Ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω. Τι να σκεφτώ
Καταρχάς να ξεκινήσω απο την αρχή. Ολα ξεκίνησαν το καλοκαιρι του 2014. Γνωριστήκαμε αρεςε ο ενας στον αλλο μα για να μου στειλει περιμενε αφορμή. Οταν αρρωστησα λοιπόν μου έστειλε πως ειμαι κτλπ. Ετσι ξεκινήσαμε να μιλάμε. Παρόλα αυτα λόγω πρωτοβουλίας μου (στα εντελώς ξαφνικα) σταματήσαμε να μιλάμε . Αυτος εκανε νέο λογαριασμό στο φβ στο οποιο δε με ειχε φιλη. Ετσι, μετα απο κάποιες μερες του εκανα αιτημα κ δεν το δεχόταν αρχικά. Ομως , οταν με είδε "τυχαία" στο δρόμο, με δέχτηκε αμέσως.
Ετσι ξεκινήσαμε να μιλάμε για αρκετούς μηνες. Δε βρισκόμασταν διότι οι συνθήκες δεν το ευνοούσαν, και για το λογο αυτο δεν αναφερόμασταν σε σχεση(μα φερόμασταν σα να ήμασταν). Οταν οι συνθήκες ηταν καλύτερες συναντηθήκαμε και τα φτιάξαμε για πρωτη φορα. Παρόλα αυτα ηταν σαν ξαφνικα και οι δυο να ειχαμε υψώσει "τείχη" ανάμεσα μας. Ο καθενας για να μην πληγωθεί. Ετσι, μετα απο 3 μηνες αυτο τελείωσε( με δίκη του πρωτοβουλία) , λέγοντας μου πως απομακρυνθήκαμε κτλπ. (Αυτο εγινε το βραδυ).
Την επομενη μερα αμέσως ανέβασε ενα στάτους , το οποιο θεώρησα πως πηγαινε για αλλη (απο τη στιγμη που δεν ηταν φυσιολογικο να σε χωρίζει κάποιος κ αμέσως μετα απο λίγες ώρες να αλλάζει γνώμη). Ετσι κ εγω του έστειλα μνμ λέγοντας του διαφορα. Παρόλα αυτα, δεν πήρα ποτε απάντηση. Για να μην τα πολυλογώ μετα απο 10 ημέρες σχεδόν, έμαθα (απο έγκυρη πηγή) πως με ήθελε ακομη και πως θεωρούσε οτι για το χωρισμό φταίγαμε κ οι δυο.
Τοτε, ξεκίνησαν οι σποντουλες μέσω fb και απο τις δυο πλευρές (κυρίως τη δίκη του) , με αποτέλεσμα να στείλω μήνυμα εγω. Τοτε, ξεκίνησαν ολα παλι. Είμασταν πολυ καλύτερα μπορώ να πω. Βρισκόμασταν (χωρις ομως φιλακια στο στόμα κτλπ), μονάχα αγκαλιές . Αυτο συνεχίστηκε για αρκετούς παλι μηνες. Κατα τη διάρκεια αυτών ο φόβος του ηταν πως αν τα βρούμε ολα θα ηταν ιδια κ ετσι μέναμε στάσιμοι. Παρόλα αυτα, τον Απρίλη του 2015 τα ξανα βρήκαμε και ηταν λες κ ήμασταν 2 διαφορετικοί ανθρωποι , καλύτεροι.
Αυτο διήρκησε για 2 χρονια και κατι μηνες, μέχρι πριν 4-5 μερες που ολα αλλαξαν. Η δουλειά του ειναι μάγειρας κι ετσι αναγκάζεται να φεύγει τα καλοκαίρια . Το προηγούμενο καλοκαιρι (αν κ δύσκολο) τα καταφέραμε. Φέτος, κατι πήγε στραβά. Τον πρωτο μήνα που ηρθε για μιση μερα , εγω δεν ειχα τη δυνατότητα να τον δω. Ηταν αδύνατο κ του το ειχα ξεκαθαρίσει απο την προηγούμενη μερα που έμαθα πως θα ερχόταν. Εκείνος ηρθε για τους γονείς του , και απογοητεύτηκε που δε με είδε.Μου ειπε "εσενα δε σου φτάνει η μια ωρα μα εμενα μου αρκούν τα 10 λεπτά". Ε , απο κει ξεκίνησαν ολα.
