Είμαι ενα βήμα πριν...

Αυτοκτονίσω..

Είμαι 20 χρονών και απο τα 10 μου με θυμάμαι θλιμένο αγχωμένο είτε με είτε χωρίς λόγο.

Απο τα 13 μου άρχιζα να έχω εθισμό στο hacking(φυσίκα όχι κάτι παράνομο) και παράλληλα δεν μπορούσα να δώσο προσοχή στο σχολείο γιατί εκτος απο την αδιαφορεία μου, υπήρχαν και νταήδες που βοηθήσανε στο να μείνω 2 χρονια και να μην περάσω στις πανελλήνιες.

Οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους είναι πολυ ανεπαρκής και καμία φόρα κάνω μυθοπλασίες για πράγματα που δεν έχω κανει καν για να προξενισω ενδιαφέρων στους αλλους.Οσο για τις κοπέλες που είχα πάντα νοιαζόμουνα και κλαιγόμουνα τόσο πολύ σε αυτές που στο τέλος έφευγαν.Έχω προσπαθήσει ήδη μια φορά να αυτοκτονίσω και δεν πέτυχε γιατί με προλάβαν οι γονείς μου και σημερα αφότου έγινε ένα περιστατικό θέλω να βγώ και να παώ σε ενα ψήλο σημείο να πέσω.
Βοήθεια...

EDIT:Έχουν προσπαθήσει πολλοί να με βοηθήσουν και νοίαζονται πραγματικά για εμένα αλλά δεν νιώθο την δύναμη να πρωχορίσω άλλο, νιώθο οτι θα ποναω κίαλλο.

σας ευχαριστο...

Ειιιιι! Καταρχήν πάρε μία βαθιά ανάσα, άλλη μία, προσπάθησε να ηρεμήσεις. Σφίξε όλους σου τους μύες για λιγα δευτερόλεπτα και μετά χαλάρωσε! Η ζωή σου είναι ένα δώρο, όλα είναι στο χέρι σου να γίνουν καλύτερα! Μην τα παρατάς, μην αφήνεσαι! Γιατί αφήνεσαι; Τι είναι αυτό που σου λείπει; Τι είναι αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο; Αν δεν ξέρεις τις απαντήσεις προσπάθησε να τις βρεις! Η ζωή είναι εκεί έξω και σε περιμένει να τη ζήσεις! Κάποιοι άνθρωποι δεν την έχουν αυτήν την δυνατότητα φίλε μου, ΕΣΥ όμως την έχεις! Δεν είναι ποτέ αργά να αλλάξεις δεν είναι ποτέ αργά να βγεις από τον φαύλο κύκλο που υποβαάλλεται ο εαυτός σου...Φτάνει μόνο να το θελη΄σεις και να βρεις βοήθεια! Αναζήτησε βοήθεια σε έναν ψυχολόγο, μίλησε με τους γονείς σου για τα συναισθήματα σου, στα άτομα που βρίσκονται κοντά σου...ακόμα κι ένας ξένος ίσως καμία φορά μπορεί να σε βοηθήσει περίσσοτερο... Μην κλείνεσαι στον εαυτό σου.... Η ευτυχία υπάρχει κάπουεκεί έξω, αλλά πρώτα αρχίζει από μέσα σου!!!! Χαμογέλασε και σε παρακαλώ σκέψου πόσες όμορφες στιγμές σε περιμένουν αν εσύ τους δώσεις χώρο!!!!!!! Ελπίζω να σε βοήθησα κάπως και να είσαι ήδη καλύτερα!

με βοηθαει μονο που υπαρχει καποιος να μιλησω.δεν αντεχω να καθομαι σε ενα σπιτι που ολη μερα φωναζουν καθως εγω προσπαθω να διαβασω για την αγαπη που ειχα απο μικρος(την πληροφορικη).και οχι τπτ αλλο δεν περασα σε καμια σχολη και νιωθο πιο αχριστος απο ποτε και μη ανταποδιτικος στην οικογενεια μου.εδω που λεει ο λογος πειναμε και εγω τους ζηταω καθε μερα 2-3 ευρω που δεν ειναι πολλα αλλα για εμας ειναι :/ . Επεισης θα με γεμιζε ο ερωτας, μου λειπει μια αγκαλια και γενικα ζηλευω καποια ζευγαρια που ειναι ευτιχισμενα οχι απο την κακη αλλα απο την καλη ενοια.Μακαρι να ειχα και εγω μια παρομοια ζωη, μια νορμαλ οικονομικη κατασταση και να μην εχω τους γονεις μου να φωναζουν για τα λεφτα.

