Χώρισα και δεν ξέρω αν έκανα καλά..

Καλησπέρα,
Είμαι 30 χρονών και πρίν απο 8 μήνες γνώρισα ένα παιδί 8 χρόνια μικρότερο μου. Γενικά επειδή οι σχέσεις μου ήταν πάντα με μικρότερους και συνήθως έληγαν άδοξα, είχα πει να μην ξαναμπλέξω με μικρό.
Ο συγκεκριμένος με πολυορκούσε ένα μήνα ώσπου τελικά ξεκινήσαμε να βγαίνουμε.
Απο την αρχή του εξηγησά οτι είμαι σε μια φάση της ζωής μου που θέλω κάτι πιο ουσιαστικό και με μέλλον και το ίδιο μου είπε οτι ψάχνει και εκείνος.
Το επάγγελμά του είναι ναυτικός, ακόμα στη σχολή βέβαια, και αυτό ήταν ένα ακόμα μειον στη σχέση που ξεκινούσαμε.
Η σχολή είναι κοντά στο μέρος που ζω αλλά μένουν όλη τη βδομάδα μέσα και βγαίνει τα πσκ.
Παρ'ολα αυτά είπαμε να το προσπαθήσουμε και όπου βγει.
Είναι απο τους πιο καλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει και ταιριάζουμε πάρα πολυ. Μου βγάζει τον καλό μου εαυτό και έγω το ίδιο σε κείνον. Δεν υπήρχαν κόντρες και προβλήματα πέρα απο τα βασικά ηλικία και επάγγελμα. Τώρα που έφυγε πάλι για τη σχολή, βρισκόμασταν πιο σπάνια και μέσα σε 3 μέρες προσπαθούσε να τα προλάβει όλα.
Εγώ είχα αρχίσει να προβληματίζομαι γιατι έβλεπα οτι θέλω παραπάνω πράγματα και δεν είναι στη ίδια φάση με εμένα. Εχει ακόμα ενα χρόνο στη σχολή και μετά μπαρκάρει και απο συζητησείς μας μου εξήγησε ότι δεν μπορεί να μου δώσει την ασφάλεια και το μέλλον που θέλω εγώ, τη στιγμή που δεν ξέρει ακόμα το δικό του μέλλον, κυρίως επαγγελματικά. Μετά απο όλα αυτά αποφασίσαμε να το διακόψουμε, αλλά είμαι προβληματισμένη αν έκανα καλά.
Μήπως έπρεπε να το συνεχίσω και όπου βγει, με ένα αβέβαιο μέλλον ή να το αφήσω έτσι και ας με πονάει που δεν είμαστε μαζί;

Καλησπέρα
Δεν μου έχει τραβήξει ποτέ την προσοχή μικρότερος για να είμαι ειλικρινής οπότε δεν μπορώ να ταυτιστώ αλλά προφανώς για σένα αυτό δεν ήταν πρόβλημα από την αρχή που ξεκίνησες σχέση μαζί του. Μάλιστα λες πως και οι προηγούμενες σχέσεις σου ήταν με μικρότερους.
Αφου ταιριάζατε λοιπόν και δεν είχατε προβλήματα μεταξύ σας, δεν κατάλαβα ποιο ακριβώς ήταν το πρόβλημα μετά.

Εσύ θες κάτι πιο επίσημο; Θες οικογένεια ας πούμε και γάμους; Αυτά είναι τα παραπάνω πραγματα που λες;
Γιατί αν δεν σκέφτεσαι τέτοια ακόμα, εγώ μια χαρά σας βρίσκω :)
Και στην θέση σου απο κει που να μου μείνει παράπονο και απωθημένο, θα το άφηνα να με πάει όπου πάει και να ξεθωριάσει μόνο του στην ώρα του αν είναι να ξεθωριάσει.

