Τι περιμένετε από τη δίαιτά σας;

Συνήθως, αυτοί που έχουν να χάσουν πολλά κιλά και κυρίως αυτοί που τα είχαν χρόνια, που τους δημιούργησαν κόμπλεξ και προβλήματα, όταν τελικά κάνουν μία αποδοτική δίαιτα αρκούνται να χάσουν αρκετά κιλά. Λένε "ας είμαι 10-15 κιλά πάνω από το κανονικό, μου αρκεί".
Ε, εγώ θέλω να τα χάσω όλα! Θέλω αν γίνεται να είμαι και 1 κιλό κάτω από το κανονικό. Θέλω να έχω ωραίο σώμα, αν χρειαστεί θα κάνω και πλαστικές να συμμαζέψω τη χαλάρωση, θέλω να έχω γυμνασμένο σώμα, να φοράω μίνι και να γυρνάνε κεφάλια. Δεν ξέρω αν είναι τα απωθημένα 18 χρόνων πάχους, κόμπλεξ και αρνητικών σχολίων, δεν ξέρω αν φταίνε τα περιοδικά (όπως λένε στις ειδήσεις) με τα εξωπραγματικά πρότυπα που προσπαθούν να μας περάσουν, αλλά εγώ θέλω να γίνω θεά όταν αδυνατίσω!

Εσείς, τι σκοπούς έχετε; Θέλετε να χάσετε κάμποσα κιλά, όλα, να γίνετε θεές και θεοί ή απλά να σταματήσετε τα επικριτικά βλέμματα;

το θεμα δεν ειναι μονο το τι θα θελαμε αλλα και το τι ειναι ανθρωπινως δυνατον.....
αν παρουμε το θεμα της υγειας, ενας αρκετα υπερβαρος, με τουλαχιστον 30 κιλα υπερβαρο, αν βρεθει στα 10-15 κιλα επιπλεον του κανονικου, θα εχει σιγουρα λυσει τα προβληματα που τοθ δημιουργουσε στην υγεια του το βαρος....

το επομενο θεμα ειναι το αισθητικο, οπου τα πραγματα ειναι πιο υποκειμενικα...
σιγουρα στο ιδανικο βαρος ειναι κανεις πιο ευχαριστημενος απο το να ηταν 15 κιλα συν, αλλα με την διαδρομη που θα χει κανει σημαινει και κανα χρονο προσπαθεια ακομα... περα απο αυτο, αναλογα με τα κιλα που ξεκιναει ο καθενας ειναι περισσοτερο η λιγοτερο εφικτο να αποκτησει το τελειο σωμα...
οπως λες κι εσυ, αν ξεκινησεις απο τα 140 κιλα, αποκλειεται να κανεις σωμα μοντελου χωρις να κανεις και πλαστικες, εφοσον χασεις ολα τα κιλα που θελεις....

ουτε απο τα 100 ομως αν ξεκινησεις μπορεις να κανεις σωμα μοντελου χωρις πλαστικες, κι επειδη εγω δεν προτιθεμαι να κανω πλαστικες, νομιζω οτι θα ειναι πιο ισορροπημενο και καλαισθητο το αποτελεσμα στα 70 κιλα, παρα στα 60....
εκτος αυτου, απ οσο θυμαμαι, στα κιολα αυτα ειμαι μια χαρα για τον σωματοτυπο μου, που δεν εχει τοπικο λιπος αλλα μονο ολικο..
ΦΥΣΙΚΑ, δεν θα ειμαι σαν μοντελο, θα ειμαι σαν εμενα, αλλα λεπτη...

να βαλω και μια αλλη παραμετρο...
συχνα η απολυτη οπτικη, δλδ το "η ολα η τιποτε", αφενος μας φανατιζει υπερβολικα με αποτελεσμα να αγχωνομαστε πολυ, αφετερου εαν καποια στιγμη συνειδητοποιησουμε οτι το ιδανικο δεν προκειται να το φτασουμε η δεν αντεχουμε να το φτασουμε, το εφικτο δεν μας αρκει πλεον, και τα παραταμε εντελως...

