε καν όρεξη και για για ευχάριστες δραστηριότητες; κάπως έτσι είμαι, έχω κουραστεί πάρα πολύ αυτή τη στιγμή, η ζωή μου έχει παγώσει και συνέχεια αναβάλλω και αναβάλλω ενώ έχω τόσες υποχρεώσεις , συνέχεια βρίσκω δικαιολογίες να τις αναβάλλω και για όλα φταιει η ριμάδα η κατάθλιψη αλλά πως να το εξηγήσεις στους άλλους, στην επαρχία πια είναι και θέμα ταμπού. Οι γονείς δεν καταλαβαίνουν να με βοηθήσουν,εσεις τι κάνετε; βάζετε μικρούς στόχους πχ και τις πραγματοποιειται; θέλω να πάω διημερο εκδρομη και φοβάμαι οτι δεν θα κοιμηθώ διολου την νύκτα και πως θα μαι ετοιμη το πρωι, εχω και αυπνία, θα θελα να κοιμηθω βαθιά για μέρες να μην πονάω άλλο ψυχικά.

---

Ναι, είναι φορές που μου συμβαίνει κι εμένα...κι όταν συμβαίνει συνήθως αφήνομαι, δεν έχω τη δύναμη να το αντιμετωπίσω...κι εγώ κοιμάμαι πολύ όταν είμαι χάλια κι υποφέρω ακριβώς για να μην νιώθω...

Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω περισσότερο...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ναι, είναι φορές που μου συμβαίνει κι εμένα...κι όταν συμβαίνει συνήθως αφήνομαι, δεν έχω τη δύναμη να το αντιμετωπίσω...κι εγώ κοιμάμαι πολύ όταν είμαι χάλια κι υποφέρω ακριβώς για να μην νιώθω...

Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω περισσότερο...

---

γλυκεια μου σιγουρα με βοηθας, δεν ξέρεις πόσο και μόνο που ξέρω οτι ειναι και κάποιος αλλος σαν εμενα οχι πως θα το ηθελα, θα ηθελα να σαι καλά

Σαφως ναι ως προς το pause. Αλλα ειναι και θεμα χαρακτηρα πιστευω...
Οσο εχω το περιθωριο και κρινω οτι με παιρνει να αναβαλλω, αναβαλλω.
Αν δεν με παιρνει, θα τσακιστω στο τρεξιμο...
Εγω ημερολογιο κραταω με λιστα υποχρεωσεων. Τα καλα του ψυχαναγκαστικου αυτα :)
πχ αυτη τη βδομαδα εχω αυτες τις εκκρεμοτητες, αρα φτιαχνω αυτο το προγραμμα. Και απλα το εφαρμοζω, δεν το σκεφτομαι πωωωω θα παω στη σταση να παρω το λεωφορειο, και κανει κρυο, βαριεμαιιιιιιιι κλπ. Απλα το κανω. Και μπαινεις μετα στο ρυθμο και ολα κυλανε.
Σερνομαστε οταν υπεραναλυουμε, σκεφτομαστε, φαντασιωνομαστε και φορτωνουμε το μυαλο μας με αρνητικα και βαριδια.
Λιγη πιεση δεν κανει κακο...

Θα μπορουσες να διεκπεραιωνεις μια υποχρεωση καθε 2 μερες. 1 μερα να εισαι σπιτι, 1 μερα η δουλεια κλπ. Ή εστω 1 φορα τη βδομαδα δουλεια και 6 μερες σπιτι.
Για να πας εκδρομη πρεπει να εχεις και τα κεφια, αλλιως δεν γινεται... η εκδρομη εχει και τα δυσκολακια της, να ξυπνησεις πρωι, να εχεις βαλιτσα, να εισαι στην ωρα σου, να ακολουθεις την ομαδα κλπ κλπ Αν εισαι χαλια, δεν θα σε βοηθησει...
Πιστευω θα σε βοηθουσε μια χαλαρη βολτα στη φυση πρωι-απογευμα, για δοκιμασε το...
Επειδη αν καταλαβα καλα εχεις προσλαμβανουσες απο εκκλησια και πνευματικοτητα, και οι ακολουθιες βοηθανε. Αν μπορεις, και βρεις ενα εκκλησακι με λιγο κοσμο και ησυχια ειναι ό,τι καλυτερο.

Quote:

---

Originally Posted by take a break

γλυκεια μου σιγουρα με βοηθας, δεν ξέρεις πόσο και μόνο που ξέρω οτι ειναι και κάποιος αλλος σαν εμενα οχι πως θα το ηθελα, θα ηθελα να σαι καλά

---

Χαίρομαι γι' αυτό... :) (που σε βοηθάω)
Ότι χρειαστείς εδώ είμαστε...εμένα κάτι που με ανακουφίζει είναι το shopping therapy όταν έχω λεφτά...ούτε αυτό δεν είναι κάτι που θέλεις να κάνεις; (στο λέω σαν ιδέα)

Μαρα μου λες υπεροχα πραγματα, πληρωνα και κανεις δεν μου τα πε αυτα , ουτε με εβαλε σε ενα προγραμμα που ειμαι απρογραμματιστη τελειως και πια ειμαι καναπε και ιντερνετ αν και εχω δραστηριοτητες απλα δεν παω καποιες φορες με αστειες δικαιολογιες! Ναι ενα μικρο εκκλησακι ετσι οπως τα λες ολα! Ποσο καλα μου τα λες μεγαλο θεμα να φαντασιωνεσαι πραγματα και να φοβασαι.
.. Χρηματα δεν εχω κυκνε μου αλλιως ναι μου αρεσει πολυ και ναι σιγουρα βοηθαει

take a break γειά σου, είμαι πάνω κάτω στην ίδια κατάσταση.. Αναβάλλω σκηνικά στη ζωή μου γιατί δεν έχω δύναμη να κάνω κάτι γι'αυτό. Σίγουρα δεν είσαι η μόνη.. Δεν ξέρω πως να σε βοηθήσω,απλά με κάνει να νιώθω καλύτερα το οτι υπάρχουν κ άλλοι που νιώθουν έτσι. Ελπίζω κ εσένα. Το να κάνεις μικροδραστηριότητες όπως το να φτιάχνεις πάζλ ή να μαγειρεύεις πχ πώς σου φαίνεται? Θα μου πεις τώρα αυτό τί σχέση έχει με αυτό που νιώθεις.. Είναι απλά κάτι μικρό που σε βγάζει από την ακινησία κ τη μιζέρια. Ίσως??

