Πως αντιμετωπιζουμε τα πισωγυρισματα;

Για να ανοιξω τετοιο θεμα καταλαβαινετε σε τι κατασταση ειμαι...χτες εκανα μια μικρη παρασπονδια στη διατροφη μου, χωρις να ξεφυγω ομως θερμιδικα και σημερα ενω η μερα ξεκινησε μια χαρα, με το προγραμμα μου κανονικα,με το πρασινο τσαι μου,τα νερα μου κλπ, το σουπερ διαιτητικο μεσημεριανο μου...ξαφνικα μου γυρισαν τα μυαλα και υπεπεσα σε υπερφαγικο επεισοδιο...κρατησε μονο μιση ωρα αλλα κατεστρεψε τα παντα...επειτα απο μια βδομαδα που τηρουσα πολυ καλα τη διατροφη μου και τολμησα να σκεφτω οτι ισως μπορω να τα καταφερω και να απαλλαγω απο τις κακες μου συνηθειες, ξαφνικα το θηριο μου ξαναχτυπησε την πορτα...κι εγω ανοιξα...
Δεν μπορω να σας περιγραψω τα αισθηματα μου απο κεινη την ωρα...περα απο τη σωματικη δυσφορια...νιωθω ανικανη , ντρεπομαι για τον εαυτο μου , φοβαμαι για το ποσο ευκολα σε μια στιγμη μπορει να με προδωσει...

Δεν τολμω να ανεβω στη ζυγαρια φυσικα επειτα απο αυτο...το εκλαμβανω σαν μεγαλο πισωγυρισμα στην προσπαθεια μου...Βεβαια σε αλλη περιπτωση, αυτο θα σημαινε το τελος της διαιτας μου, σημερα που μου συνεβη δεν το συνεχισα,πεισμωσα και θελω να το παλεψω και να το νικησω.

Και θελω να σας ρωτησω. Εσεις που ειστε σε προγραμμα αντιμετωπιζετε ποτε τετοια επεισοδια που φρεναρουν την προσπαθεια σας; πως τα αντιμετωπιζετε; τι αισθηματα σας προκαλουν;

dalia μου κατ αρχας παρε μια βαθια ανασα. δεν εγινε και τιποτα. ολες μας το περναμε. 2 εβδομαδες κανω διαιτα τωρα και εχω παθει τετοιο επεισοδιο ηδη τρεις φορες.
θελω να σε ρωτησω κατι..εχεις αφιερωσει μια μερα την εβδομαδα μια ελευθερη μερα? εκτος οτι κανει και καλο στον μεταβολισμο εχεις κατι να σε κραταει τις υπολοιπες μερες.
μπραβο σου που πεισμωσες, το φαγητο ειναι ο δαιμονας μας και πρεπει να τον πολεμησουμε με θαρος κ αποφασιστικοτητα. Σημερα το μεσημερι βαριομουνα να παω σουπερ μαρκετ να ψωνισω τα διαιτικα μου και επρεπε να μαγειρεψω κατι για μενα και το συντροφο μου οποτε εφτιαξα μια..καρμποναρα..εφαγα λιγο..και λιγο αργοτερα αλλο λιγο..αλλα σταματησα εκει. το βραδακι αποφασισα και καταφερα και εφαγα κατι ελαφρυ.
πρεπει κατι σαν το ποδηλατο να το σκεφτομαστε..πεφτουμε που και που αλλα οφειλουμε στον εαυτο μας να ξανανεβουμε κ να συνεχισουμε. αυτο πρπεει να κανουμε. να κοιταμε το μελλον και οχι το παρελθον.
ειμαι σιγουρη οτι θα τα καταφερεις απλα να το πιστεψεις και εσυ και εμεις εδω ειμαστε να σου δινουμε δυναμη.

κοριτσια το παθαινω κ εγω πλ συχνα..πιο πλ στεναχωριεμαι αν ανεβαινω πχ συστηματικα στην ζυγαρια κ βλεπω οτι πεφτει.. κ αν ακολουθησει υπερφαγικο απελπιζομαι γτ σκεφτομαι πως αυτα π με τοσο προσπαθεια εχασα..τα εβαλα σε μια μερα..η ακομα χειροτερα σε μια ωρα..πρεπει εκεινες τις ωρες που μας ερχεται να του δινουμε καπου εξω..σε μενα τουλαχιστον αυτο μονο πιανει..αν μεινω στο σπιτι δν την γλιτωνω..επιχειρηστε να βρεθειτε με αλλα ατομα..στην χειροτερη περιπτωση αν δεν μπορειτε εκεινη την ωρα ανοιξτε το φορουμ ;)
http://www.ticker.7910.org/wg__70__0...91ciB0ZXh0.gif