Εγώ απο τη δίαιτά μου περιμένω να γίνω μια ΘΕΑ !!!!
Οπως ήμουν και πρίν αφεθώ, έρμαιο στα όποια ψυχολογικά πέρασα (και περνάω ακόμα αλλά τα παλεύω.)

Ηδη με τα κιλά που έχω χάσει μέχρι τώρα, έχοντας φτάσει στα 72 κιλά, έχουν αρχίσει και με ξαναφλερτάρουν οι άντρες και με ζηλεύουν άλλες συνομήλικές μου στη δουλειά.
Ετσι τώρα ονειρεύομαι τη στιγμή (ελπίζω να είναι το επόμενο καλοκαίρι) που θα δώ το πολυπόθητο 59,0 στη ζυγαριά μου!!

Αλλά δεν αγχώνομαι. Ο στόχος για το φετεινό καλοκαίρι είναι το 69,0 και είναι ήδη κοντά.

Εχει δίκιο η 2sweet2b4go10 σε αυτό που λέει στην τελευταία παράμετρο που έβαλε στην απάντησή της.

Quote:

---

συχνα η απολυτη οπτικη, δλδ το "η ολα η τιποτε", αφενος μας φανατιζει υπερβολικα με αποτελεσμα να αγχωνομαστε πολυ, αφετερου εαν καποια στιγμη συνειδητοποιησουμε οτι το ιδανικο δεν προκειται να το φτασουμε η δεν αντεχουμε να το φτασουμε, το εφικτο δεν μας αρκει πλεον, και τα παραταμε εντελως...

---

ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ την είχα πατήσει κι εγώ τόσα χρόνια που προσπαθούσα να χάσω κιλά.
Τώρα που άλλαξα τρόπο σκέψης και βάζοντας μικρότερους, πιό εφικτούς, στόχους για κάθε εξάμηνο, τα πάω μια χαρά.
Χάνω βάρος, το σταθεροποιώ και προχωράω στην επόμενη 5άδα κιλών.

Εμπρός λοιπόν όλες/όλοι μαζί σταθερά!!!
Οπως κάνουμε όταν ανεβαίνουμε ένα βουνό. Δεν κοιτάμε ΠΟΤΕ την κορυφή γιατί θα ζαλιστούμε.
Κοιτάμε πάντα τον επομενο βράχο. Αυτόν που θα φτάσουμε πιό εύκολα.
Βράχο-βράχο (τον καημό μου) θα φτάσουμε κάποτε στην κορυφή!!!

θελω να αδυνατισω για να νοιωθω πιο αναλαφρη, για να παρει το σωμα μου μια πιο κομψη και λιγοτερο προκλητικη φιγουρα. ισως τελικα να ζηταω να ανακτησω κατι από την εφηβικη μου ηλικια κατι οριστικα χαμενο και προσπαθω μεσω του αδυνατισματος να χαρω ξανα ενα κομματι εκεινης της εποχης, θλιβερο ε ?

Εγώ θέλω να ξαναποκτήσω την εικόνα που είχα πριν 5 χρόνια στο γάμο μου, που όλοι μου έλεγαν ότι ήμουν μία κούκλα. Ο γιος μου βλέπει τις φωτογραφίες και ρωτάει πιο είναι αυτό το κοριτσάκι. Καλό είναι να μην βάζουμε τρελούς στόχους αλλά με 15 κιλά συν εγώ θα εξακολουθούσα να μην είμαι happy. Τώρα έχω 30 συν και έχει παραμορφωθεί το πρόσωπο μου. Το βλέπω στον καθρέπτη και λεω ότι δεν είμαι εγώ είμαι κάποια άλλη. Ο καημένος ο άντρας μου τη να σκέφτεται ο οποίος δεν έχει σταματήσει να λεει ότι μ΄αγαπά. Αλλά είναι δυνατόν να μην τον ενοχλεί!!!!!!!!!!!! αφού ούτε εγώ αντέχω την εικόνα μου..........

Εγώ δεν ξέρω ρε παιδιά....δεν ήμουν ποτέ αδύνατη και δεν ξέρω σε τι κιλά θα είμαι ευχαριστημένη. Έχω βάλει το 60 στο τίκερ ενδεικτικά (ίσως και στα 65 να θεωρώ ότι είμαι στα τέλεια κιλά). Σίγουρα να πέσω απ'τα 70 και μετά βλέπουμε (είμαι 1,63). Δεν έχω σκεφτεί κι ιδιαίτερα τον τελικό στόχο για να μην αγχώνομαι.

allalumaki μπορεί ο άντρας σου να μην έχει την ίδια εικόνα που έχεις εσύ για τον εαυτό σου...οι άνθρωποι που μας αγαπάνε βλέπουν πέρα απ'τα κιλά μας. Βλέπουν ότι κάνουμε προσπάθεια και πιστεύουν σ'εμάς.

Εγώ εβαλα σαν στοχο αρχικά τα 70,οχι τα 58 που ημουν πριν τα παιδια μου ,γιατι ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο!!!!!Ακομη και πριν 4 χρονια που ειχα χασει τα κιλα απο την εγκυμοσυνη του δευτερου παιδιου,67 που εφτασα ηταν μια χαρα!!
Θελω να αδυνατισω καταρχην γιατι πονανε τα ποδια μου και η μεση μου και κατα δευτερον να μπορω να ντυνομαι οπως θελω και επιτελους να φανει η ηλικια μου που ολοι μετα τα κιλα με περνανε για πολυ παραπανω(δεν εχουν αδικο ετσι που εχει πρηστει η μουρη μου!!!!).
Και τελος μπας και καταφερω και παω για μπανιο τα παιδια μου χωρις να κοιταζω γυρω-γυρω εαν ειναι κανενας γνωστος και πρεπει να απομακρυνθω περισσοτερο!!!!

Quote:

---

Originally posted by allalumaki
Εγώ θέλω να ξαναποκτήσω την εικόνα που είχα πριν 5 χρόνια στο γάμο μου, που όλοι μου έλεγαν ότι ήμουν μία κούκλα. Ο γιος μου βλέπει τις φωτογραφίες και ρωτάει πιο είναι αυτό το κοριτσάκι. Καλό είναι να μην βάζουμε τρελούς στόχους αλλά με 15 κιλά συν εγώ θα εξακολουθούσα να μην είμαι happy. Τώρα έχω 30 συν και έχει παραμορφωθεί το πρόσωπο μου. Το βλέπω στον καθρέπτη και λεω ότι δεν είμαι εγώ είμαι κάποια άλλη. Ο καημένος ο άντρας μου τη να σκέφτεται ο οποίος δεν έχει σταματήσει να λεει ότι μ΄αγαπά. Αλλά είναι δυνατόν να μην τον ενοχλεί!!!!!!!!!!!! αφού ούτε εγώ αντέχω την εικόνα μου..........

---

Κι εγω έτσι allalumaki... πριν 4 χρόνια, στο γάμο μου, ήμουν 72 κιλά και όλοι μου λέγαν ότι είμαι υπέροχη... Αυτό θέλω να πετύχω..
Αν και να σας πω την αληθεια όταν ήμουν στα 72 δεν ήμουν ευχαριστημένη... Πάλι ένιωθα χοντρή... Και αν δεν έμενα έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι πιστεύω ότι θα συνέχιζα να χάνω.. ίσως μέχρι και σε σημείο υστερίας. Τώρα που βλέπω όμως φωτογραφίες βλέπω ότι ήμουν ότι πρέπει!!

Ουσιαστικά αυτό που θέλω είναι να φοράω τα ρούχα που μου αρέσουν, ρούχα για τη δική μου ηλικία και να μην σκέφτομαι αν θα με κολλακεύουν. Να ψωνίζω με κέφι και όχι σαν αγγαρία ψάχνοντας κάτι που θα με δείχνει πιο λεπτή. Να μην ξαναφορέσω ρηχτά και φαρδια ρουχα... Και να μην κοιτάω οταν καθομαι αν εφαρμόζει η μπλουζα στην κοιλια μου και διαγράφει τις δίπλες...

Ελπίζω να τα καταφέρω!

