BULLYING

Ναι ειχα και γω προβλημα με παληκαραδες... Ως τη τριτη Γυμνασιου. Στο λυκειο δεν αντιμετωπισα προβλημα ουτε στη σχολή. Αλλα ως τοτε που ειχα, το προβλημα ηταν εντονο. Ενας μου ειχε κανει τη ζωη ΚΟΛΑΣΗ στην Α Γυμνασιου. Ολο με κοροιδευε, με πειραζε και με μειωνε. Ηταν οτι χειροτερο μου ειχε συμβει. Ηταν τριετης στην Α γυμνασιου - δυο χρονια μεγαλυτερος μου και ολο με απειλουσε... Δεν με χτυπησε ποτε αλλα ο φοβος οτι θα με χτυπήσει ηταν σε μενα πολυ εντονος και με εκανε να ειμαι χαλια. Μου δημιουργησε φοβια - φοβομουν να παω στο σχολειο. Ευτυχως ξαναμεινε και παρατησε το σχολειο και στη β γυμνασιου απαλλάχθηκα από αυτον. Ειχα επίσης προβλημα με αλλους παληκαραδες στο φροντιστηριο Αγγλικών. Ηταν μεγαλυτεροι μου και με κοροιδευαν και με μειωναν και αυτοι. Δεν μπορουσα να κανω τιποτα ηταν μεγαλόσωμοι και γω μικροσωμος και δεν μπορουσα να τους επιβληθω με τα χερια. Ποτε δεν ημουν φιλοπολεμος τυπος εξαλλου. Με το που ηρθα Αθηνα από επαρχια που ημουν και πηγα λυκειο, εχοντας στο μυαλο τις οδυνηρες εμπειριες από το Γυμνασιο και τα Αγγλικα νομιζα οτι στην Αθηνα τα πράγματα θα ηταν χειροτερα. Νομιζα στην Αθηνα ολοι ειναι αληταραδες και θα με φανε ζωντανο. Τελικα δεν αντιμετωπισα προβλήματα με <<μπουληδες>> στην Αθηνα εκτος από κατι ασημαντα ψιλοπεριστατικα. Παρολα αυτα ειχα το φοβο για αρκετο καιρο. Ουτε στη σχολη αντιμετωπισα προβλημα ευτυχως. Θυμαμαι κατα καιρους αυτα που πέρασα στο Γυμνασιο και αισθανομαι καπως. Αλλα δεν μπορουσα να κανω κατι ηταν πιο δυνατοι και μεγαλόσωμοι από μενα... Τωρα πλέον ολα αυτα ειναι αναμνηση αλλα στην πολη που τελειωσα δημοτικο, γυμνασιο εχω να πάω 10 χρονια από τοτε που έφυγα. Ενας λογος ειναι οτι υποσυνειδητα φοβαμαι ακομα μηπως πετυχω κανεναν από εκεινους που με κοροιδευαν...

Εγω παιδιά έχω φάει αρκετό ξύλο από \"παλληκαράδες\" και νταήδες της συμφοράς.Στο δημοτικό με πείραζε συνέχεια ένας μου βαζε τρικλοποδιές με πέταγε κάτω και με προκαλούσε.Στο γυμνάσιο πάλι ένας άλλος με έφτυνε και έκανε τα πάντα για να με φέρει στο σημείο να του χώσω ξύλο μια φορά.Στο λύκειο ευτυχώς τα κωλόπαιδα ωρίμασαν και δεν έριχναν ξύλο.Υπήρχε όμως και η ψυχολογική πρόκληση από μερικούς που με κορόιδευαν ή με ειρωνέυονταν επειδή ήμουν αρκετά μαζεμένος σαν χαρακτήρας.Αυτές οι συμπεριφορές μου έχουν δημιουργήσει ψυχολογικά όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση όταν είμαι με άλλα άγνωστα άτομα και φόβο απόρριψης.Ακόμε δεν τα χω ξεπεράσει τελείως παρά το γεγονός ότι έχω κάνει παρέες και πλέον ειμαι κοινωνικό άτομο.

