άλλο ένα καινούριο ξεκίνημα...

Καλησπέρα σε όλους.

Είμαι η αγγελική και αποφάσισα να γράψω και εγώ στο φόρουμ το αιώνιο πρόβλημα μου! ΤΑ ΚΙΛΑ!

Είμαι 22 χρονών, 1,53 και σήμερα ζυγίζω 86kg. Είχα φτάσει να ζυγίζω μέχρι και 94,5 τον Μάιο του 2009 μ.ε δίαιτα και προσπάθεια έφτασα στα 79 τον Μάιο που μας πέρασε. και πάλι μέσα στο καλοκαίρι τα ξανά πήρα και έφτασα σε αυτά που είμαι σήμερα.

Αυτα τα κιλά από τα 94,5 στα 79 έκανα αρκετούς μήνες να τα χάσω διότι όποτε ξεκινάω ενώ το πρώτο καιρό είμαι σωστή και ακολουθώ το πρόγραμμα μου μετά αρχίζω τις ατασθαλίες.. η μια φέρνει την άλλη και αυτό πάντα με πάει πίσω. μια σταματάω μια ξεκινάω με αποτέλεσμα να μου φαίνεται άθλος και να κουράζομαι.

Έχω πλέον απελπιστεί! ενώ θέλω πολύ να αδυνατίσω κάτι με κρατάει πίσω και δε κάνω μια σοβαρή προσπάθεια όπως παλιά. Είμαι όμορφη κοπέλα στο πρόσωπο και δυστυχώς αυτό είναι και το μόνο ωραίο που έχω..

η πλάκα είναι πως ενώ όταν ακολουθώ και είμαι σωστή είμαι ήρεμη και ευδιάθετη γιατί ξέρω πως κάνω αυτό που πρέπει όμως όταν το διακόπτω αναστατώνομαι σκέφτομαι συνέχεια το πότε επιτέλους θα κάνω μια σοβαρή προσπάθεια πότε θα αδυνατίσω και είμαι όλο νεύρα και κατηγορώ τον εαυτό μου. νομίζω ότι ποτε δε θα τα καταφέρω.

αρχές του μήνα ξεκίνησα με στόχο να χάσω μέσα στο Σεπτέμβρη 5 κιλά περίπου. ενώ τα πήγα καλά τη πρώτη 1-1,5 εβδομάδα μετά τα παράτησα κ έτρωγα ότι να ναι.

Φοράω ΄όλο τα ίδια ρούχα και πιστεύω πως τίποτα πια δε μου ταιριάζει. ΔΕΝ αγαπώ τον εαυτό μου γιατί αν το έκανα θα είχα λύσει το πρόβλημά μου χρόνια τώρα.

αύριο πάλι θα ξεκινήσω.

Θέλω να το κάνω και για μένα κ για το αγόρι μου. γιατί θέλω και εκείνος να νιώθει άνετα και να μη ντρέπεται για τη κοπέλα του.

Δε ξέρω γιατί σας γράφω.. ίσως να θέλω να πιστεύω μέσα μου πως κάποιος θα μου δώσει μια λύση. ... κάτι!

συγγνώμη αν σας κούρασα.

Α.

Καλώς ήρθες,

Κουράγιο και καλή συνέχεια (γιατί την αρχή την έχεις κάνει:thumbup:)

Όλα στο μυαλό μας είναι!!!

ευχαριστω! μακάρι αυτή τη φορά να τα καταφέρω..

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ!!!
ΟΛΟΙ ΕΔΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ. ΙΣΩΣ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΑΣ". ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΕ. ΕΓΩ ΤΟ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ 3 ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ. ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΣΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ....

καλωσηρθες Αγγελικη!
αν ο δρομος που ακολουθεις δε σε οδηγει εκει που θελεις, μηπως πρεπει να αναζητησεις κατι αλλο? Αφου αυτο δεν εχει μονιμο αποτελεσμα, κατι δε γινεται σωστα.

Επισης, εχεις διατηρησει απωλεια 8,5 κιλων. Μην το υποτιμας τοσο αυτο. ειναι μια επιτυχια ΔΙΚΗ ΣΟΥ!

