Οι γονείς του δεν με θέλουν επειδή είμαι υπέρβαρη

Καλησπέρα σας,

έχω περάσει αρκετά δύσκολα την τελευταία εβδομάδα εξαιτίας του πολέμου που μου έχουν ξεκινήσει οι γονείς του φίλου με τον οποίο σχετίζομαι το τελευταίο 8μηνο.
Δεν με θέλουν για το γιό τους ο οποίος έιναι επίσης υπέρβαρος γιατί λένε οτι είμαι χάλια κλπ . Σημειωτέων οτι Τον Οκτώβριο έχω δρομολογήσει επέμβαση sleeve αλλά το κάνω για μένα και όχι για τους άλλους. Στην σχέση μου με τον συγκεκριμένο ήμασταν καλά μαζί αλλά πλέον έχουν λυσάξει εναντίον μου και τον προτρέπουν να με χωρίσει το συντομότερο λόγω των κιλών μου. Τον παρακολουθούν και που θα πάει τελευταία.

Είχε κανείς ποτέ ανάλογη εμπειρία???

Καλησπέρα... το σενάριο είναι παραλλαγή του κλασσικού "δεν τη θέλουμε επειδή δεν έχει προίκα". Κάποιοι γονείς βλέπουν το γιόκα τους σαν το πριγκηπόπουλο του παραμυθιού, και έχουν τραγικές απαιτήσεις από τη μέλλουσα νύφη τους (κοινώς, όλες μια τους μυρίζουν, μια τους ξινίζουν, μέχρι ή να αποκτήσει περιεχόμενο το παντελόνι του γιου τους και να τους πει "άμα σας αρέσει, αυτή είναι", ή να τον κάνουν δυστυχισμένο για όλη του τη ζωή).

Το σενάριο το έχω ζήσει σαν τρίτη, μέσω κοντινού μου προσώπου. Στην περίπτωση εκείνη, "ήταν άσχημη". Η κοπέλλα είναι μια κούκλα, και ο γιοκας τους.... όχι και τόσο... μα καθόλου όμως... κι όμως, δεν την θέλανε, επειδή ήταν και καλά άσχημη. Το πρόβλημα ξεκινάει από εκεί και πέρα όμως... ερχόταν ο Ρωμαίος στην Ιουλιέττα, και της έλεγε χαρτί και καλαμάρι "οι γονείς μου λένε είσαι άσχημη και δεν σε θέλουν", στενοχωρημένος και προβληματισμένος βέβαια, αλλά την αυτοπεποίθηση της κοπελιάς την έριχνε στα τάρταρα... της φόρτωνε εν ολίγοις τον προβληματισμό, τον παρηγορούσε κι όλας που ήταν στενοχωρημένος, και μετά αν την έπιανες από τη μύτη θα έκανε μπαμ. Βγαίνανε -αν είναι δυνατόν- στα κρυφά! Στους γονείς του έλεγε ότι βγαίνει με φίλους, για να βγει μαζί της (δεν μιλάμε για έφηβους, έτσι? Για ενήλικα άντρα μιλάμε). Πάρε κι άλλη τούμπα η αυτοπεποίθηση της κοπελιάς - μπαίνεις στο τριπάκι να νιώθεις ότι είσαι κάτι που πρέπει να το κρύβουν, που ντρέπονται για εσένα. Το βασικό πρόβλημα με αυτό είναι ότι στην αρχή μένεις μαζί του επειδή τον αγαπάς, αλλά οταν πιάσει πάτο η αυτοεκτίμησή σου, σκέφτεσαι ότι και πολύ σου πέφτει, και ποιος θα σε κοιτάξει εσένα, που είσαι για να ντρέπεσαι και τέτοια. Και όλα αυτά φυσικά είναι απλώς παιχνίδια του μυαλού, που όμως σε παγιδεύουν σε μια κατάσταση-φαύλο κύκλο.

