ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Δεν ξέρω αν καλώς έβαλα το τόπικ μου στα θέματα ψυχολογίας αλλά μου ταίριαζε καλύτερα.
Από τότε που ξεκίνησα διατροφή και γυμναστική (από τις 10 Σεπτεμβρίου) παρατηρώ κάτι που μου συνέβαινε και παλιότερα όταν έκανα δίαιτες..
Κάθε μέρα μετά το μεσημεριανό φαγητό (μετά τις 3:00 δηλαδή) και μέχρι αργά το απόγευμα (περίπου στις 7:00) ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΚΡΙΣΗ!!! Θέλω να φάω τα πάντα, κυρίως γλυκά, νιώθω σαν τρελή, σαν τον πρεζάκια που του λείπει η δόση του! Είναι ένα απίστευτο συναίσθημα, προσπαθώ με νύχια και με δόντια να το ελέγξω και το απίστευτο είναι ότι όταν περάσουν αυτές οι ώρες, ηρεμώ και είμαι μια χαρά γεμάτη ζωντάνια και αποφασισμένη να κρατήσω την δίαιτά μου, άλλος άνθρωπος!
Τις καθημερινές που είμαι στο γραφείο το ελέγχω, το ΣΚ όμως που είμαι σπίτι μου? Παράδειγμα αυτό το ΣΚ δυσκολεύτηκα πολύ! Το Σάββατο έφαγα 3 μουστοκούλουρα (και με έπιασε κατάθλιψη ότι τα κατέστρεψα όλα, αντιστάθηκα όμως και δεν με έπιασε βουλιμικό να τα φάω όλα) και την Κυριακή αναγκάστηκα και έφυγα από το σπίτι με τα παιδιά και πήγαμε επίσκεψη σε φίλους μας και εκεί κουβεντιάζοντας μου πέρασε!
Μπορείτε να μου πείτε αν συμβαίνει κάτι τέτοιο και σε σας? Ή αν μπορείτε να το εξηγήσετε?
Η μόνη μου ελπίδα είναι ότι μαθαίνοντας να τρώω σωστά στην πορεία θα συνηθίσω και θα μου περάσει..
Είναι κάτι οργανικό ή είναι ψυχολογικό?
Μιλάμε για τρελή κρίση παιδιά, τώρα μπορώ άνετα να καταλάβω τι σημαίνει χαρμάνα!

και εμεναν με επιαναν τετοιες κρισης αλλα ο διαιτολογος μου ειχε δωσει κατι παστελακι με σουσαμι βιολογικα ( 30 γρ. το καθενα) οποτε ετρωγα ενα τετοιο με ενα ποτηρι νερο και ενοιωθα οκ μετα..

ακομη και τωρα που εκανα πτυχωση εχω παντα μεσα στην τσαντα μου ενα παστελακι για τις δυσκολες ωρες... δοκιμασε νατρως κατι τετοιο.. ειναι και υγιεινο!

Ναι Ζωϊτσα, στην επόμενη συνάντηση θα τον ρωτήσω...Ένα παστελάκι ή ένα μικρό σοκολατάκι υγείας... Κάτι τέτοιο...

εγω με την σοκολατα δεν κρατιομουνα στο ενα μικρο :p
ενω με το παστελακι μια χαρα μπορει να εχει λιγο περισσοτερες θερμιδες ειναι ομως πολυ πιο υγιεινο!

Εγώ νιώθω ότι θέλω να τα φάω όλα όταν γυρίζω από τη δουλειά δηλ. γύρω στις 18.00-19.00. Επίσης, με πιάνει αν έχω βγει το βράδυ και γυρνάω αργά σπίτι ειδικά αν έχω πιει αλκοολ.
Νομίζω ότι είναι ψυχολογικό από την άποψη ότι αν δεν έχεις κάτι να κάνεις σκέφτεσαι συνέχεια το φαγητό. Είναι και οργανικό όμως διότι μέχρι να συνηθίσει ο οργανισμός σε ένα ωράριο γευμάτων (και κατ΄επέκταση να πεινά τις ίδιες ώρες) πεινάς όποτε να΄ναι, ή νομίζεις ότι πεινάς....

μμμμμμμμμμ
και γω την σοκολάτα τη φοβάμαι
είναι η αδυναμία μου!

