Η ΠΙΟ ΧΟΝΤΡΗ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

Συνηθως μπαινω στο φορουμ για να μιλησω για μενα. Αυτη την φορα ομως θα μιλησω για την κορη μου, το πιο ομορφο πλασμα που υπαρχει στον κοσμο... Αλήθεια σας λεω, ειναι πανεμορφη, με κατι υπεροχα καταγαλανα τεραστια ματια, πλουσια καστανοξανθα μαλια και ενα δερμα υπεροχο και αψεγαδιαστο. Παντα λεγαμε πως θα καψει καρδιες, προχτες ομως μου ανοιξε τη δικη της πληγωμενη καρδια... Και η ιστορια μου επαναλαμβανεται..................

Με λιγα λογια,μεσα σε λυγμους, μου ειπε πως ολοι την φωναζουν χοντρη, την αφηνουν στην ακρη... Πως δεν αγπαει το σωμα της και δεν αξιζει τιποτα... Πως τρεχει στη γυμναστικη και βγαινει παντα τελευταια, και για αυτο καθε φορα, λεει στη γυμναστρια πως ειναι αρρωστη και μενει στην ακρη την ωρα της γυμναστικης!!!(και κανεις δεν μου ανεφερε τιποτα...) Την ιδια στιγμη -μου τα ειπε στις διακοπες αυτα- καθε μερα στο ξενοδοχειο ετρωγε πρωινο για δυο ενηλικες, και στην ταβερνα δεν προλαβαιναμε να σταυρωσουμε πιρουνια... Σε δυο μηνες κλεινει τα 8, εχει υψος 1.28, ζυγιζει 36,5 κιλα και εχει το νου της ολο στο φαι (οποτε βαριεται) μια κλασικη συναισθηματικη υπερφαγος απο κουνια!!!

Δεν ξερω πως να την αντιμετωπισω, αν μπορουσα θα ειχα λυσει και το δικο μου θεμα: δεν θελω το παιδι μου να μπει σε αυτο το συνεχες αδιεξοδο των κιλων...

Να πω οτι ηδη οταν ημουν εγκυος στο γιο μου πριν 15 μηνες ειχε μπει σε διαδικασια διαιτας απο -και καλα ειδικο-διαιτολογο και ηταν 29 κιλα. Ο αδερφουλης μαλλον τη στρεσαρε πααααρα πολυ. Δεν θελω να την ξαναβαλω σε αυτη τη διαδικασια, αλλωστε και η παιδιατρος και ο παιδοενδοκρινολογος που συμβουλευτηκα μου ειπαν πως τα παιδια απλα πρεπει να σταθεροποιουνται στο ιδιο βαρος για καιρο ωστε οσο ψηλωνουν να ισορροπει η αναλογια υψους -βαρους. Επισης η διατα της προκαλεσε τεραστιο αγχος, και ουτε να το ακουσει...

Με απασχολει παρα πολυ το γεγονος οτι ειναι πλεον δυσκινητη, βαρια, και πολλες φορες καταθλιπτικη: την απορριπτουν οι συμμαθητες της, οι παππουδες καθε φορα που τη βλεπουν της επισημαινουν αν εβαλε η εχασε κιλα και τα αγορια στη ταξη (κι ομως σε αυτη την ηλικια εχουν τετοιες ανησυχιες) δεν την αγαπαει κανεις και ας -αντικειμενικα- ειναι η πιο ομορφη στην ταξη... Για ολους ειναι η χοντρη της ταξης........................................ .........

γεια σου εφιανα :wink1:

επειδη το προβλημα που εθεσες ειναι λεπτο και μιλαμε για ενα μικρο παιδακι,

η αποψη μου ειναι να απευθυνθεις σε καποιο παιδοψυχολογο να σου πει τι θα κανεις.

οσο απιστευτο και αν σου φανει, μου το ζητησε η ιδια. βλεπει οτι ασχολουμαι με αυτα, προσφατα διαβαζα και ενα βιβλιο σχετικο με τη δικη μου περιπτωση, ειχαν και παιδοψυχολογο στο παιδικο σταθμο... Αυτη ειναι η μονη λυση και για τις δυο μας, αλλωστε και γω ετσι το αντιμετωπιζω πια και με μενα...

συγχαρητηρια για την ωριμοτητα της μικρουλας σου καθως και στη μαμα της που συνεβαλε σε αυτο!

:thumbup:

αρα ακομα καλυτερα που δεν θα εχει προβλημα σε αυτο.

μην ανησυχεις , το καλο ειναι οτι σου ανοιχτηκε για το προβλημα της ,σημαινει οτι εχετε πολυ καλη επικοινωνια!

πιστευω οτι με συζητηση μαμας - κορουλας και με τη βοηθεια του παιδοψυχολογου ,το προβλημα θα λυθει αμεσα!

να εισαι αισιοδοξη!