Μάλλον δεν έθεσα σωστά την ερώτηση, γιατί είδα ότι παρεξηγήθηκε.

Εννοείται ότι δεν πρέπει να βάζουμε εξωπραγματικούς στόχους ή όπως είπε η Μάρω, "δεν κοιτάμε ποτέ την κορυφή γιατί θα ζαλιστούμε". Αλλά...
Το αλλά είναι μια πρόσφατη συζήτηση που είχα με μία συγγενή, η οποία μου είπε "ε σιγά κι εσύ, 60 κιλά θες να πας; Και στα 70 θα είσαι μία κούκλα". Δηλαδή τι; Είμαι τόσο χοντρή που ακόμα και να μην τα χάσω όλα τα κιλά, πάλι καλύτερα θα είμαι από πριν; Μήπως να σταματήσω και στα 25 κιλά; Δεν έχω χάσει ποτέ και με καμία δίαιτα τόσα πολλά, να μείνω ικανοποιημένη;
Δε θέλω να γίνω κοκαλιάρα, δε θέλω να μου δίνουν στο δρόμο λεφτά να αγοράσω καμιά τυρόπιτα, θέλω να γίνω εμφανισιακά αυτό που πάντα πίστευα ότι μου αξίζει. Από μικρή ήμουν η χοντρή, η φάλαινα, η φακλάνα και δεν ξέρω τι άλλα με έχουν αποκαλέσει κατά καιρούς. Και το θέμα δεν είναι ότι με έλεγαν έτσι, είναι ότι ΕΓΩ ένιωθα έτσι. Και δε θέλω πια. Δε μου αξίζει να μην αγαπάω τον εαυτό μου. Έχω προσπαθήσει πολύ να αποκτήσω γνώσεις, να είμαι σωστή σαν άνθρωπος, να βοηθάω όποιον με έχει ανάγκη, να μην πληγώσω ποτέ κανένα και όλα αυτά πάνε στράφι γιατί πάνω απ' όλα είμαι "η χοντρή".
Και το έχω πάρει απόφαση να κάνω ό,τι μπορώ για να τα καταφέρω. Αν δω ότι στα 65 είμαι καλά, θα σταματήσω εκεί. Αν δω ότι εκείνο το υπέροχο μπλουζάκι που πήρα για να το βλέπω και να με φαντάζομαι να χωράω μέσα του τελικά δε μου κάνει, θα το χαρίσω στη βαφτιστήρα μου. Απλά δε θέλω να κάνω άλλες υποχωρήσεις με τον εαυτό μου. Γιατί είναι υποχώρηση να πω "τι 60, τι 70. Δεν έχασα και λίγα κιλά".

Κι εγώ έχω βάλει μικρούς εφικτούς στόχους. Ο προηγούμενος ήταν να χάσω 20 κιλά. Τα κατάφερα. Ο τωρινός είναι να πέσω κάτω από τα 110. Και μετά να χάσω 30, και μετά να πέσω κάτω από τα 100. Κι έτσι παίρνω μικρές 15ήμερες χαρές. "Το πέτυχα κι αυτό, πάμε στο επόμενο". Αλλά έχω βάλει κι έναν μεγάλο τελικό στόχο. Να φτάσω στα 60. Για να ξέρω ότι οι μικρές αυτές χαρές είναι απλά προσωρινές. Γιατί κάποια στιγμή θα τις συνηθίσω και δε θα μου κάνουν πια αίσθηση, και τότε θα κοιτάω τον μεγάλο, τον τελικό. Και όταν τον καταφέρω θα κάνω ένα γλέντι τρικούβερτο, με αγγουράκια και χυμό χωρίς ζάχαρη για να μη χαλάσω τη δίαιτά μου. :P :D

