Δεν ξέρω τι να κάνω και πως να ζήσω
Αισθάνομαι τυχερή που βρήκα αυτο το φόρουμ . Δεν ξέρω απο που να πιαστώ πως να βοηθήσω τον εαυτό μου ,πριν απο 3 χρόνια μετά τον θάνατο του παππού μου επέστρεψα στην Ελλάδα απο το εξωτερικό όπου και ζούσα απο την ηλικία τον 17 ετών μέχρι τα 24 .Δεν εχω φίλους, δεν εχω κανένα ενδιαφέρον,δεν ειμαι καλα νιώθω οτι όλα τα προβλήματα μου που νόμιζα οτι θα τα ξεπερνούσα ήρθαν και πάλι στην επιφάνεια . Όλες οι φοβίες που είχα όταν έφυγα απο την Ελλάδα και της είχα ξεπεράσει όσο ζούσα στο Λονδίνο μου ξαναχτύπησαν την πόρτα. Για παράδειγμα απο μικρή φοβόμουν να περπατήσω στον δρόμο μόνη μου με την βοήθεια κάποιου φίλου που γνώρισα στο Λονδίνο μπόρεσα να το ξεπεράσω αλλά με το που ήρθα στην Ελλάδα εχω πάλι άγχος δεν μπορώ να βγω έξω μόνη μου ζω και πάλι με την μάνα μου και δεν με βοηθάει ήταν παντα υπερπροστατευτική. Δεν εχω όρεξη να κάνω τίποτα. Εχω παραμέλησει την εμφάνιση και την υγεία μου. Δεν εχω κοινωνικές συναναστροφές δεν μιλάω με κανένα . Μένω σε ένα χωριό τις Χαλκιδικής που τον χειμώνα και εγώ και η μάνα μου είμαστε μόνες και δεν μπορώ να κάνω βήμα έξω ούτε στην παραλία.Το καλοκαίρι ειναι τουριστική περίοδος κι έχει κόσμο αλλά δεν εχω κανένα ενδιαφέρον ..δεν ξέρω πως να ζήσω πια . Όταν πέθανε ο παππούς μας άφησε κληρονομιά ένα συγκρότημα ενοικιαζόμενων δωματίων 100.000ευρω χρέη στην εφορία του συν φόροι κληρονομιάς ένα σπίτι ετοιμόρροπο στην Θεσσαλονίκη που πουλησαμε για να ρίξουμε λεφτά στην επιχείρηση .εγω και η μάνα μου είμαστε αδέρφια δεν υπάρχουν ,πατέρας δεν υπάρχει ....δεν θέλω να ειμαι αχάριστη μα ζω σε ένα μέρος που δεν θέλω κάνω μια ζωη που δεν γνωρίζω πως πρέπει να την ζήσω πληρώνω χρέη κάποιου που δεν ζει καθώς άφησε την κληρονομιά σε μένα και όχι στην μάνα μου γιατι είχαν κακές σχέσεις,βλέπω ανθρώπους να ζουν και εγω απλός υπάρχω ,για σχέσεις ούτε λόγος ...δεν ξέρω ποια ειμαι ούτε ποια θέλω να ειμαι και δεν ξέρω και ποια θέλω να γίνω .