γιατι δεν αγαπας τον εαυτο σου? τι σου εχεις κανει?

Quote:

---

Originally posted by click
καλωσηρθες Αγγελικη!

Επισης, εχεις διατηρησει απωλεια 8,5 κιλων. Μην το υποτιμας τοσο αυτο. ειναι μια επιτυχια ΔΙΚΗ ΣΟΥ!

γιατι δεν αγαπας τον εαυτο σου? τι σου εχεις κανει?

---

ποσο δικιο εχεις!πιστευω οτι ολοι μας οταν χασουμε πχ 10 κιλά κ εχουμε να χασουμε κ αλλα συχνα ξεχναμε ποσο σημαντικο ειναι αυτο που εχουνε ηδη καταφέρει!κ απογοητευομαστε!

Kαι εγω ετσι νιωθω να σκεφτεσαι παντα οτι υπαρχουν χειροτερα και να μην πεφτεις ψυχολογικα η αρχη ειναι τ ημιση του παντος
αυτο που γραφεις με τ αγορι σου οτι ντρεπεται δεν νομιζω να υσχιει γτ αν υσχιει τοτε δεν σου αξιζει!καλη προσπαθεια!

Καλως ηρθες.Ολοι στο ιδιο καζανι βραζουμε μην ανησυχεις.Εγω μια μερα οπως σημερα να μην κανω κατι κ μετα το πρωτο που αφηνω ,δεν κανω ουτε τα υπολοιπα!Μακαρι να μπορουσα να σου βρω μια λυση!Να οπως σημερα που δεν πηγα στη διαιτολογο,ουτε γυμναστηριο πηγα. Και μουρχεται να πλακωσω κ μια σοκολατα.
:sniffle:.Τι να πω.Ο χειροτερος εχθρος του εαυτου μου ειμαι εγω. :sniffle::sniffle::sniffle::sniffle::sniffle::snif fle::sniffle::sniffle::sniffle::sniffle::sniffle:: sniffle::sniffle::sniffle::sniffle::sniffle::sniff le::sniffle::sniffle::sniffle::sniffle::sniffle::s niffle::sniffle::sniffle::sniffle::sniffle::sniffl e::sniffle:

Αγγελικούλα ζάχαρη Αγγελικούλα μέλι, μη φοβάσαι τίποτα εδώ είμαστε όλες μαζί και θα τα καταφέρουμε. Το σημαντικό είναι να μπορούμε να σηκωνόμαστε ξανά όταν πέφτουμε.

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ όλους σας που μπήκατε στη διαδικασία να μου απαντήσετε!

Μακάρι όλοι μας να τα καταφέρουμε και να πραγματοποιήσουμε όλους μας τους στόχους. έχω κουραστεί τόσο πολύ να ξεκινάω τη προσπάθεια, να φτάνω σε ένα καλό σημείο και μετά αντί να εντείνω να επαναπαύομαι και για επιβράβευση να λέω έλα μωρέ φάει μια σοκολάτα, μια κρέπα, μια πίτσα..και μετά αρχίζει η κατηφόρα. όσο σκέφτομαι ότι είχα φτάσει τα 79 και σήμερα που ζυγίστηκα με έδειξε 87,5 με πιάνει τρέλα. θα μπορούσα τώρα αν είχα το μυαλό στο κεφάλι μου να ήμουν 75 ή 73 ή τουλάχιστον στα ίδια. όχι σχεδόν 10 κιλά πάνω..


και όπως είπατε πολύ ορθώς ''Ο χειροτερος εχθρος του εαυτου μας ειμαστε εμείς''.

by click: "γιατι δεν αγαπας τον εαυτο σου? τι σου εχεις κανει? "

ανατριχιασαααα, με αγγιξε και εμενα τοσο αυτη η ερωτηση...ΓΙΑΤΙ?

Γιατί δεν τον αγαπάω? έλα μου ντε?
ενώ στα μαθήματα μου στη σχολή είμαι πολύ καλή, στις υποχρεώσεις μου το ίδιο, οι γονείς μου νιώθουν περίφανοι γιατί αντί να είμαι κ απέναντι στον εαυτό μου καλά εγώ τον μισώ?

