Aυτη η ευχη θελω να "πιασει"...

Γεια σας παιδια.Σημερα που εκανα μια ακομα αρχη για μια ακομα φορα ειπα να γραψω.Ειμαι 26 χρονων και βουλιμικη απο την εφηβεια μου.Δεν κανω εμετους,εχω απλα βουλιμικα επεισοδια με τις ακολουθες αφορητες τυψεις που συνεπαγονται..Οποιος ειναι βουλιμικος καταλαβαινει..Καποιες φορες ειχα καταφερει να το ελεγχω,το ρεκορ μου ειναι περιπου 2 με 2 1/2 μηνες χωρις βουλιμικο αν θυμαμαι καλα.Με τα κιλα μου παντα μα παντα τρωγομουνα χωρις να εχω προβλημα παχυσαρκιας.Παντα ειχα 3 με 10 κιλα παραπανω απο το "αδυνατο"μου.Αυτα τα παραπανω κιλα με καταδυναστευουν απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου.Προφανως και το προβλημα ειναι αλλου,το ξερω,εχω παει σε 2 ψυχιατρους,το εχω ψαξει παρα πολυ,εχω ακολουθησει και αγωγη με ladose,ομως ολα μα ολα ηταν παροδικα.Το προβλημα μεσα μου δε λεει να φυγει.Και οταν ειμαι στα "παχια" μου οπως τωρα ολα γινονται ακομα πιο αβασταχτα.Τωρα ειμαι 69 κιλα με υψος 1.68.Και μετρω περιπου 2 βουλιμικα την εβδομαδα κατα μεσο ορο.Το τελευταιο ηταν χτες.Σημερα ενιωσα πως επιασα πατο.Σημερα ειδα τη ζωη μου να περνα απο μπροστα μου βουτηγμενη στη μιζερια και τη μαυριλα.Δεν το δεχομαι αυτο...Ειναι τοσο μα τοσο δυσκολο να το ξεπερασω,να παψω να χρησιμοποιω το φαγητο ως μεσο ξεσπασματος,ως μεσο καλυψης της οποιας ενδομυχης αναγκης μου.Βαρεθηκα πια,βαρεθηκα να το ψαχνω αλλο μπας και βρω πουθενα τη λυση.Δε με νοιαζει πια το "γιατι" και το "πως".Δε θελω να γνωριζω αλλα.Θελω μονο να ξυπνησω ενα πρωι,να ειμαι 56 με 58 κιλα σταθερα,να μην ειναι το φαγητο το πρωτο πραγμα που θα σκεφτω,να μην το φοβαμαι,να μη νιωθω την απειλη πως παλι θα μου καταστρεψει την ευτυχια μου..Ξεπουλιεται η ζωη μου πολυ αδικα ετσι και εχω τοσα ομορφα πραγματα μεσα σ αυτην που δεν μπορω να τα χαρω οπως τους αξιζει.Σημερα βρισκομαι σε συγχιση.Τρελλαινομαι με την ιδεα πως δε θα το ξεπερασω ποτε.Ηδη νιωθω να εχω χασει πολλα πραγματα λογω αυτης της καταστασης.Αρχισα απο σημερα παλι προσπαθεια να μην ξανακανω βουλιμικο και σιγα σιγα να χασω και αυτα τα 10 ρημαδοκιλα για να ηρεμησει το μυαλο μου.Θελω επιτελους να προσφερω στον εαυτο μου υγεια και ενα σωμα που παντα ηθελε και ποτε δεν καταφερε να διατηρησει φτιαχνοντας μαζι και τη σχεση μου με το φαγητο.Ειμαι αποφασισμενη να κανω ισως και την πιο μεγαλη προσπαθεια που εχω κανει ως τωρα.Θα σας λεω πως τα πηγαινω.Αν και με ευχες δε λυνονται τα προβληματα εγω θα ευχηθω σε μενα και σε ολους να ερθει γρηγορα εκεινη η μερα που θα νιωσουμε ανθρωποι υγιεις και απαλλαγμενοι απο τον εφιαλτη της βουλιμιας.Ας βρουμε αλλους τροπους να εκφραζομαστε,λιγοτερο αυτοκαταστροφικους,ειναι τοοοσο μα τοοοσο δυσκολο αλλα μονο ετσι θα απαλλαγουμε.Συγνωμη αν κουρασα..