Καλημέρα Εφιάννα,
Σε καμία περίπτωση διατροφολόγος στη μικρή.
Ενας καλός παιδοψυχολόγος θα τη βοηθήσει πολύ.
Φαντάσου, για να πάρει το θάρρος να σου μιλήσει, όσο καλή επικοινωνία και να έχετε, θα πρέπει να αισθάνεται μεγάλη απελπισία.
Πιστεύω οτι ο παιδοψυχολόγος δεν θα ασχοληθεί καθόλου με το θέμα του βάρους.
Αντίθετα θα εστιάσει στο θέμα της αυτοπεποίθησης.
Μπράβο σας!:blush:

Και εγώ να πω μπράβο στη μικρή για την ωριμότητα της!!!
Θα συμφωνήσω με τη mariao, με προσοχή τους διατροφολόγους!

Επειδή και εγώ σαν παιδί ήμουν χοντρό και είχα την ίδια στεναχώρια μπορώ να σου πω ότι ακόμα θυμάμαι πως ένιωθα....
Η μαμά μου θέλησε να με βοηθήσει και, μετά από παρακίνηση γνωστών και φίλων, με πήγε στα bodyline. Καταλαβαίνω ότι ήθελε να με κάνει να νιώσω καλύτερα αλλά πραγματικά αυτή ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου. Πέρα από το ότι δε θυμάμαι αν έχασα κιλά, θυμάμαι πολύ καλά πόσο ψυχοφθόρο ήταν να είμαι με τα εσώρουχα σε ένα γραφειάκι μιας διαιτολόγου, και να μιλάει με τη μαμά μου για μένα λες και δεν είμαι μπροστά...
Από την άλλη βέβαια, στο γυμνάσιο, όπου επίσης είχα το ίδιο πρόβλημα, πήγα (πάντα με τη μαμά μου) στον ενδοκρινολόγο (αυτόν που έχω ακόμα και σήμερα) ο οποίος με αντιμετώπισε καθαρά ιατρικά (και όχι σαν μία χοντρή που θέλει να χάσει κιλά για να γίνει μοντέλο), μου έμαθε να τρώω και κάθε φορά μου τόνιζε να προσέχω την υγεία μου.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι. Καλό θα ήταν λοιπόν να μπει και σε μία φυσική διατροφούλα η μικρή, θα την κάνει να νιώσει καλύτερα! Πάντα βέβαια μετά από επικοινωνία με κάποιων ειδικό....

Το πιστεύω ότι η μικρή σου είναι μία κούκλα, και νιώθω πολύ κοντά σε αυτό που περιγράφεις EFIANA μου.
Και μόνο που σου άνοιξε την καρδιά της είναι μεγάλο βήμα....να της λες ότι όλα τελικά θα πάνε καλά! Γιατί έτσι θα γίνει! :)

Δενχρειαζεται στενοχώρια ή πίεση. Κανε συζητήσεις για την υγιεινή διατροφή τι μας προσφέρουν τα φρούτα οι σαλάτες. Δωστης εναλλακτικές για τα γλυκά κ τα πατατάκια. Κάντε βόλτες μαζί να είστε σε κίνηση. Το πρώτο βήμα ήταν που σου ανοίχτηκε τα αλλα θα τα κάνετε μαζί. Μη ξεχνάς ότι είναι μικρό παιδί κ θέλει ευαισθησία στην αντιμετώπιση. Κ να λείπουν τα σχόλια για τα κιλά της από οΛους. Δασκάλα είμαι. Πάρτην με το καλό. Μάθε γιατί θέλει να τρώει συνέχεια. Αν το παρακάνει με καλό τρόπο απετρεψέ την.μη πιεζεις όμως

Το ξερω... Επειδη τον τελευταιο καιρο ασχολουμαι πολυ με την ψυχολογικη πλευρα του θεματος. Ψαχνω σε βιβλια και στο ιντερνετ και εχω πειστει πλεον οτι το προβλημα της παχυσαρκιας ειναι ουσιαστικα η συνεπεια και οχι το ίδιο το προβλημα... με αλλα λογια σημασια δεν εχει να ακολουθεις μια διαιτα... Κανενας ανθρωπος δεν βγηκε απο την κοιλια της μανας του παρεα με τον θερμιδομετρητη και με μια ζυγαρια κουζινας!!! Το φυσιολογικο ειναι απλα να αποσυνδεσουμε το φαγητο απο το συναισθημα, δηλαδη να τρωμε οταν μας το ζηταει ο ιδιος ο οργανισμος μας, δηλαδη οταν πειναμε και οχι οποτε βαριομαστε ή νιωθουμε απελπισια ή απορριψη ή απογοήτευση ή θυμό...
Κανοντας αυτο και μονο παρατηρω μια συνεχη πολυ αργη βεβαια μειωση του βαρους μου, μονο σταματωντας τα υπερφαγικα επεισοδια!!! Δυστυχως ο μικρος μου ειναι αλλεργικος στο γαλα και σε αλλα προιοντα,και τον θηλαζω τρωγοντας και γω μια περιορισμενη γκαμα τροφων, οποτε η απωλεια ειναι μικρη...

