Printable View
θα ηθελα να μοιραστουμε τις αιτιες που νομιζει ο καθενας οτι τον οδηγησαν στη βουλιμια. πιστευω οτι θα βοηθηθουμε πολυ ο ενας απο τον αλλο και θα συνηδητοποιησουμε πραγματα που μπορει να μη μας περνουσαν απο το μυαλο. γιατι η αρχη ειναι το υμιση του παντος
Εγώ πιστεύω ότι το κύριοτερο πάνω στο οποίο εδράζονται όλα τ' άλλα είναι η αμφισβήτηση από τους άλλους κυρίως στην παιδική ηλικία.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την μόνιμη μάχη με την εικόνα του εαυτού μας, το μη συμβιβασμό με αυτόν, την άρνηση να μεγαλώσουμε κτλ.
Για τον ευατό μου νομίζω ότι πράγματι όλα ξεκινήσαν στην παιδική ηλικία. Λόγω άσθματος δεν ήμουν κοινωνικό παιδί, δεν μπορούσα να τρέξω και να παίξω γιατί αμέσως μου κοβόταν η ανάσα. Κάποια στιγμή, στην πέμπτη δημοτικού έβαλα αρκετά κιλά και οι κρίσεις άσθματος μειώθηκαν. Τα κιλά αυτά τα κουβάλησα μέχρι την τρίτη γυμνασίου και ένιωθα ιδιαίτερα άσχημα για το σώμα μου. Σημειωτέον ότι η μητέρα μου είναι παχύσαρκη και έχω τρομερά έντονη την εικόνα να την κοροιδεύουν στην παραλία για το σώμα της τα παιδάκια.... Στεναχωριόμουν αφάνταστα, γιατί λάτρευα την αγκαλιά της και τα κιλά της για εμένα ήταν η τέλεια αγκαλιά.
Από τα 14 και μετά αδυνάτισα, ξαναπέρνωντας μερικά κιλά μετά. Χωρίς, ωστόσο, να είμαι ποτέ παχιά. Απλά κάπως γεματούλα, χάνοντας και βάζοντας λίγα κιλά κατά διαστήματα. Δεν ήμουν ευχαριστημένη ποτέ με το σώμα μου και έκανα συνεχώς δίαιτες βάζοντας και χάνοντας κιλά. Πρώτη συμπτώματα βουλιμίας, πριν πολλά χρόνια, ανέπτυξε η αδελφή μου. Ήταν μια χαρά αδύνατη, αλλά έτρωγε και φοβούμενη μην παχύνει τα έβγαζε. Την κορόϊδευα και της έλεγα ότι είναι αηδιαστικό. Τότε ο όρος "βουλιμία" δεν ήταν ακόμα γνωστός στην Ελλάδα.
Χρόνια μετά, έχοντας πετύχει πολλά πράγματα στη ζωή μου, έχοντας αλλάξει σε πολλούς τομείς, με πολύ τύχη και δουλειά, με έπιασε η τελειομανία. Τα λίγα παραπάνω κιλά με πνίγανε.... Ήθελα επιτέλους, το σώμα που πάντα ονειρευόμουν και τώρα είχα τα ψυχικά αποθέματα να το πετύχω. Και έτσι έγινε... ναι μεν αλλά ξεκίνησε η βουλιμία. Εμμετοί, καθαρτικά, διουρητικά, συνεχές ζύγισμα .... αισχρή διάθεση .... και τελικά το τέλειο ποτέ δεν ήταν πιο βλακώδες και δυστυχισμένο!
Αυτή είναι εν συντομία η δική μου ιστορία. Ελπίζω να μην σας κούρασα και να περιέγραψα όσο το δυνατό καλύτερα την πορεία.
Ενας φίλος μου ψυχολόγος είπε ότι στατιστικά οι βουλιμικές και οι ανορεξικές έχουν και τελειομανία και διαταραγμένη σχέση με τους γονείς τους και ιδιαίτερα με την μητέρα τους.
