ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ - ΛΥΣΗ?

Καλημέρα σε όλους! Το πρόβλημά μου είναι παρόμοιο με κάποιων άλλων εδώ αλλά θα σας το παραθέσω για να ζητήσω ακολούθως και τη βοήθειά σας. Από μικρή είχα τάσεις υπερφαγίας αλλά έως κάποια ηλικία κατάφερνα να το ελέγχω με συνεχείς δίαιτες. Τα τελευταία 3 χρόνια έχω πια βαρεθεί να κάνω δίαιτα και καθημερινά καταναλώνω μεγάλες ποσότητες φαγητού και γλυκών. Το αποτέλεσμα είναι να έχω φτάσει 85 κιλά (με ύψος 1.70) και αυτό φυσικά επηρεάζει πολύ και την καθημερινή μου ζωή και τις δραστηριότητές μου, δεν έχω διάθεση να συναντώ τους φίλους μου και να συμμετέχω σε κοινωνικές εκδηλώσεις φοβούμενη ότι όλοι στο περιβάλλον μου θα σχολιάζουν την κατάντια μου! Κάθε πρωί ξυπνάω με την απόφαση να συμμαζευτώ και κάθε μεσημέρι πέφτω με τα μούτρα σε όποια μπούρδα βρω μπροστά μου (τυρόπιττες, πίτσες, fast-food, μπισκότα κλπ). Να σημειώσω εδώ ότι έχω σχεδόν κόψει το κανονικό, μαγειρεμένο φαγητό και προτιμώ να τρώω αηδίες αντ'αυτού! Επειδή πρέπει κάποια στιγμή να πάρω σοβαρά απόφαση να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου, παρακαλώ όποιον μπορεί να με κατευθύνει σχετικά, δηλαδή, τί πιστεύετε ότι θα πρέπει να κάνω? Υπάρχει κάποιο διαιτολογικό κέντρο πχ που να συνδυάζει και ψυχολογική υποστήριξη? Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας!

Καλημέρα!

Υπάρχει το ΑΝΑΣΑ το οποίο είναι ανοιχτό 10.00-18.00 και παρέχει δωρεάν διατροφολογικές και ψυχολογικές υπηρεσίες. Είναι εξειδικευμένο κέντρο για τις διατροφικές διαταραχές. Βρίσκεται επί της Συγγρού, κοντά στο μετρό Ακρόπολη.
Δυστυχώς, επειδή όλα είναι στο μυαλό μας, πρέπει πρώτα μόνη σου να το πάρεις απόφαση να μπεις σε πρόγραμμα υγιεινής διατροφής. Ξεκίνα τουλάχιστον τρώγοντας μαγειρεμένο φαγητό κι όχι junk. Αν βαριέσαι ή δεν έχεις χρόνο να μαγειρεύεις μπορείς να παίρνεις ψητά κοτόπουλα ή κρέας-μπιφτέκια από ψητοπωλείο. Πάρε λαχανικά εποχής να φτιάχνεις σαλάτες και φρουτάκια-γιαούρτια για τα ενδιάμεσα γεύματα.
Επειδή είμαι σε φάση συντήρησης, ξέρω πόσο δύσκολο είναι να προγραμματίζεις τη διατροφή σου κάθε μέρα και να τρως αυτά που πρέπει. Θέλει χρόνο και προσπάθεια αλλά κάποια στιγμή συνηθίζεις κι ίσως το διασκεδάζεις και λιγάκι.

εμενα με βοηθησε πολυ το σαιτ

http://www.femme.gr/femme-δίαιτα-απώλεια-βάρους.htm

Dolphin σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες! Το πρόβλημα δεν είναι ότι βαριέμαι να μαγειρεύω ή ότι δεν έχω χρόνο, ίσα-ίσα που μαγειρεύω καθημερινά, ακόμα όμως και αυτά που μαγειρεύω τα τρώω σε πολύ μεγάλες ποσότητες + τις βλακείες απέξω + αρκετά γλυκά καθημερινά! Έχω χάσει το μέτρο πια! Το κύριο πρόβλημά μου είναι φυσικά στο μυαλό μου, το ξέρω, απλώς τώρα πια μου λείπει η βούληση που είχα πιο μικρή να το παλέψω. Από τη μία το θέμα με απασχολεί συνέχεια, αλλά από την άλλη δεν αποφασίζω να κάνω κάτι δραστικό. Φαύλος κύκλος! Ευχαριστώ πολύ πάντως, θα πάρω το ΑΝΑΣΑ να ενημερωθώ!

Αυτό που λες ότι δεν αποφασίζεις να κάνεις κάτι δραστικό και σου λείπει η βούληση το βιώνω κατά τη διάρκεια κάθε βουλιμικού μου ξεσπάσματος. Σαν να πέφτω σε υπερφαγικό λήθαργο και να μη μπορώ με τίποτα να ξυπνήσω. Ξυπνάω κάθε πρωί αποφασισμένη να βάλω ένα τέλος αλλά μέχρι το μεσημέρι τα έχω κάνει και πάλι θάλασσα. Ώσπου φτάνει κάποια μέρα που φτάνω στα όρια μου και σταματάω τις υπερφαγίες. Συνήθως, όταν βλέπω ότι έχω παραφουσκώσει και δεν χωράω στα ρούχα μου.
Αφού μαγειρεύεις και τρως, μετά γιατί νιώθεις την ανάγκη να φας κι απ΄έξω φαγητό? Πεινάς? Nομίζεις ότι πεινάς μήπως? Καλά, για γλυκά δεν ρωτάω γιατί είναι πονεμένη ιστορία τα γλυκά. Θα μπορούσα να φάω άπειρη ποσότητα από το αγαπημένο μου γλυκό.

Παρόμοια είναι και η δική μου κατάσταση! Όχι, δεν τρώω επειδή πεινάω, τρώω από βαρεμάρα και επειδή μου αρέσει το φαγητό. Για τα γλυκά δεν συζητάω, είναι ανεξέλεγκτη η κατάσταση! Όταν με πιάνουν τα βουλιμικά μου, τρώω πρώτα αλμυρά, μετά γλυκά, μετά πάλι αλμυρά, μέχρι πια να σκάσω! Τι να πω, από τη μία ξέρω ότι τρώω για να καλύψω ψυχολογικά κενά (διάφορα προβλήματα) αλλά δεν μπορώ να το εκλογικέυσω και να το σταματήσω!

Δυστυχώς δε θα σταματήσει από τη μια μέρα στην άλλη. Ο ψυχίατρος μου, μου είχε πει ότι θα μας πάρει κανένα χρόνο η θεραπεία και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα το ξεπεράσω τελείως.
Αυτό που μου επαναλαμβάνει πάντως είναι ότι η λύση βρίσκεται στο να ξεκινήσεις να τρως κανονικά κάθε μέρα. Στην ανάγκη να μιμείσαι τις διατροφικές συνήθειες υγειών ανθρώπων.
Αν και βλέπω ψυχίατρο και διατροφολόγο, έχω πολλές παρορμήσεις για βουλιμικά αλλά συγκρατούμαι προς το παρόν...Είναι πολύ ευαίσθητες οι ισορροπίες όμως.