Ωστοσο, επειδη βαρεθηκα το ατελειωτο γιογιο των κιλων απο τα 9 μου μεχρι σημερα στα 35, στοχος μου αυτη τη φορα ειναι να ακουω τα συναισθηματα μου, να βιωνω τη ζωη μου και οχι να καλυπτω καθε μου αρνητικη στιγμη με τονους φαγητου... Πίστεψε με, δουλευει!!!

Πηγα και σε διαιτολογους και σε ινστιτουτα, τα εχανα τα κιλα και τα ξαναπαιρνα σε καθε δυσκολη περιοδο της ζωης μου... Τι εφταιγε; Η ψυχολογια μου και οχι το φαι... Θα μπορουσα αντι για αυτο να πλακωνω τα ουισκι, οποτε αυτη τη στιγμη θα εγραφα στους ανωνυμους αλκοολικους...

Το ίδιο θελω να περασω και στην κορη μου. Μια αλλη σταση ζωης.... Ελπιζω να ειμαι αρκετα ισορροπημενη να την βοηθησω με το σωστο τροπο

Σας ευχαριστω για το ενδιαφερον. Η κορουλα μου ξερει τα παντα για την υγιεινη διατροφη, εγω της τα εχω περασει γιατι κι εγω ξερω τα παντα και τα εφαρμοζα μονο οταν ημουν καλα... Δυστυχως μιμειται ακριβως τη δικη μου συμπεριφορα.
στον παιδικο οι παιδαγωγοι μου διναν συγχαρητηρια για την ποικιλια, την ποιοτητα των τροφων που της εβαζα, την ποσοτητα και τις γνωσεις της...

Μου ελεγε προχτες οτι δεν ξερει τι την πιανει μια μανια και δεν μπορει να σταματησει να τρωει... Ειναι καθαρα ψυχολογικο ...

Quote:

---

Originally posted by EFIANA100
Συνηθως μπαινω στο φορουμ για να μιλησω για μενα. Αυτη την φορα ομως θα μιλησω για την κορη μου, το πιο ομορφο πλασμα που υπαρχει στον κοσμο... Αλήθεια σας λεω, ειναι πανεμορφη, με κατι υπεροχα καταγαλανα τεραστια ματια, πλουσια καστανοξανθα μαλια και ενα δερμα υπεροχο και αψεγαδιαστο. Παντα λεγαμε πως θα καψει καρδιες, προχτες ομως μου ανοιξε τη δικη της πληγωμενη καρδια... Και η ιστορια μου επαναλαμβανεται..................

Με λιγα λογια,μεσα σε λυγμους, μου ειπε πως ολοι την φωναζουν χοντρη, την αφηνουν στην ακρη... Πως δεν αγπαει το σωμα της και δεν αξιζει τιποτα... Πως τρεχει στη γυμναστικη και βγαινει παντα τελευταια, και για αυτο καθε φορα, λεει στη γυμναστρια πως ειναι αρρωστη και μενει στην ακρη την ωρα της γυμναστικης!!!(και κανεις δεν μου ανεφερε τιποτα...) Την ιδια στιγμη -μου τα ειπε στις διακοπες αυτα- καθε μερα στο ξενοδοχειο ετρωγε πρωινο για δυο ενηλικες, και στην ταβερνα δεν προλαβαιναμε να σταυρωσουμε πιρουνια... Σε δυο μηνες κλεινει τα 8, εχει υψος 1.28, ζυγιζει 36,5 κιλα και εχει το νου της ολο στο φαι (οποτε βαριεται) μια κλασικη συναισθηματικη υπερφαγος απο κουνια!!!

Δεν ξερω πως να την αντιμετωπισω, αν μπορουσα θα ειχα λυσει και το δικο μου θεμα: δεν θελω το παιδι μου να μπει σε αυτο το συνεχες αδιεξοδο των κιλων...

Να πω οτι ηδη οταν ημουν εγκυος στο γιο μου πριν 15 μηνες ειχε μπει σε διαδικασια διαιτας απο -και καλα ειδικο-διαιτολογο και ηταν 29 κιλα. Ο αδερφουλης μαλλον τη στρεσαρε πααααρα πολυ. Δεν θελω να την ξαναβαλω σε αυτη τη διαδικασια, αλλωστε και η παιδιατρος και ο παιδοενδοκρινολογος που συμβουλευτηκα μου ειπαν πως τα παιδια απλα πρεπει να σταθεροποιουνται στο ιδιο βαρος για καιρο ωστε οσο ψηλωνουν να ισορροπει η αναλογια υψους -βαρους. Επισης η διατα της προκαλεσε τεραστιο αγχος, και ουτε να το ακουσει...