Συνήθως έχουν καταπιεστικούς και υπερπροστατευτικούς γονείς.
Η δικιά μου αιτία βουλιμίας πάντως ήταν μάλλον οι υπερβολικές στερήσεις στο πλαίσιο της συντήρησης μετά από μια δίαιτα που έκανα. Έχασα περίπου 19 κιλά σε 4,5 μήνες με διατροφολόγο αλλά εγώ αντί στο πρόγραμμα συντήρησης να χαλαρώσω και να τρώω κανονικά αγχωνόμουνα και πρόσεχα ακόμα πιο πολύ. Σε συνδυασμό με κάποιες ώρες πλήξης που δεν είχα τι να κάνω και έτρωγα, οδηγήθηκα σε επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας.
Έχεις δίκιο Dolphin, το δυσκολότερο είναι η διατήρηση. Εκεί παρουσιάζονται και οι μεγαλύτερες κρίσεις βουλιμίας. Τουλάχιστον σε εμένα έτσι είχε συμβεί. Έχανα και όταν προσπαθούσα να συντηρηθώ ξέσπαγα σε όλα τα ντουλάπια.
Αnt & Dolphin συμφωνώ σε αυτό για τη διατήρηση και τις στερήσεις αλλά αυτά συμβαίνουν σε δευτερογενές - πρακτικό επίπεδο.
Το θέμα είναι η αιτία που σε οδηγεί εκεί.Στο να έχεις αυτή τη συμπεριφορά.Κάτι σα να λέμε να το δούμε πιο ψυχαναλυτικά. :)
Καλησπέρα σε όλους!
Αγαπητέ Κλεάνθη, αν το δούμε πιο ψυχαναλυτικά νομίζω ότι η κυριότερη αιτία της βουλιμίας μας είναι η προσπάθεια για κάλυψη κάποιου εσωτερικού κενού που νιώθουμε. Μπορεί αυτό να προέρχεται από κάποιο χωρισμό ή πρόσφατη απώλεια αγαπημένου ανθρώπου, εργασιακά-οικονομικά προβλήματα ή από κάτι πιο ανώδυνο όπως πλήξη και έλλειψη ενδιαφερόντων/δραστηριοτήτων.
Όπως κάποιοι ξεσπάνε τα νεύρα τους σε άλλους ή εκτονώνονται με τη γυμναστική για παράδειγμα, έτσι κι εμείς το ρίχνουμε στο φαί. Ξεσπάμε στους ίδιους μας τους εαυτούς...
SYMFWNW APOLUTA DOLPHIN.PERIGRAFEIS AKRIVWS THN OUSIA TOU PROVLHMATOS.AGXOS KENA ,PONOS
λοιπον, εγω νομιζω οτι τωρα πια και μετα απο 6 χροια μπορω να καταλαβω τι με οδηγησε εκει
απο την μια λοιπον η αναγκη μου για ζωη, η πεσμενη διαθεση μου, η κατακριταια ματια ολων και παρεισσοτερο των γονιών μου που ήταν και οι 2 παχυσαρκοι και παρολα αυτα λυπουνταν εμενα, θυμωναν για εμενα. Σαν μη μου φτανε αυτο με συγκριναν με την αρκετα αδυνατη και κατα ενα χρονο μεγαλυτερη αδελφη μου που τα χε ΟΛΑ, καλη μαθητρια, περιζητητη φιλη και γκομενα στο σχολειο, 4 γλωσσες, ραδιοφωνικη εκπομπη στα 16 παρακαλω, τρομερη στην ζωγραφική (το σημερινο της επαγγελμα), πιανιστρια και μελος σε χοροδια!!!! αυτα τουλαχιστον θυμαμαι τωρα...αν θυμηθω και αλλα θα σας τα πω...χιχι...λοιπον εγω το δευτερο ασχημο παπακι προσπαθουσα να σταθω διπλα στον κυκνο....