Κατάθλιψη, η αιώνια αναβολή της ζωής... Κάθε βράδυ ξενυχτάω, (φοβάμαι να αντιληφθώ ότι έχω αυπνίες) και κάθε πρωί αναβάλω... Λέω από αύριο και το δικό μου αύριο δεν έρχεται ποτέ!
"Αύριο λες, και μέσα σ αυτή τη μικρή αναβολή, παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ." Ν. Λ.
Στον προγραμματισμό δεν είμαι καλή, όμως προσπαθώ να παλέψω τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας, πάντα είμαι λίγο πίσω, όμως σιγά σιγά κάτι γίνεται... Πρώτα περπάτημα κι έπειτα το τρέξιμο!

Νιωθω λες και ειμαι σε σταθμο τρενου...
Γνωριζω πως πρεπει να αγορασω το εισιτηριο και να διαλεξω προορισμο αλλά η διαταραχη με εχει φερει στο pause and freeze. Ο χρονος δεν σταματα, οι επιβατες ανεβαινουν φευγουν κτλ αλλά εγω ακομα εκει.

Ο τιτλος του Thread μου εφερε στο νου ακριβως αυτη την παρομοιωση - εμπειρια που αισθανομαι. Η μονη λογικη λυση στη στασιμοτητα αυτη απο οσα εχω διαβασει ή κουβεντιασει ειναι το αντιστροφο. Η δραση.

Τωρα το ποια θα ειναι η δραση παει αναλογα τις επιλογες, τις αντοχες, τα δεδομενα και την επιθυμια.
Καπως θα τη παλεψουμε :)

κοριτσια το ΘΥΡΕΟΕΙΔΗ σας τον εχετε ελεγξει??
Βιταμινη D και Β12? φερριτινη??
τρωτε καλα? με προγραμμα διατροφη??

και απο ΚΙΝΗΤΡΑ πως τα πατε?
εγω οταν εχω κινητρο κανω θαυματα. Οταν δεν εχω κινητρο, βουλιαζω στο βαλτο μου... δεν ειναι ακριβως καταθλιψη αυτο, εχω προγραμματιστει να λειτουργω στη λογικη του κινητρο-δραση-επιβραβευση-δραση.
Αν δεν εχω κινητρο δεν ξεκιναω και αν δεν ανταμειφθω για τον κοπο μου δεν συνεχιζω... σε αυτο νομιζω πρεπει να αυτοψυχαναλυθω...

Μαρα φοβηθηκα να παω ενα διημερο και τωρα φοβαμαι να παω καο μονοημερο . Χτες θα βγαινα εξω και με φαγε η γκρινια της μητερας μου αν βγαινω βραδυ λεει ανεβαζει πιεση ειναι που εχω να αντιπαλεψω την καταθλιψη δεν εχω και κοσμο να συννοηθω και διημερο να πηγαινα θα κατεληγε νοσοκομειο με υψηλη πιεση πραγματικα απελπιζομαι καποιες φορες

Εγώ προσωπικά ότι κίνητρο είχα, τώρα το έχω χάσει... Ό,τι και να κάνω δεν έχει κανένα νόημα... Απλώς βλέπω τη ζωή μου να περνάει από μπροστά μου...

Quote:

---

Originally Posted by Έρις

Εγώ προσωπικά ότι κίνητρο είχα, τώρα το έχω χάσει... Ό,τι και να κάνω δεν έχει κανένα νόημα... Απλώς βλέπω τη ζωή μου να περνάει από μπροστά μου...

---

ερις μου οχι για εναν ανδρα, εγω τα βλεπω πολύ σφαιρικά τα πραγματα και οι βόλτες μου αρεσουν και η επαγγελματική επιτυχια και οι φιλιες ακομα και με φιλες-γυναικες για καφεδακι και ψωνια, οχι όλα για εναν άνδρα, οχι

Δεν είναι για έναν άνδρα, ο άνδρας είναι η αφορμή όχι η αιτία... Ο άνδρας απλώς φρόντισε να κάνει την κατάσταση χειρότερη... Αυτός είναι ο λόγος, που σταμάτησα να πηγαίνω και στην ψυχολόγο... Μου έβαλε τις φωνές και μου είπε για έναν άνδρα; ...Είναι μία υπεραπλούστευση, αν δεν ήμουν καταθλιπτική θα διαχειριζόμουν αλλιώς την κατάσταση του χωρισμού. Ωστόσο, άνοιξαν όλες οι πληγές από το προηγούμενο επεισόδιο κατάθλιψης κι ακόμη περισσότερες, καθώς επίσης νίωθω τόσο ταπεινωμένη, που από την αυτολύπηση αποκόμισα κι ένα κοινωνικό άγχος... ούτε τους φίλους μου μπορώ να απολαύσω πλέον.. Δεν είναι το ασήκωτο βάρος μόνο ο χωρισμός, αλλά και όσαν συνέβησαν πριν.