Θα σου πω τη γνώμη μου αν και δεν σε ξέρω, οπότε μπορείς να την πετάξεις στα σκουπίδια αν θες... έχεις περάσει δύσκολα επειδή ο δικός σου το έχει επιτρέψει. Δεν έχει καμιά δουλειά να έρχεται να σου λέει "δεν σε θέλουν επειδή λεν ότι είσαι χάλια". Οι γονείς του είναι πρόβλημα για τον ίδιον, και αντί να το κόψει από τη ρίζα, έρχεται και σου το φορτώνει. Περιμένει κι αυτός το "θαύμα" (αχ τι θυμάμαι και συγχίζομαι τώρα), να αλλάξουν ως δια μαγείας στάση οι γονείς του δηλαδή. Γιατί να το κάνουν? Όσο τους το επιτρέπει, θα παίρνουν περισσότερη φόρα για να πετύχουν το στόχο τους.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι είσαι υπέρβαρη, διότι τον ίδιο δεν φαίνεται να τον ενοχλεί αυτό (και ο ίδιος είναι ο μόνος που έχει σημασία να σε θέλει, όχι το σόι του). Το δικό σου πρόβλημα είναι ότι δεν έχει τα... προσόντα να βάλει τους γονείς του στη θέση τους, αλλά άγεται και φέρεται από εκείνους παρασύροντας κι εσένα μαζί σε ένα πρόβλημα που ΔΕΝ έπρεπε να είναι δικό σου, και το δικό του πρόβλημα είναι ότι αν δεν αποκτήσει τα... προσόντα, θα καταλήξει δυστυχισμένος και μόνος στη ζωή του.

Σου εύχομαι καλό κουράγιο, γιατί ξέρω ότι είναι μια κατάσταση δύσκολη. Μακάρι να βγει το καλύτερο δυνατόν από αυτή την ιστορία... αλλά εσύ πρόσεξε τον εαυτό σου. Μην αφήσεις να σε κάνει το θέμα να νιώθεις χώμα, ταπεινό σκουλίκι και τέτοια. Την αξία σου την έχεις έτσι κι αλλιώς, είτε την βλέπουν οι μυωπικοί γονείς του είτε όχι.

ανάλοη εμπειρία δεν έχω η ίδια αλλά πάντως η προγραφίσασα με κάλυψε απόλυτα συμφωνώ όμως

Gray ειλικρινά δεν ξέρεις πόσο ταυτίζομαι με τα όσα έγραψες με τον καλύτερο τρόπο. σε ευχαριστώ πολύ κάνει ακριβώς τα ίδια και ο δικό μου αλλά είναι καλό παιδί και τον αγαπάω και δεν του έχει ξανατύχει να διεκδικίσει το οτιδήποτε αφορά τη δική του ζωή.
Οι γονείς του είναι υπέρβαροι επίσης αλλά και ο γαμπρός τους....
Σκέψου οτι σήμερα η μάνα έψαχνε τα τηλέφωνά μου για να με βρεί να παρατήσω τον γιό της , τον παρακολουθεί που πάει να κοιμηθεί, παίρνει ηρεμιστικά και καλά για να κοιμηθεί και την πονάει η καρδιά της κλπ κλπ . Πλέον την έχω ικανή για όλα! Φοβάμαι
Τον ενημέρωσα σχετικά και έχεις δίκιο οτι με επηρεάζουν όλα αυτά που μου λέει.

Το πιο ακραίο, έχει εκτυπώσει κάτι φωτογραφίες που είμαι με τον γιό της και τις μοιράζει στο σόι τους, που είναι και μεγάλο για να τον πάρουν τηλέφωνο οι θείοι κλπ να τον μεταπείσουν να με χωρίσει ...

Κάθε μέρα μαθαίνω και κάτι νεότερο ...

απορία: ακόμα και αν ο φίλος σου δεν υπέκυπτε στην πλύση εγκεφάλου, είσαι σίγουρη κοπέλα μου ότι θες να μπεις σε μια τέτοια οικογένεια; Δεν λέω, καλό το "σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός.." αλλά εγώ δεν το πιστεύω και στην πράξη βλέπω ότι σπάνια εφαρμόζεται. Καλώς ή κακώς δεν παντρεύεσαι μόνο τον εκλεκτό σου αλλά όλη την οικογένεια. Ακόμα και να φτιάξουν τα πράγματα με το παληκάρι, σκέψου το διπλά και τρίδιπλα για το πού πας να πέσεις!

με φιλική διάθεση.

Βρε κοπέλα μου τι να σου πω... εγώ ειλικρινά θα του το είχα θέσει ή ταν ή επί τας, κι ας πόναγα κι ας χτυπιόμουν... μπας και δει τι χάνει και ξυπνήσει... αν δεν ξύπναγε, πάει να πει ότι κάποια στιγμή απλώς θα έφευγε αυτός έτσι κι αλλιώς (με πόνο και δάκρυα, δεν λέω), υποκύπτοντας στους δικούς του... αλλά εγώ είμαι εγώ, και αυτό ούτε η κοπελιά που ξέρω μπορούσε να το κάνει, οπότε... εσύ μην ασχολήσαι με την κακιά πεθερά, δεν πα' να τυπώσει και φειγ βολάν με την ατάκα "σώστε το γιο μου"... εσύ με τον δικό σου έχεις να κάνεις. Αυτός πρέπει να μαζέψει τη μάνα του, όχι εσύ, για εσένα είναι μια ξένη. Εκτός αν σε πάρει τηλέφωνο για να σε παρενοχήσει. Εκεί βγάλε νύχια, δόντια, πες της να μην τυχόν και σε ξαναενοχλήσει γιατί θα έχετε κακά ξεμπερδέματα, να σε φοβηθεί αυτή, γιατί να την φοβάσαι εσύ? Εσύ δεν έχεις κάνει τίποτα κακό. Τίποτα δεν μπορεί να σου κάνει αν ο δικός σου σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Λοιπον παρτε και την γνωμη ενος αντρα.