Χωρίσαμε μετα απο 1-2 βδομάδες , λέγοντας μ πως νιωθει οτι σιγα σιγα αυτο που εχουμε χανεται, πως δεν ειναι ενταξει με τον εαυτο του, πως θελει να βρει τον εαυτο του κτλπ. (Η αληθεια ειναι πως περνάει πολυ δυςκολα. Οι συνθήκες δεν ειναι καθολου καλές . Και ψυχοπλακωνεται) . Του έστειλα ετσι μια συνομιλία μας που ειχε προηγηθεί εντός λίγων ημερών , και που ελεγε διαφορα ωραια πραγματα . Εκείνος μ ειπε πως ακομα το αισθάνεται αυτο. Μα δεν ξερει αν αξιζει . (Εδω να τονίσω πως οταν τελειώσει η σεζόν, θα παει απευθείας για φαντάρος ενω εγω το πιθανότερο για σπουδες). Και καπως ετσι το κλείσαμε το τηλέφωνο(χωρίσαμε). Την επομενη μερα ομως , με το που γύρισε απο τη δουλειά μ έστειλε μνμ να τον πάρω. Ετσι κι εκανα.
Τοτε , μου ειπε πως το βραδυ δεν κοιμήθηκε καθολου κ πήγε ετσι στη δουλειά, πως δεν του αρεςε αυτο που εγινε χθες, και μου ζήτησε συγγνωμη για τον τροπο που μ φέρθηκε. Μ τόνισε πως οταν είδε τη φωτογραφία που τ έδωσα μια μερα πριν φύγει (για την οποία με ευχαριστούσε μερες ολόκληρες λέγοντας μ πως ειναι το καλυτερο δωρο που τ έχουν κανει), αποτελειωθηκε . Ετσι τα ξανα βρήκαμε .
Τις 3 πρώτες μερες ήμασταν οκ. Τις Δυο τελευταίες οχι παλι(λόγω του οτι επειδη κοιμοταν πολυ για να ξεκουραστεί , δε μιλούσαμε αρκετά ). Κι ετσι μου ειπε πως νιωθει ξανα το ιδιο. Πως ναι μεν με θελει, αλλα οχι οπως πρωτα (λογικο; αφου δε με βλεπεις -.-) . Και πως στην ουςια να το κρατήσουμε κ οςο παει. Ηταν γενικότερα απαισιόδοξος σε αυτο το θεμα, για να μην απογοητευτεί . Του ανέφερα να έρθει εστω για μια ωρα (δε γινεται αλλιως λόγω δρομολογίων) και εκείνος αρνήθηκε λέγοντας μ πως πριν προλάβουμε να μιλησουμε θα τα αφησουμε στη μέση κ θα φυγω; ετσι του ειπα να παω εγω και αρχικά του αρεςε αρκετά η ιδεα. Μα θα ηταν παλι για μια ωρα κ τελικα αρνήθηκε για τον ιδιο λογο( συν του οτι αν το αποτέλεσμα δεν ητΝ ευνοϊκό δεν ήθελε να ταξιδέψω μονη μ) . Και μου πετάξε "ειδες που τα λογια ειναι πιο εύκολα απο τις πραξεις" (σαν σπόντα). Οταν κλείσαμε το τηλέφωνο μετα απο λίγη ωρα μ ειπε πως θεωρεί πως ειναι καλυτερο να το αφησουμε τωρα.
Του ειπα να με παρει με βίντεο κλήση κ να μου το πει(δε με κοιτουςε στα ματια). Ετσι του ειπα ενταξει. Μου ειπε πως θα κρατήσει τα πραγματα που του εχω δωσει κ οταν τον ρώτησα γιατι, μου φώναξε λέγοντας μ πως αυτο στην ουςια δε με αφορά. (Στο φβ δεν εχει διαγράψει τη φωτογραφία μας) . Ειναι γενικότερα τύπος που πιστεύει πως αν χωρίσουν κάποιοι δεν μένουν φίλοι, κ Πως δεν πρεπει να μιλανε. Ετσι με το "ζορι" τον έπεισα να τον πάρω τηλ εστω οταν περάσω κατι και δέχτηκε , λέγοντας μου πως θα χαρεί πολυ αν περάσω. Ετσι κλείσαμε το τηλέφωνο (επειδη τον φώναζαν οι δικοί του) , λέγοντας μου "τα λέμε"...( οταν τον ρώτησα τι θα κανει μ ειπε πως καταρχάς θελει να ηρεμήσει κ έπειτα ποιος ζει κ ποιος πεθαίνει).
Εγω τωρα τι κανω; Σε 14 μερες που τελειώνουν ολα να παω να τον βρω; και γενικότερα ποια ειναι η γνώμη σας για ολα αυτα;