ειναι ΑΚΡΩΣ φυσιολογικο κ μενα αυτες τις ωρες κ φυσικα εχω τεραστιο προβλ με τα σαβ.κυριακα το χω ποσταρει κ αλλου αυτο. απογευματα ΟΝΤΩΣ ειναι τρομερη η πεινα.γιαυτο παω τοτε γυμναστηριο. αλλα οσες φορες εχω δοκιμασει στην λιγουρα να τρωω ενα μικρο σοκολατακι η παστελι οσο μικρο κ να ναι ειτε γαλακτος ειτε υγειας, με οδηγει σε βουλιμικο μετα. οποτε αν δν εχεις πολυ αυτοσυγκρατηση δν θα στο συνηστουσα.

αυτο το σαβκυριακο ειναι το μονο που παρ ολο που εφαγα παραπανω εφαγα κανονικα κ οχι βουλιμικα οπως εκανα παντα κανοντασ ασητια κ τρωγοντας ΟΛΗ μερα ενα σαββατο

LIDA σα να διαβαζω τον εαυτο μου. Ακριβως το ιδιο με επιανε και με πιανει μερικες φορες ακομη και εμενα. 1 περιπου ωρα μετα το μεσημεριανο και μεχρι τις 6 με 6:30. Λες και ειμαι νηστικη! Μια ακατανικητη λιγουρα, ειδικα για γλυκο. Μαρτυριο.

Εχω καταληξει πως ειναι και ψυχολογικο, αλλα και οργανικο.
Σε εμενα ειναι ψυχολογικο απο την υπεραπασχοληση μου με το φαγητο, ισως μετα το μεσημεριανο νιωθω ενδομυχα μια ανασφαλεια πως τα περισσοτερα τα εφαγα για σημερα και δεν εχω πολυ ακομα, ισως ειναι η ωρα που πρεπει να ασχοληθω με αλλα πραγματα, να νιωσω νορμαλ και εκει η ψυχοσυνθεση αντιστεκεται και δυσκολευω τον εαυτο μου.

Οργανικο ειναι σιγουρα και εχει να κανει με την αποτομη πτωση του ζαχαρου και με την εξαρτηση μας στη ζαχαρη. Εχω παρατηρησει πως με πιανει πολυ εντονα ειδικα οταν τρωω το μεσημερι φαγητα που "γλυκιζουν",οπως τα κοκκινιστα, ο,τι εχει κοκκινη σαλτσα και οταν εχω φαει στο μεσημεριανο κυριως υδατανθρακες. Και αυτο γιατι με αυτα τα φαγητα πεφτει αποτομα το σαχαρο μετα και αν εισαι και λιγο ευαισθητος σε πιανει μανια για καταναλωση γλυκου. Γι' αυτο και εγω εχω βρει κυριολεκτικα την υγεια μου με τους εξης τροπους:

Εχω κοψει τα γλυκα και περιοριζομαι σε ενα την εβδομαδα. Ουτε ζαχαρη στον καφε, ουτε τιποτα αλλο ενδιαμεσα. Τον καφε μου εχω μαθει και τον πινω με πολυ γαλα και μου αρεσει. Στην αρχη ειναι δυσκολο, αλλα μετα βλεπεις διαφορα μεγαλη. Τροφες που παλιοτερα σου φαινοντουσαν λιγο πικρες τωρα μπορει να σου φαινονται πιο γλυκες. Τοτε καταλαβαινεις πως αρχιζεις να "καθαριζεις" και μετα δεν ζητας τοσο πολυ το γλυκο. Μια φορα την εβδομαδα ομως τρωω ενα γλυκο, για λογους μετρου και απολαυσης.

Μετα, φροντιζω πολυ τι τρωω το μεσημερι. Νιωθω σουπερ με το ζαχαρο μου οταν τρωω μια μεριδα κρεας η ψαρι μαγειρεμενα χωρις κοκκινες σαλτσες, 1-2 φετες μαυρο ψωμι και σαλατα με λαδι. Ειναι τα αγαπημενα μου μεσημεριανα γιατι με χορταινουν ουσιαστικα και μετα δεν με πιανει η μανια με γλυκα. 4-5 φορες την εβδομαδα τρωω ετσι.

Επισης, ενα ζαστο ροφημα,τσαι η καφες δηλαδη, οχι κακαο, μου κοβει αυτην την ταση τα απογευματα. Επισης αν δεν αντεχω θα φαω 2 πορτοκαλια και ενα μηλο και πολυ νερο και μου φευγει.

