Απελπισία και καταστροφή? ή άλλη μια προσπάθεια?
Καλησπέρα σε όλους. Γράφτηκα σήμερα στο site. Και έστω και πίσω απο την ανωνυμία του internet, αποφάσισα, να σας μιλήσω, και να σας πώ για αυτά που βασανίζουν της ζωή μου.
Θεωρώ , αν θέλετε, σημείο κατάντιας, για έναν άνθρωπο , να μπαίνει σε ένα τέτοιο site, μόνο και μόνο για να εκφραστεί ελέυθερα σε, προφανώς, ανθρώπους που θα τον καταλάβουν μιας και πιθανότατα, περνάν ή πέρασαν κάποτε τα ίδια.
Όμως ο κατήφορος, με φτάνει σε αυτό το σημείο. Το αποδέχομαι , όπως έχω αποδεχτεί πολλά ως σήμερα, και συνεχίζω μέχρι να τελείωσω....
Είμαι άντρας, 35, 1,80 ύψος, και πλέον 118 κιλά. Ανέκαθεν ήμουν απο υπέρβαρος έως παχύσαρκος. Ο σωματότυπος μου είναι τέτοιος, που παρά τα παραπάνω κιλά, πολλές φορές στην ζωή μου, ήμουν ευπαρουσίαστος, και γοητευτικός μπορώ να πω, παρά το σωσίβιο, τα love handles, και το στήθος. Ίσως έπαιζε ρόλο το πρόσωπο μου, ίσως το στύλ. Δόξα τω Θεο, δεν εχω παράπονο απο το status των κατακτήσεων μου διαχρονικα.
2 σοβαρές προσπάθειες θερμιδικής δίαιτας έχω κάνει στο παρελθόν, με εντυπωσιακά αποτελέσματα, και άπειρες μη σοβαρές προσπάθειες με φρικτά αποτελέσματα. Συνολικά έχω υπολογίσει ότι μέσα σε 10 έτη αθροιστικά έχω πάρει και έχω χάσει 100 κιλά. Το minimum της τελευταίας 10ετίας ήταν τα 88 κιλά. Και το maximum τα 135.
Δεν το κρύβω ότι αυτή η μόνιμη κατάσταση με έχει επηρεάσει τόσο πολύ ψυχολογικά που τολμώ να πώ οτι έχει αλλοιωθεί ο χαρακτήρας μου και οι αντοχές του. Προσφάτως και σε συνάρτηση με διάφορα τραγικά προσωπικά πράγματα που μου συνέβησαν , με πήρε η κάτω βόλτα. Καταρρακώθηκα.
Πιθανών γνώριμες σκέψεις, ιδέες και πράξεις σε πολλούς ή σε λίγους ....:
Σταμάτησα να βγαίνω για κοινωνικούς λόγους.
Έχω να μπώ σε μαγαζί να αγοράσω ρούχα εδώ και 10 έτη.
Λόγω δουλειάς είμαι υποχρεωμένος να φοράω κοστούμι, οπότε έχω εντοπίσει ένα ράφτη, και πηγαίνω και ράβω τα κοστούμια μου εκεί.
Δεν αντέχω τον αυτοσαρκασμό, οπότε ούτε με αυτό το "κόλπο" δεν μπορώ να το ξεπεράσω σε κοινωνικές επαφές.
Τα δάκρυα μου πια απο τον ρατσισμό που υφιστάμεθα καθημερινά οι παχύσαρκοι έχουν στερέψει, οπότε στο πρώτο " χάριν αστεισμού" σχόλιο που ακούω απο ανεγκέφαλους ρατσιστές της καθημερινότητας, απαντώ με εξίσου προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για ότι μου βρίσκεται έυκολο ( Μια μεγάλη μύτη, Μια φαλάκρα, μικρό ύψος κλπ)
Αυτός βέβαια δεν είμαι εγω!, αλλα αυτός που έχει δημιουργήσει αυτή η απόλυτα ρατσιστική κοινωνία μας.
Δεν σας το κρύβω, ότι στο πρόσφατο παρελθόν, έχω πέσει σε βαριάς μορφή κατάθλιψη, και με αυτοκτονικές τάσεις. Μην βιαστέιτε να με βαφτίσετε τρελλο... Δεν είναι έτσι. Πολύ απλά, ο καθένας μας έχει τις δικές του αντοχές και προτεραιότητες. Ο καθένας μας δίνει διαφορετική σημασία στο ίδιο πράγμα. Είμαι απόλυτα συνηδητοποιημένος και σε αυτό που λέω και σε αυτά που αισθάνομαι.
Όμως αγαπητοί μου φίλοι.. εχω βρεθεί σε ένα αδιέξοδο, που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Η άσχημη εικόνα του εαυτού μου έχει επηρεάσει την καθημερινότητα μου σε τέτοιο βαθμό, που φοβάμαι πραγματικά, το άν αξίζει να συνεχίσω να ζώ. Και τι εννοω με αυτο.:
Έχω πιάσει τον ευατό μου να απορρίπτω και να αποφέυγω εξαιρετικά γοητευτικές και όμορφες γυναίκες, διότι νοιώθω οτι όταν θα αποκαλυφθώ μπροστά τους, θα δώ εκείνο το παγερό βλέμα έπληξης , αηδίας, και απογοήτευσης μαζί, δεδομένο που εγω δεν μπορώ να το αντέξω με τίποτά.
Πρόπερσι έκανα μια σοβαρή προσπάθεια με διαιτολόγο, και έχασα μέσα σε 4 μήνες 19 κιλά. Σταμάτησα διότι δεν μπορούσα να δίνω 80 ευρώ την επίσκεψη. Τα πήρα πίσω σε 6 μήνες.
Πρίν ένα μήνα πήρα μια τελική απόφαση για μένα....
Γυμναστήριο αρχικά και μετά δίαιτα.
Πήγα γυμναστήριο, ένοιωσα τον ρατσισμό , έφυγα.
Πήρα πολυμηχάνημα στο σπίτι, και η αλήθεια είναι οτι κάνω βάρη περίπου μία ωρα την ημέρα, και λίγο διάδρομο διοτι έχω ένα πρόβλημα υγείας που δεν μου επιτρέπει την αεροβική άσκηση.
Αποφάσισα, να κάνω την Ατκινς, ή ΄κάτι σχετικό με αυτή.
Βρήκα κάποια στοιχέια απο το διαδύκτιο, και ξεκίνησα χθές.
Πέταξα τα πάντα απο το ψυγείο, και εφοδιάστικα με αυγά, και λουκάνικα.
Ξεκίνησα λοιπόν χθές, ομολογώ με φόβο, διότι αφενός δεν νοιώθω οτι έιμαι πλήρως ενημερωμένος, και αφετέρου, μου έιναι δύσκολο να χωνέψω ότι τρώγωντας λίπος θα χάσω κιλά.
Ταυτόχρονα εδω και μιά βδομάδα, πέρνω καψούλες πράσινου τσαγιού + καρνιτίνη + λεκιθίνη.
Είπα στον ευατό μου ότι αν δεν δω διαφορά στο μήνα, θα σταματήσω, με ότι επακόλουθο θα έχει αυτό.
Δεν νομίζω οτι έχω το σθένος να κάνω άλλη μια προσπάθεια μετά, και δεν νομίζω οτι μου έχουν αφήσει όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι, ίχνος αυτοεκτίμησης, για να παλέψω την ζωη μου...
Μάλλον εκεί θα τελειώσει.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, συγνώμη αν σας κούρασα, και ... καλή συνέχεια σε όσους μπορούν να το παλέψουν.
ΥΓ : Εάν κάποιος , κάποια έχει και θέλει να μου δώσει πρακτικές συμβουλές για την προσπάθεια που καταβάλλω, ασφαλώς και είναι ευπρόσδεκτος.