Με απασχολει παρα πολυ το γεγονος οτι ειναι πλεον δυσκινητη, βαρια, και πολλες φορες καταθλιπτικη: την απορριπτουν οι συμμαθητες της, οι παππουδες καθε φορα που τη βλεπουν της επισημαινουν αν εβαλε η εχασε κιλα και τα αγορια στη ταξη (κι ομως σε αυτη την ηλικια εχουν τετοιες ανησυχιες) δεν την αγαπαει κανεις και ας -αντικειμενικα- ειναι η πιο ομορφη στην ταξη... Για ολους ειναι η χοντρη της ταξης........................................ .........

---

Αν την ενθαρρύνεις να αρχίσει κάποια δραστηριότητα και έτσι να χάσει?Και δεν θα στερηθεί τίποτα, θα ανοίξει ορίζοντες, θα έχει κάτι να απασχολείται ούτως ώστε να μην σκέφτεται το φαί..?:saint2:

Νομίζω οποιαδηποτε νύξη για απώλεια βάρους θα ήταν αρνητική. το παιδί έχει πράγματα στην ψυχή του που πρέπει να να εξωτερικεύσει και όχι να τα θάβει με φάγητό πιο βαθιά. και οι αθλητικές δραστηρ. μπορεί να την πιεσουν περισσότερο αν βλέπει οτι δεν τα καταφέρνει ή δεν είναι έτοιμη να τα ξεκινήσει συνειδητοποιημένα. Ο σύζυγός μου και η αδερφή του είναι παχύσαρκοι γιατί η μάνα τους ήταν πιεστική για υγιεινή διατροφή, βάρος και αθλήματα που δεν ταίριαζαν στα παιδιά. Κουβαλάνε πολλά ψυχολογικά απο την παιδική και εφηβική ηλικία. Θέλει λεπτούς χειρισμούς και σωστό τρόπο προσέγγισης ανάλογα με τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού.

Εφιάνα μου καλημερα...με αγγιζει πολυ το θεμα σου για λογους που θα σου πω παρακατω κ θα ήθελα να σοου πω διαφορες σκεψεις μου....θα σου μιλησω οσο πιο αμεσα κ ανοιχτα γινεται ενω θα προσπαθησω να ειμαι οσο λιγοτερο "ωμή" γίνεται...

Quote:

---

Originally posted by EFIANA100
θα μιλησω για την κορη μου, το πιο ομορφο πλασμα που υπαρχει στον κοσμο... Αλήθεια σας λεω, ειναι πανεμορφη, με κατι υπεροχα καταγαλανα τεραστια ματια, πλουσια καστανοξανθα μαλια και ενα δερμα υπεροχο και αψεγαδιαστο. Παντα λεγαμε πως θα καψει καρδιες

---

πρώτα απ'όλα πρέπει να δεις την κορη σου πιο "αντικειμενικα"...δεν ειναι το πιο ομορφο πλασμα στον κοσμο... ειναι ενα πανεμορφο πλασμα... δεν θα καψει μονο καρδιες, αλλα θα κάψει πολλές καρδιες κ πιθανοτατα να καει από αλλες τόσες... γιατι στο λέω αυτό... όλες οι μαμαδες εχουν την ταση να βλέπουν το παιδί τους τέλειο χωρίς προβλήματα κ κατ'επέκταση δεν μπορουν να αντιληφθούν την εκταση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ενα παιδί κ που πιθανοτατα να ζηταει βοηθεια κα μην το ακουν όσο πρέπει.. (δεν λέω ότι το κάνεις απλά να εχεις το νου σου να μην γινει)

Quote:

---

Originally posted by EFIANA100Με λιγα λογια,μεσα σε λυγμους, μου ειπε πως ολοι την φωναζουν χοντρη, την αφηνουν στην ακρη... Πως δεν αγπαει το σωμα της και δεν αξιζει τιποτα... Πως τρεχει στη γυμναστικη και βγαινει παντα τελευταια, και για αυτο καθε φορα, λεει στη γυμναστρια πως ειναι αρρωστη και μενει στην ακρη την ωρα της γυμναστικης!!!(και κανεις δεν μου ανεφερε τιποτα...)

Με απασχολει παρα πολυ το γεγονος οτι ειναι πλεον δυσκινητη, βαρια, και πολλες φορες καταθλιπτικη: την απορριπτουν οι συμμαθητες της, οι παππουδες καθε φορα που τη βλεπουν της επισημαινουν αν εβαλε η εχασε κιλα και τα αγορια στη ταξη δεν την αγαπαει κανεις και ας -αντικειμενικα- ειναι η πιο ομορφη στην ταξη... Για ολους ειναι η χοντρη της ταξης..............

---

αυτό που βλέπω από αυτά που μου λες δεν ειναι ένα παιδί με προβλήματα αυτοπεποίθησης... είναι ένα παιδί που έχει σημαντικό θέμα με το βάρος του κ κατ'επέκταση δεν έχει αυτοπεποίθηση... όσο απογοητευτικό κ αν είναι το να συνειδητοποιεις ότι μπορεί ένα παιδί να έχει αυτα τα προβλήματα, είναι πραγματικό.... το ανησυχητικό θα ήταν να έχεις ένα παιδί με αυτά τα δεδομένα που δεν θα επηρεαζόταν...