Sophela ευχαριστω για την απαντηση...η αληθεια ειναι οτι δεν εχω καθιερωσει free day , αφενος επειδη ειμαι ακομη στην αρχη της προσπαθειας μου και θα ηθελα να λειτουργησει καπως αποτοξινωτικα και αφετερου επειδη δεν εχω καμια εμπιστοσυνη στον εαυτο μου ως προς την εγκρατεια μου. Τουλαχιστον οχι ακομη, μακαρι να ειχα χασει καμια δεκαρια κιλα να παρω λιγο τα πανω μου, πιστευω οτι τοτε θα ειχα τη δυναμη να το αντιμετωπισω αλλιως. Υποθετικα παντα...αφου ποτε δεν εχω καταφερει να τηρησω μια διαιτα μεγαλο χρονικο διαστημα...αλλα ειλικρινα αυτη τη φορα το εχω παρει αποφαση, εχω φοβηθει καπως με καποια προβληματακια υγειας που εχουν παρουσιαστει και η αιτια ειναι το βαρος μου. Το χρησιμοποιω σαν κινητρο για να μη σταματησω την προσπαθεια μου, τον αγωνα μου...Στοχος μου ειναι να σταματησω εντελως τα υπερφαγικα επεισοδια...αλλα το μυαλο τι παχνιδια παιζει!Ουσα σε διατροφη , δεν υπαρχει στο σπιτι τιποτα παχυντικο κι ομως εγω καταφερα να κανω υπερφαγικο επεισοδιο με οτι βρηκα...Φοβαμαι οτι δε θα απαλλαχτω ποτε απο αυτο.
Ναι θα συνεχισω...δε θα κανω πισω , θελω να αποδειξω στον εαυτο μου οτι αντεχω να αντεπεξελθω...Ειναι στοιχημα με μενα την ιδια πανω απο ολα.
Σε ευχαριστω και παλι για τα εμψυχωτικα λογια σου, τα εχω αναγκη!
Καλο βραδυ!

Quote:

---

Originally posted by sofakithess20189
πρεπει εκεινες τις ωρες που μας ερχεται να του δινουμε καπου εξω..]

---

Νομιζω οτι αυτο ειναι λυση ...ο καθενας πρεπει να βρει τις διεξοδους του κι αυτο ειναι κατι που απαιτει δουλεια με το μεσα μας. Και αυτο το κανει δυσκολοτερο.

Kαλή μου Dalia, απλά ξέχασε το. Δεν έχασες τίποτα, καμία μάχη ,
θα έχεις χάσει μόνο εάν αφεθείς και διακόψεις το πρόγραμμα σου.
Ενα επεισόδιο μπορεί να σε κάνει πιο δυνατή....

Κι εσύ ήδη το έχεις ξεπεράσει, άρα το μόνο που μένει είναι να το ξεχάσεις κιόλας.
φιλιά και καλή δύναμη

Dalia μου θα εχεις πολλα τετοια επεισοδια στην πορεια απωλειας βαρους σου,
καθε φορα μπορεις να δοκιμαζεις απο εναν τροπο να τα "προσπερασεις" οσο πιο ανωδυνα γινεται...
Ισως κ φασεις ολοκληρες περασεις ετσι, δεν ειναι τιποτε, οπως ηρθαν θα φυγουν...ααρκει να βοηθας κ συ τον εαυτο σου απλα παρατηρωντας...

Οσο για τους τροπους, αυτους θα τους ανακαλυψεις εσυ...
τι σε ανακουφιζει?
τι σε βγαζει απο το βουρκο που χωνεσαι συναισθηματικα μολις ανοιξεις το ψυγειο χωρις προφανη λογο?
σου αρεσει η κουβεντα? θες να μεινεις μονη?

αφουγκρασου τον εαυτο σου, δωστου ο,τι χρειαζεται, κ αν νομιζεις οτι αυτο ειναι το φαγητο τοτε "νομιμοποιησε το" κ φαε χωρις τυψεις.
Στην τελικη για σκεψου το,
αν σε αφησεις να φας μεχρι να πεις δε παει αλλο...1,2,3 μετα θα εχεις ενα στομαχι χαλια
αλλα συνειδηση ελαφρυτερη, αφου δεν εκανες κατι απαγορευμενο.
Εμεις απαγορευουμε στον εαυτο μας, εμεις του δινουμε χαρη,
κανε τη χαρη στον εαυτο σου κ ψαξτο το θεμα μεσα σου γιατι δυστηχως εχει να κανει με τα κιλα μας κ δεν λυνεται ετσι απλα...
Καποτε ομως θαχεις να λες οχι μονο οτι εχασες τα κιλα που ηθελες αλλα οτι
νικησες κ το τερατακι αυτο που εσυ η ιδια δημιουργεις...
Θα δεις οτι σιγα σιγα θα αρχισεις να μιλας με το τερατακι, να παζαρευεις, ολα θαλλαζουν προς το καλυτερο οσο προχωρας...ακομα κ τα βουλιμικα!

