απώλεια γατούλας

Καλησπέρα.. . Χθες έχασα τον αγαπημένο μου γατούλη (του κτύπησε ένα αμάξι στο κεφάλι έξω από το σπίτι, όταν είχε βγει για λίγο έξω). Είμαι πραγματικά χάλια και νιώθω ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Νιώθω λες και έχασα έναν δικό μου άνθρωπο και νιώθω ότι αυτό το πράγμα θα με τρελάνει.. Το είχα από την ημέρα που γεννήθηκε, μεγάλωσε μέσα στο σπίτι, το λάτρευα, πέρναγα όλο το χρόνο μου μαζί του, ήταν συνέχεια μαζί μου, κοιμόμασταν και μαζί. Πραγματικά δεν ξέρω τι χρειάζεται να κάνω για να νιώσω καλύτερα, ούτε πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να απαλύνει όλο αυτό που νιώθω :( Το ξέρω ότι υπάρχουν τόσα προβλήματα στο κόσμο, το ξέρω ότι σίγουρα είναι χειρότερο να χάνεις τους γονεις σου, τον άντρα σου κλπ αλλά δεν είναι θέμα σύγκρισης πιστεύω.. Άλλος πόνος ο ένας κι άλλος ο άλλος. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή νιώθω ένα τεράστιο κενό και δεν ξέρω πότε και αν θα νιώσω καλύτερα :( Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτή τη στιγμή πονάω πολύ και κλαίω συνέχεια, το σκέφτομαι συνέχεια το γατάκι, μου λείπει αφόρητα..

Quote:

---

Originally Posted by marsad

Καλησπέρα.. . Χθες έχασα τον αγαπημένο μου γατούλη (του κτύπησε ένα αμάξι στο κεφάλι έξω από το σπίτι, όταν είχε βγει για λίγο έξω). Είμαι πραγματικά χάλια και νιώθω ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Νιώθω λες και έχασα έναν δικό μου άνθρωπο και νιώθω ότι αυτό το πράγμα θα με τρελάνει.. Το είχα από την ημέρα που γεννήθηκε, μεγάλωσε μέσα στο σπίτι, το λάτρευα, πέρναγα όλο το χρόνο μου μαζί του, ήταν συνέχεια μαζί μου, κοιμόμασταν και μαζί. Πραγματικά δεν ξέρω τι χρειάζεται να κάνω για να νιώσω καλύτερα, ούτε πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να απαλύνει όλο αυτό που νιώθω :( Το ξέρω ότι υπάρχουν τόσα προβλήματα στο κόσμο, το ξέρω ότι σίγουρα είναι χειρότερο να χάνεις τους γονεις σου, τον άντρα σου κλπ αλλά δεν είναι θέμα σύγκρισης πιστεύω.. Άλλος πόνος ο ένας κι άλλος ο άλλος. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή νιώθω ένα τεράστιο κενό και δεν ξέρω πότε και αν θα νιώσω καλύτερα :( Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτή τη στιγμή πονάω πολύ και κλαίω συνέχεια, το σκέφτομαι συνέχεια το γατάκι, μου λείπει αφόρητα..

---

ειναι γλυκο να ακους οτι υπαρχει τετοιο δεσιμο μεταξυ ανθρωπου και ζωου..

δυστυχως ετσι ειναι οπως και με τους ανθρωπους και με τα κατοικιδια..καποια στιγμη πεθαινουνε...
τουλαχιστον σκεψου οτι ο γατουλης σου εφυγε μια και εξω δεν ταλαιπωρηθηκε ενω με τα γεραματα θα εφευγε με πονους κ.λ.π...
πρεπει να μαθεις να ζεις με τον θανατο και να τον αποδεχεσαι,δυστυχως κανενας δεν ειναι αθανατος..

λογικο κατα αλλα να θρηνεις και να πονας εφοσον του ειχες αδυναμια........θα περασει με τον καιρο..προσπαθησε να ηρεμησεις...
παρε και ενα καινουργιο γατακι..