Ναι, βλέπω ότι πλέον είμαι σε μια φάση για κάτι πιο σοβαρό που θα μπορούσε να καταλήξει σε γάμο. Και λόγο της δουλειάς του και της ηλικίας του, εκείνος δεν μπορεί να σκεφτεί τόσο μακρία. :(

Quote:

---

Originally Posted by MAKL11

Ναι, βλέπω ότι πλέον είμαι σε μια φάση για κάτι πιο σοβαρό που θα μπορούσε να καταλήξει σε γάμο. Και λόγο της δουλειάς του και της ηλικίας του, εκείνος δεν μπορεί να σκεφτεί τόσο μακρία. :(

---

Εννοείται ότι δεν μπορεί να σκεφτεί τόσο μακριά στα 22 του. Είναι άλλα αυτά που πρέπει να ζήσει στην ηλικία του και γενικά στην φάση που είναι.
Εφόσον εσύ είσαι στη φάση για κάτι πιο σοβαρό τότε δυστυχώς δεν σου έμενε άλλη επιλογή.
Εκείνος τι θέση είχε; Εσύ το πρότεινες και εκείνος το δέχτηκε;
Γιατί είδα που έγραψες πως σου ξεκαθάρισε πως δεν μπορεί να σου δώσει ασφάλεια κτλ, άρα ίσως κι εκείνος είχε αρχίσει να νιώθει το βάρος της σχέσης.

Το συζητήσαμε γιατί εγώ είχα αρχίσει να μην είμαι καλά όσο σκεφτόμουν το μέλλον μας και είδαμε ότι όλο αυτό δεν μου κάνει καλό και αντί να περνάμε όμορφα εγω χαλιόμουν. Οπότε ήταν κοινή απόφαση κατά κάποιο τρόπο. Εκείνος έχει ενα χρόνο ακόμα στη σχολή και μετα 2 χρόνια μπάρκο για να φτάσει πιο γρήγορα στη θέση του γραμματικού οπότε ουσιαστικά θα ήταν μια σχέση απο απόσταση.

Quote:

---

Originally Posted by MAKL11

Το συζητήσαμε γιατί εγώ είχα αρχίσει να μην είμαι καλά όσο σκεφτόμουν το μέλλον μας και είδαμε ότι όλο αυτό δεν μου κάνει καλό και αντί να περνάμε όμορφα εγω χαλιόμουν. Οπότε ήταν κοινή απόφαση κατά κάποιο τρόπο. Εκείνος έχει ενα χρόνο ακόμα στη σχολή και μετα 2 χρόνια μπάρκο για να φτάσει πιο γρήγορα στη θέση του γραμματικού οπότε ουσιαστικά θα ήταν μια σχέση απο απόσταση.

---

Η ζωή είναι μικρή για να χαλιόμαστε. Υποτίθεται οτι κάνουμε σχέσεις για να είμαστε καλά, να περνάμε όμορφα, να έχουμε χαρά στην ζωή μας. Αν είναι η σχέση η ίδια αντί για χαρά να σου φέρνει λύπη ή στεναχώρια ή πίεση... τότε πήρες σοφή απόφαση.
Τα δυο χρόνια σχέση από απόσταση για άλλους δεν είναι τίποτα και μια χαρά τα καταφέρνουν, όμως δεν είμαστε όλοι ίδιοι ούτε έχουμε τις ίδιες ανάγκες. Εσένα αυτό σε πίεζε. Άρα κατά την γνώμη μου έκανες πολύ καλά ππου το σταμάτησες.

Αν αυτό που έπαιρνες ήταν αρκετό, δεν θα σκεφτόσουν τα δύο χρόνια από απόσταση.

Ούτε για μένα η απόσταση ήταν πρόβλημα αν ήξερα ότι κάποια στιγμή αυτό που έχουμε βγει κάπου, γιατί θα το θέλαμε και οι δύο! Αλλά έβλεπα ότι από την μεριά του ήταν πολύ δύσκολο να σκεφτεί ακόμα κάτι τέτοιο. Η λογική μου λέει ότι έκανα το σωστό, αλλά συναίσθηματικα πονάω! Είναι πολύ δύσκολο να βρούμε ανθρώπους να επικοινωνουμε, να ταιριάζουμε και να έχουμε αμοιβαία συναίσθηματα. Κ ήταν ένας άνθρωπος που είχε όσα ήθελα κ κείνος το ίδιο ένιωθε για μένα! Και πονάμε πολύ και οι δύο για αυτή την απόφαση..