Να ειστε καλα κοριτσια...Περιμενα ανυπομονα να ανοιξω τον υπολογιστη μου και να σας διαβασω, να παρω λιγη απο τη θετικη σας ενεργεια...ποσο το εχετε δουλεψει βρε κοριτσια, πωπω εγω ειμαι εντελως πισω και να σκεφτειτε κανω διαιτα απο 14 ετων , δηλαδη 20 χρονια κι ομως ουσιαστικη δουλεια με τον εαυτο μου δεν εχω κανει...αυτο αποδεικνυεται.
Σημερα ξεκιναει μια αλλη μερα, ομολογω οτι μου εχουν κοπει ελαφρως τα φτερα, ανεβηκα και στη ζυγαρια πρωι πρωι, τι το θελα!
Τελος παντων , να μην επαναλαμβανομαι...το ξεχναμε , προχωραμε μπροστα, και ειμαστε σε επιφυλακη αν καποια στιγμη ξανασυμβει.
Σας ευχαριστω ολες για τις απαντησεις σας, συγχαρητηρια για την καθοδικη πορεια των προσπαθειων σας και Badgirl καλά στέφανα!

νταλια μου σου ευχομαι καλη δυναμη,
απο 14 χρονω διαιτα ετσι? τι μου θυμιζει αυτο, ευχομαι να ειναι η τελευταια σου,
να ξερεις οτι η διαιτα ειναι ενας συνεχης πολεμος με τις κακες συνηθειες, μπορει να χανονται καποιες μικρες μαχες αλλα την αλλη στιγμη ξανασηκωνομαστε πιο δυνατες.
ατομα σαν εμας, με τρελη εξαρτηση με το φαγητο, χρειαζεται να παλευουν μια ζωη με τα δαιμονια. αλλα ετσι ειμαστε τι να κανουμε

καταλαβαινω απολυτα τετοιες καταστασεις νταλια μου...
επισης, απο 15 κανω διαιτα, δεν θυμαμαι ποτε να ημουν ικανοποιημενη με το βαρος μου, ενω ολα τα κλαματα που εχω ριξει οφειλονται σε λαιμαργα, βουλιμικα επεισοδια...και καθε φορα που λεω πως ειναι η τελευταια φορα, παντα ειναι η προτελευταια.
σημερα μου ξανασυνεβη και παρολο που ξερω πως δεν ισχυει αισθανομαι λογω τυψεων οτι ξαφνικα εγινα τετραπαχη...ειναι σκετη αηδια...
τεσπα, συμπασχω και ευχομαι καλο κουραγιο σε ολους οσους εχουν σχεση αγαπης-μισους με το φαγητο...
ελπιζω πως θα μπορεσουμε να ξυπναμε το πρωι εχοντας εξαιρεσει τους ορους "διαιτα" και "βαρος" απο το προγραμμα της ημερας...

url=http://www.ticker.7910.org/eng]http://www.ticker.7910.org/wg__70__0...dXIgdGV4dA.gif[/url]

Παντως για να υπαρχουμε σε αυτο το φορουμ σιγουρα εχουμε ανοιχτους λογαριασμους με τον εαυτο μας και χρησιμοποιουμε το φαγητο ως διεξοδο. Το θεμα ειναι οτι για μενα τα υπερφαγικα επεισοδια ειναι λυτρωτικα...ειμαι στεναχωρημενη ; περναω το μεσημερι που κοιμουνται ολοι φτυαριζοντας φαγητο. Ειμαι χαρουμενη; επιβραβευω τον εαυτο μου με τον ιδιο τροπο. Αισθανομαι μονη; καλυπτω το συναισθηματικο κενο μου παλι με τον ιδιο τροπο.
Μα ειναι δυνατον; Θεωρητικα εχω μια καλη ζωη, ειμαι υγιης, εχω τους γονεις μου, σπουδασα σε πανεπιστημιο, επιασα μια πολυ καλη δουλεια απο τα 23 μου, παντρευτηκα τον ερωτα της ζωης μου, εκανα ενα μωρακι επειτα απο 5 χρονια αγωνα, ολοκληρωθηκα , ζουμε καλα , χωρις οικονομικο προβλημα...τι σκατα θελω επιτελους και στρεφομαι συνεχεια στο φαγητο;
Ειλικρινα δεν μπορω να βρω καμια δικαιολογια...αν υπαρχει τετοιο πραγμα.