εδω θα σε μαλώσω λίγο...λες ότι είναι δυσκίνητη κ βαρια, δηλαδή έπρεπε να σας το πει η ίδια, εσείς δεν το βλέπατε??? το λέω αυτό γιατί τώρα η κορη σου βρηκε το θαρρος κ σας μιλησε...αν δεν είχε μιλήσει, θα περνούσε σε όλους απαρατηρητο, ότι το παιδί οδεύει προς την παχυσαρκία??εδω κολλάει αυτό που είπα πριν για την τελειότητα... προσπαθησε να βλεπεις το παιδι σου (ξερω ότι είναι δυσκολο) όχι από το πρίσμα της μανας αλλά μιας ενηλικης που έχει μπροστα της ένα 8χρονο, δες που εχει αναγκη για βοηθεια κ δωσ'του την...

Quote:

---

Originally posted by EFIANA100Την ιδια στιγμη -μου τα ειπε στις διακοπες αυτα- καθε μερα στο ξενοδοχειο ετρωγε πρωινο για δυο ενηλικες, και στην ταβερνα δεν προλαβαιναμε να σταυρωσουμε πιρουνια... Σε δυο μηνες κλεινει τα 8, εχει υψος 1.28, ζυγιζει 36,5 κιλα και εχει το νου της ολο στο φαι (οποτε βαριεται) μια κλασικη συναισθηματικη υπερφαγος απο κουνια!!!

Δεν ξερω πως να την αντιμετωπισω, αν μπορουσα θα ειχα λυσει και το δικο μου θεμα: δεν θελω το παιδι μου να μπει σε αυτο το συνεχες αδιεξοδο των κιλων...

---

συγχώρεσε με αλλα δεν γνωρίζω ποια ακριβως ειναι τα ιδανικα κιλά αναλογα με την ηλικια κ το ύψος για ένα παιδί, αλλά από αυτά που μου λες, υποθέτω ότι η κορη σου απλά έχει υιοθετήσει συνήθειες που βλέπει στο περιβάλλον της...πιθανότατα έχει την τάση να είναι λίγα κιλά παραπάνω αλλά από την τάση του μόνο δεν πάχυνε κανείς... όποτε 1ος στοχος να ξεκινησετε καλες συνηθειες.... όταν την βλέπεις ότι "εκτροχιαζεται" απλά "μαζεψε" την κ δεν εννοω να την προσβαλλεις αλλα να την διδαξεις...ως παιδι πιθανοτατα δεν έχει μαθει πόσο κ καθε ποτε πρέπει να τρωει ή μπορει να μην αντιλαμβανεται την ποσοτητα γιατι καθως τρωει κανει κ κατι αλλο....κ αυτο ειναι κατι που πρέπει να της το μαθετε εσεις...

Quote:

---

Originally posted by EFIANA100Να πω οτι ηδη οταν ημουν εγκυος στο γιο μου πριν 15 μηνες ειχε μπει σε διαδικασια διαιτας απο -και καλα ειδικο-διαιτολογο και ηταν 29 κιλα. Ο αδερφουλης μαλλον τη στρεσαρε πααααρα πολυ. Δεν θελω να την ξαναβαλω σε αυτη τη διαδικασια, αλλωστε και η παιδιατρος και ο παιδοενδοκρινολογος που συμβουλευτηκα μου ειπαν πως τα παιδια απλα πρεπει να σταθεροποιουνται στο ιδιο βαρος για καιρο ωστε οσο ψηλωνουν να ισορροπει η αναλογια υψους -βαρους. Επισης η διατα της προκαλεσε τεραστιο αγχος, και ουτε να το ακουσει....