Επισης, φροντιζω παντα να τρωω καλο βραδινο, να εχω δηλαδη κανει το "κουμαντο" μου στις ποσοτητες και να με παιρνει να φαω κατι που να με "πιασει" το βραδυ. Ετσι νιωθω πως θα φαω καλα και αργοτερα και κρατιεμαι.

Και τελο μετα το μεσημεριανο απασχολω το μυαλο μου με πολλα αλλα πραγματα. Μπορει να παω μια βολτα στα μαγαζια, να δω μια ταινια μεχρι να περασει η κρισιμη ωρα, γενικα εγκεφαλικος πολεμος.

Ελπιζω να βοηθησα, θελει ψυχραιμια γιατι ειναι μαρτυριο αυτου του ειδους οι λιγουρες, αλλα αν βρεις τη μεθοδο που σου ταιριαζει σιγουρα το καταπολεμεις, σου μιλαει μια πρωην εξαρτημενη απο τα γλυκα και τη ζαχαρη.

Ευχή βάλσαμο τα λόγια σου....
Αυτά μου είπε κι ο γιατρός. Είσαι εξαρτημένη και πρέπει να απεξαρτηθείς, τόσο απλά.
Ας ελπίσουμε ότι μόνο η αρχή θα είναι δύσκολη και μετά ο οργανισμός θα προσαρμοστεί.
Πάντως προς το παρόν περνάω πολύ δύσκολες ώρες..........(αυτές τις συγκεκριμένες!)

Ευχή για μένα εννοώ εξαρτημένη όχι για σένα... Ευτυχώς εσύ τα κατάφερες!

lida,δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω....

αυτό ακριβώς αντιμετωπίζω κ εγώ,αυτή τη λύσσα,την τρελή μανία και πάντα νιώθω πως δεν είμαι ο εαυτός μου...πως με καταλαμβάνει μια άλλη δύναμη,πως ξυπνάει μέσα μου ένας άλλος άνθρωπος που θέλει να φάει σαν τρελός....

έχω δοκιμάσει απίστευτες τεχνικές,αλλά πάντα ο 'άλλος ' μου εαυτός αποδεικνύεται πολύ πιο έξυπνος και θαραλλέος και τα καταρρίπτει όλα....το πρόβλημα το δικό μου είναι τις καθημερινές το βράδυ,επειδή δουλεύω ως αργά και φυσικά τα σαβ/κα,όπου η μανία ξεκινάει από το μεσημέρι....
δεν θα σε κουράσω λέγοντας σου λεπτομέρειες....απλά θα σου πω πως κατάφερα τις τελευταίες 8 μέρες να αντέξω χωρίς βουλιμικό...

το πρώτο βήμα ήταν να παραδεχτώ στους γονείς μου πως ακόμη είμαι βουλιμική ( είχα πει ψέμματα πως το σταμάτησα για να τρώω ανενόχλητη )....το να παραδεχτω ξανά την αλήθεια εμένα με βοήθησε γιατί τους ντρέπομαι πάρα πολύ και αυτό είναι ένας πολύ καλός ανασταλτικός παράγοντας....νιώθω πολύ εκτεθειμένη αλλά πιστεύω πως είναι για καλό....

δεύτερον,επειδή μένω σε διπλανό διαμέρισμα από τους γονείς μου,εξαφάνισα από το δικό μου σπίτι ο,τιδήποτε μπορεί να φαγωθεί!!!!!όταν θέλω να φάω πάω και παίρνω φαγητό από τους γονείς και με προσέχουν πολύ για να μην κλέψω τίποτα κρυφά ( το έκανα συνέχεια στο παρελθόν)

τρίτον,δεν αφήνω ποτέ το στομάχι μου άδειο για πάνω από 3-4 ώρες! τρώω κάτι,έστω λίγο....

δεν ξέρω αν αυτή η τακτική θα μου βγει σε καλό...πάντως το ότι έχω εκτεθεί σε κάποιον δικό μου με αναγκάζει να συμμορφωθώ,όσο κ αν ζορίζομαι...πέρασα δύσκολες μέρες και το σαβ/κο την έβγαλα με υπνωτικά χάπια για να υπερνικήσω τη μανία που με έπιανε όλη μέρα....λάθος τακτική αλλά τουλάχιστον εμπόδισε ένα ακόμη βέβαιο βουλιμικό....