Εμενα στο γυμνασιο ειχα πολλους απο δαυτους.Με ειχαν βγαλει παρατσουκλι που το φωναζαν ολοι.Ειχα πλακωθει με 1-2.Στο λυκειο λιγοτερο τα πραματα.Στα αγγλικα με εναν επισης μου ειχε κανει μαυρη την ζωη οσπου πλακωθηκα και μαζι του.Στον μπασκετ που πηγαινα τον συλλογο παλι τα ιδια πλακωθηκα και εκει με εναν.Στον ΟΑΕΔ παλι τα ιδια του τα χωνα και γω κανονικα ομως.Γενικα οσα μερη περασα με πιτσρικαρια ολα ειχαν μια μικρη ιδια χαρτογραφια.
Ισως να ναι και αυτοσ ο λογος που ειμουν τοσο κλειστο ατομο μεχρι να πω την αλη8εια πριν 1 χρονο.Με ξενους δεν μπορουσα ποτε να κα8ομαι.Πολλους μαζι.

Αυτος που μου ειχε κανει τη ζωη πατινι στην Α\'γυμνασιου μου ειχε βγαλει και ενα εντελως γλοιωδες παρατσούκλι και μου το χε κολλησει και με ειχε κανει να αισθανομαι πολυ άσχημα. Ευτυχως μονο στην α γυμνασιου το χα μετα ξεχαστηκε. Στο δημοτικο ειχα αλλο... Ευτυχως στο λυκειο τελειωσαν ολα αυτα.

τετοιους παλληκαραδες καραγκιοζηδες ειχα απο την 1η δημοτικου μεχρι την 3η λυκειου. αλλες φορες γινονταν πιο φορτικοι και αλλες φορες δεν ειχα κανενα προβλημα. αυτοι ηταμ ο λογος που ειχα συνεχεια αγχος και σχετικα χαμηλη αυτοεκτιμηση. μετα το σχολειο βρηκα τηυν υγεια μου.

οπως το εχω φιλοσοφησει το θεμα, το προβλημα δεν ειναι οτι ημουν αδυναμος, απλα η ανατροφη που επερνα απο το σπιτι τελικα δεν εφαρμοζοταν στο σχολειο. στο σπιτι επερνα παντα αγαπη, και με μαθαιναν να μην κοροιδευω τους αλλους και να λυνω με συζητηση τις διαφορες μου με τους αλλους. στην πραγματικοτητα ομως για να αντιμετωπισω το σχολειο και τους συμμαθητες μου επρεπε οι γοινεις μου να με ειχαν προετοιμασει για πολεμο. αναρωτιεμαι αν συμφωνειτε με αυτη την παραγραφο και αν στην τελικη ισχυει αυτο που ειπα και για εσας.

αυτο που με βοηθησε ειναι οτι στο τελος του λυκειου επειδη μισουσα τους συμμαθητες μου και ολοι ειχαν μαγγεψει (οπου μαγγια ηταν να τρως αποβολες και να την \'\'λες\'\' στον καθηγητη και να εισαι ο πιο χαλια μαθητης), ηταν οτι το βαλα πεισμα να γραψω καλα στις πανελληνιες και να περασω στο πανεπιστημιο για να μην τους μοιασω. επισης αυτο που με εκανε να εχω οση αυτοπεποιθηση δεν ειχα ποτε μου ηταν οτι ασχοληθηκα με τις πολεμικες τεχνες. ετσι, αν απο σποντα τυχαινε να συναντησω κανενα στο δρομο, θα εφτυνε αιμα απο το ξυλο που θα ετρωγε (τωρα λογω πανικων σταματησα τον αθλητισμο γενικοτερα, αλλα ελπιζω να επανακαμψω στο μελλον).

αυτο που εχω να παρατηρησω ειναι οτι τελικα ειμαστε οτι σκεφτομαστε. αν θεωρουμε τον εαυτο μας αποτυχημενο τοτε ειμαστε αποτυχημενοι, αν οχι τοτε ειμαστε πετυχημενοι. το τι σκεφτομαστε ειναι ομως δικη μας επιλογη...
σιγουρα πολλα πραματα στη ζωη δεν τα επιλεγουμε, απλα μας τυχαινουν. εμεις ομως αποφασιζουμε με ποιο τροπο θα τα αντιμετωπισουμε.