---

σιγουρα θα αντιδρα στην ιδέα της δίαιτας! εδω αντιδρουμε εμεις που είμαστε ενηλικες..... αυτό που κατα τη γνώμη μου μπορείς να κάνεις, είναι να συζητήσεις μαζί της ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ...δηλαδή να της πεις ότι τα κιλά δεν κανουν τον ανθρωπο όμορφο ή ασχημο, αλλα σίγουρα πρέπει να τα διατηρούμε σε τέτοιο επίπεδο που να μην αποτελούν πρόβλημα για εμάς. Το σωστό λοιπόν θα ήταν να πρόσπαθήσει να αδυνατήσει ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ, για να μπορεί να κάνει γυμναστική, να μπορεί να παίζει με τα υπόλοιπα παιδάκια, για να νιώθει εκείνη καλά με τον εαυτό της κτλ....κ ότι αν αισθεναται ασχημα η μονη λυση ειναι η διαιτα, αν δεν θελει να κανει οκ αλλα θα πρεπει να αποδεχτει οτι η κατασταση θα μεινει ετσι... πέρα όμως από την συμβουλή σου η απόφαση πρέπει να είναι δική της... εσύ θα είσαι απλά εκεί να της βοηθησεις σε ότι χρειαστει...ρωτησε την αν θέλει να πάτε σε καποιο διαιτολογο, ή αν θέλει να προσπαθησετε μόνες σας κ αναλογα πράττεις..αν δεν θέλει να δει κάποιον κ προσπαθησετε οι δυο σας, ξερεις πολυ καλα τι ειναι σωστο κ τι λαθος σε μια διατροφη, μπορεις να την κουμανταρεις...απλά προσπαθησε να το κανεις σαν παιχνιδι.... πχ καθηστε κ φτιαξτε μια διατροφη μαζι με χρωματα κ ζωγραφιες κ κολληστε την στο ψυγειο ή στο δωμάτιο της... πηγαινετε μαζι σουπερ μαρκετ να παρετε τα δημητριακα, τα γιαουρτια, τα τυρια, τα αλλαντικα που θα είναι μονο για εκείνη.... καθιερώστε ένα γευμα την εβδομάδα που θα μπορει να γευται ένα γλυκο κτλ... κ προσπαθησε να την μάθεις όχι να στερειται αλλα να έχει σωστες συνηθειες... αν έχει λυσσαξει για παγωτο, παρτε γρανιτα (60 θ μόνο σε αντιθεση με ενα κυπελακι που έχει τουλαχιστον 200 θ ) αν προκειται να βγει εξω πες της να μην φαει απογευματινο μηπως πιει εξω κανα χυμο κτλ...κ βέβαια τα ίδια θα πρέπει να κάνεις κ εσύ...το καταλαβαινω οτι είναι πολύ δύσκολο να προσπαθεις να της δινεις το καλό παραδειγμα σε κάτι που δυσκολεύει κ εσενα... όμως δες το αλλιως... ίσως τελικά να κάνετε δώρο η μία στην άλλη κ να αλληλοβοηθηθείτε... καλή μου το μωρό σου δεν έχει αναγκη από ψυχολόγο (τουλαχιστον στην παρούσα φάση), αλλά από κάποιον που θα την βοηθησει να χασει βάρος κ να μαθει να τρεφεται σωστα....κ δεν υπάρχει καλύτερο ατομο γι αυτό από εσενα...

αυτά στα λέω κ ως επαγγελματίας (είμαι ψυχολογος) κ ως παιδί μιας μαμας που μας εβλεπε σε όλα τέλεια κ απεδιδε τα πάντα με το "έλα μωρε παιδάκι είναι" έχοντας ως αποτελεσμα να είμαι πάντα απ'τα γεματα παιδιά της τάξης μου, απ'τα παιδια που σπανια μπορουσαν να βαλουν ότι θέλουν, κ που απο τότε που με θυμαμαι πάντα η "πληγη" μου ήταν τα κιλά κ το πως θα απαλλαγω από αυτά (με αποκορυφωμα τα 88κ που εφτασα φέτος)... δεν είχα ποτε προβλημα αυτοπεποιθησης ούτε θέμα με τους αντρες(εκτος από τον τελευταιο χρονο που ένιωθα χαλια μεσα μου κ είχα πραγματικα παχύνει κ αφεθει γενικοτερα), όμως πάντα είχα θέμα με τα κιλά μου...στεναχωριομουν που δεν μπορουσα να φοραω ότι κ τα αλλα κοριτσακια κ που ακομα κ αν το φοραγα σε μενα εδειχνα "αλλιως".... τα αγαπημένα μας πρόσωπα πρέπει να είναι διπλα μας όχι μονο για να μας αποδεχονται όπως είμαστε αλλά κ για να μας προστατευουν πολλές φορές και από τον εαυτό μας.... η κοράκλα σου ειναι πολυ πιο δυνατη απ'ότι νομίζεις, έχει απιστευτη αντιληψη κ είναι πραγαματικα ωριμη για την ηλικία της.... ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΟΥ την λοιπον με την αληθεια κ προσπαθηστε να βοηθησετε η μία την άλλη...χέρι-χέρι είναι πιο ευκολα όλα...

θα είμαι εδώ σε ότι κι αν χρειαστεις... ελπ
ιζω να βοηθησα κ να μην ημουν πολυ "σκληρη"....

konina, συμφωνώ με όσα έγραψες:thumbup::thumbup:

Quote:

---

Originally posted by chrisa74
Νομίζω οποιαδηποτε νύξη για απώλεια βάρους θα ήταν αρνητική. το παιδί έχει πράγματα στην ψυχή του που πρέπει να να εξωτερικεύσει και όχι να τα θάβει με φάγητό πιο βαθιά. και οι αθλητικές δραστηρ. μπορεί να την πιεσουν περισσότερο αν βλέπει οτι δεν τα καταφέρνει ή δεν είναι έτοιμη να τα ξεκινήσει συνειδητοποιημένα. Ο σύζυγός μου και η αδερφή του είναι παχύσαρκοι γιατί η μάνα τους ήταν πιεστική για υγιεινή διατροφή, βάρος και αθλήματα που δεν ταίριαζαν στα παιδιά. Κουβαλάνε πολλά ψυχολογικά απο την παιδική και εφηβική ηλικία. Θέλει λεπτούς χειρισμούς και σωστό τρόπο προσέγγισης ανάλογα με τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού.