αμφιβάλλω αν μπορώ να βοηθήσω με κάτι από όλα αυτά γιατί κ εγώ ακόμη παλεύω και νιώθω κάθε μέρα την απειλή και τη βουλιμική κρίση όλο και πιο κοντά.....ελπίζω πραγματικά να καταφέρεις κ να βρείς έναν τρόπο να το πολεμάς.... δοκίμασέ ότι μπορεί να σκαρφιστεί ο νους σου (ταινία,τηλεόραση,βιβλίο,ντ ους,καθάρισμα του σπιτιού,γυμναστική..επίσης ίσως σου φανεί αστείο αλλά δοκίμασε και ν'ασχοληθείς με τον εαυτό σου,όπως μάσκες ομορφιάς,βάψιμο νυχιών....μπορεί να ξεπεράσεις την κρίση και να είσαι και περιποιημένη παράλληλα...;-)

συγγνώμη για την πολυλογία....ελπίζω να τη βρεις την άκρη.....φιλιά

Αχχχ demmie ......
Το να μην μένω νηστική πάνω από 3 ώρες το κάνω...
Αλλά και πάλι το ζόρι, ζόρι...
Τώρα είμαι στο γραφείο. Εδώ είναι πιο εύκολο, δεν έχω λιχουδιές, δεν έχω επιλογές. Έφαγα μια τσίχλα και κάπως ηρέμησα...
Και στο σπίτι που θα πάω στις 6 θα φάω φρούτο και θα ηρεμήσω πάλι.
Το δύσκολο είναι το ΣΚ, αλλά αυτό με τις κούρες ομορφιάς, καλό μου ακούγεται... μάλλον θα πιάνει!
Θα περάσει άραγε κάποτε όλο αυτό?

αχ,αυτό με την τσίχλα....εγώ για ένα διάστημα μετά το φαγητό,μπούκωνα μαζί πολλές τσίχλες και μασούσα σαν την τρελή για να νιώθω πως κάτι τρώω!!!!!μιλάμε για πολύ τσίχλα......ώσπου έφτασα στο σημείο που το συνήθισα και τις έφτυνα για να φάω......

ειλικρινά lida κ εγώ πολύ συχνά νομίζω πως όλη η υπόλοιπη ζωή μου θα είναι έτσι......είναι τόσο δύσκολο...έχει κυριεύσει τη ζωή μας....όλη την ημέρα το μόνο που σκέφτομαι είναι το τι θα φάω και το αν θα βγάλω τη μέρα.....
και υπάρχουν στιγμές που ζορίζομαι ψυχολογικά και αγχώνομαι με τη δουλειά και,εκεί που κάποιος φυσιολογικός άνθρωπος θα ήθελε να βγει με φίλους,να τα πιεί,να διασκεδάσει για να ξεχαστεί,εγώ ονειρεύομαι ένα βουλιμικό με τέτοια λαχτάρα και τέτοια ανυπομονησία.....το σχεδιάζω στο μυαλό μου για να είναι ΤΕΛΕΙΟ!!!!όλα είναι όμορφα μέχρι που δεν μπορείς να ανασάνεις από το φαγητό....μετά έρχεται απότομα η αηδία,οι τύψεις και το τόσο όμορφο γίνεται μεμιάς η μεγαλύτερη ασχήμια......φαντάζομαι ξέρεις τι εννοώ.....

όσο για τις κούρες ομορφιάς,σε κάποιες φάσεις πιάνει...αρκεί να σου πω πως ένα βράδυ που με είχε πιάσει μανία τρελή,έβαψα και ξέβαψα τα νύχια μου 3 φορές!!!!!!!!με διαφορετικά χρώματα,για να έχω και ποικιλλία!!!!!χαχαχαχα.....

να μην σταματάς να δοκιμάζεις πράγματα....χρησιμοποίησε την ευφυία σου για να ανακαλύπτεις ακόμη και αστεία πράγματα που θα σου αποσπούν την προσοχή....ένα ακόμη που θυμάμαι τώρα είναι ότι έλουζα τα μαλλιά μου πιο συχνά και κάποιες φορές που μυριζόμουνα κρίση και τα έκανα πιστολάκι περισσότερη ώρα και από κομμώτρια!!!!!!!έβγαζα όλη μου την ενέργεια και ένιωθα πως είχα κάτι να κάνω.....(ευτυχώς δεν τα έκαψα!!!!!!! )

και,τέλος,μην απορρίπτεις κάποια τακτική όταν δεν πιάσει κάποια φορά.....ξανακάνε το,δεν ξέρεις,μπορεί να πετύχει την επόμενη φορά...εξάλλου εμείς παίζουμε με τις μέρες.....κάθε μέρα που κερδίζουμε είναι σημαντικό,μετράει.......

