το έχω ξαναπάθει. ξέρω τι είναι. ξέρω ότι δεν κινδυνεύω από αυτό. έχω την εμπειρία για να πω οκ, δεν τρέχει τίποτα. χαλάρωσε. όμως έχω πάψει να είμαι λειτουργική. δεν μπορώ να βγω από το σπίτι μου χωρίς να πάθω κρίση πανικού ακόμα κι αν περπατήσω μόνο δέκα μέτρα. με πιάνει ακαριαία απίστευτη ζαλάδα και νομίζω ότι θα λιποθυμήσω. έχω ταχυκαρδίες και νιώθω ότι το περιβάλλον γύρω μου είναι ξένο, σαν να υπάρχει ανάμεσα σε μένα και σ'αυτό μια αόρατη, διαχωριστική γραμμή.
όλο αυτό με έπιασε ξαφνικά τον φετινό Νοέμβρη. στην αρχή το πάθαινα πού και πού και ήμουν λειτουργικότατη. από τον γενάρη όμως και μετά τα πράγματα πήραν την κάτω βόλτα και έφτασα στην κατάσταση που είμαι τώρα. δεν μπορώ να πάω στη σχολή, στο φροντιστήριο, για καφέ, για ποτό, σινεμά, θέατρο, να κάνω απλά μια βόλτα, να πάω για ψώνια, να είμαι ένας νορμάλ άνθρωπος...όλα αυτά τα κάνω μόνο έχοντας τη συνοδεία κάποιου που γνωρίζει το πρόβλημά μου, και σε αυτή τη φάση είναι μόνο το αγόρι μου και η μητέρα μου. να φανταστείτε εξαιτίας όλου αυτού έχω χάσει πολλά μαθήματα στο φροντιστήριο αγγλικών και είχα μάθημα και χθες και επειδή δεν άντεχα να μην ξαναπάω ζήτησα από τη μάνα μου να με συνοδεύσει! και δεν μένουμε πλέον καν στο ίδιο σπίτι! και είμαι 19 χρονών γαϊδάρα.! ντρέπομαι πάρα πολύ αλλά δεν μπορούσα να πάω μόνη μου, θα έκανα είκοσι βήματα και θα γυρνούσα πίσω τρελαμένη από τον πανικό. σήμερα έχω σχολή και δεν θα πάω γιατί πάλι θα με πιάσει. εδώ το πρωί μέχρι τον φούρνο πάω που είναι απέναντι από το σπίτι μου για να πάρω κουλούρι και μπισκοτάκια και παθαίνω ταράκουλο.
θέλω να κάνω τόσα πράγματα στη ζωή μου, ονειρεύομαι σπουδές εδώ και στο εξωτερικό, ονειρεύομαι ταξίδια στην αγγλία και την ιρλανδία, ονειρεύομαι παρέες, γέλια και ποτά, αγάπες, αγκαλιές και φίλους, ταινίες, θέατρα, βόλτες στη θάλασσα, στην παραλία, στα λιμάνια, στα πάρκα, στα εστιατόρια και τις ταβέρνες..
και με πιάνει μεγαλύτερος πανικός όταν σκέφτομαι ότι όλα αυτά ΘΕΛΩ να τα κάνω πραγματικότητα αλλά εγώ δεν μπορώ να πάω ξαφνικά ούτε μέχρι το περίπτερο. και μου θέλω και Λονδίνο! και δεν ξέρω γω τι άλλο! εδώ δεν μπορώ να πάω μέχρι τη σχολή που είναι πέντε λεπτά από το καινούριο μου σπίτι και θα πάω στην αγγλία για μεταπτυχιακό; τι θα πάθω εκεί; θα μαι τέζα όλη μέρα και θα μου βαράνε ενέσεις για να χώσουν σε κανένα αεροπλάνο και να γυρίσω πακέτο στη μανούλα μου;
ΘΕΛΩ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΞΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΔΥΝΑΤΑ. ΟΜΟΡΦΑ. ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΕΑΥΤΟΣ, Ο ΙΔΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙ.