PERNAEI POTE AYTI I APELPISIA OTI DEN THA GINEIS POTE XAROUMENOS???????????

kalispera sas..

epsaxna poli kairo kapou na miliso pou na min einai kapoios filos, i psixologos mou, i mitera mou, o filos/agori mou!

den ksero gt alla eno kano psixotherapeia edo k ena xrono k eno ipotithetai pos ton teleutaio kairo ta pragmata pane kalitera tora einai i stigmi pou niotho na min mporo allo.
san na me kratouse se isoropia to oti prin ipirxan ena ekatommirio provlimata kai tora pou meionontai xano ti gi kato apo ta podia mou!
eimai poli apogoiteumeni me ton eauto mou k niotho pos genika den eimai tpt allo para varos g olous tous anthropous giro mou! niotho pos akoma k i kolliti mou me varietai k pos apla me lipatai. o kosmos pou me gnorizei molis pragmatika me gnorisei k dei pos den eimai o xazoxaroumenos gematos diathesi anthropos pou to paizo k eimai pio isixi k diaforetiki niotho pos apla psaxnei tropo na apomakrinthei..
akoma k o filos mou niotho pos pleon den niothei tpt allo pleon g emena para menei mazi mou eis mnimin oson kalon perasame..

den antexo allo omos.. gt i moni skepsi pou exo pleon einai oti thelo n patiso ena delete k n me sviso apo to xarti! distixos oute exo tin psixiki dinami na to kano oute tha mporousa na to kano k sti mitera mou i opoia tha trelathei apo tis enoxes.. alla pragmatika den mporo allo! den antexo! thelo n ta paratiso ola k na stamatiso na aisthanomai k na agxonmai an iparxei kapoios pou me agapaei k me dexetai opos eimai.. gt isos an stamatiso na agxonomai apo auto tote isos na mporeso na epivioso mexri na erthei i ora apla na "svisei" i mixani mou apo moni tis k xoris na pligothei kanenas allos..

to mono pou ksero einai pos niotho moni mou poli k den ksero pos na to antekso..
exo varethei na kleino tin porta tou mpaniou k na klaio sto patoma moni mou..

PERNAEI POTE AYTI I APELPISIA OTI DEN THA GINEIS POTE XAROUMENOS???????????

γραψτω ξανα αλλα στα ελληνικα αρνουμε να το διαβασω

καταρχασ οντωσ γραφε ελληνικα δευτερον στη ζωη σου θα μαθεισ κατι κανεισ δε λυπαται κανεναν κατι προσφερεισ κατι παιρνεισ

Γράφεις ότι νιώθεις μόνη αλλά παράλληλα έχεις φίλους, κολλητή, συγγενείς, σχέση.
Το πρόβλημα ποιο είναι ουσιαστικά? Ότι κανένας απο αυτούς δεν σε καταλαβαίνει? σε ποιο τομέα? Πως συντηρείς αυτές τις σχέσεις? Τι θα ήθελες κάποιος απο αυτούς να καταλάβει αλλά όπως λες δεν καταλαβαίνει? Το οτι είσαι διαφορετική όπως λες? Τι σημαίνει αυτό στην προκειμένη περίπτωση?
Δώσε ένα παράδειγμα σκέψης που κανένας απο αυτά τα άτομα νιώθεις οτι δεν καταλαβαίνει.
Τι θα σήμαινε για εσένα το να είσαι χαρούμενη? Μην μου πεις "να με καταλαβαίνουν" γιατί αυτό σίγουρα δεν θα το καταλάβει κανείς εδώ. Κάν'το συγκεκριμένο. Θα ήθελες πχ να πας στην όπερα αλλά κανένας απο αυτούς που ανέφερες φίλοι, κολλητή, σχέση, δεν θέλει να συμμετάσχει γιατί ακούνε σκυλάδικα?
Τι είναι αυτό που σε κάνει να λες οτι δεν εισαι χαρούμενη? Ποια κατάσταση θα ήταν "χαρούμενη" για εσένα?

Quote:

---

Originally Posted by lenia_

kalispera sas..

epsaxna poli kairo kapou na miliso pou na min einai kapoios filos, i psixologos mou, i mitera mou, o filos/agori mou!

den ksero gt alla eno kano psixotherapeia edo k ena xrono k eno ipotithetai pos ton teleutaio kairo ta pragmata pane kalitera tora einai i stigmi pou niotho na min mporo allo.
san na me kratouse se isoropia to oti prin ipirxan ena ekatommirio provlimata kai tora pou meionontai xano ti gi kato apo ta podia mou!
eimai poli apogoiteumeni me ton eauto mou k niotho pos genika den eimai tpt allo para varos g olous tous anthropous giro mou! niotho pos akoma k i kolliti mou me varietai k pos apla me lipatai. o kosmos pou me gnorizei molis pragmatika me gnorisei k dei pos den eimai o xazoxaroumenos gematos diathesi anthropos pou to paizo k eimai pio isixi k diaforetiki niotho pos apla psaxnei tropo na apomakrinthei..
akoma k o filos mou niotho pos pleon den niothei tpt allo pleon g emena para menei mazi mou eis mnimin oson kalon perasame..

den antexo allo omos.. gt i moni skepsi pou exo pleon einai oti thelo n patiso ena delete k n me sviso apo to xarti! distixos oute exo tin psixiki dinami na to kano oute tha mporousa na to kano k sti mitera mou i opoia tha trelathei apo tis enoxes.. alla pragmatika den mporo allo! den antexo! thelo n ta paratiso ola k na stamatiso na aisthanomai k na agxonmai an iparxei kapoios pou me agapaei k me dexetai opos eimai.. gt isos an stamatiso na agxonomai apo auto tote isos na mporeso na epivioso mexri na erthei i ora apla na "svisei" i mixani mou apo moni tis k xoris na pligothei kanenas allos..

to mono pou ksero einai pos niotho moni mou poli k den ksero pos na to antekso..
exo varethei na kleino tin porta tou mpaniou k na klaio sto patoma moni mou..

PERNAEI POTE AYTI I APELPISIA OTI DEN THA GINEIS POTE XAROUMENOS???????????

---

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι επηρεάζεσαι πολύ από τους άλλους ανθρώπους. Σίγουρα οι επιλογές που κάνουμε στους φίλους μας, είναι και να μας τονόνουν κάθε τόσο το ηθικό μας ή να μας συμπαραστέκονται γενικότερα. Βάζεις πολλά μέσα στο μυαλό σου, που δεν συνδέονται, ο καθαρός λόγος για τον οποίον αισθάνεσαι τόσο άσχημα για τον εαυτό σου ποιός είναι; Ότι δεν σε καταλαβαίνουν οι φίλοι σου και η σχέση σου και ότι γι'αυτό θεωρείς ότι σε βαριούνται; Κοίτα αν είναι αυτός ο λόγος, δεν θεωρώ ότι είναι σημαντικός. Είμαι 19 ετών και είχα μια παρέα, όταν κατάλαβα ότι μου κατέβαζαν το ηθικό στα τάρταρα και ότι έπρεπε να αλλάξω προσωπικότητα για να μείνω σε αυτήν, έφυγα από αυτούς. Είμαι μόνος μου, παρέα με τα βιβλία, γιατί τουλάχιστον αυτά δεν σε πληγώνουν. Πολλές φορές λύγισα και έκλαψα γι'αυτό το λόγο, ειδικά όταν έβλεπα από φωτογραφίες στο fb, εκείνοι να διασκεδάζουν και εγώ να κάθομαι στο σπίτι. Όμως δεν το βάζω κάτω και ούτε θα κάτσω να ασχοληθώ με κομπλεξικά άτομα. Βρήκα εναλακτικούς τρόπους διασκέδασης. Βρες κάτι που να σε "γεμίζει" εσένα πρώτα. Είτε λέγεται άθλημα, είτε χορό κλπ. Μην κλείνεσαι και μην εξαρτάσαι μόνο από τους φίλους σου. Καλοί είναι οι φίλοι, αλλά, άλλο να περνάς εσύ καλά με τον εαυτό σου και άλλο να είσαι συνέχεια κολλημένη με τους φίλους. Που στην ουσία, κάποτε μπορεί να σε εγκαταλείψουν για πολλούς λόγους. Φίλοι και σχέσεις, άλλοτε μένουν, άλλοτε φεύγουν και έρχονται άλλοι φίλοι και άλλες σχέσεις. Έτσι είναι η ζωή μας. Το θέμα είναι να ήμαστε εμείς καλά με τον εαυτό μας και στο λέει αυτό ένας άνθρωπος που 9/10 φορές βρίζει τον εαυτό του συνεχώς, ξέρω ότι είναι λάθος, αλλά το κάνω, γιατί δεν μου αρέσω. Βρες όμως άλλες πηγές απόλαυσης και χαράς και μην επηρεάζεσαι τόσο πολύ από τους άλλους. Να είσαι δυνατή με την ζωή, γιατί ο βίος όπως έλεγαν και οι αρχαίοι φιλόσοφοι, είναι ένας δρόμος με εμπόδια. Να είσαι δυνατή ψυχικά, για να αντέξεις αυτά τα εμπόδια της ζωής. Και αυτό θα το πετύχεις άμα κάνεις πράγματα για εσένα, για τον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by lenia_

san na me kratouse se isoropia to oti prin ipirxan ena ekatommirio provlimata kai tora pou meionontai xano ti gi kato apo ta podia mou!

---

Λες ότι όσο είχες άπειρα προβλήματα ένιωθες μια κάποια ισορροπία. Τότε γιατί πήγες σε ψυχολόγο; Μου ακούγεται ότι είσαι μαθημένη σε καταστάσεις πόνου, ίσως οι συνθήκες της ζωής σου να σε έπλασαν έτσι ώστε να νιώθεις άνετα μόνο όταν έχεις να αντιμετωπίσεις προβλήματα. Πώς είναι ο χειρουργός που όταν δεν έχει άλλους ασθενείς να χειρουργήσει τον τρώνε τα χέρια του; Κάτι τέτοιο ισχύει και για σένα.

Σκέφτεσαι μήπως δε σε ικανοποιεί ο περίγυρός σου; Οι φίλοι, η σχέση σου; Κι εγώ αναγκάστηκα να αφήσω να σβήσουν από τη ζωή μου άτομα που δεν ήθελα να χάσω από φίλους γιατί τελικά δε μου έκανε καλό η διαρκής αμφισβήτησή τους. Έχω χάσει και πραγματικούς φίλους όμως που το κενό τους ακόμα με πονά. Ιδίως όταν όπως είπε και κάποιος άλλος εδώ βλέπεις να περνούν καλά και καλύτερα μακριά σου χωρίς να νοιάζονται.

Προσεγγίζει κάποιος από όσους σχολίασαν εδώ ό,τι νιώθεις;

Βαρέθηκε να το παίζει και θέλει να είναι ο εαυτό της αν είναι αυτό καλώς ήρθες κ σου κάνω τσάμπα ξενάγηση αν θέλεις

Καλησπέρα, ποια προβλήματα υπήρχαν πριν που σε οδήγησαν στον ψυχολόγο;

Δεσ κι αυτό κ θα σου λυθούν όλες οι απορίες
https://youtu.be/E19HTClK5Hw

Quote:

---

Originally Posted by lenia_

PERNAEI POTE AYTI I APELPISIA OTI DEN THA GINEIS POTE XAROUMENOS???????????

---

Το ξερω το συναισθημα αυτο , το ενιωθα στο ζενιθ της κτθλψης μου , το 11-12-13-14 , την παλευω απο το 06 , να ομως που εχει μισοπερασει εδω και δυο χρονια η κτθλψη , κι ειμαι συχνα χααρουμενος , αλλα δεν εχασα ποτε την ελπιδα μου , οτι θα ξανανιωσω καλα , και ημουν τις περισσοτερς φορες αισιοδοξος οτι θα περασει αυτη η κολαση , και να που περναει , εχω παρει την ανιουσα 2.5 χρονια πλεον ......

Θα συμφωνήσω με τον ΜΑΚ, περνάει...
Το πως περνάει βέβαια είναι ένα θέμα...
Περνάει όταν αρχίσει να σε πιάνει ένα αντικαταθληπτικό συνήθως...

Για εμένα τουλάχιστον μόλις με πιάνει ένα αντικαταθληπτικό γεμίζω ελπίδα...
Δεν είμαι καλα το 100% του χρόνου φυσικά.
Ακομα και με τα αντικαταθληπτικά περνάω καταθληπτικά επεισόδια !!!
Που μπορεί να κρατήσουν ως και μια βδομάδα μεγιστο που μου συνέβη 10 μέρες...

Αλλά υπάρχουν και διαλείμματα που πραγματικά νιωθεις χαρούμενος. Νιώθεις πως όλα πάνε καλά. Έστω και αν το νιωθεις στο 60%...

Εμένα ΔΥΣΤΥΧΩΣ η ψυχοθεραπεία ΠΟΤΕ δε με βοήθησε στην απελπισία και την καταθλιψη...
2,5 χρόνια συχνή ψυχοθεραπεία σε εβδομαδιαία βάση συνήθως και πάνω απο τον χρόνο δηλαδή καναμε συνήθως 1,5 ώρα αντί 1...
Τίποτα μόνο τα αντικαταθληπτικά με σήκωσαν δυστυχώς και λέω δυστυχώς γιατί δε θελω να εξαρτώμαι απο ένα χάπι αλλα είμαι καλα με αυτό ...

Ξυπνάω και έχω όρεξη, να γυμναστώ, να περιποιηθώ τον εαυτό μου, να βγω απο το σπιτι...

Το κλείνω την πόρτα στο μπανιο και κλαίω που αναφέρεις ακούγεται πολύ οικείο...
Έτσι ακριβώς ήμουν.... Απελπισία 25 ώρες το 24ωρο...

Δεν άντεχα άλλο ένα βήμα πριν φουντάρω απο την απελπισία δεχθηκα τα χαπια...
δεν περίμενα ποτε να τα δεχθω και ακόμα και σήμερα δεν νιωθω ανετα που παιρνω αντικαταθληπτικά...

Αλλα ΖΩ...
Ζω στο 50% στο 60% ; αλλα ζω...
Ήμουν στο 0%...
Δεν έτρωγα... είχα φτάσει 62 κιλά (1,86 ύψος)... Κοιμομουν συνεχεια και παντού... εκλαιγα με το παραμικρό... παθαινα κρισεις πανικού συνεχεια...

Οι άντρες δε κλαίνε δακρύζουν

Οταν εχεις πολλα προβληματα αγνοεις τον εαυτο σου και το well being σου και εχεις εναν στοχο... να λυσεις αυτα τα προβληματα.Οταν σιγα σιγα τα λυνεις και τα πραγματα "πανε καλυτερα" και ξαναρχιζεις να ασχολεισαι με τον εαυτο σου βλεπεις τα προσωπικα σου θεματα τα οποια αγνοουσες τοσο καιρο.Δεν ειναι οτι η φιλη σου σε λυπαται αλλα οταν παιρνας ενα καταθλιπτικο επεισοδιο οντως γινεσαι κουραστικος στους αλλους.Γιατι καθε φορα που σε βλεπουν εσυ βγαζεις ολα αυτα που εχεις μεσα σου ,σκεψου οτι εχουν και αυτοι τα προβληματα τους και εσυ τους,μαυριζεις την ψυχη.Δεν ειναι οτι δεν σαγαπανε απλα θελει και μια ρεγουλα.
Η απελπισια περναει σιγουρα ειναι θεμα χρονου συζητησης ασχολιας με τον εαυτο σου και το θεμα.Αν ηρεμησεις και δεις τα πραγματα ψυχραιμα θα μπορεσεις να λυσεις οτι λυνεται.
Εγω δεν ηθελα να παρω χαπια για κανενα λογο,επειδη ξερω πως αν τα ξεκινουσα θα επεφτα σε αυτα καθε φορα που δεν ημουν καλα και δεν θα ενοιωθα ποτε οτι παταω στα ποδια μου.Βεβαια στην τελικη αντι για χαπια κατεληξα να βγαινω καθε βραδυ με οποιον "φιλο" εβρισκα και να πνιγομαι στο ποτο.Μεχρι που ειδα μετα απο μηνες οτι ουτε λυση ειναι ουτε καλυτερα με κανει.
Σιγουρα δεν ειναι ολοι ετοιμοι να αντιμετοπισουν εναν ανθρωπο με καταθλιψη ισως γιατι δεν γνωριζουν και το τι θα βοηθησει ,αλλα σιγουρα υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που θα σε δεχτουν για αυτο που εισαι απλα χρειαζεται και καποιο χρονο,δεν μπορεις να πεις σε καποιον καλησπερα Μαρια εχω ψυχολογικα και ανα περιοδους αυτοκτονικες τασεις.Εγω εχω μοιραστει μονο με την πρωην μου το οτι ημουν καταθλιπτικος και οτι ειχα αυτοκτονικες τασεις για να της δωσω να καταλαβει οτι δεν την χωρισα γιατι αυτη ειχε κατι αλλα επειδη εγω δεν ημουν καλα και δεν ηξερα το πότε και αν θα ημουν καλα και απλα την κρατουσα πισω στην ζωη της.

Quote:

---

Originally Posted by panagiwtis23

Θα συμφωνήσω με τον ΜΑΚ, περνάει...
Το πως περνάει βέβαια είναι ένα θέμα...
Περνάει όταν αρχίσει να σε πιάνει ένα αντικαταθληπτικό συνήθως...

Για εμένα τουλάχιστον μόλις με πιάνει ένα αντικαταθληπτικό γεμίζω ελπίδα...
Δεν είμαι καλα το 100% του χρόνου φυσικά.
Ακομα και με τα αντικαταθληπτικά περνάω καταθληπτικά επεισόδια !!!
Που μπορεί να κρατήσουν ως και μια βδομάδα μεγιστο που μου συνέβη 10 μέρες...