Αλικη υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες. Μονο αυτο. Απο αυτη την κατασταση δεν προκειται να καταφερεις να βγαλεις ακρη. Απλα καντην. Οι ανθρωποι δεν στεκουν καλα. Αμα μπλεξεις με μουρλους θα σε φανε και σενα οι κοτες. Παραλλαγη της γνωστης παροιμιας. Φυγε. Γρηγορα.

Όλα τα έχω σκεφτεί, ειδικά με το τι θέλω εγώ σε μια τέτοια οικογένεια τρελή, αλλά τον αγαπάω ακόμη ρε γαμώτο και για αυτό και ακόμη το σκέφτομαι, διαφορετικά θα του είχα πει αντίο.

ʼτιμη καρδιά ...::sniff:

εσύ τι σκέφτεσαι να κάνεις???

Quote:

---

Originally posted by aliki_d
Όλα τα έχω σκεφτεί, ειδικά με το τι θέλω εγώ σε μια τέτοια οικογένεια τρελή, αλλά τον αγαπάω ακόμη ρε γαμώτο και για αυτό και ακόμη το σκέφτομαι, διαφορετικά θα του είχα πει αντίο.

ʼτιμη καρδιά ...::sniff:

---

ωραία, κάτσε λίγο μόνη σου να σκεφτείς πιο ψύχραιμα και φυσικά σκέψου μακροπρόθεσμα όσο γίνεται. όταν σε λίγα χρόνια περάσει ο έρωτας και θα έχει καταλαγιάσει ο ενθουσιασμός και οι αντοχές, σκέψου ότι θα έχεις να παλέψεις με την ανισορροπία προσωποποιημένη. Θα μπορέσεις;

Δύσκολο ...εχεις δίκιο ...

Δεν ξερω αν μπηκες εδω για να ακουσεις αυτο που θες να ακουσεις η αν μπηκες για να ακουσεις την αληθεια. Η αληθεια ειναι οτι δεν υπαρχει μελλον προς τα εκει που βαδιζεις. Καταλαβαινω οτι πολλες φορες οι καρδια μας τραβαει σε λαθος μερη...αλλα ζυγισε τα. Ζυγισε το ποσο και για ποσο ευτυχισμενη εισαι..και ποσο και για ποσο δυστυχεις οσο εισαι σε αυτη την κατασταση. Ολα ειναι διαφορετικες πλευρες του ιδιου νομισματος. Πιστευεις οτι η ευτυχια υπερνικα την δυστυχια που φερνουν τα υπολοιπα? Τοτε κατσε. Αλλα να ξερεις οτι η πλαστιγγα γερνει ολη την ωρα. Δεν μενει σταθερη.

Για αυτο λοιπον η δικη μου συμβουλη ειναι....δαγκωσου για να το αντεξεις και φυγε τρεχοντας κιολας. Θα βρεις την υγεια σου παλι.

Δεν προκειται να σχολιασω το συγκεκριμενο θεμα γιατι δεν εχω γνωσεις απο βιβλια συμβουλευτικης.Καλη τυχη παντως Aliki.

η αποψή μου είναι ότι όσο κιαν τον αγαπάς πρέπει να σκεφτείς πως ακόμη κιαν ξεπεραστεί το συγκεκριμένο και σε δεχτουν, όχι βέβαια ότι τους πέφτει και λόγος, ποιός σου εξασφαλίζει ότι ο άντρας αυτός δεν θα επηρεάζεται συνεχώς από την κάθε παράλογη κουβέντα και άποψη των δικών του? πχ. από το που θα μείνετε μέχρι το χρώμα της κουρτίνας σας. από την συμπεριφορά του φαίνεται ότιδεν είναι ικανός να βάλει όρια! και αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο σου πρόβλημα. σκέψου ότι εσύ μπορείς να τον χωρίσεις η οικογενειά μας όμως δύσκολα μας δίνει διαζύγιο!!!