Λινταλένια μου,ψάχνοντας στο δίκτυο,βρήκα αυτό,αλλά δεν είναι υπογεγραμμένο και κατ'επέκταση δεν μπορώ να ελέγξω την αξιοπιστία του...
Μακάρι να είχαμε έναν ενδοκρινολόγο να μας εξηγούσε τι παίζει με την ινσουλίνη μας εκείνες τις ώρες του απογεύματος...
Κάποτε μου το είχαν εξηγήσει,αλλά εδώ δε θυμάμαι τ'όνομα μου...αυτά θα συγκρατήσω;Τέλος πάντων...Το άρθρο έχει ως εξής:

" www.geocities.com/mik_bad/serotonine.doc+%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B 7+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CE%B3%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%B F+%CF%84%CE%BF+%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CF%8 5%CE%BC%CE%B1&cd=1&hl=el&ct=clnk]--->ΤΡΩΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΧΘΕΙ Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΑΣ[/url]

Υπάρχει μια σχέση μεταξύ χειμώνα, αυξημένης όρεξη για γλυκά και υπνηλία

Μερικά άτομα, καθώς μεγαλώνουν οι νύκτες του χειμώνα, νοιώθουν έντονα την ανάγκη να φάνε κάτι γλυκό το απόγευμα. Αυτά τα άτομα αισθάνονται ότι θέλουν περισσότερο ύπνο το χειμώνα (ρωτάτε τους μαθητές, πόσο εύκολα ξυπνούν το πρωί!) παρόλο που ο ύπνος αυτός δεν είναι τόσο χορταστικός όσο ο ύπνος του καλοκαιριού.

Η εξήγηση αφορά τη μελατονίνη, μια ορμόνη της επίφυσης (pineal body, το τρίτο μάτι!) η οποία προκαλεί υπνηλία και παράγεται καθώς λιγοστεύει το φως. Το λοιπόν, η μελατονίνη παράγεται από τη σεροτονίνη (νευροδιαβιβαστική ουσία του εγκεφάλου), η ποσότητα της οποίας βέβαια μειώνεται καθώς χρησιμοποιείται για να κατασκευαστεί η μελατονίνη. Ο πιο γρήγορος τρόπος για αύξηση της σεροτονίνης στον εγκέφαλο είναι να αποσταλεί μεγαλύτερη ποσότητα τρυπτοφάνης (αμινοξύ) στον εγκέφαλο, από το οποίο κατασκευάζεται η σεροτονίνη. Ο πιο γρήγορος τρόπος να μεταφερθεί τρυπτοφάνη στον εγκέφαλο είναι να παραχθεί ινσουλίνη από το πάγκρεας, η οποία ινσουλίνη προκαλεί στα κύτταρα του σώματος να απορροφούν άλλες ουσίες παρόμοιες με την τρυπτοφάνη. Με τον τρόπο αυτό αποσυνδέονται οι ανταγωνιστές (competitors) από τα κανάλια που μεταφέρουν την τρυπτοφάνη στον εγκέφαλο.

Ο πιο γρήγορος τρόπος να παραχθεί ινσουλίνη είναι η κατανάλωση γλυκών!

Τρώμε, δηλαδή, γλυκά το χειμώνα, για να φτιαχτεί η διάθεσή μας. Δεν είναι εκπληκτικό;"

Δεν ξέρω κατά πόσο κατατοπιστήκαμε,εμείς οι ιατρικά αδαείς,ωστόσο είναι κάποια εξήγηση στην ερώτηση σου.
Βέβαια και τις άλλες εποχές την έχουμε τη λύσσα αυτή...Τι να πω;Πάντως τρελή δεν είσαι!Είναι μια κάποια παρηγοριά,δε νομίζεις;

Κι όμως Ναντινάκι, είναι αλήθεια...
Και παλιά που θυμάμαι τον εαυτό μου που ήμουν σε φυσιολογικά κιλά, ο χειμώνας πάντα ήταν δυσκολότερος και το καλοκαίρι αδυνάτιζα.΄
Έχω και τρομερή εξάρτηση από τον ήλιο, η διάθεσή μου όλη την ημέρα εξαρτάται από το άν έχει έξω συννεφιά ή λιακάδα!
Ούτε ηλιοτρόπιο να ήμουν...
ααααααααααααα
δεν θα αντέξω...........