και εγω ειχα παλια γατουλες ,αλλα επειδη τις λυπομουνα να τις αφηνω μονο μεσα στο σπιτι ,παντα μου τις σκοτωνανε η με αμαξι η με φολες...και δεν ξαναπηρα

Eυχαριστω πολυ για την απαντηση.. Αν ηταν πιο μεγαλο, θα ελεγα αυτο που ειπες οτι καλυτερα που δεν ταλαιπωρηθηκε με γεραματα, αλλα το κακομοιρο ουτε 1 χρονο δεν εκλεισε.. Ηταν η μεγαλη μου αγαπη, διπλα μου παντα, διαβαζα διπλα μου, στον υπολογιστη κι αυτος διπλα μου, δουλευα κι αυτο διπλα μου... Τον ειχα μαθει τοσο καλα κι αυτος εμενα. Τον λατρευα.. Πραγματικα δεν ξερω ποτε θα περασει αυτο το πραγμα, ισως να εκανα λαθος που συνδεθηκα τοσο πολυ αλλα τωρα εγινε και νιωθω μεγαλο κενο.. Και συνεχεια σκεφτομαι ''γιατι βγηκε εκεινο το δευτερολεπτο'' '' γιατι επρεπε εκεινη τη στιγμη'' κλπ κλπ. Και νιωθω πως εγω φταιω για αυτο :(

ε εαν δεν εβγενε εκεινη την στιγμη θα εβγαινε καποια αλλη...οποτε το ιδιο αποτελεσμα..μην σκεφτεσαι ετσι...

δεν φταις για τπτ.....θα ετρεχε κανενας και θα τον πατησε....

παρε εναν καινουργιο γατουλη...και μην το αφηνεις να βγαινει

:( Λυπαμαι για την απωλεια σου !!!

Το εχω βιωσει και περασε μετα απο μηνες το αισθημα κενου και η ενοχη φυσικα γιατι και εμενα αμαξι ή κατι αλλο το χτυπησε και δε πηρα χαμπαρι πότε προλαβε να βγει εξω.
Περασαν χρονια και θυμαμαι την ημερομηνια, την στιγμη, την αισθηση. Παγωσα και εν μερει ημουν τυχερη που βοηθησε ανθρωπος γιατι δε μπορουσα να κουνηθω απο το σκηνικο.

Μου λειπει, δεν ξανα υιοθετησα γιατι δε θελω να ξανα ζησω κατι αναλογο αλλά οσο χρονο περασα με το πλασματακι μου ξερω πως εδωσα οτι καλυτερο ειχα και ελαβα εξισου.

Υπαρχει και φορουμ υποστηριξης για ακριβως αυτο το θεμα. Απαγορευεται η παραπομπη σε λινκ αλλά θα σε στηριξουν, ειμαι σιγουρη.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

:( Λυπαμαι για την απωλεια σου !!!

Το εχω βιωσει και περασε μετα απο μηνες το αισθημα κενου και η ενοχη φυσικα γιατι και εμενα αμαξι ή κατι αλλο το χτυπησε και δε πηρα χαμπαρι πότε προλαβε να βγει εξω.
Περασαν χρονια και θυμαμαι την ημερομηνια, την στιγμη, την αισθηση. Παγωσα και εν μερει ημουν τυχερη που βοηθησε ανθρωπος γιατι δε μπορουσα να κουνηθω απο το σκηνικο.

Μου λειπει, δεν ξανα υιοθετησα γιατι δε θελω να ξανα ζησω κατι αναλογο αλλά οσο χρονο περασα με το πλασματακι μου ξερω πως εδωσα οτι καλυτερο ειχα και ελαβα εξισου.

Υπαρχει και φορουμ υποστηριξης για ακριβως αυτο το θεμα. Απαγορευεται η παραπομπη σε λινκ αλλά θα σε στηριξουν, ειμαι σιγουρη.

---

Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Και εγω δεν μπορούσα να κουνηθώ, έκλαιγα σα μικρό παιδί. :( Όλα έγιναν πολύ γρήγορα.. Ούτε που κατάλαβα πόσο γρήγορα. Πραγματικά το σκέφτομαι συνέχεια, εκείνο το δευτερόλεπτο... Δε ξέρω αν θα περάσει , πότε θα περάσει , πότε θα νιώσω καλύτερα αλλά αυτή τη στιγμή υποφέρω και δεν ξέρω καν τι να κάνω να νιώσω καλύτερα. Μακαρί να το είχα εδώ κοντά μου και τι στο κόσμο.. Το γλυκούλι μου πόσο το λατρευα...