Και η δικη μου ζωη ετσι ειναι. Ενα συνεχες κρυφτουλι απο τους ανθρωπους για να μην με δουν, ιδιως αυτοι που ηξεραν πως ημουν οταν ειχα χασει κιλα. Σκεφτομαι οτι μολις με δουν θα σχολιασουν η εστω θα σκεφτουν ποσο εχω παραμελησει τον εαυτο μου και ποσο εχω παχυνει. Ντρεπομαι παρα πολυ. Μισω τον καθρεφτη και σιχαινονομαι το σωμα μου. Οι διαιτολογοι δεν ειναι λυση για εμενα. Εκανα μια πρωτη επισκεψη σε ψυχολογο και ηταν πολυ υποστηρικτικη. Με εκανε να συνειδητοποιησω καποια πραγματα ωστοσο καταλαβα οτι η πολυ δουλεια πρεπει να γινει απο εμενα την ιδια και θα ειναι χρονοβορα και δυσκολη. Χθες ημουν πολυ καλα σημερα νιωθω παλι χαλια και εφαγα παλι υπερβολικα. Θα πρεπει να βαλω ενα οριστικο τελος σε αυτη την κατασταση. Στην Αθηνα πιστευω οτι υπαρχουν περισσοτερες δυνατοτητες για πιο εξειδικευμενη βοηθεια αν και παλι πισετυω οτι η συζητηση με ενα ψυχολογο βοηθαει. Δεν ξερω αν θα μπορεσω να βρω την ακρη σε αυτο το κουβαρι που ειναι η ψυχη μου. Ολα μου φαινονται πολυ μπερδεμενα. Δεν εχω κανενα μεγαλο ψυχικο τραυμα που να σημαδεψε τη ζωη μου, εχω ομως πολλες ασχημες αναμνησεις, αναμεικτα συναισθηματα απεναντι σε ανθρωπους και ανεκλπηρωτες επιθυμιες. Ολα αυτα με οδηγουν σε αυτες τις κρισεις μονο που ακομα δεν εχω βρει τον τροπο να τα ξεπερασω. Τουλαχιστον αυτο το forum μου μοιαζει ιδανικο για να μπορεσω να εκφρασω τις σκεψεις μου γιατι αισθανομαι οτι κανεις δεν με κρινει και υπαρχουν ανθρωποι που αισθανονται οπως και εγω. Ζω με την ελπιδα οτι καποια στιγμη στη ζωη μου θα ξεπερασω αυτε τις κρισεις και θα μπορεσω να τρωω σαν κανονικος ανθρωπος, οταν πειναω και μονο τοτε και σε λογιεκς ποσοτητες. Μονο που ζω με αυτη την "ασθενεια" τοσα χρονια (πανω απο 15) που εχω ξεχασει πως ειναι να τρεφεσαι κανονικα. Φιλια και ελπιζω να βρουμε τη δυναμη.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση! Και μόνο που διαβάζω ότι υπάρχουν και άλλοι που βιώνουν την ίδια κατάσταση με εμένα είναι ήδη μία μεγάλη βοήθεια! Dolphin θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι για να το καταλάβω καλύτερα: πώς δηλαδή θα με βοηθήσει (εννοώ μακροπρόθεσμα) το να ξεκινήσω να τρώω κανονικά για κάποιες μέρες? Και τι εννούμε κανονικό φαγητό (δηλαδή ανά τακτά χρονικά διαστήματα και νορμάλ φαγητό χωρίς φυσικά γλυκά και τεράστιες ποσότητες)? Συγνώμη αν σε κουράζω αλλά είμαι σε αναμονή να ξεκινήσω μία συντονισμένη προσπάθεια με ψυχολογική υποστήριξη και μέχρι τότε θα ήθελα (αν τα καταφέρω) να μπω σε μία κάποια σειρά!

Το κανονικό φαγητό είναι μια μερίδα εστιατορίου. Θα σε βοηθούσε ίσως να τρως σε μικρότερο πιάτο. Καλό θα ήταν να προσπαθείς να τρως κάθε 3-4 ώρες. Αν αφήσεις τον εαυτό σου να πεινάσει πολύ αυξάνεις τις πιθανότητες για βουλιμικό.
Νικητές θα βγούμε μόνο όταν πάψουμε να ασχολούμαστε όλη μέρα με το τι και πόσο θα φάμε είτε βγούμε για φαγητό είτε φάμε σπίτι μας.
Προσωπικά, αφιερώνω πολύ χρόνο στον τομέα ΄΄διατροφή΄΄. Ελπίζω σύντομα να χαλαρώσω.

Καλημέρα σας. Νεό μελος κι εγώ (σας διαβάζω ε΄δω και 10 μέρες περίπου) παίρνω το θάρρος να σας πω τα δικά μου. Ειμαι 39 ετών, 1,64 και 110 περίπου. Αυτό το διάστημα πονάνε πολύ τα πόδια μου και κάθε πρωί τα νιώθω πρησμένα. Σκεφτομαι να κάνω εξετάσεις αλιματος και μετά βλέποντας και τα αποτελέσμα τα να πάω σε διαιτολόγο. Πείτε μου και σεις καμιά ιδέα.

Katernoula καλωσόρισες κι εγώ καινούρια είμαι αλλά βλέπω ότι τουλάχιστον δεν είμαι μόνη μου στο πρόβλημά μου. Κι εσύ αν μη τι άλλο θα βρεις παρέα που κατανοεί την κατάστασή σου! Dolphin σε ευχαριστώ πολύ, όντως αυτή είναι μια καλή αρχή αλλά να δω πώς θα το καταφέρω, τούς τελευταίους μήνες έχω αφήσει κάθε προγραμματισμό και τρώω συνέχεια όποια βλακεία μου έρθει, δεν έχω διάθεση ούτε για συγκεκριμένο ωράριο, ούτε για πιο υγιεινά πράγματα. Πρέπει όμως, το ξέρω!