Και μενα με πειραζαν στο σχολειο αλλα τους πειραζα και εγω...καλα καναν και με πειραζαν και κοινωνικοποιηθηκα λιγο γιατι σαν παιδι ημουν πολυ παραξενο...εντελως στον κοσμο μου...daydreamer ολκης (ολοι λιγο πολυ ειναι σαν παιδια αλλα εγω ημουν ειδικη περιπτωση).
Οταν περασα φοιτητης ολα αλλαξαν και ημουν απο αυτους που συγκεντρωναν παντα κοσμο γυρω τους...και δεν αντιμετωπισα ποτε προβλημα με παληκαραδες ή κακη συμπεριφορα προς το ατομο μου.

να πω την αληθεια και εγω ειχα τετοια νταλαβερια.
Με πειραζαν οσο να ναι, αλλα το αντιμετωπισα στο να πειραζω και εγω.
Θα μου χωσεις μπουνια ρε φιλε?
παρε κλωτσια να εχεις να πορευεσαι....

Στην ουσια, ειναι μια διαδικασια κοινωνικοποιησης και αυτη, στην οποια πρεπει να βρεις το θαρρος να ανταπεξελθεις.
Με δεδομενο τον ανταγωνισμο που υπαρχει, δεν παιζει να ξεφυγεις για αυτο παντα ειχα στη ζωη μου να βγαινω μπροστα σε τετοιες περιπτωσεις.
Δηλαδη οταν με πειραζε καποιος, εγω του το γυρνουσα στο διπλο, ουτε καν το ιδιο.
Σημερα το ιδιο θα συμβουλευα να κανει και ενας νεωτερος μου, αναμφιβολα....

θεωρητικα εχεις δικιο αλλα τι γινεται αν εχεις να κανεις με εναν που ειναι 140 κιλα και σε περνάει 2 κεφαλια? Ναι εναν τετοιο ειχα εγω που με κοροιδευε και με πειραζε στο φροντιστηριο Αγγλικών...

Πολλους πλακωσα...ηταν ενας που παντα με πλακωνε...ηταν τεραστιος,με πλακωσε πολλες φορες αλλα ποτε δεν εκανα πισω ας ηξερα οτι θα της φαω (ηξερα τροπος του λεγειν ημουν και υπεραισιοδοξος:P).Δεν μπορω να σου πω ποιος ειναι ο σωστος τροπος...γιατι ειναι παντα τοσες οι μικρολεπτομερειες σε καθε περιπτωση.

Στην Α γυμνασίου , σε τμήμα που μπαίνω πολλές ώρες , στη διάρκεια συζήτησης στην τάξη , ενα αγοράκι ξέσπασε σε κλάματα λέγοντας οτι κάποιοι συμμαθητές του τον κοροιδεύουν συνέχεια !! Οι συμμαθητές του απάντησαν οτι το κάνουν για πλάκα και δεν θέλουν να τον στεναχωρήσουν και ενας μικρός μικρόσωμος μου είπε οτι οι άλλοι του λένε οτι αυτός δεν τολμά να κοροιδεψει το συγκεκριμμένο παιδί γιατι τον φοβάται .
Τους έκανα φυσικά κουβέντα και φάνηκαν να κατάλαβαν οτι δεν πρέπει να ξαναγίνει . Ομως το ξαναέκαναν πρόσφατα και καλά για πλάκα πάλι . Τους ξαναμίλησα , του ξαναζητήσαν συγνώμη , τους ξαναμόνιασα . Ελπίζω να μην έχουμε πάλι τα ίδια .
Πραγματικά τον λυπήθηκα . Και τα υπόλοιπα παιδιά το έκαναν για παιχνίδι και παρέσυρε το ενα το άλλο .

Οταν όλοι στρέφονται εναντίον ενός , είναι πολύ χειρότερο για αυτόν τον ένα , που δεν έχει ενα φίλο που να μην τον κοροιδεύει και που έχει και οικογενειακά προβλήματα .