επι χρονια κραταγα ρουχα που ηλπιζα να τα ξαναφορεσω. χωραγα βεβαια μεσα σε αυτα αλλα ηταν τσιτα και τα φουστανια αντι να ειναι μεχρι το γονατο εφταναν καπου στη μεση στο μπουτι μου, αλλα επειδη χωραγα , επειδη κουμπωνε το φερμουαρ τα κραταγα, φυσικα χωρις να τολμησω ποτε να τα φορεσω και να βγω ετσι εξω. θυμαμαι ενα καλοκαιρι φορεσα στη γιορτη μιας φιλης ενα μαυρο φουστανακι τυπου κομπινεζον με δαντελα στις ραφες και η φαρμακογλωσα η αδερφη μου μαζι με τις φιλες της με φωναζαν κοροιδευτικα σοφια ολο το βραδυ (και καλα οτι βγηκα εξω σαν τη σοφια Λωρεν) τωρα που ρωταω τον αντρα μου, μου λεει οτι ημουν υπεροχη εκεινο το βραδυ, φυσικα δε ξαναφορεσα εκεινο το φουστανι χμμμ ισως το βαλω σημερα,
παντως τα πιο πολλα ρουχα δεν ηταν πια για τα κυβικα μου και αποφασιασα να τα χαρισω στις ανηψιες μου οι οποίες ειναι 13 χρονων. οταν δοκιμαζαν τα ρουχα ανακαλυψα οτι ειναι γελοιο να θελω να φοραω και εγω αυτα τα ρουχα (ειμαι 29 χρονων) και οτι τζαπα στεναχωριεμαι αλλα ειναι λιγο δυσκολο να το παρεις αποφαση οτι μεγαλωνες !!!!!!!!

Καλημερα!!

Ο δικος μου στοχος ειναι στα 70-75 κιλα.
Και αυτο γιατι ξερω οτι σε αυτα τα κιλα εγω ειμαι παρα πολυ καλη εως αδυνατη.
Οταν ημουν σε αυτα περιπου τα κιλα καποτε ,για την ακριβεια 78 κιλα ειχαν πεσει ολοι επανω μου να σταματησω γιατι ειχα χαλασει και στο προσωπο πολυ.
Φορουσα το καλοκαιρι υπεροχα παρεο στην δουλεια μου με υπεροχες μπλουζιτσες μεχρι την μεση μου και ημουν ανατολιτισσα!!!
Ειμαι προσγειωμενη δεν εχω τρελες απαιτησεις απο τον ευατο μου ,γιατι δεν πρεπει να εχω.
Γιατι πανω απο ολα πρεπει να εχω την υγεια μου.
Γιατι θελω να κανω και αλλα παιδακια,καλα να ειμαστε πρωτα ο θεος!!!
Γιατι τα κιλα τα οποια ειναι ιδανικα γιατον καθενα ,ανεξαρτητου υψους ειναι ξεχωριστα γιατον καθενα ,γιατι εχει μοναδικο σωμα και μοναδικο σκελετο.Οποτε εγω με το ενα 1.62 δεν ειναι απαραιτητο τα ιδανικα κιλα μου να ειναι 52 για τι θα ειμαι ενα χαλι!!!!
Γιατι για εμενα το προτυπο γυναικας ειναι και το γνωριζεται οι παλιοι γιατι το εχω αναφερει συχνα,η γυναικα που εχει πιασιματα η ανατολιτισσα,η κλασικη χανουμισα,που διαθετει θυληκοτητα !!
Και γιατι μεγαλη σημασια δινω και στο προσωπο που δεν θελω να στεγνωσει και ενω ειμαι 34 να φαινομαι 54 ,ουτε να βγουν τα κοκκαλα σε κοινη θεα ,απλα για να μην εχω λιγο ποπο παραπανω η μεμε.
Η ομορφια της γυναικας κατα βασην ειναι ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ!!

Και γιατι σε αυτα τα κιλα ειμαι πολυ καλα και εγω και το σωμα,και θα ειναι και ολοι αυτοι γυρω μου που με αγαπουν πραγματικα και δεν θα αγκομαχαν καθε φορα που θα λαχανιαζω και δεν θα μπορω να παρω τα ποδια μου!!!

Πιστευω να ειμαι μεσα στο θεμα!!Και να μην γυρναω καπου εκει κοντα!!

ΦΙΛΙΑ!!