ΣΟΥ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΦΕΥΓΕΙΣ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.........
ΠΑΝΤΩΣ ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΟΤΙ 3-10 ΚΙΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΡΟΜΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.ΜΑΘΕ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟΛΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ,ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟΛΑ Η ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΣ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΡΥΘΜΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ.
ΣΟΥ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕ ΜΑΣ ΤΑ ΝΕΑ ΣΟΥ ΜΗΠΩΣ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΓΑΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.......

Αθηνα σ ευχαριστω πολυ.Το ξερω οτι τα κιλα μου δεν ειναι πολλα.Η σχεση μου με το φαγητο ειναι προβληματικη και δε με αφηνει να ηρεμησω.Καλη συνεχεια και στις δικες σου προσπαθειες..

Euxi καλή σου μέρα!


Ελπίζω η νέα σου αρχή να έχει αίσιο τέλος, να σπάσεις όλα τα ρεκορ και να ανακτήσεις καλή σχέση με το φαγητό.
Έχουμε πολλά κοινά. Είμαι 27,5 χρονών με ίδιο ύψος με το δικό σου και θέλω κι εγώ να κυμαίνομαι στα 55-58 κιλά για να νιώθω καλά. Τώρα είμαι 58,3 περίπου. Κι εμένα το ρεκορ μου χωρίς επεισόδια υπερφαγίας είναι περίπου 1,5 μήνας.
Πηγαίνω σε ψυχίατρο-ψυχολόγο εδώ κι 1 μήνα. Δεν παίρνω κάποιο φάρμακο. Δεν έχει διαγνώσει βουλιμία, μόνο κάποια διατροφική διαταραχή με επεισόδια υπερφαγίας.
Από ότι έχω καταλάβει, είναι αρκετά δύσκολο να το παλέψεις μόνη σου. Μήπως θα πρέπει να ξαναπάς σε κάποιο άλλο θεραπευτή ίσως πιο εξειδικευμένο στις διατροφικές διαταραχές?

Καλώς ήλθες και καλή δύναμη στην προσπάθεια που κάνεις!


Μόνο αν γεμίζουμε τη μέρα μας με δραστηριότητες,δεν έχουμε το μυαλό μας σε προβληματικές,διατροφικές «πρακτικές».Ακόμα και ο χώρος μας,το σπίτι μας,οι συνήθειες μας διευκολύνουν για να ξεφύγουμε.Μια γενικότερη αλλαγή ίσως,βοηθά...

Ό,τι και να κάνεις,καλη συνέχεια και δύναμη!

To ονομα που διαλεξεs το εχουμε υοθετηση ολεs εδω,μιαs και μια ευχη να χασουμε τα παραπανισια κιλα μαs,ολεs την εχουμε κανει.ΕΥΧΟΥΛΑνα σκεφτεσε θετικα,ειναι η αρχη ολων των προβληματων,ειναι πολλεs οι κοπελεs που νιωθουν οπωs εσυ,και φυσικα και σε μενα εχει τυχει το βουλιμικο επεισοδιο,τωρα πλεον το ελενχο,να ξερειs οτι ``Η ΡΩΜΗ ΔΕΝ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ``θελωνταs να σου τονισω οτι ξεκινωνταs με μικρα βηματακια καθε ημερα,θα φτασειs τον στοχο σου,αντι να σκεφτεσε ποσο δυσκολο ειναι για σενα,να ξεφυγειs απο βουλιμικα επεισοδεια,σκεψου ποσο ευκολο ειναι να ξεφυγειs,συνηθωs εκει που προσκολατε το μυαλο μαs,εκεινο συνηθιζει να κανει περισσοτερο.Εχειs την δυναμη να το κανειs,εισαι νεα κοπελα,πεs ναι ΤΩΡΑ θα αλλαξω,γιατι το αξιζω,γεμισε την ημερα σου με χομπυ,δουλεια,πραγματα που σε γεμιζουν.Εμειs εδω θα ειμαστε να σου δινουμε κουραγιο,και να ξερειs πωs και εσυ για μαs θα εισαι χρησιμη καταθετωνταs τιs δικεs σου εμπειριεs!

καλος ηρθες στην παρεουλα μας ευχουλα και καλη επιτυχια στην προσπαθεια σου!

οσο καλοκαιριαζει, ολο νεος κοσμος ερχεται!!! καλο καλο αυτο!!!

οι παλιοι όμως που έχουν χαθεί...?
NADINAKI υπαρχεις? ελπιζω να είσαι καλά...

Quote:

---

οι παλιοι όμως που έχουν χαθεί...?
NADINAKI υπαρχεις? ελπιζω να είσαι καλά...

---

exases liga episodeia mtsek. h nadine einai france kai tha epistrepsei syntomws, entometaksy prin fygei ths eixan adeiasei to spiti kai to laptop mazi.... elpizoyme syntoma na thn exoyme mazi mas. den mas apata pros to parwn....ths leipoyme oloi

Παιδια σας ευχαριστω ολους για το καλωσορισμα..Dolfin και εγω το ελπιζω να ειναι η αρχη του τελους για μενα αυτη η προσπαθεια,γιατι εχω κουραστει αφανταστα.Κουβαλω μεγαλη λυπη και μεγαλο θυμο μεσα μου για αυτη μου την κατασταση..Ισως το σωστοτερο θα ηταν να να απευθυνθω σε καποιον αλλον πιο εξειδικευμενο ειδικο οπως λες,αλλα ο τοπος και ο χρονος δεν μου το επιτρεπουν αυτο το διαστημα.Και δε θελω να περιμενω αλλο,μονη μου θα το προσπαθησω γιατι οδευω με βεβαιοτητα προς την καταθλιψη..Μοιαζουν αρκετα οι περιπτωσεις μας..Τα κιλα που εχεις τωρα τα ονειρευομαι εδω και παρα πολλα χρονια,μονο μια φορα τα εφτασα και ηταν για λιγο..Βεβαια απο τα 62 αρχιζω και αισθανομαι καλα,αλλα...με καταλαβαινεις νομιζω..Μεχρι και τον περασμενο Σεπτεμριο τα πηγαινα αρκετα καλα,με μειωμενη συχνοτητα βουλιμικων και κιλα 60 με 63.Ειχα καταφερει καπως να το καλμαρω.Αλλα το σεπτεμβρη εχασα παλι την μπαλα,ανεβηκα στα 67 με 69 και τα βουλιμικα εγιναν παλι μερος της ζωης μου.Απο τοτε δεν εχω ορθοποδησει μεχρι τωρα.Νιωθω οργη και πονο μετα απο καθε βουλιμικο,νιωθω ανισχυρη μπροστα στη δυναμη που εχει αυτο το πραγμα μεσα μου.Αλλα απο χτες σφιγγω τα δοντια και αγνοω καθε ταση μου τετοια,ειναι πολυ πολυ νωρις ακομα,θα δειξει.Αν ημουν στη θεση σου,με τετοια κιλα θα εστιαζα με ολη μου τη δυναμη στο να το ξεπερασω.Εχεις το πλεονεκτημα να μη θες να χασεις καθολου κιλα,μονο να τα διατηρησεις.Σου ευχομαι να τα πηγαινεις καθε μερα ολο και πιο καλα και να το ξεπερασεις..Κλεανθη εχεις απολυτο δικιο για τις δραστηριοτητες και γενικοτερα τον τροπο ζωης μας.Εχω κανει πολλες αλλαγες και εγω για αυτον τον σκοπο,το παλευω παρα πολυ,αλλα φετος καπου χανω συνεχως την μπαλα και μετα κανω για να συνελθω ενα τριημερο.Και φτου κι απ την αρχη..Και δεν εχω και τις ιδιες αντοχες με παλιοτερα.Ουτε σωματικα ουτε ψυχικα.Ενα βουλιμικο με διαλυει για σχεδον 3 μερες μετα.Σερνομαι,εχω φοβερη υπνηλια και διαθεση φυσικα τη χειροτερη.Μετα συνερχομαι,επανερχομαι στον κοσμο μεχρι το επομενο "χτυπημα".Και φτου κι απ την αρχη.Ετσι μου πανε πισω οπως ειναι φυσικο πολλα πραγματα και η εξελιξη μου σε ολους τους τομεις επηρεαζεται πολυ..Τι να πω,μια σκετη απελπισια η κατασταση..Μαλλον απ οτι διαβασα καποια ποστς σου καπου στα "λημερια" μου βαδιζεις η βαδιζες και εσυ(σου ευχομαι το δευτερο) οποτε καλη δυναμη και σε σενα...Γλυκουλα σ ευχαριστω παρα πολυ για τα ενθαρρυντικα σου λογια,τα εχω πολυ αναγκη.Ειμαι αρκετα πεσμενη και εδω μεσα νιωθω καλυτερα.Τι να πω,μακαρι να μας πανε ολα καλα,να το πιστεψουμε οτι θα γινει ετσι και να βαλουμε τα δυνατα μας.Καλη δυναμη καισε σενα.mtsek85 ευχαριστω για το καλωσορισμα.Καλο απογευμα...