Ευχαριστώ πολυ, Ameliedeli.
Η φράση σου "δεν τρώω επειδή πεινάω, τρώω από βαρεμάρα και επειδή μου αρέσει το φαγητό. Για τα γλυκά δεν συζητάω, είναι ανεξέλεγκτη η κατάσταση! Όταν με πιάνουν τα βουλιμικά μου, τρώω πρώτα αλμυρά, μετά γλυκά, μετά πάλι αλμυρά, μέχρι πια να σκάσω " είναι σαν να την έγραψα εγώ. Ιδίως το βράδυ! Εκεί είναι που τρώω ότι βρω μποστά μου. Γι αυτό και είμαι πρησμένη το πρωί. Στο ΑΝΑΣΑ πηρες να ενημερωθείς; Αν ναι πες μου κι εμένα τι γίνεται με αυτό

Katernoula έστειλα mail για να ενημερωθώ, σου παραθέτω ακριβώς την απάντηση "Να σας εξηγήσω τη διαδιικασία που ακολουθείται στο Κέντρο μας: αρχικά θα χρειαστεί να μας καλέσετε στο 210-9212345 ώστε να συμπληρώσουμε ένα ερωτηματολόγιο, βάσει του οποίου κρίνει η Επιστημονική μας Ομάδα αν μπορεί κατ' αρχάς να σας καλύψει το Κέντρο μας. Στην περίπτωση που μπορεί θα κλείσουμε και το ραντεβού και θα ακολουθείσετε τη θεραπεία. Επιπλέον να σας διευκρινίσω ότι θα χρειάζεται να επαναλαμβάνεται στο Κέντρο μας τις συναντήσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα." Απλώς, επειδή οι ώρες που δέχονται τηλεφωνήματα είναι 11.00-16.00 κι εγώ αυτές τις ώρες είμαι στο γραφείο (από όπου δεν μπορώ να καλέσω γιατί με ακούνε πολλά άτομα και δεν μπορώ να μιλήσω άνετα), περιμένω μία μέρα που θα μπορώ για να τηλεφωνήσω.

κοριτσάκια καλημέρα και απο μένα, ameliedeli, katernoula καλώς ήρθατε στην παρέα μας και καλή προσπάθεια στην άνιση μάχη που δίνουμε όλες εδώ.

είμαι η αννεζίνα και στο τόπικ των reductil μπορείτε να διαβάσετε και την ιστορία μου...
αν και όλες εδώ έχουμε πάνω κάτω την ίδια ιστορία....

κι εγώ έτρωγα χωρίς να πεινάω έτσι ,,,,γλυκάκια...τυράκια και λοιπές αηδίες.
βάλτε στοπ δεν είναι εύκολο, μην πείτε σε κανένα που δεν εμπιστεύεστε απόλυτα ότι κάνετε δίαιτα,
βάλτε μικρούς στόχους στην αρχή ,,π΄.χ γουρουνιά μόνο 2 ημέρες την εβδομάδα, ξεκινήστε διατροφή
αλλάξτε νοοτροπία ...
αν μπορέσετε και βρείτε και έναν καλό διαιτολόγο - ψυχολόγο να σας βοηθήσει είναι το καλύτερο , εγώ πάντως έτσι κάνω,
κάνω διατροφή και σε μεγάλες κρίσεις βρίσκω διάφορα κόλπα να ξεγελώ τον εαυτό μου,π.χ. λιώνω για σοκολάτα πίνω ένα κακάο με λίγο γάλα και μία κουταλίτσα ζάχαρη και μου περνάει η κρίση, κάνω γυμναστικη διαβάζω τρώω τα νύχια μου με βρίζω ΄...
έχω άπειρες βουλιμικές τάσεις δεν τις νικάω πάντα όλες αλλά προσπαθώ ...
προσπαθείστε, αν χάνετε μία μάχη δεν χάνετε ο πόλεμος η μάχη συνεχίζεται...
καλη προσπάθεια ότι θέλετε εμείς είμαστε εδώ φιλιά