με κοιτάζω καμιά φορά στον καθρέφτη και λέω πως είσαι έτσι.. είναι άλλες φορές που αντικατοπτρίζεται το είδωλο μου σε κάποιο τζάμι και τραβάω τη κουρτίνα για να μη το βλέπω.

ομολογώ πως πρώτη φορά τα εκμυστηρεύομαι αυτά.. Παλιότερα είχα επιλέξει να πάω να μιλήσω σε κάποιον ψυχολόγο για να με βοηθήσει και κατέληξα να λέω και να συζητάω ΌΛΑ τα άλλα προβλήματα που αντιμετώπιζα εκείνο το καιρό (για φίλους, έρωτες, ήταν κ η χρονιά που έδινα για το πανεπιστήμιο) εκτός από τον πραγματικό λόγο που είχα πάει εκεί. τη δίαιτα και γιατί μονίμως κάπου τα παρατάω..

εγω μαλλον δεν με αγαπαω οχι λογο κιλων...(ασχετα αν στα 55 σχεδον με αντιπαθω)

σκ@τα η προσωπικη μου ζωη,εχει παρει την κατηφορα κατι χρονια τωρα πολλες αποτυχιες που οδηγησαν σε χαμηλη αυτοπεποιθηση...

focus στα θετικα!
σιγουρα υπαρχουν, δεν υπαρχει καμμια περιπτωση να μην υπαρχουν.
ημουν χρονια στη δικη σας λογικη και αυτο το πραγμα μονο πισω μας παει.
μου ελεγε στις πρωτες συνεδριες η ψυχολογος τα θετικα η το ποσο μικρης σημασιας μπορει να ειναι καποια αρνητικα που εμενα με κολλουσαν στον τοιχο, και την κοιταζα σα να ηταν αστροναυτης.:shocked2:
"μα πως να σκεφτω θετικα? αφου απετυχα σε αυτο, σε εκεινο, στο αλλο, στο παραλλο"

οσα εχω καταφερει ουτε που τα μετρουσα!

α! και μιας και μου το θυμισες, στις πρωτες συνεδριες κι εγω κολλουσα να αναφερω το θεμα της παχυσαρκιας ενω ηταν ενα που τα κυριοτερα προβληματα που νομιζα οτι εχω.
Πρεπει ομως να τα συζητας ολα οσα σε προβληματιζουν. Αλλιως δεν εχει νοημα η ψυχοθεραπεια.

έτσι είναι. όσα καταφέρνω τα θεωρώ απλά θέμα απλό, ότι σιγά το πράγμα μωρέ! σιγά το τι έκανα.. δε συνειδητοποιώ ότι μπορώ να καταφέρω πολλά και ήδη έχω καταφέρει πολλά και μάλιστα αυτή τη στιγμή που πληκτρολογώ αυτές τις λέξεις ούτε τώρα το πιστεύω... απλά το λέω..

Το θέμα με μένα είναι πως ξεκινάω κάτι και εκεί που λέω ωραία τα πάω καλά τσουπ μου φυτρώνει μια σκέψη στο μυαλό ''να φάω αυτό , εκείνο το άλλο'' κάτι που πρέπει να αποβάλλω! να σταματήσω να το κάνω. η μητέρα μου μου λέει δεν είσαι αποφασισμένη.. και τι σημαίνει ''αποφασισμένη''? αφού το θέλω. όμως σίγουρα δια μαγείας δε γίνεται! δε γίνεται να ξυπνήσω μια μέρα και να είμαι λεπτή! :sniff: ...δυστυχώς..

και θυμώνω, στενοχωριέμια που έβαλα πάλι τόσα κιλά ενώ ήταν χαμένα και θα κάνω σχεδόν 2 μήνες να τα χάσω... για να βρεθώ πάλι στα 79.. που το σώμα μου άρχισε κάπως να ναι καλύτερο, όχι λεπτό αλλά τουλάχιστον χωρούσα σε ρούχα μικρότερα.. ένιωθα πιο άνετα..