Euxi,

δε μπορείς να φανταστείς πόση ταύτιση νιώθω μαζί σου. Το κάθε δικό μου βουλιμικό κρατάει 3-4-5-6 μέρες. Το ένα κατρακύλισμα φέρνει το άλλο μέχρι να πω ΄΄φτάνει, ως εδώ΄!΄΄ και μετά πάλι από την αρχή. Μετά από κάθε βουλιμικό νιώθω τόση απογοήτευση, τέτοιο ξεπεσμό ψυχολογικό και σωματικό. Κι έχω μια γεύση προδοσίας απέναντι στον εαυτό μου και στην προσπάθεια που προηγήθηκε. Το λάθος που πρέπει να διορθώσω είναι αυτός ακριβώς ο φαύλος κύκλος δίαιτας-υπερφαγίας. Νομίζω ότι εκεί κρύβεται η πηγή του κακού.

Dolphin ετσι ειναι οπως τα λες...Συνηθως η θα κανουμε διαιτα η θα κανουμε υπερφαγικα λες και το να τρως νορμαλ δεν υπαρχει για μας.Ειχα καταφερει να το ελεγξω για παραπανω απο χρονο ψιλοικανοποιητικα(1 βουλιμικο στις 25-30 μερες) αλλα φετος δεν παλευεται.Ναι,αυτη η γευση προδοσιας σε ριχνει κατω και σου αφαιρει μεγαλο μερος της αυτοπεποιθησης και του αυτοσεβασμου σου.Και απογνωση.Λες,εγω ετσι θα ζω μια ζωη τελικα?Μηπως τελικα ειμαι καταδικασμενη να το εχω παντα μαζι μου απλα με εξαρσεις και υφεσεις?Δε θελω να ζω ετσι,δε μου αρεσει,με εμποδιζει.Για να σπασει αυτος ο φαυλος κυκλος νομιζω πρεπει να κανουμε μια προσπαθεια να τρωμε κανονικα,οχι για να αδυνατισουμε αλλα ουτε και παραπανω,χωρις να το σκεφτομαστε ολη τη μερα,ουτε αυτο,ουτε τα κιλα.Να "μιμηθουμε" δηλαδη τα νορμαλ ατομα σε αυτο το θεμα.Και να κραταμε τη σκεψη μας απασχολημενη με αλλα πραγματα,ας ειναι και ανουσια μερικες φορες.Θελει πολυ κοπο.Εμενα μου κανει πολυ καλο το προγραμμα.Η ρουτινα.Αν εχω προγραμματισει τα γευματα απο πριν και αυτο το επαναλαμβανω καθε μερα με βοηθαει.Απλα,αν για καποιο λογο μου αλλαξει καποιος η κατι το προγραμμα ειναι 70% βεβαιο οτι θα κανω βουλιμικο.Εκει θελω πολυ τυχη για να τη "γλιτωσω".Λες και το τσιπακι του μυαλου χαλαει αυτοματα.Και τα γλυκα θα με αποσυντονισουν αλλα και το φαγητο εξω.Δυσκολια στη διαχειρηση "εκτακτων" καταστασεων.Ο ειδικος που επισκεπτεσαι θεωρει πως η κατασταση οντως μπορει να εξαλειφθει πληρως?Μακαρι..Νομιζω πως τα ποσοστα δεν ειναι με το μερος μας,αλλα δεν πρεπει να το αφησουμε...Ειμαι στην τριτη μερα μετα απο βουλιμικο.Ελπιζω αυτη τη φορα να κρατησει.Καλη δυναμη!

