Quote:
Originally posted by nature
Από μικρή θυμάμαι τους γονείς μου να τσακώνονται. Πολύ. Ο πατέρας μου έκανε προσπάθειες να μην γίνονται οι καυγάδες μπροστά σε μένα και την αδελφή μου, να μην ακούνε οι γείτονες και γελοιοποιηθούμε και γενικά επεδίωκε την απόσβεση. Η μητέρα μου δεν νοιαζόταν για τίποτα. Είχα φτάσει στο σημείο να παρακαλάω το Θεό να χωρίσουν για να γλιτώσω από τους καυγάδες.
Τελικά χώρισαν.... Έχουν περάσει άλλα 20 χρόνια από τότε –είμαι 45- αλλά δεν γλίτωσα.
Η μητέρα μου με αντιμετωπίζει όλα αυτά τα χρόνια που είναι χωρισμένη εχθρικά επειδή έχω καλή σχέση με τον πατέρα μου. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβάλει στην οικογένειά μου να μην μιλάμε στον πατέρα μου.Όποτε αντιλαμβάνεται πως του μιλάω μου κάνει το σπίτι άνω κάτω απ’ τον καυγά. Με προσβάλλει βαρύτατα....
Επί πλέον η μητέρα μου, μιλάει άσχημα για μένα σε όλους ακόμα και στον άντρα μου, στην πεθερά μου και το χειρότερο: στα παιδιά μου. Τους λέει συχνά πως είμαι τρελή (έφθασα και εγώ κάποιες φορές να αναρωτιέμαι μιας και το έλεγε η ίδια η μητέρα μου!). Με τους λίγους εχθρούς που έχω στη ζωή μου κάνει σύμπραξη και τους εξυψώνει ενώ κατηγορεί όλους μου τους φίλους. Χαίρεται με τη λύπη μου ενώ απουσιάζει πάντα από τη χαρά μου.
Έχουμε οικονομική άνεση και θα χαιρόμασταν να της προσφέρουμε μια πολύ υψηλή ποιότητα ζωής και ποτέ δεν δέχεται –δήθεν για λόγους αξιοπρέπειας- πληγώνοντας μας που κυκλοφορεί φτωχή και αβοήθητη. Ακόμη και όταν είναι άρρωστη δεν μας ενημερώνει για να βάζει τον εαυτό της στη θέση της εγκαταλελειμμένης κακομοίρας που την παράτησε ο άντρας της. Πηγαίνει μόνη της στα νοσοκομεία και φέρεται σαν άπορη.Δεν δέχεται καμία από τις ανέσεις που θέλουμε να της προσφέρουμε και μας φορτώνει ενοχές για την καλή ζωή που –δόξα τω Θεώ- ζούμε.
Προσπαθώ χρόνια τώρα, με κάθε τρόπο να της εξηγήσω το αυτονόητο ότι δηλαδή σε κανέναν άνθρωπο δεν κάνει καλό να ακούει τον ένα γονιό του να μιλάει άσχημα για τον άλλο, ότι δεν αντέχω τόσα χρόνια να ακούω μίσος και απαξίωση για τον πατέρα μου και αυτή σηκώνει τον κόσμο και μάλιστα μπροστά στα παιδιά μου. Έπειτα συνήθως λέει ότι της ανέβασα την πίεση, ότι θα πάθει εγκεφαλικό, ότι την πονάει η καρδιά της, κλπ , για να με φορτώσει και ενοχές.
Αισθάνομαι ότι εκβιάζομαι και μάλιστα πρόστυχα. Ή θα πεθάνει εξαιτίας μου η μητέρα μου ή θα πρέπει να παραδεχτώ πως ο πατέρας μου είναι παλιάνθρωπος, τρελός, κλπ. Παρακαλώ θέλω τη γνώμη σας.
Με όλο τον απέραντο σεβασμό που αισθάνομαι γ’αυτήν την μορφή που λέγετε ΜΑΝΑ , θεωρώ ότι η μητέρα σου έχει χοντρό πρόβλημα. Είναι μια έντονα προβληματική προσωπικότητα με απωθημένα , συναισθηματική ανωριμότητα εγωκεντρική , εκδικητική , μαζοχιστικές τάσεις . Είναι μεγάλη η δοκιμασία να έχεις έναν τέτοιο γονέα , και τα τραύματα που σου δημιουργεί είναι ισόβια δυστυχώς . Από τη μια είναι ότι δεν μπορείς να ξεκόψεις γιατί είναι ένας από τους σημαντικότερος ανθρώπους της ζωή σου ,αλλά από την άλλη ο πόνος και ο συναισθηματικός βιασμός που σου προκαλεί είναι τέτοιου βαθμού που σε σημαδεύει εφόρου ζωής . Ακόμη και να τη απομακρύνεις ,πάλι θα βρει τον τρόπου να σε πληγώσει ( θα αρρωστήσει, θα αυτοτραυματιστεί …) και θα σου υπενθυμίσει ότι είσαι η αίτια της δυστυχίας της. 