Καλησπερα!!εγω σκεφτομαι μηπως θα πρεπε να χαλαρωσεις λιγο??εννοω οτι θελεις να βρεις καποιον να παντρευτεις κ να κανεις οικογενεια αλλα να μην σου γινει εμμονη!πρωτα ειναι σημαντικο να γνωρισεις τον αλλον,να δεις αν ταιριαζεται κ μετα το σκεφτεσαι!
Οσο αφορα αν εκανες καλα ή οχι δεν ξερω να σου απαντησω αλλα θα σου πω την γνωμη μου!το παιδι ειναι μικρο για μενα,ειναι λογικο να θελει να κανει πραγματα για τον εαυτο του!ουτε μια δουλεια δεν εχει,οποτε ειναι φυσιολιγικο κ αυτος να μην μπορει να σου απαντησει γιατι δεν ειναι ασφαλεις ουτε για τον εαυτο του!
Επισης θελω να πω οτι αν ησουν 38 κ αυτος 30 θα ηταν διαφορετικα τα πραγματα!τωρα 22..πραγματικα δεν ξερω..

Αχ ούτε γω ������ ευχαριστώ για τις απάντησεις πάντως!!!

Και εγω απο τα 17 ειχα μια ταση στις μεγαλυτερες πχ 35 40 [emoji14] τωρα που εφτασα και εγω 30 ειμαι με μικροτερες.

Η δικια μου η συμβουλη ειναι να βρεις εναν ανθρωπο με σχετικη εμπειρια στις σχεσεις αλλα και σε συμβιωση με αλλον ανθρωπο σιγουρα οσο μεγαλωνουμε μαθαινουμε απο τα λαθη μας και αν δεν μπορουμε να τα αλλαξουμε φτανουμε σε σημειο να τα περιοριζουμε.

Σχετικα με το κατι ποιο σοβαρο δεν ειναι στο χερι σου μιας και θελει χρονο αλλα και διαφορες καταστασεις στο να δοκιμαστει μια σχεση.

Μην πεφτεις στην παγιδα της ηλικιας οτι και καλα μεγαλωσες και πρεπει οπωςσηποτε να παντρευτεις.Οσοι το εκαναν αυτο αντρες και γυναικες λογο της βιασυνης πηραν γουρουνι στο σακι και αργοτερα χωριζουν συνηθως και την πληρωνουν τα παιδια ειναι κριμα να στερησεις τις οικογενιακες στιγμες απο ενα παιδακι.

Καλα εκανες και χωρισες οι τοσο μικροι ειναι για να περνας καλα σε συγκεκριμενα πραγματα αυτα που ψαχνεις θα τα βρεις σε λιγο ποιο μεγαλες ηλικιες 25+
Αυτα απο μενα :)

Ναι καταλαβαίνω τι εννοείς! Αυτά σκεφτόμουν κ γω γιαυτό πήρα αυτή την απόφαση.. Απλά συναίσθηματικα είμαι προβλήματισμενη γιατί νιώθουμε και οι δύο πολύ έντονα :(

Quote:

---

Originally Posted by MAKL11

Ναι καταλαβαίνω τι εννοείς! Αυτά σκεφτόμουν κ γω γιαυτό πήρα αυτή την απόφαση.. Απλά συναίσθηματικα είμαι προβλήματισμενη γιατί νιώθουμε και οι δύο πολύ έντονα :(

---

Ε καντε οτι χρειαζεται για να περνατε καλα τοτε ως να φυγει.

Quote:

---

Originally Posted by Izanami

Ε καντε οτι χρειαζεται για να περνατε καλα τοτε ως να φυγει.

---

Αν μπορούσα να αφεθω και να μη με νοιάζει το μετά θα το έκανα, αλλά δε μπορώ.. Δεν περίμενω με κάποιον που είμαι 7 μήνες να θέλει κάτι πιο σοβαρό,λογικό είναι! Απλά θα θελα να υπάρχουν οι συνθήκες για το μέλλον..