---

Όταν λέω δραστηριότητα δεν εννοώ σίγουρα πρωταθλητισμό...αλλά να έχει κάτι να ασχολείται και να ξεκολλάει το μυαλό από το βαριέμαι...υπάρχουν δραστηριότητες που ταιριάζουν σε κάθε άνθρωπο, ανάλογα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες και σίγουρα δεν θέλει πίεση, για ενθάρρυνση μίλησα. Σαν παιδάκι ήμουν τσουπωτή, αλλά έκανα μπαλέτο από 6 ως 14 ετών.Με βοήθησε πολύ στο να δουλέψω με τον εαυτό μου και ας μην έκανε ο σωματότυπός μου για χορεύτρια των Μπολσόι. Ο χορός νομίζω γενικότερα είναι ένας τρόπος άσκησης που συνδυάζεται με διασκέδαση (είτε παραδοσιακός, είτε μοντέρνος).Με πίεση δεν γίνεται ποτέ και τίποτα. Αν βρει κάτι όμως να της αρέσει...θα το αποζητά μόνη της. :saint2:
Μια πρόταση έκανα (πολλά μυαλά πολλές προτάσεις):saint2:

Korina, μου κάνει εντύπωση η άπάντηση σου και παίρνω το θάρρος να τη σχολιάσω.
Εγώ δεν ειμαι ψυχολόγος αλλά εχω επισκευτεί 2 διαφορετικούς.
Είμαι πεπισμένη οτι το πάχος είναι συμπτωμα και δεν επιλύνεται μόνιμα με το να ακολουθεί κάποιος πρόγραμμα διαιτολόγου πόσο μάλλον ένα οχτάχρονο παιδάκι.

Το θέμα είναι να βρεθεί ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο η μικρή έχει υπερφαγικά επισόδεια και αισθάνεται τόσο απογοητευμένη και πληγωμένη που όχι μόνο δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον ευατό της απο την "κοροιδία" των συμμαθητών της αλλά κατηγορεί και η ίδια το σώμα της, σαν να είναι κάτι έξω από εκείνη, λέγοντας οτι δεν το αγαπάει και οτι δεν αξιζει τιποτα.

Το κορίτσι δεν έχει την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση και είναι φοβισμένο.
Τι θα του κάνει ο διαιτολόγος σ αυτό το πρόβλημα? θα του μάθει να μαγιρεύει και να τρέφετε υγιεινά?
Κατά τη γνωμη μου το πιθανότερο είναι να παγιώσει το πρόβλημα και να εξελικτεί ένα προβληματάκι, σε Βουλιμία η ανορεξία η υπεργαφία κλπ.
Πόσες απο εσάς έχετε κάνει δίαιτα και λύθηκε το πρόβλημά σας διαπαντώς ?
Δεν ξαναπήρατε βάρος, δεν είχατε ενοχές τρώγοντας, δεν επαναλλάβατε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά? Η διαιτα δεν λύνει το πρόβλημα οριστικά!

Από τα λεγόμενα της Εφιάννας καταλαβαίνω οτι η μικρή βλέπει τον εαυτό της τόσο αυστηρα ωστε να τον αποκλύει από κάθε δραστηριότητα με τον φόβο να μη δωσει λαβές για κοροιδία.
Αδυνατεί να είναι όσο καλή θα ήθελε και το γεγονός οτι δεν τα καταφέρνει την αποκαρδιώνει.
Όσο ανοικτόμυαλη καλή και υποστηρικτική να είναι η Εφιάννα στο μυαλό της μικρής απλά δεν είναι αντικειμενική γιατί είνα μάνα της και ειναι η μόνη που την υποστηρίζει.
Αυτό που βλέπει είναι το καθρέφτισμα των αγοριών στο σχολείο, των παπούδων που τη ζυγίζουν με το μάτι, των ενηλίκων που θα πουν την ανοησία τους κλπ. και το νιώθει σε υπερμεγέθυνση όπως όλα τα ευαίσθητα παιδάκια!

θυμίζω οτι είναι μόνο 8 χρονων.
Δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος να κάνει δίαιτα!
Εαν βρει τον κατάλληλο παιδοψυχολόγο απλά θα σταματήσει να πιστεύει οτι δεν τα καταφέρνει, και χωρίς διαιτα, θα σταματήσει να έχει υπερφαγικά επισόδια και ανησιχίες για το σώμα της !
Σχεδόν μαγικά.
Ουτε δίαιτες ουτε τίποτε.
Μόνο ο τρόπος σκέψης χριάζεται να αλλάξει και η ματιά...

mariao και synnefia ακριβως επειδη ειμαι ψυχολογος λεω ότι τουλαχιστον στην παρουσα φαση το παιδι δεν χρειαζεται ψυχολογο... εννοειται οτι κακο δεν θα της κανει απλα προς το παρον δεν ειναι αμεσα απαραιτητο...αν συνεχισει η κατασταση οπως ειναι σιγουρα θα χρειαστει...