Επίσης, αν σε βοηθάει σκέψου οτι αυτη η απελπισία-απογοητευση που σε διακατεχει είναι κτ που δε το ορίζεις και δε φταις εσυ απαραιτητα αυτη τη περιοδο...Για καποιους λόγους που ισως δεν μπορεις να κταλαβεις τωρα-υποσυνειδητα- εφτασες εδώ. Επομένως υπαρχει λύση-μη τα παρατας.! Στη ζωή όλοι ηρθαμε για να αγωνιστούμε και ο καθενας τραβάει το γολγοθά του φίλε μου. Σε κανεναν δεν ήρθε τιποτα χωρις να μοχθησει,χωρίς να πονέσει,να πέσει κατω εκατο φορες. Αλλα επιβαλλεται να σηκωθείς. Η ζωη έχει και όμορφες στιγμες...σηκω πανω και διεκδικησε τα. Ζήτα βοηθεια και απο ψυχολογο αν δε μπορεις, μη καθεσαι. Βοηθα τον εαυτό σου

Ωραια, αρα γνωριζεις τι θα σε εκανε ευτυχισμενο! Αρα γιατι δεν κανεις μια προσπαθεια να φτασεις σε αυτο; Για παραδειγμα, αρχες νεας σχολικης χρονιας ειναι μπορεις να κανεις την προσπαθεια σου να περασεις στη σχολη που θα ηθελες, στην πληροφορικη! Μπορεις να ψαξεις για φροντιστηρια "κοινωνικης αλληλεγγυης" που παρεχονται μαθηματα για τις Παννεληνιες δωρεαν. ΒΡΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ! Ενα βημα τη φορα!Επειτα, δεν ειναι μονο η ιδιοτητα μας και το επαγγελμα μας αυτο που μας καθοριζει! Κοινως, μην νιωθεις "αχρηστος" που δεν περασες σε καποια σχολη! Μπορεις να σκεφτεισ κατι αλλο για να ασχοληθεις επαγγελαμτικα φτανει να χεις ορεξη και μερακι! Επισης, ο,τι ειναι να ερθει θα ερθειιι! Θα ερθει καποια στιγμη εκει που δεν το περιμενεις καθολου ο ερωτας σου και θα το ζησεις οπως θελεις! Αλλα για να το ζησεις, πρεπει πρωτα να εισαι καλα με τον εαυτο σου! Προσπαθησε να τα βρεις μαζι του! Να νιωσεις ισορροπημενος ! Μιλησε στους γονεις σου! Ενεργοποιησου! Αδραξε τη μερα! Μην αφηνεσαι!!! Η ζωη που ονειρευεσαι σε περιμενει, αρκει να κανεις το βημα προς αυτην

ναι αλλα οχι 10 χρονια παρατεταμενα.να είμαι 2/10 νυχτες χαρουμενος και τις αλλες λυπημενος.ποναω εσωτερικα και εκτος αυτου στα 15 μου ειχα παθει σπαστικη κολιτιδα απο το τοσο αγχος που ειχα και ειχα παει να σκοτωσο εναν που με πειραζε με μαχαιρι στο σχολειο αλλα δεν αντεχα αλλο.ενιωθα λες και ειχε μπει δαιμονας μεσα μου και με βασανιζε.ευτυχως η αρρωστια εφυγε αλλα το μονο που μου χει μεινει ακομα ειναι ο θυμος και η θλιψη.καθε μερα σκεφτομαι να σφαξω 2-3 ατομα απο αυτους που με βριζανε και με πειραζανε.