εγω δυστυχως εχω μασησει ασχημα απο τα σχολια που ακουω κατα καιρους για τα πιασιματα μου και θελω να απαλλαγω. και αυτα τα σχολια τα ακουω χρονια τωρα. με εχουν περιγραψει ως και <γομαρι> και το χειροτερο απο ολα <μοσχος> αν ειναι δυνατον! δε μπορω να καταλαβω εχω χασει την εικονα του σωματος μου κοιταζομαι στον καθρεπτη και δε ξερω τι ειμαι αδυνατη η γομαρι η μοσχος ?
γιατι καποιοι με βλεπουν ετσι και καποιοι αλλοι αλλιως ?
προχτες μου ειπε μια συνδελφος μου ναταλλια βρηκα μια καινουρια διαιτα ελα να την κανουμε μαζι . και εγω αναρωτιεμαι γιατι μου το ειπε τωρα αυτο φαινομαι να εχω αναγκη απο διαιτα?
δε ξερω τι να πω ...... και αφου δε μπορω να μη μασησω μπαινω στη διαδικασια της διαιτας γα να μην εχουν να λενε αλλα παντα λενε

γιατι παντα υπαρχουν και οι κακοβουλοι ανθρωποι..ρε παιδια τι μου λετε?..ημουν 60 (υψος 1.73) και μου ελεγαν σχολια του τυπου: "αντε αλλα 7 κιλα να χασεις και θα εισαι μια χαρα(οχι αδυνατη!!!!!----μια χαρα!)πως να μην καταντησεις ανοεκτικη μετα?..στα 55 με εβλεπαν μια χαρα μερικοι(λιγοι βεβαια γιατι οι περισσοτεροι με εβλεπαν πολυ αδυνατη)...αλλα εγω ακουγα τυος μερικους οπως και οι περισσοτερες απο μας που δινουμε παραπανω εμφαση σε καθε αρνητικο σχολιο παρα καθε θετικο...αμ δεν!...σιγα μην ξανακουσω κανεναν κακοβουλο...θα σταματησω εκει που αισθανομαι ΕΓΩ καλα με μενα!..και ας λενε οτι θελουν οι κομπλεξικοι!

Natallia ε αυτον τον κοσμο ειναι μεγαλο προβλημα να δινεις σημασια συνεχεις στους γυρω σου!!
Η μεγαλυτερη εξαρτηση που υπαρχει ειναι αυτη.Η αναγκη μας η γνωμη των αλλων για εμας να ειναι η καλυτερη ,και εμεις να ειμαστε συμφωνα με τις προδιαγραφες του κοσμου!!
Για κουκλα μου ξεκινα να λες και κανενα οχι ωσαν του Μεταξα!!
Και πολυ σημασια μην δινεις ουτε στα σχολια ,ουτε στα βλεματα!!
Σκεψου οτι τα περισσοτερα απο αυτα ειναι απο ζηλια!!Και στο υπογραφω αυτο !!

Για μια ακομη φορα η free εχει ενα μεγαλο δικια!!Free φιλη μουουου!!!!!

ΦΙΛΙΑ!!!

εχεις δικιο dexa δεν ξερω εαν ειναι απο ζηλεια σιγουρα παντως δεν ειναι απο καλοσυνη. αλλα το προβλημα μου ειναι λιγο πιο πολυπλοκο γενικα επειδη εχω μεγαλη διαφορα ηλικιας απο τα αδερφια μου και τους γονεις/θειους/ξαδερφια εχω μαθει να με αντιμετωπιζουν με διαθεση περιπαιχτικη και να με εχουν λιγο στο μεζε. και επισης για να με κανουν παρεα παντα μα παντα (επειδη ημουν μικρουλα) επρεπε να τους αποδειξω οτι το αξιζω οτι θα ειμαι φρονιμη οτι δεν θα ενοχλω. γενικα ολη αυτη η συμπεριφορα εχει πια καταγραφει και ακομα και τωρα πληγωνομαι στα σχολια οπως και τοτε.
ζηλευω ολους εκεινους που δεν δινουν σημασια στο τι λενε οι αλλοι, εγω δυστυχως μεγαλωσα μαθαινοντας πως να μην ενοχλω τους διπλα μου ακομα και με την ανασα μου, ελεος πια κοντευω τα τριαντα !!!!!!!!