Ο ψυχίατρος-ψυχολόγος μου εκτιμά ότι σε περίπου 1 χρόνο θα έχουμε καταφέρει να το αντιμετωπίσουμς, αν όχι πλήρως, κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (δηλ. πες 1 βουλιμικό κάθε 2-3 μήνες). Πάντως αντιμετωπίζεται. Θέλει χρόνο και επιμονή. Ν α μην χάνεις την πίστη σου, όσα πισωγυρίσματα κι αν κάνεις.
Κι εγώ, αν βγω εκτός διατροφικού προγράμματος συνήθως τα κάνω θάλασσα. Υπάρχουν όμως και φορές που τα καταφέρνω. Εξαρτάται..
Σχετικά με αυτό που είπες περί κανονικής διατροφής, έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για να το ξεπεράσουμε. Η απορία μου ωστόσο είναι η εξής: Πώς γίνεται, μετά από απανωτά επεισόδια, εξαιτίας των οποίων έχεις πάρει και βάρος, να κάνεις κανονική διατροφή κι όχι δίαιτα? Δε μπαίνεις και πάλι στο τριπάκι, εφόσον έχεις παχύνει, να προσπαθείς να αδυνατίσεις/ξεφουσκώσεις? Προσωπικά, έχω κόλλημα με το σχήμα του σώματός μου και φυσικά με την ένδειξη της ζυγαριάς μου. ʼρα, μετά από κάθε βουλιμικό, το μόνο που με απασχολεί είναι πώς θα χάσω όσα πήρα.
Μήπως λοιπόν, πρέπει πρώτα, με κάποιον τρόπο (μαγικό μάλλον...) να συμβιβαστούμε με την εικόνα του σώματός μας και επιτέλους να το αγαπήσουμε?
Σύμφωνα με το γιατρό μου, η κύρια πηγή του κακού είναι η δίαιτα και η διατροφική στέρηση την οποία σου επιβάλλει. Δεν απέκτησαν όμως διατροφικές διαταραχές όλοι όσοι έκαναν δίαιτα. ʼρα, στην περίπτωσή μας συμβαίνει και κάτι άλλο. Κάτι το οποίο έχει σχέση ίσως με κάποια κομπλεξ του παρελθόντος. Δεν ξέρω...

Nαι dolphin τα πες ολα.Ετσι εχει η κατασταση,ο συνδυασμος καποιων πραγματων βιωματικων αλλα και ισως και λιγο κληρονομικων συνηγορησε στο να παρουσιασουμε αυτην την κατασταση.Η διαιτα και τα κιλα ειναι μονο η αφορμη να αρχισει το ντομινο.Φυσικα και εγω εχω φοβερο κολλημα με τα κιλα μου και το σωμα μου,αλλα εχω προσπαθησει να το ξεχναω λιγακι και να τρωω φυσιολογικα μερικες μερες.Πριν απο μερικα χρονια αν ημουν στα κιλα που ειμαι τωρα θα ειχα φρικαρει εντελως.Δε θα ηθελα ουτε απο το σπιτι να βγαινω.Προσπαθω να πειθω καθε μερα τον εαυτο μου πως δεν ειναι τα 5 η τα 10 παραπανω κιλα ο αυτοσκοπος,αλλα το να μαθω να τρωω σαν ανθρωπος για παντα και να μαθω να ακουω το σωμα μου.Το λεω καθε πρωι που ξυπναω.Δεν το πετυχαινω παντα.Ειναι παρα πολυ δυσκολο,οπως ξερεις.Ασε που πιστευω πως αν λυσουμε το θεμα της βουλιμιας τα οποια κιλα θα φευγουν απο μονα τους σχεδον και αντε να μεινουν και 2-3 δεν προκειται να μας πειραζει ιδιαιτερα.Αυτη η τελειομανια πρεπει να σταματησει γιατι μονο σε αδιεξοδο και δυστυχια βγαζει,δε χαιρομαστε ουσιαστικα τιποτα.Απο τη φυση μου δεν ειμαι του "πολυ φαγητου",γινομαι μονο οταν κανω βουλιμικα.Και με πιανει κυριως με γλυκα.Παραλογο,ε?Απο τη δευτερα που ξεκινησα παλι να το παλευω εχω πει να ζυγιζομαι μονο μια φορα την εβδομαδα για να ξεχνιεμαι και να προσπαθω να τρωω πολυ νορμαλ και μονο οταν πειναω.Οχι διαιτα,μονο υγιεινα και πληρη πιατα.Δεν ξερω αν θα δουλεψει,παρακαλω μερα και νυχτα να απαγκιστρωθω.Το θελω τοοοσο πολυ..Και ας χανω και 1 κιλο μονο το μηνα.Χαιρομαι πολυ που ο γιατρος σου το βλεπει ετσι και ετσι θα γινει!Καθημερινη προσπαθεια,δυναμη στο βλεμμα μας,αισιοδοξια και οπως ειπες να μη χανουμε την πιστη μας.

Είπες τη μαγική λέξη. Τελειομανία. Η προηγούμενη ψυχολόγος μου είχε πει ότι για τη διαταραχή αυτή ευθύνεται και η τελειομανία μου. Σιγά-σιγά θα τη βρούμε την άκρη μας...


Καλή συνέχεια!

Η τελειομάνια είναι το πιο βασικό σε όλους μας.Εμένα με κάνει να χάνω χρόνο και στιγμές.Αυτός, ο απόλυτος έλεγχος των πάντων, μου αναλώνει ενέργεια.