υπάρχει μια φραση που συχνα λεμε εμεις στο ψ χωρο κ που προσφατα εγινε κ τιτλος βιβλιου... "τα παιδια δεν θελουν ψυχολογο γονεις θελουν"...

τι εννοω με αυτο.... στην ηλικια αυτη τα παιδια δεν εχουν τοσο καλη αντιληψη του σωματος τους ωστε να ξεχωριζουν την συναισθηματικη πεινα απο τη σωματικη (οπως δυσκολεύονται να ξεχωρισουν τον στομαχοπονο απο τον κοιλοπονο)... ξέρεις που θα έλεγα ότι θέλει σίγουρα ψυχολογο? αν η απαντηση που θα εδινε στο γιατι τρως όλη την ωρα ειναι "πειναω".... η μικρη λεει ότι την πιανει "μανία"... αυτό είναι μια κατασταση που μπορει να γινει αντιληπτη απο εφηβους κ ενηλικες...αυτο σημαινει οτι η μικρη οπως ακριβως μιμειται τη μαμα της στα παντα την μιμειται κ στη "αιτιολογηση" του παχους...σιγουρα εχει ακουσει τη μαμα της να λεει σε συζητησεις οτι της ειναι δυσκολο να σταματησει να τρωει, να κανει διαιτα κτλ κτλ... οποτε "αφου δεν μπορει η μαμα, γιατί να μπορεσει το παιδι?"

η εφιανα είπε ότι η μικρη γνωρίζει τα παντα για την υγιεινη διατροφη... δεν εχει μαθει ομως το βασικο, να τα εφαρμοζει... :) ... μπορει να εχει ολες τις πληροφοριες για το πως θα κανει μια σωστη διατροφη, αλλα της λειπει το κινητρο...

θεωρω λοιπον ότι η μικρη όπως πολλα παιδακια γονέων με προβληματα παχυσαρκιας, απλα ακολουθει το παραδειγμα των γονεων κ τις συνηθειες τους(η εφιανα ειπε οτι τρωει για 2 ενηλικες).... ειναι στεναχωρο αυτο που λεω, ομως τα παιδια μας βασει ερευνων συνηθως ακολουθουν τις τασεις μας.... αν ειμαστε παχυσαρκοι θα τεινουν στην παχυσαρκια, αν ειμαστε ανορεκτικοι θα τεινουν στην ανορεξια, αν ειμαστε αλκοολικοι θα εχουν μια επιρρεπεια στο ποτο κτλ...

νομιζω λοιπον οτι το παιδι ειναι αρκετα μικρο ωστε να μπορει η εφιανα με αλλαγες που θα κανει στη δικη της ζωη να δειξει τον σωστο τροπο στην κορη της... αν χρειαζεται καποιος ψυχολογικη υποστηριξη στην παρουσα φαση για μενα ειναι η εφιανα, η οποια οπως εχει δηλωσει ηδη συμβουλευεται καποιον ειδικο..ακομα κ να παει την μικρη σε παιδοψυχολογο, θα την δει 2-3 φορες κ μετα θα ζητησει να δουλεψει με την μαμα κ τον μπαμπα γτ ακομα κ η χαμηλη αυτοπεποιθηση της μικρης ειναι αποτελεσμα της πραγματικοτητας της... κ εγω αν δεν μπορω να ακολουθησω λογω παχους τους φιλους μου στις δραστηριοτητες τους στεναχωριεμαι κ θυμωνω με τον εαυτο μου...αυτο δεν σημαινει οτι εχω ψυχολογικο προβλημα, αλλα ότι αντιδρω στις συνθηκες του περιβαλλοντος μου....

κ εννοειται ότι ακριβως επειδη ειναι παιδακι θα ισοσταθμιζεται το βαρος με το υψος, αλλα αν δεν αλλαξει συνηθειες το προβλημα θα παραμεινει οταν θα πλησιαζει το τελικο του υψος... ααα!!!!! κ για να μην παρεξηγηθω, οταν μιλαμε για διαιτα σε ενα 8χρονο, δεν μιλαμε για μποντιλαιν κ πρωτεινικες κ αλλες αναλογες επιλογες... μιλαμε για μια ισορροπημενη διατροφη προσαρμοσμενη στις αναγκες του παιδιου (σωματικες κ ψυχολογικες)....

με λιγα λογια το προβλημα της εφιανας με το φαγητο απο προσωπικο εγινε (δυστυχως) οικογενειακο... ομως πραγματικα πιστευω ότι αν η εφιανα μοιραζεται την αληθεια, τα κινητρα, τις δυσκολιες της με το παιδι της, κ θα πανε ολα καλα, κ θα βοηθησουν η μια την αλλη...