Έψαχνα καιρό αλλά σας βρήκα!
Και χαίρομαι ιδιαίτερα όπως καταλάβατε...
Ας το πάρω από την αρχή. Είμαι 39 χρονών, 1.68 και 128 κιλάκια αισίως.
Ξεκίνησα ως στρουμπουλή μπουμπού, που έγινε κορμάρα γυμνασμένη έφηβη, περιμένοντας την πρώτη ευκαιρία να βρεί και πάλι τον ΧΧL εαυτό της.
Η ευκαιρία εμφανίστηκε στα 20 που έμεινα έγκυος. 9 μήνες χοντρή χωρίς τύψεις!!!
Από 65 κιλά που ήμουν, πήγα να γεννήσω 100! Και... μου 'μειναν.
Τα τελευταία 18 χρόνια έχω χάσει και ξαναπάρει περίπου 150 κιλά σύνολο. Αλλά αυτά τα ξέρετε. Μη σας κουράζω γράφοντας την ιστορία των περισσότερων εδώ. Η αλήθεια είναι πως δεν ένοιωσα ποτέ τον κοινωνικό ρατσισμό. Ούτε στη δουλειά (κάνω μια δουλειά που οι περισσότερες έχουν σώμα μοντέλου), ούτε στο φιλικό περιβάλλον. Όσο για τους άντρες της ζωής μου, ήταν όλοι κουκλιά :P
Απλώς ως η μοναδική κατηγορίας βαρέων βαρών στο περιβάλλον μου, ενοιωθα... κάπως.
Έγινα λοιπόν κι εγώ expert στις δίαιτες (χημικές, φυσικές, μεσογειακές, ξενόφερτες κλπ) και στα χάπια (xenical, reductil και βάλε).
Τα αποτελέσματα γνωστά σε όλους μας. Αλλά δεν έσκαγα και πολύ. Μια χαρά γερή, δυνατή και μέσα στην ενέργεια ήμουνα.
Και μετά, έγινα 37!!! Αναπόφευκτο θα μου πείτε. Σωστά θα το πείτε. Αλλά μαζί ήρθαν και προβλήματα. Πόνοι, κούραση, άπνοιες...
Αντιμετώπισα για πρώτη φορά τον εαυτό μου σαν σοβαρά ασθενή. Για να επιβεβαιώσω αυτό το καινούργιο μου συναίσθημα, πρόσθεσα στα 108 κιλά που ήμουν τότε, άλλα 20!!!
Ακόμη κι έτσι όμως, δεν κινητοποιήθηκα. Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε μια στιγμή που μας ξυπνάει από το λήθαργο. Η δική μου ήταν πρίν ένα μήνα που έτυχε να δω την εκπομπή του Γ. Λοβέρδου "ολική επαναφορά" στο alter. Ήταν αφιερωμένη στις χειρουργικές μεθόδους αντιμετώπισης της παχυσαρκίας.
Από την επόμενη μέρα άρχισα να ψάχνω το internet για πληροφορίες.
Τα ελληνικά sites δε με βοήθησαν ιδιαίτερα. Από τα ξένα, κατέληξα (κάνοντας τον γιατρό) πως πρέπει να κάνω γαστρικό bypass. Τρομοκρατήθηκα. Σιγά μη κόψω το όργανο που φροντίζω περισσότερο 20 χρόνια τώρα!
Και μόλις είχα απογοητευτεί και θα εγκατέλειπα την κορμάρα μου στη μοίρα της, έπεσα πάνω σας! Oh YES!
Σας διαβάζω μέρες τώρα. Και σας ευχαριστώ πολυ για όσα έμαθα.
Η κόρη μου δίνει πανελλαδικές και μου απαγόρευσε δια ροπάλου να κάνω οποιαδήποτε επέμβαση πρίν τελειώσει. ʼρα έχω ένα μήνα ακόμη να προσαρμοστώ στην ιδέα, να δω γιατρούς και να μαζέψω πληροφορίες.
Που σημαίνει ότι θα με υποστείτε για καιρό (don't worry, συνήθως βαριέμαι να γράφω τόσο πολύ).
Ευχαριστώ και πάλι για όσα γράψατε και διάβασα...
Χαρά
Υ.Γ. 1 Μήπως ξέρει κανείς το τηλ. του συλλόγου παχυσάρκων?
Υ.Γ. 2 ΡΕ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΝΑΠΕ ΛΕΜΕΕΕΕΕ....