Θέλω να περάσει....

Δεν αξίζει πλέον να γράψω όλα μου τα συμπτώματα. Αν κάποιος θέλει να δει ας ανατρέξει σε προηγούμενο ποστ. Έχω κουραστεί ψυχικά πλέον. Δεν είμαι σίγουρη αν έχω κάτι ή όχι. Και δεν μπορώ να ζω με αυτήν την ανησυχία. Τη θέλω τη ζωή μου και φοβάμαι να μην την χάσω από κάτι που δεν πρόλαβα. Οι πόνοι συνεχίζονται. Κάνω περισσότερες προσπάθειες αλλά αυτοί εκεί. Και τι ζητάω στην τελική; Απλά να επιστρέψει η ζωή μου στο νορμάλ όπως ήταν πριν δύο χρόνια. Να είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος. Να ζω. Κι όμως ρε παιδιά.. Αυτό το πράγμα ο,τι και αν είναι, δεν λέει να φύγει. Έχω φτάσει σε σημείο που δεν ξέρω πλέον τι άλλο να κάνω. Δεν νιώθω ότι έχω πράγματα μέσα μου να βγάλω ώστε να κάνω ανούσιες συνεδρίες με κάποιον ψυχολόγο. Δεν ξέρω σε τι άλλο γιατρό να πάω για εξετάσεις για να μου πει ότι δεν έχω τίποτα. Δεν ξέρω τι να πιστέψω και τι όχι. Θέλω απλά να ζήσω μια όμορφη ζωή χωρίς αυτό το μαρτύριο..

Καλημέρα...

Καλημέρα! Ο γιατρός μου έδωσε εξετάσεις για γαστρίτιδα και περιμένω αποτελέσματα. Σίγουρα παίζει κάτι με το στομάχι.

..........

Ναι. Είναι και αυτό ένα από τα πολλά.

Είχα κι εγώ στο παρελθόν τα ίδια. Θα θελα να μιλήσουμε κάπου εκτός αν θες. (Απλά δε θέλω από εδώ μήπως αναγνωριστώ).

Δεν νιώθω ιδιαίτερα άνετα να μιλάω σε πιο προσωπικό επίπεδο με άτομα που δεν γνωρίζω για το συγκεκριμένο θέμα. Αλλά όπως και να έχει σε ευχαριστώ για την πρόταση και το ενδιαφέρον σου! Αν δεν νιώθεις άνετα να μοιραστείς κάτι παραπάνω εδώ είναι απόλυτα σεβαστό.

...........

να πιστεψεις τους ανθρωπους γυρω σου και να υποψαζεσε οτι αποφευγει να σε πλησιασει.

ο τροχος θα γυρισει και θα νιωσεις ανετα αρκει να το πιστευεις.

Με συγχωρείς αλλά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο άλλαξες το μήνυμα σου.

Καλησπέρα Αλέξανδρε! Προσπαθώ με όλη μου την ψυχή να πιστέψω πως τίποτα δεν συμβαίνει αλλά όλο και κάτι έρχεται να μου επιβεβαιώσει το αντίθετο. Είναι κουραστικό πλέον. :(

Δεν στεναχωριεσαι που χανεις χρονο απο τη ζωη σου;

Και σε μενα κανω αυτη την ερωτηση πολλες φορες για να πεισω τον εαυτο μου πως πρεπει να απομακρυνω τις ασχημες σκεψεις και να ΖΗΣΩ. Ακομα και τον υπνο μας χανουμε.Καποτε λατρευα τον υπνο,εβλεπα ομορφα ονειρα...Κανεις ψυχολογος δεν θα διωξει τους "εφιαλτες" μας,αν δεν το πιστεψουμε εμεις οι ιδιοι πρωτα

Αν στεναχωριέμαι λέει; Δεν φαντάζεσαι! Κι εγώ έτσι ήμουν. Απολάμβανα την κάθε στιγμή. Δεν έχανα ευκαιρία για βόλτες, ταξίδια, δραστηριότητες. Και ξαφνικά τα έχασα όλα και το ίδιο μου το σώμα δεν μου επιτρέπει να κάνω τίποτα. Πώς καταφέρνουμε να το πιστέψουμε; Αυτό είναι το θέμα.

Αν περιμένεις ετσι να περάσει, θα περιμένεις μια ζωή. Λυπάμαι που στο λέω. Το πολύ πολύ καποτε να καταληξεις στα ψυχοφάρμακα, και μπορεί και χωρίς τη θέλησή σου όταν κάποιοι βαρεθούν να σε βλέπουν έτσι.