Γιατι κολλαμε??

Το θεμα δεν ειναι για τη συγκεκριμενη ενοτητα..αλλα anyway!!Μετα απο ομολογουμενως αρκετο καιρο που χωρισα/ξαναπροσπαθησα/ξαναχωρισα καταληγω στο οτι ΤΕΛΙΚΑ αυτον τον ανθρωπο μπορει και να μην τον ξεπερασω ποτε...Ακουγεται χαζο,το ξερω,τον σκεφτομαι παλι ομως..τον βλεπω στον υπνο μου,κοιταζω τις φωτογραφιες του,αναρωτιεμαι τι κανει,τα βαζω με τον εαυτο μου που τον αφησα,αναρωτιεμαι αν εκανε σχεση,πως θα ειναι η επομενη κτλ κτλ Γιατι δεν μπορω να ξεκολλησω??Θα πρεπε μετα απο τοσο καιρο να μη με απασχολει,να εχω προχωρησει και να κανω τη ζωη μου,οπως φανταζομαι κανει αυτος.Ενω δεν υπαρχουν ελπιδες και περιθωρια,αφου το εξαντλησαμε,γιατι μενω ακομη εκει???Πως γινεται να μενουμε κολλημενοι τοσο καιρο σε καποιον και γιατι δεν προχωραμε??

Χμμ...επειδή κολλάμε δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, ή επειδή δεν προχωράμε παραμένουμε \'κολλημένοι\'? Αναρωτιέμαι αν είμαστε κολλημένοι σε \'κάποιον\' ή απλά σε αυτά που αντιπροσωπεύει...Προφανώς αυτά είναι σημαντικά για εμάς, επομένως για να ξεκολλήσουμε χρειάζεται σαν πρώτο βήμα να βρούμε ποια είναι αυτά, αν είναι όντως τόσο σημαντικά και γιατί.

IΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΚΟΛΛΑΜΕ ΣΕ ΟΣΑ ΚΑΛΑ ΕΙΧΑΜΕ ΒΡΕΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ

Εγώ πιστεύω ότι το κόλλημα έχει να κάνει πρώτα με τη συνήθεια και μετά με το γεγονός αν βρούμε κάτι καλύτερο από άυτό που είχαμε.
Αν δεν ερωτευτείς και δεν μπεις σε μια νέα σχέση με προοπτική, τότε δεν έχεις ελπίδα να ξεκολλήσεις από τον πρώην...

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟ. ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.
ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΛΛΗΜΑΤΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ

sas esteila u2u
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟ. ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.
ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΛΛΗΜΑΤΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ [/quote]

Η λειτουργία του ανθρωπίνου εγκεφάλου είναι τέτοια που σβήνει τα αρνητικά και κρατάει τα θετικά από κάθε τι.
Επίσης η αφβισβήτηση (του ευατού μας) που τρώμε όταν χωρίζουμε είναι τέτοια που μας κάνει να ΜΗΝ ελπίζουμε σε κάτι καλίτερο οπότε τι μένει??? Το κόλλημα με αυτό που είχαμε.

Από την άλλη είναι και οι σκέψεις του στύλ \"ήμουν σωστός?\" ή \"εγώ έφταιγα.....\". Το να τις επεξεργαστείς και να καταλήξεις στις απαντήσεις αυτών των σκέψεων είναι ουσιώδες για να προχωρήσεις μπροστά χωρίς κόλλημα αλλά με γνώση (προς όποια κατεύθυνση είτε αυτή είναι προς νέα είτε προς τη γνωστή)

ΜΑΛΛΟΝ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΠΟΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ;

Το θέμα είναι τόσο απλό ...αλλά ταυτόχρονα και πολύ περίπλοκο! Με μια φράση θα έλεγα πως κολλάμε επειδή ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ να δούμε την πραγματικότητα.

Μερικες φορες ξερουμε οτι ολες οι συγκυριες ειναι κατα της σχεσης,οτι ο αλλος εχει προχωρησει,οτι δε σου φερθηκε καλα......οτι...οτι..........κι ομως το μονο που θες ειναι να σε παρει μια αγκαλια :(:(:( Νομιζω πως τελικα ειναι χειροτερο να ευθυνεσαι εσυ για το χωρισμο,παρα ο αλλος..

MANTHES,
σίγουρα πάντα προσωπικά μιλάω (αν και έχεις δίκιο το έγραψα γενικά)
αλλά αυτό που εννοούσα ήταν ότι όταν είμαι σε μία σχέση και έχω δώσει και έχω πάρει και σε κάποια στιγμή αυτή η σχέση χαλάει και χωρίζω διακρίνω μέσα μου συναισθήματα ότι \"δεν ήμουν αρκετός\" ότι \"τα θαλάσσωσα\" ότι \"δεν έκανα πολλά πράγματα σωστά\" είτε αυτά ισχύουν είτε όχι.
Αυτοαπορίπτομαι με μία λέξη.
(φυσικά σε άλλες στιγμές βγαίνουν συναισθήματα του να ρίχνω το \"φταίξιμο\" είτε στην άλλη πλευρά είτε σε τρίτους είτε σε τυχαίους παράγοντες)

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΝΝΙΩΣΑ ΕΤΣΙ. ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΙΝΩ ΟΛΑ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΚΟΠΕΛΑ

Αυτό λες εσύ. Το αν είναι έτσι όμως δεν (μπορείς καν να) το ξέρεις.
Edit: Δεν εννοώ για το τι νιώθεις. Στα υπόλοιπα αναφέρομαι
Edit no 2: Δε σε πρόλαβα...... λολ..........

ΕΤΣΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

συνήθως κολλάμε ( ή αλλιώς αποκτάμε απωθημένα) σε προβληματικές σχέσεις που δεν λειτούργησαν επειδή υποσυνείδητα θέλουμε να τις κάνουμε να λειτουργήσουν. ή όταν νιώθουμε ότι κάτι δεν έχει κάνει τον κύκλο του.