Ολα αυτα τα εγραψα επειδη με προβληματιζουν πολυ...σημερα παρολο που ημουν στα προθυρα να υποκυψω, απομακρυνθηκα απο την κουζινα και ταυτοχρονα απο την επιθυμια μου να αδειασω τα παντα...τη σημερινη μαχη την κερδισα, αυριο ξεκιναει αλλη.
Ποσο θα ηθελα να ερθει εκεινη η μερα που δε θα χρειαζεται να καταβαλω προσπαθεια για τοσο αυτονοητα πραγματα...πειναω; ας φαω.Τις υπολοιπες στιγμες ας υπαρχει οτιδηποτε αλλο στο μυαλο μου....

σευχαριστω! δε θυμαμαι να πω κ στα δικα σοΥ? αχμ εχω μνημη ασε...
οσο για το αλλο, αν ετρωγες οποτε πεινας...
εμ θασουν αντρας τοτε καλη μου!
αυτοι οι "ευλογημενοι" σε ολα ταλλα εκτος απο να κανουν παιδια ισως ειναι πιο καλοδουλεμενες μηχανες απο μας στο θεμα της διατροφικης συμπεριφορας...
Πεινανε κ τρωνε, δεν πεινανε γιατι να φανε? σου λεει "δεπειναω". εγω δε το ειπα ποτε αυτο. Ποτε ομως, παντα ημουν ανοιχτη σενα καλο πιατο φαγητο!

ο δικος μου τρωει ανθυγιεινα, ολο απεξω, ολο κρεατικα, μολις ανεβει η χοληστερινη τρωει λαχανικα που ποτε δεν αγγιζει αλλοτε...τι να πω δηλαδη...κ γω προσπαθω τοοσα χρονια να τρεφομαι καλυτερα κ ακομα κανω βουλιμικα...

Τελικα ομως το να ανησυχω για τις βλακειες που τρωει ο αλλος που αγαπω με κανει κ μενα συχνα ναμη τρωω σωστα...
μηπως λοιπον απλα οι γυναικες στην πορεια καπου το μπερδευουμε το πραγμα κ δεν εχουμε ξεκαθαρους στοχους...
μηπως ειμαστε τοσο συναισθηματικες κ ξεσπαμε εκει...ξεσπαμε στο φαγητο ακομα κ οταν αγχωνομαστε οτι δεν τρωμε σωστα εμεις ή οσοι αγαπαμε...ενας φαυλος κυκλος...
μηπως ειμαστε πολυ πιο καλοκουρδισμενες μηχανες απο τους αντρες σε ολα κ υστερουμε σαυτο...κ εχουν οι αντρες μεγαλυτερη "ταινια" στο στομαχι κ μεταβολιζουν περισσοτερο φαγητο απο εμας...
Σιγουρα παντως εχουν περισσοτερους μυες οι ανδρες! σαυτο ειναι πιο προικισμενοι...

αχχχ ωρες ωρες σκεφτομαι ποσο θαθελα να ειμαι ανδρας, οχι για τα κιλα, αλλα γενικα...σαν να ειναι ολα κομματακι ευκολοτερα για κεινους...
Τι λετε εσεις?

Χμ...αν ηταν να γλιτωνα το στρατιωτικο δε θα ειχα αντιρρηση κι εγω να ημουν αντρας...ναι , νομιζω οτι ο κοσμος ειναι ευκολοτερος γι αυτους και δεν εννοω μονο στο θεμα του φαγητου φυσικα.

Μερσι για τις ευχες , αλλα ειμαι ηδη παντρεμενη και μαλιστα πολλα χρονια παλιωσα ηδη...Και ο δικος μου αντρουλης απο τους τυχερους ειναι. Ολη μερα φαι, απιστευτες ποσοτητες, βουτες μεσα σε λαδια και σαλτσες, ψωμι μισο κιλο στο μεσημεριανο , απαραιτητως επιδορπιο μετα απο καθε γευμα, και δε μιλαω για ενα μικρο κομματακι αλλα για ολοκληρες συσκευασιες...κι ομως ειναι σταθερος στα κιλα του .
Αχ....αδικιες της φυσης !

Η ψυχολογια κυριως με εμας τις γυναικες ασχολειται και το 80% των ατομων με διατροφικες διαταραχες ειναι γυναικες...δυστυχως αυτο τα λεει ολα οσον αφορα τα προβληματα...

http://www.ticker.7910.org/wg__70__0...dXIgdGV4dA.gif

Καλημερα παιδια...
Πως πηγε η διατροφη χτες 25η Μαρτιου; Εγω ξεφυγα θερμιδικα καθως δεν μπορουσα να αντισταθω στον παραδοσιακο βακαλάο. Ειναι απο τα λατρεμενα μου φαγητα και δυστυχως το τρωω μονο μια φορα το χρονο, αυτη την ημερα...οπότε αστα να πανε η διατροφη.
Σημερα προσοχη και απο αυριο λιγο πιο δυναμικα και λεω απο αυριο γιατι Σαβ/κο που δε δουλευω εχω περισσοτερη ευκαιρια να οργανωθω...