Quote:

---

Originally Posted by Christi21

Ωραια, αρα γνωριζεις τι θα σε εκανε ευτυχισμενο! Αρα γιατι δεν κανεις μια προσπαθεια να φτασεις σε αυτο; Για παραδειγμα, αρχες νεας σχολικης χρονιας ειναι μπορεις να κανεις την προσπαθεια σου να περασεις στη σχολη που θα ηθελες, στην πληροφορικη! Μπορεις να ψαξεις για φροντιστηρια "κοινωνικης αλληλεγγυης" που παρεχονται μαθηματα για τις Παννεληνιες δωρεαν. ΒΡΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ! Ενα βημα τη φορα!Επειτα, δεν ειναι μονο η ιδιοτητα μας και το επαγγελμα μας αυτο που μας καθοριζει! Κοινως, μην νιωθεις "αχρηστος" που δεν περασες σε καποια σχολη! Μπορεις να σκεφτεισ κατι αλλο για να ασχοληθεις επαγγελαμτικα φτανει να χεις ορεξη και μερακι! Επισης, ο,τι ειναι να ερθει θα ερθειιι! Θα ερθει καποια στιγμη εκει που δεν το περιμενεις καθολου ο ερωτας σου και θα το ζησεις οπως θελεις! Αλλα για να το ζησεις, πρεπει πρωτα να εισαι καλα με τον εαυτο σου! Προσπαθησε να τα βρεις μαζι του! Να νιωσεις ισορροπημενος ! Μιλησε στους γονεις σου! Ενεργοποιησου! Αδραξε τη μερα! Μην αφηνεσαι!!! Η ζωη που ονειρευεσαι σε περιμενει, αρκει να κανεις το βημα προς αυτην

---

προσπαθω να κανω βημα και παντα κατι με γυρναει πισω να σκεφτομαι το παρελθον και δεν μπορω να ξεκολλισω ουτε να το εξηγισω σε καποιον.νομιζουν οτι παθαινω κρισεις και χτυπαω τοιχους επιτιδες αλλα δεν το κανω επιτιδες ουτε για να προβληθω :'( . Νιωθο σαν να αρχίζω να πευτω απο τα σκαλοπατια αντι να ανεβαινω....

Νομιζω οτι θα ηταν καλο να πας σε εναν ψυχολογο! Να του μιλησεις για ολες σου τις ανησυχιες, οτι σου συμβαινει! Εγω ψυχολογος δεν ειμαι, οποτε δεν μπορω να σου δωσω καποια λυση σε αυτα που λες! Αλλα νομιζω οτι ειναι καιρος να αφησεις πισω σου το παρελθον και με την βοηθεια ενος ειδικου να ανοιξεις τον δρομο για ενα καλυτερο μελλον! ΜΠΟΡΕΙΣ! Αρκει να το παρεις αποφαση και να το θελεις!

Quote:

---

Originally Posted by Fr0z

Αυτοκτονίσω..

Είμαι 20 χρονών και απο τα 10 μου με θυμάμαι θλιμένο αγχωμένο είτε με είτε χωρίς λόγο.

Απο τα 13 μου άρχιζα να έχω εθισμό στο hacking(φυσίκα όχι κάτι παράνομο) και παράλληλα δεν μπορούσα να δώσο προσοχή στο σχολείο γιατί εκτος απο την αδιαφορεία μου, υπήρχαν και νταήδες που βοηθήσανε στο να μείνω 2 χρονια και να μην περάσω στις πανελλήνιες.

Οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους είναι πολυ ανεπαρκής και καμία φόρα κάνω μυθοπλασίες για πράγματα που δεν έχω κανει καν για να προξενισω ενδιαφέρων στους αλλους.Οσο για τις κοπέλες που είχα πάντα νοιαζόμουνα και κλαιγόμουνα τόσο πολύ σε αυτές που στο τέλος έφευγαν.Έχω προσπαθήσει ήδη μια φορά να αυτοκτονίσω και δεν πέτυχε γιατί με προλάβαν οι γονείς μου και σημερα αφότου έγινε ένα περιστατικό θέλω να βγώ και να παώ σε ενα ψήλο σημείο να πέσω.
Βοήθεια...

EDIT:Έχουν προσπαθήσει πολλοί να με βοηθήσουν και νοίαζονται πραγματικά για εμένα αλλά δεν νιώθο την δύναμη να πρωχορίσω άλλο, νιώθο οτι θα ποναω κίαλλο.