Αλλά υπάρχουν και διαλείμματα που πραγματικά νιωθεις χαρούμενος. Νιώθεις πως όλα πάνε καλά. Έστω και αν το νιωθεις στο 60%...

Εμένα ΔΥΣΤΥΧΩΣ η ψυχοθεραπεία ΠΟΤΕ δε με βοήθησε στην απελπισία και την καταθλιψη...
2,5 χρόνια συχνή ψυχοθεραπεία σε εβδομαδιαία βάση συνήθως και πάνω απο τον χρόνο δηλαδή καναμε συνήθως 1,5 ώρα αντί 1...
Τίποτα μόνο τα αντικαταθληπτικά με σήκωσαν δυστυχώς και λέω δυστυχώς γιατί δε θελω να εξαρτώμαι απο ένα χάπι αλλα είμαι καλα με αυτό ...

Ξυπνάω και έχω όρεξη, να γυμναστώ, να περιποιηθώ τον εαυτό μου, να βγω απο το σπιτι...

Το κλείνω την πόρτα στο μπανιο και κλαίω που αναφέρεις ακούγεται πολύ οικείο...
Έτσι ακριβώς ήμουν.... Απελπισία 25 ώρες το 24ωρο...

Δεν άντεχα άλλο ένα βήμα πριν φουντάρω απο την απελπισία δεχθηκα τα χαπια...
δεν περίμενα ποτε να τα δεχθω και ακόμα και σήμερα δεν νιωθω ανετα που παιρνω αντικαταθληπτικά...

Αλλα ΖΩ...
Ζω στο 50% στο 60% ; αλλα ζω...
Ήμουν στο 0%...
Δεν έτρωγα... είχα φτάσει 62 κιλά (1,86 ύψος)... Κοιμομουν συνεχεια και παντού... εκλαιγα με το παραμικρό... παθαινα κρισεις πανικού συνεχεια...

---

Η ψυχοθεραπεια βοηθαει διαφορετικα τον καθενα,εμενα με βοηθησε να δω προβληματα που αγνοουσα.Πχ Συγχωρουσα την οικογενεια μου για πραγματα που μου ειχαν κανει/πει και ελεγα οτι ειναι φυσιολογικο με την ψυχοθεραπεια καταλαβα οτι δεν μου κανει καλο να ειμαι κοντα τους και απομακρυνθηκα.Με βοηθησε να αναλυσω γενικοτερα ποιοι ανθρωποι μου κανει καλο να ειμαι κοντα τους και τι ειναι αυτο που χρειαζομαι.Οποτε πλεον κανω συνηδητες επιλογες για τον ποιον θελω και ποιον πρεπει να εχω κοντα μου και ποιον οχι.
Το γεγονος οτι ειχα πολυ λιγους ανθρωπους γυρω μου οι οποιοι να μπορουν και να θελουν να μου συμπαρασταθουν και απο αυτους εμεινε μονο ενας και αυτος ιδιαιτερη περιπτωση δεν μπορει να αλλαξει οση ψυχοθεραπεια και να κανω.Προφανως και υπαρχουν στιγμες που νοιωθω απιστευτη μοναξια και λεω στον εαυτο μου αυτο θα ειναι η ζωη σου?Και υπαρχουν στιγμες που μου ερχονται πολλα ιδιαιτερα αρνητικα βιωματα του παρελθοντος.Για να μην συζητησω οτι ωρες ωρες κουραστηκα να παιζω οτι ειμαι οκ και να ακουω τα χαζα που μου λενε "α ρε ζηλευω την ζωη σου" ή "μπραβο ρε φιλε δε σε ριχνει τιποτα".
Απλα προσπαθω να με ηρεμω να επενδυω σε ανθρωπους που θεωρω σωστους/οτι αξιζουν,να διαχειριζομαι τις κρισεις πανικου,να μην παραταω τον εαυτο μου και θελω να πιστευω οτι τα πραγματα θα βελτιωθουν

Δεν λεω ότι δεν με βοήθησε η ψυχοθεραπεία σε όλα αυτά που αναφέρεις. Να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτο μου, να αναλύσω καποιες συμπεριφορές μου, να αλλάξω τον τρόπου που βλέπω τον εαυτόυ μου, τους άλλους και τις σχεσεις μου με άλλους ανθρώπους...

Αλλά το κενο, η μελαγχολία, η απαισιοδοξία και το τρομερα σωματοποιημένο άγχος έμειναν εδώ...