Τα ζευγάρια δεν μένουν μαζί απο αγάπη, αλλά επειδή φοβούνται την μοναξιά
Το άκουσα σε μια ταινία και με έβαλε σε σκέψεις. Υποθέτω πως ο κάθενας έχει να αναπτύξει ένα σκεπτικό όσον αφορά την παραπάνω πρόταση.
Είναι στιγμές που έχω σκεφτεί και εγώ έτσι, οτι δηλαδή βλέπουμε τον εαυτό μας και τη πορεία του μέσα σε μια σχέση. Μαθαίνουμε να αγαπάμε στην πορεία καθότι στην αρχή υπάρχει απλά μια συμπάθεια ή ερωτική έλξη. Μήπως όμως η αγάπη αυτή είναι το αποτέλεσμα της ανάγκης που έχουμε για συντροφικότητα?