---

κανε μου μια χαρη. πριν προσπαθησεις να ξανακανεις οποιοδηποτε κακο στον εαυτο σου. μεινε λιγο εδω στο φορουμ ανταλαξε αποψεις κ γενικα μπες λιγο στο παιχνοδη εδω μεσα. στο ορκιζωμαι θα νιωσεις μια προσορηνη ανακουφηση κ ετσι θα μπορεσεις να σκευτεις καλητερα κ πιο ψυχρεμα για την ζωη σου. νασαι καλα....

Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App

κατι καταλαβα και το ξερω οτι οποτε μιλαω για αυτο αρχιζω να ηρεμω αλλα μετα παλι οταν καθομαι μονος στο σπιτι και σε ενα pc να προγραμματιζω κατι με πιανει παλι η παρανοια.

Λεβέντη είσαι 20 χρονών τα γαμημένα! Ξέρεις πόσοι, εκατοντάδες δλδ, απ αυτους που γυροφέρνουν κάθε μέρα σ αυτο το φορουμ, κι άλλοι εκατομμύρια έξω, θα θελαν να έχουν τα δικά σου χρόνια? Ξέρεις πόοοσοι σε ζηλεύουν γι αυτο το προτέρημα, γι αυτο το υπερμεγέθες πλεονέκτημα σου??

"Είκοσι χρονών πόσο δύσκολο να είσαι" που τραγουδάει η Ελένη Τσαλιγοπούλου. Βαλε πρώτα το τραγούδι και όπως σου προείπε άλλο μέλος του φόρουμ, χαλάρωσε, πάρε μια ανάσα!

Αφού είσαι μάνα με τα κουμπιούτερ, τα χακαρίσματα και τον προγραμματισμό, γιατί δεν σπουδάζεις πληροφορική ή τέλος πάντων να εξειδικευθείς, να επικεντρωθείς στην επιστήμη της πληροφορικής, στο επάγγελμα του κομπιουτερ? Είναι δουλειά του μέλλοντος, κρατάς θυσαυρό στα χέρια κατεχοντας το αντικείμενο. Να το δεύτερο εξίσου τεράστιο θετικό που σου βρίσκω! Φίλους έχεις? Χόμπις? Καλή επικοινωνια έχεις με κάποιον δικό σου στον οποιο θα μπορουσες να μιλησεις ανετα όπως εδω? Γιατι δεν βλέπεις κάποιον καλό ψυχολογο να επικεντρωθειτε σ αυτα που σε βασανίζουν και στις διαστρεβλώσεις της σκέψης σου?

πες μου λιγο γιατη θελω να καταλαβω κατι. εισαι ενα ατομο που κλεινωταν ετσι? ολλο κ περισοτερο. με την αυτοκτονια πιστευεις πως θα μπορουσες να κλειστεις κιαλοαπο τον κοσμο? δλδ τωρα εισαι εδω εχεις κλειστει κ εχεις αποφυγει τον κοσμο μεχρι εναν μεγαλο βαθμο αλλα θελεις να αυτοκτονισεις για να αποφειγεις τελειος κ μια κ εξω τον κοσμο? ετσι τοχεις στο μυαλο σου η κανω λαθος?

Αυτό το "νταήδες" νιώθω να ναι η αιτία της πεσμένης ψυχολογίας του φίλου μας η οποία είχε και ως αποτέλεσμα να μην περάσει τις πανελλήνιες.
Μίλησε για "πολλούς που προσπάθησαν να τον βοηθήσουν", άρα υπάρχει στη ζωη του υποστηρικτικό περιβάλλον.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αυτό το "νταήδες" νιώθω να ναι η αιτία της πεσμένης ψυχολογίας του φίλου μας η οποία είχε και ως αποτέλεσμα να μην περάσει τις πανελλήνιες.
Μίλησε για "πολλούς που προσπάθησαν να τον βοηθήσουν", άρα υπάρχει στη ζωη του υποστηρικτικό περιβάλλον.

---

ναι σηγουρα αλλα φταιει κ οτι δεν ειχε μια καλη ψυχολογια για να αμυνθει. κανονικα επρεπε αυτοι να τρακερνουν σε τοιχο οταν πηγεναν να τον μειωσουν.