Δεν παει ετσι...φυσικα αν βαλει τα κλαματα θα αισθανθουν ασχημα οι αλλοι...στιγμιαια...ισως,αλλ� � παλι τα ιδια.Ισως και να το προκαλει αθελα του.Δεν πρεπει να ζηταει βοηθεια...εμενα μου προσφερε μια φορα βοηθεια ενας καθηγητης και αισθανθηκα ασχημα που εβαλα τα κλαματα...δεν ηθελα βοηθεια...βεβαια ειναι τοσες οι λεπτομερειες μονο θεωρητικη συζητηση μπορουμε να κανουμε.
Ισως να ειναι ο τροπος να προσελκυει την προσοχη.
Εγω για να σας δωσω να καταλαβετε ημουν απο τα παιδια \"νουμερα\" για τους αλλους με παρατσουκλια και χιλια δυο...αλλα ημουν παντα καλα με τον εαυτο μου...και δεν εκανα πισω.

Το παιδιά προσπαθούν να βρουν και ένα αποκούμπι νομίζω . Βρίσκουν προφανώς στον μικρό εύφορο έδαφος και το κάνουν . Αλλά ο μικρός για να φτάσει στο σημείο να βάλλει τα κλάματα και να ζητήσει βοήθεια , προφανώς δεν μπορεί να το χειριστεί αλλιώς .

Λες να μην πρέπει να ανακατεύομαι ?

Πάντως ο μικρός απο τότε που έγινε η συζήτηση προσπαθεί να φτιάξει λίγο την εικόνα του στην τάξη . Κάποια παιδιά τον υπερασπίστηκαν και νιώθω ότι αυτό το είχε ανάγκη .

Οι γονείς του εξάλλου τον έχουν παρατημένο .

Δεν ξερω kleiw...αν ζητα βοηθεια την προσφερεις φυσικα...αλλα μην δινεις βοηθεια με το παραμικρο.
Φυσικα αν καποιος εχει πιασει ενα μαθητη και του παταει που λεμε το κεφαλι θα επεμβεις...αλλα μην επεμβαινεις σε ασημαντες καταστασεις...αστα να τα βγαλουν περα μονα τους.
Τωρα δεν ξερω...δεν εχω διαβασει και ποτε παιδοψυχολογια...μονο τις προσωπικες εμπειριες μου εχω και εγω ημουν \"ανω ποταμων\".
Θυμαμαι που ειχα παει κατασκηνωση και ηταν παιδι που ολοι το πειραζαν βαναυσα...ανακατευτηκα τσακωθηκα με ολους και τον βοηθησα...και αυτος πηρε ενα λαστιχο και με καταβρεξε γιατι προφανως δεν αισθανοταν οτι χρειαζεται βοηθεια και του πληγωθηκε η υπερηφανεια.

Quote:

---

Originally posted by Winston_man
θεωρητικα εχεις δικιο αλλα τι γινεται αν εχεις να κανεις με εναν που ειναι 140 κιλα και σε περνάει 2 κεφαλια? Ναι εναν τετοιο ειχα εγω που με κοροιδευε και με πειραζε στο φροντιστηριο Αγγλικών...

---

καποιες φορες, πρεπει να τα βαλεις και με καποιον που ειναι αρκετα πανω απο εσενα.
Δεν εχει σημασια αν θα νικησεις η θα χασεις, σημασια εχει εσυ τι σημαντικοτητα δινεις ο ιδιος στον εαυτο σου.
Τετοια μαθηματα θα σε ακολουθουν σε ολοκληρη την ζωη σου.

Quote:

---

Originally posted by BNW24
Υπομονή. Θα έρθει η ώρα της εκδίκισης του σπασίκλα. Θα είμαστε σε κάποια καθωσπρέπει διοικητική θέση και οι μπούληδες θα μας παρακαλάνε για μια τιποτένια θέση στην εταιρία. Εμείς όμως θα τους δείξουμε την πόρτα και θα χαιρόμαστε που ψοφοπεινάνε. ʼν το παρακάνουμε όμως ίσως να βάλουν ανθρώπους να μας δείρουν, γι΄αυτό προσοχή.

---

με τετοια τακτικη κινεισαι στο ιδιο επιπεδο με αυτους που απεχθανεσαι.
Κατ εμε εντελως λαθος.