Quote:

---

Originally Posted by MAKL11

Καλησπέρα,
Είμαι 30 χρονών και πρίν απο 8 μήνες γνώρισα ένα παιδί 8 χρόνια μικρότερο μου. Γενικά επειδή οι σχέσεις μου ήταν πάντα με μικρότερους και συνήθως έληγαν άδοξα, είχα πει να μην ξαναμπλέξω με μικρό.
Ο συγκεκριμένος με πολυορκούσε ένα μήνα ώσπου τελικά ξεκινήσαμε να βγαίνουμε.
Απο την αρχή του εξηγησά οτι είμαι σε μια φάση της ζωής μου που θέλω κάτι πιο ουσιαστικό και με μέλλον και το ίδιο μου είπε οτι ψάχνει και εκείνος.
Το επάγγελμά του είναι ναυτικός, ακόμα στη σχολή βέβαια, και αυτό ήταν ένα ακόμα μειον στη σχέση που ξεκινούσαμε.
Η σχολή είναι κοντά στο μέρος που ζω αλλά μένουν όλη τη βδομάδα μέσα και βγαίνει τα πσκ.
Παρ'ολα αυτά είπαμε να το προσπαθήσουμε και όπου βγει.
Είναι απο τους πιο καλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει και ταιριάζουμε πάρα πολυ. Μου βγάζει τον καλό μου εαυτό και έγω το ίδιο σε κείνον. Δεν υπήρχαν κόντρες και προβλήματα πέρα απο τα βασικά ηλικία και επάγγελμα. Τώρα που έφυγε πάλι για τη σχολή, βρισκόμασταν πιο σπάνια και μέσα σε 3 μέρες προσπαθούσε να τα προλάβει όλα.
Εγώ είχα αρχίσει να προβληματίζομαι γιατι έβλεπα οτι θέλω παραπάνω πράγματα και δεν είναι στη ίδια φάση με εμένα. Εχει ακόμα ενα χρόνο στη σχολή και μετά μπαρκάρει και απο συζητησείς μας μου εξήγησε ότι δεν μπορεί να μου δώσει την ασφάλεια και το μέλλον που θέλω εγώ, τη στιγμή που δεν ξέρει ακόμα το δικό του μέλλον, κυρίως επαγγελματικά. Μετά απο όλα αυτά αποφασίσαμε να το διακόψουμε, αλλά είμαι προβληματισμένη αν έκανα καλά.
Μήπως έπρεπε να το συνεχίσω και όπου βγει, με ένα αβέβαιο μέλλον ή να το αφήσω έτσι και ας με πονάει που δεν είμαστε μαζί;

---

Έχω την αίσθηση πως οι επιλογές σου, οι οποίες δεν είναι τυχαίες, σε οδηγούν πάντα στο ίδιο αδιέξοδο.

Κατ' αρχήν, δεν είναι απαραίτητο, μόλις ξεκινάει μία σχέση, να σκεφτόμαστε αν ο σύντροφος είναι ικανός για να προχωρήσει άμεσα σε κάτι ποιο "σοβαρό". Αφήνουμε ένα διάστημα ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα τον άλλο άνθρωπο, να δούμε αν είμαστε ευτυχισμένοι μαζί του, αν ταιριάζουμε, αν περνάμε ευχάριστα και εν συνεχεία μπορούμε να ζυγίσουμε τη σχέση που έχουμε με τις επιπλέον επιθυμίες μας.

Όμως, μας αναφέρεις πως οι προηγούμενες σχέσεις σου ήταν πάλι με μικρότερους και κατέληξαν άδοξα. Τι εννοείς ότι κατέληξαν άδοξα; Τι έγινε δηλαδή;

Δεν μπλεκεις με ατομο 8 χρονια μικροτερο αν θες να βγει κατι ουσιαστικο απο αυτη τη σχεση.Καμια φορα πρεπει να βαζεις τη λογικη πανω απο το συναισθημα. Και εχει διαφορα γυναικα 30 - αντρας 22 απτο αναποδο