Marsad, καταρχήν λυπάμαι πολύ... :(

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσουν καθόλου αυτά που θα πω αλλά το ελπίζω...σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχω χάσει πολλά ζωάκια μιας κι ασχολούμαι μαζί τους από μικρό κοριτσάκι και ξέρω πόσο πονάει...μάλιστα σε ένα από αυτά έκλαψα τόσο πολύ που αρρώστησα και μ' έτρεχε ο αδελφός μου στα επείγοντα με δύσπνοια, ναυτία κλπ...δεν μπορούσα ν' αναπνεύσω και φώναξα με όση δύναμη είχα κάποιον να ξυπνήσει μιας και ξύπνησα έτσι μέσα στη νύχτα...είμαι σίγουρη ότι το γατάκι μου όπως και το δικό σου δεν θα ήθελαν να μας βλέπουν να υποφέρουμε...προσπάθησε να θυμάσαι τις καλές στιγμές όσο μπορείς και να σκέφτεσαι ότι ήταν τυχερό που έζησε μαζί σου που το αγαπάς τόσο πολύ...

Σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα ειπες.. Μου δίνουν κάποια δύναμη και γενικά το να ξέρεις οτι το έχουν περάσει κι άλλοι και σε καταλαβαίνουν είναι πολύ σημαντικό. Δυστυχώς εμένα ήταν η πρώτη φορά που είχα γατάκι που δέθηκα που το ένιωσα τόσο δικό μου πλασματάκι που το λάτρεψα, και είναι επίσης η πρώτη φορά που χάνω ένα γατάκι που μου ήρθε κάπως απότομο όλο αυτό και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ και πως να το ξεπεράσω και δεν ξέρω καν πόσο φυσιολογικό είναι που το νιώθω τόσο έντονα όλο αυτό το αίσθημα της θλίψης...

Quote:

---

Originally Posted by marsad

Σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα ειπες.. Μου δίνουν κάποια δύναμη και γενικά το να ξέρεις οτι το έχουν περάσει κι άλλοι και σε καταλαβαίνουν είναι πολύ σημαντικό. Δυστυχώς εμένα ήταν η πρώτη φορά που είχα γατάκι που δέθηκα που το ένιωσα τόσο δικό μου πλασματάκι που το λάτρεψα, και είναι επίσης η πρώτη φορά που χάνω ένα γατάκι που μου ήρθε κάπως απότομο όλο αυτό και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ και πως να το ξεπεράσω και δεν ξέρω καν πόσο φυσιολογικό είναι που το νιώθω τόσο έντονα όλο αυτό το αίσθημα της θλίψης...

---

Θεωρώ πως είναι απόλυτα φυσιολογικό, μην επιβαρύνεις με τέτοια ερωτήματα τον ψυχισμό σου...άσε τα συναισθήματα σου ελεύθερα και θα έρθει κάποια στιγμή που δεν θα πονάει τόσο πολύ...κι αν θέλεις βάλε μια φωτογραφία του στο χώρο σου, εγώ το κάνω κάθε φορά που χάνω ένα και με ανακουφίζει να το βλέπω σαν να υπάρχει ακόμα...

Quote:

---

Originally Posted by marsad

Καλησπέρα.. . Χθες έχασα τον αγαπημένο μου γατούλη (του κτύπησε ένα αμάξι στο κεφάλι έξω από το σπίτι, όταν είχε βγει για λίγο έξω). Είμαι πραγματικά χάλια και νιώθω ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Νιώθω λες και έχασα έναν δικό μου άνθρωπο και νιώθω ότι αυτό το πράγμα θα με τρελάνει.. Το είχα από την ημέρα που γεννήθηκε, μεγάλωσε μέσα στο σπίτι, το λάτρευα, πέρναγα όλο το χρόνο μου μαζί του, ήταν συνέχεια μαζί μου, κοιμόμασταν και μαζί. Πραγματικά δεν ξέρω τι χρειάζεται να κάνω για να νιώσω καλύτερα, ούτε πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να απαλύνει όλο αυτό που νιώθω :( Το ξέρω ότι υπάρχουν τόσα προβλήματα στο κόσμο, το ξέρω ότι σίγουρα είναι χειρότερο να χάνεις τους γονεις σου, τον άντρα σου κλπ αλλά δεν είναι θέμα σύγκρισης πιστεύω.. Άλλος πόνος ο ένας κι άλλος ο άλλος. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή νιώθω ένα τεράστιο κενό και δεν ξέρω πότε και αν θα νιώσω καλύτερα :( Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτή τη στιγμή πονάω πολύ και κλαίω συνέχεια, το σκέφτομαι συνέχεια το γατάκι, μου λείπει αφόρητα..