το χω ξαναπει: θα εκανα οτιδηποτε για να χασω τα κιλα!
τελικα βρηκα την καταξιωση που εψαχνα μεσα απο την δουλεια και την προσωπικη μου ζωη...ολοι στην οικογενεια με θαυμαζουν για την επαγγελματικη μου πορεια και την επιλογη του αντρα μου (για τα μονα πραγματα που νιωθω και γω καλα)...αυτο που δεν εχω βρει ειναι τον δρομο της επιστροφης προς την υγεια μου
επιπλεον info για το ψυχολογικο μου χαος:
η μητερα μου ηταν βουλιμικη...εχασε ετσι τα κιλα της και τα ξαναπερνε κατα καιρους
ο ξαδερφος μου οταν ημουν 15-16 ετων μου το παρουσιασε σαν λυση...ισως το μονο πραγμα που θυμαμαι τοσο εντονα απο αυτον ακομη και σημερα!!
ολοι στην οικογενεια μου ειχαν παραπανω κιλα (παπουδες, θειοι κτλ) και θαυμαζαν παντα την μοναδικη μου θεια που ειναι αδυνατη..."κοιτα την θεια σου...τι ομορφη...σαν εμας θες να γινεις?...στο λεω γιατι εγω ξερω...καημενουλα μου θα μεινεις μονη σου...
αυτα ειναι τα εγκληματα των δικων μου...που ομως λατρευω γιατι ξερω οτι και αυτοι κουβαλαγαν και κουβαλουν τα δικα τους παχυσαρκα τερατακια στην ψυχη και οτι εκαναν ηταν για να με βοηθησουν!
ολοι ειμαστε ενας κι ενας
ΑΔΥΝΑΤΟΙ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΕΕΕ;;;
ΑΠΟ ΚΕΙ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΒΟΥΛΙΜΙΑ
Η αιτία που οδήγησε και εμένα στην παρούσα κατάσταση, ή μάλλον οι αιτίες είναι οι εξής: Μεγάλωσα δύσκολα στην επαρχία με μητέρα από το εξωτερικό αλκοολική και πατέρα ένα τίμιο ανθρωπάκο που όμως ζούσε στον κόσμο του... Στα 16 μου η μητέρα επέστρεψε στην πατρίδα της για να δουλέψει γιατί βρισκόμασταν σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση(πολλά χρέη)... Έτσι ανέλαβα όλες τις υποχρεώσεις της μητέρας μου στο σπίτι, επειδή ένιωθα πολύ ανεξάρτητη και ήμουν υπεύθυνη και για το φαγητό στο σπίτι αποφάσισα να σταματήσω να τρώω... Έφτασα 48 κιλά και ήμουν επίσημα ανορεξική... Μετά από κει και πέρα άρχισε ο φαύλος κύκλος... Την ανορεξία διαδέχτηκε η βουλιμία και μετά πάλι ανορεξία και τώρα πάλι βουλιμία... Τώρα τα πράγματα είναι πολύ καλά στη ζωή μου και προσπαθώ να ξεχάσω το άσχημο παρελθόν και να φτιάξω τη ζωή μου...
ΑΧ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΕΡΜΑ ΚΑΙ ΨΟΦΟΥΝ
ΚΛΙΣΕ,ΑΛΛΑ ...Ο,ΤΙ ΔΕ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ!
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΟΡΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ!
ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΔΥΝΑΜΩΝΕΙ,ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ,ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΤΟ ΛΑΧΤΑΡΟΥΜΕ...
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ,kerasitsos!
ΕΛΠΙΖΩ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ Ν'ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ!
ΕΜΕΝΑ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΠΕΧΘΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΟΝΤΡΟΥΣ
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ΠΡΩΤΑ
ΑΥΤΟ Η ΤΟ ΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ Μ ΑΓΑΠΟΥΝΕ
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝ;;;
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΑΙ ΕΥΔΙΑΘΕΤΟΣ
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΩ
ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