---

Λυπάμαι πάρα πολύ για τον γατούλη σου!:( Το έχω ζήσει κι εγώ αυτό με την γάτα της θείας μου πριν χρόνια!:( Ο εξωτερικός χώρος δυστυχώς είναι ζούγκλα! Τα γατιά κινδυνεύουν έξω από αμάξια, φόλες, κακοποίηση από ανθρώπους, από σκυλιά, τραυματισμό από τσακωμό από άλλες γάτες, αρρώστιες (λοιμώδεις περιτονίτιδες, AIDS, λευχαιμίες, κλπ.) από άλλες γάτες, και άλλα ακόμα που δε μού'ρχονται τώρα...

Δεν ξέρω τι θα κάνεις στο μέλλον, άλλα έτσι και ξαναπάρεις γατάκι, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να το μάθεις να μη βγαίνει ποτέ έξω απ'το σπίτι! Ξέρω ότι μπορεί να φανεί σκληρό, άλλα θα συνιθήσει και στο τέλος πάντα αποδίδει! Εγώ πάντα κρατάω τις δικές μου γάτες μέσα (αφού τις έμαθα έτσι πριν χρόνια) καί'χω βρει την υγειά μου!

Λυπάμαι για την απώλεια σου,αλλά το καλύτερο θα είναι για σένα μια καινούργια γάτα .μόνο έτσι θα ξεχαστης και θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.

Καλησπέρα.. Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας..
Έχουν περάσει 10 μέρες και πραγματικά δεν νιώθω καθόλου καλύτερα... Δεν έχει φύγει από το μυαλό μου ούτε στιγμή, κάθε μέρα που περνάει η απουσία του είναι όλο και πιο έντονη.. Δεν ξέρω πως θα περάσει όλο αυτό που νιώθω, νομίζω στο τέλος θα τρελαθώ..
Πόσο μου λείπει...

λοιππον εγω στη θεση σου θα εβρισκα αλλη ψιψινελ που θα εμιαζε μ αυτη και θα τελειωνε εκει το θεμα εκτος αν ειναι καπια σπανια ρατσα απο τις μπαχαμες που τοτε μπορει να μην εβρισκες κλπ.
ψαξε....

ειναι τραγικο κ λυπαμαι παρα πολυ..εχω δυο σκυλακια κ ειναι κανονικα μελη της οικογενειας μου, τα λατρευω ..
ζησε το πενθος σου για να περασει κ να μην μεινουν υπολλειματα..οταν συνελθεις λιγο, παρε ενα καινουριο γατακι...
οταν νιωσεις ετοιμη..ειναι νωρις ακομα για να περασει το πενθος..κανε υπομονη..

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

ειναι τραγικο κ λυπαμαι παρα πολυ..εχω δυο σκυλακια κ ειναι κανονικα μελη της οικογενειας μου, τα λατρευω ..
ζησε το πενθος σου για να περασει κ να μην μεινουν υπολλειματα..οταν συνελθεις λιγο, παρε ενα καινουριο γατακι...
οταν νιωσεις ετοιμη..ειναι νωρις ακομα για να περασει το πενθος..κανε υπομονη..

---

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου. Νιώθω ότι ελάχιστοι μπορούν να με καταλάβουν, ότι δεν ήταν απλά ένα γατάκι αλλά μέλος της οικογένειας πια... Η καθημερινότητα μου... Τι να πω... Θα κάνω υπομονή, έτσι κι αλλιως δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο